Μασκαρεμένα μεζεδάκια
Δεν είναι βέβαια μασκαρεμένα τα μεζεδάκια μας, απλώς δημοσιεύονται το τελευταίο Σάββατο της Αποκριάς, κι επειδή τον τίτλο «Αποκριάτικα μεζεδάκια» τον έχω ήδη χρησιμοποιήσει (και μάλιστα… δίπαξ, που’λεγε κάποιος), διάλεξα ετούτον εδώ. Να σημειώσω επίσης ότι τα μεζεδάκια γράφονται πριν ανακοινωθεί οτιδήποτε από τις εργασίες του Γιούρογκρουπ, οπότε μη νομίσετε ότι ο τίτλος αποτελεί κάποιον υπαινιγμό.
* Και για ορντέβρ ένα ωραίο μαργαριταράκι, που όμως διορθώθηκε. Σε άρθρο για την ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του Βιντ Σερφ περί ψηφιακού Μεσαίωνα, η Lifo έγραφε αρχικά: Ο Vint Cerf, που θεωρείται από πολλούς ο «Πατέρας του Internet» (ο όρος ‘σερφάρω’, έχει θεσπιστεί προς τιμήν του) προειδοποίησε σε ομιλία του σε συνέδριο, για την πιθανότητα έλευσης μιας εποχής, ενός «ψηφιακό μεσαίωνα», όπου τα ψηφιακά αρχεία που συγκεντρώνουμε σήμερα, δεν θα είναι προσβάσιμα από τα λογισμικά του αύριο.
Όχι βέβαια, ο όρος σερφάρω (δηλαδή ο αγγλικός surfing) προήλθε από το channel surfing όπως ονομάζεται αυτό που λέμε στα ελληνικά «ζάπινγκ» και που βέβαια ανάγεται στο θαλάσσιο σπορ με τη σανίδα. Πάντως, το λάθος επισημάνθηκε αμέσως από τους αναγνώστες και διορθώθηκε πολύ γρήγορα.
Και παρεμπιπτόντως, στο τέλος του παραθέματος το «του» καλό θα είναι να τονιστεί, για να μην το διαβάσει κανείς «τα λογισμικά του» (του μεσαίωνα; )
* Βέβαια, επί της ουσίας της τοποθέτησης του Σερφ, δεν έχει άδικο φίλος που έγραψε ότι: ό,τι έχουμε γράψει όλοι μας στις παλιές εύκαμπτες δισκέτες (floppy disks), είναι σήμερα λίγο πολύ χαμένο. Για να μην πω και το άλλο: ό,τι είναι γραμμένο σε βιντεοκασέτα και δεν έχει μετατραπεί ψηφιακά κινδυνεύει κι αυτό.
* Και συνεχίζω με ένα θηριώδες μαργαριτάρι από τον Θ. Πάγκαλο, ο οποίος μπορεί στο παρελθόν να έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ αμετροέπειας και πολιτικής χυδαιότητας αλλά τέτοια λάθη δεν έκανε. Είπε λοιπόν στο Βήμα FM: Η παράδοση της ελληνικής αριστεράς είναι η ήττα, το κλάμα και ο Ιαπετός και αυτοί θέλουν να συνεχίσουν έτσι.
Ιαπετός; Είπαμε ότι έχει μεγάλη παράδοση η ελληνική αριστερά, αλλά δεν φτάνει και στα προκατακλυσμιαία χρόνια! Προφανώς, «κοπετός» ήθελε να πει ο κ. Πάγκαλος. Βέβαια, πρόκειται για προφορικό λόγο, οπότε θα μπορούσαμε να το θεωρήσουμε σαρδάμ.
* Κι ένα μεταφραστικό σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το skai.gr αναφέρει πως το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε ότι «δεν είναι προς το συμφέρον της Ουκρανίας ή της διεθνούς κοινότητας να εισέλθει σε έναν ενδιάμεσο πόλεμο με τη Ρωσία για την ανατολική Ουκρανία». Ο «ενδιάμεσος πόλεμος» είναι απόδοση του proxy war, που θα το λέγαμε «πόλεμος δι΄ενδιαμέσων» ή «πόλεμος δι’ αντιπροσώπων» (δείτε και το νήμα της Λεξιλογίας).
* Και «παραπέει η εκεχειρία«, όπως έγραψε το ethnos.gr (πολλά λογοπαίγνια μπορούν να γίνουν εδώ).
* Και για ορντέβρ ένα ωραίο μαργαριταράκι, που όμως διορθώθηκε. Σε άρθρο για την ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του Βιντ Σερφ περί ψηφιακού Μεσαίωνα, η Lifo έγραφε αρχικά: Ο Vint Cerf, που θεωρείται από πολλούς ο «Πατέρας του Internet» (ο όρος ‘σερφάρω’, έχει θεσπιστεί προς τιμήν του) προειδοποίησε σε ομιλία του σε συνέδριο, για την πιθανότητα έλευσης μιας εποχής, ενός «ψηφιακό μεσαίωνα», όπου τα ψηφιακά αρχεία που συγκεντρώνουμε σήμερα, δεν θα είναι προσβάσιμα από τα λογισμικά του αύριο.
Όχι βέβαια, ο όρος σερφάρω (δηλαδή ο αγγλικός surfing) προήλθε από το channel surfing όπως ονομάζεται αυτό που λέμε στα ελληνικά «ζάπινγκ» και που βέβαια ανάγεται στο θαλάσσιο σπορ με τη σανίδα. Πάντως, το λάθος επισημάνθηκε αμέσως από τους αναγνώστες και διορθώθηκε πολύ γρήγορα.
Και παρεμπιπτόντως, στο τέλος του παραθέματος το «του» καλό θα είναι να τονιστεί, για να μην το διαβάσει κανείς «τα λογισμικά του» (του μεσαίωνα; )
* Βέβαια, επί της ουσίας της τοποθέτησης του Σερφ, δεν έχει άδικο φίλος που έγραψε ότι: ό,τι έχουμε γράψει όλοι μας στις παλιές εύκαμπτες δισκέτες (floppy disks), είναι σήμερα λίγο πολύ χαμένο. Για να μην πω και το άλλο: ό,τι είναι γραμμένο σε βιντεοκασέτα και δεν έχει μετατραπεί ψηφιακά κινδυνεύει κι αυτό.
* Και συνεχίζω με ένα θηριώδες μαργαριτάρι από τον Θ. Πάγκαλο, ο οποίος μπορεί στο παρελθόν να έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ αμετροέπειας και πολιτικής χυδαιότητας αλλά τέτοια λάθη δεν έκανε. Είπε λοιπόν στο Βήμα FM: Η παράδοση της ελληνικής αριστεράς είναι η ήττα, το κλάμα και ο Ιαπετός και αυτοί θέλουν να συνεχίσουν έτσι.
Ιαπετός; Είπαμε ότι έχει μεγάλη παράδοση η ελληνική αριστερά, αλλά δεν φτάνει και στα προκατακλυσμιαία χρόνια! Προφανώς, «κοπετός» ήθελε να πει ο κ. Πάγκαλος. Βέβαια, πρόκειται για προφορικό λόγο, οπότε θα μπορούσαμε να το θεωρήσουμε σαρδάμ.
* Κι ένα μεταφραστικό σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το skai.gr αναφέρει πως το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε ότι «δεν είναι προς το συμφέρον της Ουκρανίας ή της διεθνούς κοινότητας να εισέλθει σε έναν ενδιάμεσο πόλεμο με τη Ρωσία για την ανατολική Ουκρανία». Ο «ενδιάμεσος πόλεμος» είναι απόδοση του proxy war, που θα το λέγαμε «πόλεμος δι΄ενδιαμέσων» ή «πόλεμος δι’ αντιπροσώπων» (δείτε και το νήμα της Λεξιλογίας).
* Και «παραπέει η εκεχειρία«, όπως έγραψε το ethnos.gr (πολλά λογοπαίγνια μπορούν να γίνουν εδώ).
* Γούστο έχει το άρθρο του in.gr για την… πρώτη έκδοση της Ιλιάδας, που εμφανίζεται στην τελευταία ταινία της Τζένιφερ Λόπεζ. Ή της Ηλιάδας, όπως βλέπουμε στην οθονιά αριστερά (που είναι από την efsyn.gr)
* Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Διαβάζω ότι διευθυντής μάρκετινγκ στην Αθηναϊκή Ζυθοποιία ορίστηκε κάποιος κύριος βαν Μπίρεν (ή βαν Μπύρεν, van Bueren πάντως).
Στο ίδιο άρθρο, βλέπω ότι ο διευθύνων σύμβουλος έχει το πρωτότυπο όνομα Ζωούλλης Μηνά (Κύπριος ασφαλώς). Αυτός θα ταίριαζε περισσότερο σε ασφαλιστική εταιρεία.
* Ο ευπρεπισμός καλά κρατεί. Παλιά οι εφημερίδες έγραφαν «ζητάει» ή «ζητά», ύστερα έγινε «ζητεί», μετά έγινε «αιτεί» και τέλος η μέση φωνή, «αιτείται» (λες και είμαστε στο στρατό). Καμιά φορά και… αιτάται, όπως στο in.gr: η φράση που θα χρησιμοποιηθεί σε σχέση με το τι αιτάται η ελληνική κυβέρνηση…
* Ποια θέση έχει η Νάντια Βαλαβάνη στην κυβέρνηση (όπως και οι άλλες γυναίκες που έχουν ανάλογο αξίωμα); Αναπληρώτρια υπουργός ή αναπληρωτής υπουργός; Με χαρά παρατηρώ ότι η ίδια χρησιμοποιεί τον έμφυλο τύπο στον επίσημο ιστότοπο της κυβέρνησης, Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών. Ε, ας το υιοθετήσουν και οι δημοσιογράφοι.
* Κι άλλο ένα γλωσσικό μουστάκι, ακόμα λιγότερο δικαιολογημένο, στο ρεπορτάζ για τη δίκη του Στρος-Καν, όπου διαβάζουμε ότι «οι γυναίκες παραμένουν πολιτικώς ενάγοντες στην ποινική υπόθεση».
* Ένα ενδιαφέρον αλλά κάπως παράξενο ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε πριν από μερικές μέρες σε ειδησεογραφικόν ιστότοπο, όχι της πρώτης γραμμής. Πρόκειται για περιήγηση στα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό, όπως άλλωστε δηλώνει και ο εντυπωσιακός τίτλος «Μπήκαμε στο εσωτερικό των γραφείων του ΚΚΕ!»
Και ενώ το άρθρο αναφέρει και όνομα δημοσιογράφου και όνομα φωτογράφου, κάποιες διατυπώσεις δίνουν την εντύπωση ότι το κείμενο είναι μεταφρασμένο, ας πούμε «Οι τρεις πρώτοι [όροφοι], οι οποίοι συνήθιζαν να στεγάζουν τον ραδιοφωνικό σταθμό 902, το αρχείο του κόμματος και το πάρκινγκ…» Αυτό το «συνήθιζαν να στεγάζουν» μοιάζει μετάφραση από ένα αγγλικό used to house, αλλά στα ελληνικά ακούγεται πολύ αστείο (τώρα, την έκοψαν τη συνήθεια; )
Επίσης λίγο πιο πάνω, «Πολλοί από τους υποστηρικτές του κόμματος ακόμα και σήμερα, είναι ικανοί να αναμεταδώσουν αποσπάσματα από την ομιλία του εν λόγω συντρόφου [του Λένιν] κατά το πρώτο συνέδριο της κομμουνιστικής διεθνούς…» Ραδιοφωνικοί σταθμοί είναι οι σύντροφοι;
Και άλλες διατυπώσεις του άρθρου μυρίζουν μετάφραση -εσείς τι λέτε;
* Και κλείνω με ένα πολύ προχειρογραμμένο άρθρο, δυστυχώς από την εφημερίδα με την οποία συνεργάζομαι. Για παράδειγμα, «Ενενήντα χρόνια έπειτα από τις κραυγές ενός δεκανέα, στις μπιραρίες του Μονάχου, ένας άλλος τέκτονας, καθηλωμένος δυστυχώς σε αναπηρική πολυθρόνα…»
Τι θα πει τέκτονας; Μασόνος μήπως; Ή, το πιθανότερο, είναι «τεύτονας» με τυπογραφικό λάθος; (Αφήνω ότι, επί της ουσίας, οι παρομοιώσεις με τον Χίτλερ, ιδίως οι περιττές όπως εδώ, με προδιαθέτουν αρνητικά για τα επιχειρήματα του αρθρογράφου).
Πιο κάτω, βλέπετε τη σημασία που έχει ένα κόμμα: Η προβολή, όμως, σαν αφορμή της έκρηξης του Γερμανού υπουργού μιας γελοιογραφίας… Υπουργείο γελοιογραφίας δεν έχουν οι Γερμανοί. Μετά τη λέξη «υπουργού» χρειάζεται κόμμα. Και ακόμα καλύτερα: Η προβολή όμως μιας γελοιογραφίας, ως αφορμής της έκρηξης του Γερμανού υπουργού…
Και μετά: τα μαύρα ταμεία της Siemens, της Φόρεσταλ… Ποια είναι η μυστηριώδης Φόρεσταλ; Έτσι ονομαζόταν ένα αμερικάνικο αεροπλανοφόρο, που είχε επισκεφτεί την Ελλάδα, αλλά ασφαλώς εδώ εννοείται η Ferrostaal.
* Καλό τριήμερο, καλά κούλουμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου