ΣΤΟ ΚΑΛΌ Η ΣΤΟ ΚΑΚΟ; (ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΣΚΑΝΗ)
Σε δύο μεγάλες
κατηγορίες χωρίζονται, στο δικό μου τουλάχιστον μυαλό, οι άνθρωποι. Στους
θετικούς και στους αρνητικούς. Οι μεν πρώτοι διαπνέονται από αισθήματα
αισιοδοξίας και καλής διάθεσης ακόμα και στα πιο δύσκολα.
Αφελείς και
χαζοχαρούμενοι στην αντίληψη των δεύτερων οι οποίοι, απεναντίας, βλέπουν παντού
δυσκολίες και προβλήματα και αδυνατούν να χαρούν. Είμαι βέβαιος πως ο καθένας
(σε γενικές γραμμές) κατατάσσει τον εαυτό του σε μία από τις δύο κατηγορίες και
ότι έχει εμπειρίες από την άλλη. Προσωπικά αδυνατώ πλέον να συνυπάρξω με τη
δεύτερη κατηγορία. Αποπνέουν μια μαυρίλα και μια μιζέρια η οποία δεν μπορεί να
προσφέρει καμίαν απολύτως διέξοδο. Μονίμως θύματα ενός σύμπαντος που συνωμοτεί
εναντίον τους, με αποτέλεσμα να διογκώνουν και τα υπαρκτά προβλήματα.
Τις προάλλες
διαδόθηκε αστραπιαία η ενέργεια τουρκικής εταιρείας να φωτογραφίσει μοντέλα της
σε κατεστραμμένα ελληνοκυπριακά κοιμητήρια στα κατεχόμενα. Απαράδεκτη ενέργεια!
Εκνευριστική. Ο τρόπος όμως με τον οποίο μεταδόθηκε αυτή η πληροφορία από
ορισμένους, αναδεικνύει τη διάθεση που περιγράφω πιο πάνω. «Βάρβαροι»,
«απολίτιστοι», «πώς να ζήσεις μ’ αυτούς;». Αυτή όμως η γενίκευση και αυτή η
κατάληξη σε οριστικά συμπεράσματα, τείνει απλώς να υποδείξει ότι η συμβίωση σε
αυτό τον τόπο είναι ακατόρθωτη. Εάν το συγκεκριμένο περιστατικό χρησιμοποιείται
για να επιβεβαιώσει την αντίληψη αυτή, τότε δεν έχουμε παρά να αποδεχτούμε τον
διαχωρισμό. Ούτε η απολογία που ακολούθησε έχει το οποιοδήποτε νόημα, ούτε και
η άγνοια που είχαν οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι για την ενέργεια της τουρκικής
εταιρείας.
Την ίδια μέρα,
ωστόσο, κυκλοφόρησαν φωτογραφίες με Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους που
καθάριζαν μαζί κοιμητήριο στα κατεχόμενα. Όπως επίσης και φωτογραφίες
Ελληνοκυπρίων που θεώρησαν υποχρέωσή τους να παραστούν στις κηδείες των
αγνοουμένων της Τόχνης. Η άλλη όψη του νομίσματος. Αυτή η κατηγορία των
ανθρώπων σχολίασε και καταδίκασε την ιεροσυλία της τουρκικής εταιρείας. Δεν
έμεινε όμως εκεί. Προσπάθησε να αναδείξει και τις άλλες εικόνες που δημιουργούν
ελπίδα και προοπτική. Κάτι που, ασφαλώς, δεν έκαναν όσοι στάθηκαν στον
αρνητισμό του πρώτου περιστατικού. Τελικά, σε αυτόν
τον τόπο, θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε εάν θα συνεχίσουμε να
κτίζουμε πάνω στο κακό ή αν θα κτίσουμε στο καλό. Υπάρχει και το ένα και το
άλλο. Σημασία όμως έχει ποιο ο καθένας μας επιλέγει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου