ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ – 13 ΙΟΥΝΙΟΥ
,
,
13 Ἰουνίου
1821.—Ο Γεώργιος Δασκαλάκης ή Τσελεπής, υψώνει την σημαίαν της επαναστάσεως εις τα Σφακιά. Μαζί με τον Παναγιωτάκη και 90 άνδρες, σφάζει τους Σουμπάσιδες στο Θέρισσο. Σύμφωνα με τα έθιμα των Σφακιών, την απόφαση των καπετάνιων για τον ξεσηκωμό έπρεπε να επικυρώση ο λαός, πράγμα το οποίο και έγινε στην λαϊκή συνέλευση της Παναγιάς Θυμιανής στις 29 Μαῒου. Εκεί εξελέγησαν και οι αρχηγοί. Ο Τσελεπής ήταν γυιός του περιφήμου Δασκαλογιάννη, Ιωάννου Δασκαλάκη, από την Ανώπολιν των Σφακίων, ο οποίος, κατά την έλευσιν τού Ορλώφ (1770), είχε κηρύξει την επανάστασιν εις την μεγαλόνησον, ταυτοχρόνως με τους Μανιάτες. Συνελήφθη από τους τούρκους καί υπέστη τον μαρτυρικώτερο των θανάτων. Οι δήμιοί του τον έγδαραν ζωντανό με πυρόπετρες.
.—Ο τουρκικός στρατός στην Μολδοβλαχίαν εισέρχεται στην πόλιν τού Ιασίου και καταστρέφει αυτήν. Εν τω μεταξύ στο Σκουλένι ο Καντακουζηνός, κάλεσε τους αρχηγούς Θανάση, Κοντογόνη, Σοφιανό και Σφαέλλο, λέγοντάς του ότι ήσαν πολλοί λίγοι, και θα ήταν αδύνατο να κρατήσουν το αδύνατο οχύρωμα, προτείνοντάς τους να περάσουν όλοι στην Βεσσαραβία. Αλλά οι οπλαρχηγοί απέρριψαν ομογνωμόνως αυτές τις προτάσεις ως ανάξιες ανδρών φιλελευθέρων και φιλοτίμων, και επανήλθαν στο οχύρωμα βρίζοντας τον Καντακουζηνό ως δειλό, λειποτάκη και προδότη, ωρκίσθηκαν δε να πεθάνουν πολεμώντας και πλήρεις πατριωτισμού και χριστιανικής ευλαβείας. Ως προετοιμασία θανάτου έφαγαν άγιον άρτον λέγοντας: “ αὕτη εἶναι ἡ ὑστερινή τροφὴ”.
1822.—Μάχες στην Μαλάξα Κρήτης, όπου έπεσαν 40 Έλληνες μεταξύ αυτών ο Μ. Αλιβάνιστος, και στην Τσικαλαριά, όπου έπεσε ο Αντ. Κωνσταντουδάκης.
1825.—Μάχη των Μύλων (παρά την Λέρνην Αργολίδος). Η πρώτη ουσιαστικά μάχη όπου Έλληνες αναχαιτίζουν τον τακτικό στρατό του Ιμπραήμ, κρατώντας ζωντανή την επαναστατικά φλόγα. Οι Δ.Υψηλάντης, με τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη και τον Μακρυγιάννη, με 278 μόνον άνδρες (κατ’ άλλους 480), αναχαιτίζουν την εμπροσθοφυλακήν τού Ιμβραήμ. Ενισχυθέντες αργότερα καί από τους εύζωνες του Κάρπου, «απορρίπτουν τα τουφέκια των καί ορμούν με τας σπάθας προξενήσαντες σημαντικάς απωλείας εις τον εχθρόν και αναγκάσαντες αυτόν ν’ αλλάξη πορείαν».
1878.—Συνέδριο του Βερολίνου με τη συμμετοχή των 6 μεγάλων δυνάμεων (Γερμανίας, Αυστροουγγαρίας, Γαλλίας, Αγγλίας, Ιταλίας, Ρωσίας) και της τουρκίας υπό την προεδρία του Γερμανού καγκελάριου Bismarck. Στο συνέδριο του Βερολίνου κερδισμένη βγαίνει η Αγγλία, η οποία περιορίζει τις επεκτατικές διαθέσεις της Ρωσίας, ενώ, αντίθετα, προωθεί τα δικά της συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο. Με ξεχωριστή συμφωνία η Βρετανία απαίτησε και πήρε από την Οθωμανική αυτοκρατορία την Κύπρο. Στο συνέδριο ΔΕΝ επικυρώνεται η Θεσσαλία και τμήμα της Ηπείρου στην Ελλάδα μετά από πρόταση του Γάλλου αντιπροσώπου Waddington. Αυτό θα συμβή δύο χρόνια αργότερα, το Ιούλιο του 1880 και στην ίδια πόλη.” «Κατόπιν όμως πολλών προσπαθειών της Ελληνικής Κυβερνήσεως και τη προτάσει του Πρωθυπουργού της Αγγλίας Γλάδστωνος μετά διετίαν, τον Ιούλιον του 1880, συνήλθεν εις το Βερολίνον συνδιάσκεψεις κατόπιν της οποίας μετά πολλάς συζητήσεις επετεύχθη η απόδοσις εις την Ελλάδα το 1881 της Επαρχίας Άρτης και της Θεσσαλίας πλην της Επαρχίας Ελασσώνος.
.—Για την περιοχή της Θράκης το συνέδριο του Βερολίνου είχε τα εξής αποτελέσματα: Κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877, η κατάληψη από τους ρώσους αρχικά της βορείου Θράκης και αργότερα της Αδριανούπολης, αναπτέρωσε τις ελπίδες και το ηθικό των βούργαρων και αμέσως η φιλοβουλγαρική πολιτική φάνηκε με την εγκατάσταση βουλγαρικών μηχανισμών σε κάθε αστικό κέντρο. Στην Αδριανούπολη, στον Στενήμαχο, στο Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη) στο Ορτάκιοϊ, στο Διδυμότειχο και ιδιαίτερα στην Φιλιππούπολη, οι ρωσικές δυνάμεις κατοχής τηρούσαν καθαρά ανθελληνική στάση. Με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (19 Φεβρ./3 Μαρτίου) ιδρύθηκε αυτόνομη [μεγάλη] βουλγαρική ηγεμονία με εκτεταμένες θρακικές περιοχές κινητοποιώντας τον θρακικό ελληνισμό σε ένα αγώνα ενημέρωσης με στατιστικούς και εθνολογικούς χάρτες που αποδείκνυαν την συντριπτική υπεροχή του Ελληνικού στοιχείου αναλογικά με τις υπόλοιπες εθνικές ομάδες.Οι Πομάκοι επίσης εκδήλωσαν την πρόθεσή τους να ενταχθούν στην ελληνική και όχι στην βουλγαρική κυριαρχία. Για τους Βρετανούς η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου διατάρασσε το status quo στο ανατολικό ζήτημα, οπότε ως το μη χείρον βέλτιστον, φρόντισαν να συντηρήσουν το όπλο του ελληνισμού ως αντίβαρο του πανσλαβισμού αναχαιτίζοντας την ρωσική επιρροή στα νότια του Αίμου. Στο Συνέδριο του Βερολίνου τα εδάφη της [μεγάλης] βουλγαρίας περιορίστηκαν στο 1/3 της αρχικής τους εκτάσεως, και το βόρειο τμήμα της Θράκης σχημάτισε αυτόνομη επαρχία, την Ανατολική Ρωμυλία ή Ρουμελία, η οποία θα είχε ως νότιο σύνορο τον Εύξεινο Πόντο στα νότια της Σωζοπόλεως, που θα ακολουθούσε την οροσειρά της Ροδόπης και θα κατευθυνόταν στα βόρεια, μέχρι τα σύνορα της βουλγαρικής ηγεμονίας στο ύψος των πηγών του Νέστου.
1903.—Το πρώτο ανταρτικό σώμα τής ελεύθερης Ελλάδος, αποτελούμενο από 10 άνδρες, διαβαίνει την ελληνοτουρκική μεθόριο και εισέρχεται στην Δυτική Μακεδονία. Είναι οι : Ευθύμιος Καούδης, Γεώργιος Πέρρος, Γεώργιος Μακρής, Λαμπρινός Βρανάς, Γεώργιος Ζουρίδης, Γεώργιος Στρατινάκης, Ευστράτιος Μπονάτος, Εμμανουήλ Καντουνάτος, Νικόλαος Λουκάκης, και Γεώργιος Σεϊμένης. Καθοδηγούμενοι υπό του μητροπολίτου Καραβαγγέλη δρούν κατά των βουργάρων. Η Κρήτη λίγο πριν την έκρηξη του Μακεδονικού Αγώνα, βρισκόταν υπό καθεστώς αυτονομίας. Μετά από μία μακρά και αιματηρή περίοδο στην εσωτερική ζωή της μεγαλονήσου επικρατούσε επί τέλους ειρήνευση και ευημερία. Το γεγονός όμως αυτό δεν εμπόδισε τους εμπειροπόλεμους Κρητικούς να συνδράμουν στον Μακεδονικό αγώνα που οι ιδιομορφίες του ως αντάρτικου, ταίριαζαν απόλυτα με τον χαρακτήρα τους. Παρά το γεγονός ότι η Κρήτη δεν είχε ενωθεί ακόμη με την Μητέρα Ελλάδα, έτρεξαν να προσφέρουν ακόμη και την ζωή τους για να σωθεί ένα κομμάτι του Ελληνισμού που κινδύνευε να αφελληνιστεί και να χαθεί. Ο Γεώργιος Σεϊμένης είναι ο πρώτος πεσών από τους εθελοντές Μακεδονομάχους.
1904.—Πεθαίνει σε ηλικία 72 ετών ο καθηγητής του Πολυτεχνείου, ζωγράφος Νικηφόρος Λύτρας με καταγωγή από την Τήνο. Για τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα ο Λύτρας ήταν μια από τις καθοριστικές φυσιογνωμίες της καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής της Ελλάδος, με το εργαστήριο του, κέντρο κάθε είδους δραστηριοτήτων, με μαθητές και φιλότεχνους κοντά του, πάντα δημιουργός και δάσκαλος. Τις σπουδές του ξεκίνησε στο Σχολείο των Τεχνών και τις συνέχισε στο Μόναχο κερδίζοντα υποτροφία. Υπήρξε από τους βασικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου, θεωρείται δε πατέρας της νεοελληνικής ζωγραφικής. Το σημαντικότερο μέρος του έργου του αποτέλεσαν οι ηθογραφικές παραστάσεις, τις οποίες εκείνος ουσιαστικά εισήγαγε στην ελληνική ζωγραφική και περιλαμβάνουν σκηνές από την ελληνική επαρχία και τον αστικό χώρο, την ελληνική οικογένεια και τον κόσμο του παιδιού, αλλά και θέματα από την Ανατολή. Εξαιρετικά σημαντική υπήρξε επίσης η διδακτική του προσφορά.
1909.—Ο διωγμός τού Ελληνικού στοιχείου στα παράλια της Μικράς Ασίας, την Ξάνθη, τη Θεσσαλονίκη και τη Μυτιλήνη έχει οξυνθεί. Η Θράκη παρέμεινε υπόδουλη στην οθωμανική αυτοκρατορία ένα ακόμη αιώνα μετά την ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους, παρά την μεγάλη προσφορά της στους αγώνες των Πανελλήνων για την Εθνική μας παλιγγενεσία· κατά την περίοδο αυτή, διεξήγαγε σκληρούς και αιματηρούς αγώνες για να διατηρήση την Ελληνικότητά της και να ενωθή με την Μητέρα Ελλάδα, είχε δε να αντιπαλαίση όχι μόνο τους τούρκους κατακτητές αλλά και τα στίφη των σλάβων του βορρά τα οποία και με το νέο πρόσωπο του κομμουνισμού που ντύθηκαν αργότερα, συνέχισαν να αποτελούν ύπουλο εχθρό.
1910.—Σε επεισόδια λόγω τού συνεχιζόμενου αποκλεισμού τών Ελληνικών ατμόπλοιων, τούρκοι σκοτώνουν τέσσερις Έλληνες.
1912.—Η ελληνική κυβέρνηση, με υπόμνημα του υπουργείου Εξωτερικών, θεωρεί πως στην Ήπειρο και κατ’ επέκταση στην Ελλάδα ανήκουν ολόκληρες οι περιφέρειες της Πρέβεζας, της Ηγουμενίτσας, των Ιωαννίνων, το μεγαλύτερο μέρος της περιφέρειας τού Αργυρόκαστρου και η μισή περιφέρεια της Αυλώνας από τη γραμμή τού Κουρβελέσι και την Κλεισούρα στον Αώο. Σύμφωνα με το υπόμνημα, στην αλβανία ανήκαν ολόκληρο το διαμέρισμα της Σκόδρας και από το διαμέρισμα των Ιωαννίνων μόνο η περιοχή τού Βερατίου.
1914.—Η Ελλάδα καλεί υπό τα όπλα οκτώ ηλικίες τού ναυτικού, ενώ διακηρύσσει επίσημα την πρόθεσή της να προσαρτήσει τα νησιά Χίο και Λέσβο.
.—Η χώρα μας προβαίνει στην αγορά δύο Αμερικανικών θωρηκτών, τού “Αϊντάχο” και τού “Μισσισσίπη”.
1919.—Στο μέτωπο τής Μ. Ασίας επικρατεί ηρεμία.
.—Σφαγές Ελλήνων από τους τούρκους, στον Μαίανδρο ποταμό της Ιωνίας.
1920.—Συνεχίζονται οι μάχες εις περιοχήν Αχμελί μεταξύ Ελλήνων και τούρκων.
.—Οι τούρκοι επιτίθενται εναντίον των άγγλων στην Νικομήδεια.
1921.—Οι τούρκοι επιτίθενται σφοδρώς εναντίον των Ελλήνων εις Νικομήδειαν, την οποίαν εγκαίρως έσωσε δι’ επεμβάσεως η ΧΙ Μεραρχία.
1922.—Η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δρα με περιπόλους.
1923.—Το πραξικόπημα του Βενιζέλου με αρχηγό τον Πλαστήρα, εκδίδει ανακοινωθέν με το οποίο απαγορεύει κάθε αναγραφή και είδηση περί εκλογών.
1925.—Δύο ημέρες μετά την παραίτηση της κυβερνήσεως, η Βουλή δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Μιχαλακόπουλο.
1942.—Η καταδρομική επιχείρηση στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Ξημερώματα 13ης προς 14η Ιουνίου οι πέντε καταδρομείς των SAS έκαναν μια πρόχειρη αναγνώριση και διαπίστωσαν ότι στον διάδρομο απογείωσης ήταν κάπου 50-60 βομβαρδιστικά «Γιούνκερ-88», αυτά ακριβώς που είχαν εντολές να καταστρέψουν· ξέφυγαν από την περίπολο και φορτωμένοι τα εκρηκτικά έσπευσαν στο αεροδρόμιο και τοποθέτησαν όσα εκρηκτικά πρόλαβαν σε 22 αεροσκάφη καθώς και στις αποθήκες πυρομαχικών. Υστερα από κάμποσα λεπτά, εξερράγη η πρώτη βόμβα. Ξαφνικά το αεροδρόμιο γέμισε από Γερμανούς και διαταγές. Οι καταδρομείς είχαν στο μεταξύ βγει από την περίμετρο και είχαν χαθεί μέσα στο σκοτάδι. Οι αποθήκες καυσίμων είχαν πάρει φωτιά και οι αποθήκες πυρομαχικών τινάχτηκαν στον αέρα. Για αντίποινα οι Γερμανοί τις επόμενες ώρες εκτέλεσαν 50 Κρητικούς πέντε χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο. Κατά την επιστροφή των καταδρομέων, λόγω προδοσίας, σε συμπλοκή που ακολούθησε με γερμανούς, σκοτώθηκε ο P. Leostic (Λεοστίκ), ετών 18 και αιχμαλωτίσθηκαν Μπερζέ, Μουό, και Σιμπάρ. Στην βάση επέστρεψαν μόνο ο Κώστας Πετράκης και ο Τζέλικο.
1944.—Αφού κρέμασαν μπροστά στα μάτια του τον γιό του, οι κομμουνιστοσυμμορίτες, μετά από σκληρά βασανιστήρια, δολοφόνησαν τον Ιερέα Βασίλειο Σαλονικιό.
1952.—Αποφασίζεται η έκδοση νέων ελληνικών ταυτοτήτων, η παραποίηση των οποίων θα ήταν αδύνατη.
1954.—Γίνονται τα εγκαίνια τού υδροηλεκτρικού σταθμού Λούρου (εις την Ήπειρον), ισχύος 5000 κιλοβάτ καί παραγωγής 30 εκατομμυρίων κιλοβατωρών.
1961.—Εκπρόσωποι τής κυπριακής Βουλής επισκέπτονται την Αθήνα.
1969.—Θεμελιώνεται ο Πύργος των Αθηνών, ο πρώτος ουρανοξύστης της πόλης, στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας.
1977.—Πεθαίνει ο κορυφαίος Έλληνας νευρο-φυσιολόγος Γεώργιος Κ. Κοτζιάς.
1979.—Αναστάτωση στο Υπουργείο Παιδείας μετά από την διαρροή των θεμάτων για τις εξετάσεις. Οι διαγωνισμοί ακυρώνονται.
1988.—Ο τούρκος πρωθυπουργός Τουργούτ Οζάλ επισκέπτεται την Αθήνα.
1995.—Ο πρόεδρος της τουρκίας Σ.Ντεμιρέλ, φθάνει στην Αχρίδα για επίσημη επίσκεψη στα Σκόπια. Σε δηλώσεις του λέει ότι το σύμφωνο φιλίας που θα υπογραφεί κατά την διάρκεια της παραμονής του, θα δείξει στην διεθνή κοινότητα <<τη σημασία που αποδίδει η τουρκία στη «Μακεδονία»>>.
1996.—Δημοσίευμα τουρκικής εφημερίδας αναφέρει ότι, η Άγκυρα αμφισβητεί την Ελληνικότητα τών νησίδων Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι και Καλόλιμνο.
2002.—Δυο τουρκικά F-16 πέρασαν σε πολύ χαμηλό ύψος πάνω από τη Ρόδο, κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο τού νησιού.
2004.—Στις εκλογές που γίνονται για την ανάδειξη τών Ελλήνων εκπροσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πλειοψηφεί το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο εκλέγει 11 βουλευτές. Το ΠΑΣΟΚ εκλέγει οκτώ, το ΚΚΕ δύο και ο Συνασπισμός και το ΛΑΟΣ από ένα βουλευτή.
.
Copyright (©) «Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο»
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου