Η "Πράσινη" και η "Λευκή" Βίβλος της Γερμανικής αγοράς ηλεκτρισμού δεν μπορούν να καλύψουν τα προφανή αδιέξοδα
Η Energiewende, η ενεργειακή μετάβαση σε σύστημα "χαμηλού άνθρακα", βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και 14 χρόνια, καθώς το 2000 ψηφίστηκε ο νόμος EEG για την προώθηση των ΑΠΕ. Ξαφνικά στο τέλος του 2014 εμφανίστηκε μια δημόσια διαβούλευση για το σχεδιασμό της αγοράς και το ρυθμιστικό πλαίσιο, αφού "η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος πρέπει να είναι αξιόπιστη, φιλική προς το περιβάλλον και οικονομικά αποδοτική, ακόμη και με αύξηση του μεριδίου της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας".
Μα καλά, 14 χρόνια δεν ήταν αρκετά για να... μελετηθεί και να σχεδιαστεί το ρυθμιστικό πλαίσιο;
Δεν μας έχουν συνηθίσει οι συνήθως μεθοδικοί Γερμανοί σε τέτοιες αλλαγές. Τον περασμένο Οκτώβριο ξεκίνησε, από το Υπουργείο Οικονομικών & Ενέργειας, και ολοκληρώνεται αυτό το μήνα η δημόσια διαβούλευση για την "Πράσινη Βίβλο" της Γερμανικής αγοράς ηλεκτρισμού στα πλαίσια της Energiewende (Ein Strommarkt für die Energiewende, Diskussionspapier des Bundesministeriums für Wirtschaft und Energie (Grünbuch)). Με βάση τα αποτελέσματα της διαβούλευσης θα προετοιμαστεί μέχρι τις αρχές Ιουνίου ένα σχέδιο "Λευκής Βίβλου", το οποίο με τη σειρά του θα τεθεί κι αυτό σε δημόσια διαβούλευση μέχρι το Σεπτέμβριο 2015. Παράλληλα θα τρέχουν συζητήσεις με την Κομισιόν και τις γειτονικές χώρες, ώστε μετά το Σεπτέμβριο να συνταχθεί η κατάλληλη νομοθεσία.
Στον πρόλογο της "Πράσινης Βίβλου" ο Γκάμπριελ είναι σαφής: "στη νέα εποχή της Energiewende πρέπει να συνδέσουμε τις τεχνολογίες πληροφορικής με το ηλεκτρικό σύστημα που γίνεται πολύπλοκο. Λόγω της διακοπτόμενης φύσης της παραγωγής από αιολικά και ηλιακά, πρέπει να παρεμβαίνουν τα συμβατικά εργοστάσια και, αν είναι οικονομικά προτιμητέο, είτε να χρησιμοποιούμε αποθηκευμένη ενέργεια είτε να περικόπτουμε τη ζήτηση φορτίων". Το κύριο ερώτημα που έβαλε προς διαβούλευση είναι αν η αγορά ηλεκτρισμού θα είναι αγορά μόνο ενέργειας ή αν θα πρέπει να υπάρχει κι ένας μηχανισμός διασφάλισης ισχύος.
Το ερώτημα ακούγεται ίσως απλό να απαντηθεί, τα ηλεκτρικά συστήματα παραδοσιακά λειτουργούσαν ως αγορές ισχύος, αλλά ο Γκάμπριελ φαίνεται να προωθεί μια αγορά μόνο ενέργειας κι αυτό έχει σκορπίσει ρίγη ανησυχίας στη βιομηχανία, που ξέρει πολύ καλά τη "μεγάλη ανοησία", που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία με τα εντελώς αναξιόπιστα αιολικά και τα περιορισμένης διαθεσιμότητας Φ/Β. Στο διάστημα της μετάβασης ο Γκάμπριελ δέχεται να υπάρχει μηχανισμός διασφάλισης ισχύος, αλλά σ' αυτόν δεν περιλαμβάνει τα εργοστάσια ορυκτών καυσίμων, μ' αποτέλεσμα να απειλούνται με κλείσιμο ως μη οικονομικά. Την ίδια στιγμή, σε μια έξαρση υποκρισίας, η ΕΕ επιτρέπει την οικονομική ενίσχυση των εξαγωγών εξοπλισμού κατασκευής ανθρακικών εργοστασίων. Siemens είπατε; Alstom είπατε;
Στον πρόλογο της "Πράσινης Βίβλου" ο Γκάμπριελ είναι σαφής: "στη νέα εποχή της Energiewende πρέπει να συνδέσουμε τις τεχνολογίες πληροφορικής με το ηλεκτρικό σύστημα που γίνεται πολύπλοκο. Λόγω της διακοπτόμενης φύσης της παραγωγής από αιολικά και ηλιακά, πρέπει να παρεμβαίνουν τα συμβατικά εργοστάσια και, αν είναι οικονομικά προτιμητέο, είτε να χρησιμοποιούμε αποθηκευμένη ενέργεια είτε να περικόπτουμε τη ζήτηση φορτίων". Το κύριο ερώτημα που έβαλε προς διαβούλευση είναι αν η αγορά ηλεκτρισμού θα είναι αγορά μόνο ενέργειας ή αν θα πρέπει να υπάρχει κι ένας μηχανισμός διασφάλισης ισχύος.
Το ερώτημα ακούγεται ίσως απλό να απαντηθεί, τα ηλεκτρικά συστήματα παραδοσιακά λειτουργούσαν ως αγορές ισχύος, αλλά ο Γκάμπριελ φαίνεται να προωθεί μια αγορά μόνο ενέργειας κι αυτό έχει σκορπίσει ρίγη ανησυχίας στη βιομηχανία, που ξέρει πολύ καλά τη "μεγάλη ανοησία", που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία με τα εντελώς αναξιόπιστα αιολικά και τα περιορισμένης διαθεσιμότητας Φ/Β. Στο διάστημα της μετάβασης ο Γκάμπριελ δέχεται να υπάρχει μηχανισμός διασφάλισης ισχύος, αλλά σ' αυτόν δεν περιλαμβάνει τα εργοστάσια ορυκτών καυσίμων, μ' αποτέλεσμα να απειλούνται με κλείσιμο ως μη οικονομικά. Την ίδια στιγμή, σε μια έξαρση υποκρισίας, η ΕΕ επιτρέπει την οικονομική ενίσχυση των εξαγωγών εξοπλισμού κατασκευής ανθρακικών εργοστασίων. Siemens είπατε; Alstom είπατε;
Τα αδιέξοδα της Energiewende είναι πλέον προφανή και το τοπίο σιγά-σιγά αλλάζει, αλλά αλλάζει με αργό ρυθμό, προκειμένου να μην πάρουν οι ψηφοφόροι με τις πέτρες τους πολιτικούς: πέρυσι άλλαξαν το νόμο EEG, βάζοντας φραγμό στην επέκταση των ΑΠΕ και τώρα πλασάρουν, καλά κρυμμένο στη σελίδα 15 της "Πράσινης Βίβλου", το διάγραμμα της παράνοιας από το Agorameter, ζητώντας γνώμες για το πώς ν' αντιμετωπίσουν το τέρας που δημιούργησαν. Οι ψηφοφόροι χρόνια τώρα πληρώνουν όλο και ακριβότερα το ηλεκτρικό, προκειμένου να συντηρούνται οι "πράσινες" θέσεις εργασίας. Στο τέλος θα βγει κι εκεί κανένας Πάγκαλος να τους δείξει με το δάκτυλο και να τους πει "μαζί τα φάγαμε". Για όσο διάστημα η οικονομία πάει καλά και συντηρείται το βιοτικό επίπεδο των Γερμανών ψηφοφόρων, το οικοδόμημα δεν τρίζει: όσο συνεχίζεται η εξαγωγή εξοπλισμού ΑΠΕ και η εξαγωγή του άχρηστου αιολικού ρεύματος στις γειτονικές χώρες, το πρόβλημα κρύβεται μια χαρά κάτω απ' το χαλί.
Όσο καιρό οι υπερχρεωμένες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου θα χρηματοδοτούν τα εμπορικά πλεονάσματα του Βορρά, όλα θα είναι υπό έλεγχο. Αλλά για πόσο ακόμα; Μέσα στο 2015 θα έχουμε εκλογές στη Βρετανία (Μάιο), στην Πορτογαλία (Σεπτέμβριο), στην Ισπανία (Δεκέμβριο), (και επίσης σε Δανία, Πολωνία, Εσθονία). Πρόκειται για τρεις χώρες-κλειδιά για την πορεία της Ευρώπης απ' το 2016: μετά τη σελίδα που άλλαξε η Ελλάδα στις 25/1, αν χάσουν και στις τρεις αυτές χώρες τα συντηρητικά κόμματα, που ήδη δεν νιώθουν και πολύ καλά στις δημοσκοπήσεις, θα μιλούμε για μια άλλη Ευρώπη, πολύ λιγότερο Γερμανική. Και οι τρεις αυτές χώρες έχουν επενδύσει πολλά στην αιολική ενέργεια κι αντιμετωπίζουν σήμερα τα ίδια αδιέξοδα: στη Βρετανία τα αιολικά εξαφανίζονται τις μέρες της παγωνιάς, που η κοινωνία χρειάζεται ηλεκτρισμό, στην Ισπανία και την Πορτογαλία παρακαλούν τους Γάλλους ν' ανοίξουν τα σύνορα στο αιολικό ρεύμα για να διαχυθεί το πρόβλημα της τυχαιότητας της παραγωγής στο ευρύτερο δίκτυο της Δυτικής Ευρώπης.
Όσο καιρό οι υπερχρεωμένες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου θα χρηματοδοτούν τα εμπορικά πλεονάσματα του Βορρά, όλα θα είναι υπό έλεγχο. Αλλά για πόσο ακόμα; Μέσα στο 2015 θα έχουμε εκλογές στη Βρετανία (Μάιο), στην Πορτογαλία (Σεπτέμβριο), στην Ισπανία (Δεκέμβριο), (και επίσης σε Δανία, Πολωνία, Εσθονία). Πρόκειται για τρεις χώρες-κλειδιά για την πορεία της Ευρώπης απ' το 2016: μετά τη σελίδα που άλλαξε η Ελλάδα στις 25/1, αν χάσουν και στις τρεις αυτές χώρες τα συντηρητικά κόμματα, που ήδη δεν νιώθουν και πολύ καλά στις δημοσκοπήσεις, θα μιλούμε για μια άλλη Ευρώπη, πολύ λιγότερο Γερμανική. Και οι τρεις αυτές χώρες έχουν επενδύσει πολλά στην αιολική ενέργεια κι αντιμετωπίζουν σήμερα τα ίδια αδιέξοδα: στη Βρετανία τα αιολικά εξαφανίζονται τις μέρες της παγωνιάς, που η κοινωνία χρειάζεται ηλεκτρισμό, στην Ισπανία και την Πορτογαλία παρακαλούν τους Γάλλους ν' ανοίξουν τα σύνορα στο αιολικό ρεύμα για να διαχυθεί το πρόβλημα της τυχαιότητας της παραγωγής στο ευρύτερο δίκτυο της Δυτικής Ευρώπης.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου