ΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ''ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ''

ΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ''ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ'' ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Δ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΥ

 

 

 

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ''ΡΕΥΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ'' ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Κάλεσμα του συνδυασμού ''ΡΕΥΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ'' για την Εργατική Πρωτομαγιά



Η πρώτη του Μάη, είναι μέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργάτη. Την 1η Μαΐου του 1886, 400.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη την χώρα, και πάνω από 80.000 στο Σικάγο, με σύνθημα ''Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο''. Αυτό το Σάββατο του 1886, μια εργάσιμη μέρα, οι εργάτες, ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης στην πλατεία Haymarket. Στη γύρω περιοχή, είχαν παραταχθεί αστυνομικές δυνάμεις αποτελούμενες από 1350 άτομα, οπλισμένα με οπλοπολυβόλα οι οποίοι περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν.
Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα έσκασε κοντά στους αστυνομικούς οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν και να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση. Είναι ακόμα άγνωστος ο αριθμός των θυμάτων αφού πολλοί τραυματισμένοι κατέληξαν τις επόμενες ημέρες, επίσημα μόνο οκτώ νεκροί αστυνομικοί και τέσσερις διαδηλωτές έχουν επαληθευτεί. Οκτώ συλληφθέντες διαδηλωτές δικάστηκαν, τέσσερις αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο και άλλος ένας αφαίρεσε μόνος τη ζωή του στην φυλακή. Η διεθνής προβολή αυτής της δίκης δημιούργησε τα θεμέλια της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως Εργατικής Γιορτής.
Σήμερα, 128 χρόνια μετά, η κατάσταση στη χώρα μας μοιάζει πολύ χειρότερη από του τότε. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών με αποκορύφωμα τα τελευταία χρόνια του Μνημονίου η χώρα έχει μπει στο γύψο. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει εξαρθρωθεί, οι υγιείς Δημόσιες Επιχειρήσεις πωλούνται κοψοχρονιά (βλ. ΔΕΗ) στο ξένο και ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο και το οχτάωρο μοιάζει για όνειρο θερινής νυκτός.
Όλες αυτές οι πολιτικές έχουν τεράστιες επιπτώσεις και στην δική μας πόλη. Η καταστροφή του παραγωγικού ιστού και το ξεπούλημα της ΔΕΗ καθώς και η μεταφορά της ΔΟΥ στην Κοζάνη αλλά και η σταδιακή υποβάθμιση του ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟΥ, σύμφωνα με τις μνημονιακές επιταγές, έχουν μετατρέψει την πόλη σε κρανίου τόπο. Η σημερινή Δημοτική Αρχή παρακολουθεί την ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται με σηκωμένα τα χέρια, καθώς είναι όμηροι των επιλογών τους οι οποίες είναι ουσιαστικά η εφαρμογή των μνημονίων στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ξεκινώντας από αυτή την Πρωτομαγιά καλούμε τους νέους της Εορδαίας να σταθούμε απέναντι στην βαρβαρότητα, να σταματήσουμε την ανθρωπιστική καταστροφή και να χαλάσουμε τα σχέδια τους που θέλουν τον Δήμο μας αδύναμο, φοβικό και διαλυμένο. Να κάνουμε την αλληλεγγύη πράξη και θεσμικό,εργαλείο μιας άλλης αυτοδιοικητικής πραγματικότητας. Να συντρίψουμε το σκοτάδι της διαπλοκής, να φέρουμε τα πραγματικά μας προβλήματα στο φως και την διαφάνεια σε όλες τις δομές της διοίκησης. Πάνω από αυτούς και τους εντολοδόχους τους, βρίσκονται οι δικές μας ανάγκες και το επιτακτικό καθήκον για την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της Εορδαίας.

Καλούμε όλο τον λαό της Εορδαίας την Πέμπτη στις 10:30 στην Κεντρική Πλατεία
Για την Εορδαία που ονειρευόμαστε, για τον τόπο που μας αξίζει να ζούμε.
Για την Εορδαία του μέλλοντος μας!

 



ΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΒΡΑΜΙΔΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ''ΡΕΥΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ''

ΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΒΡΑΜΙΔΗ ΜΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

 

Γεννήθηκα το 1975 στην Πτολεμαΐδα. Είμαι γιος του Αχιλλέα και της Ραλίτσας Αβραμίδη και σύζυγος της Κλεονίκης Ίτσκου, με την οποία έχουμε έναν γιο 10 ετών, τον Αχιλλέα.

Είμαι απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρονικών του Τεχνικού Λυκείου Πτολεμαΐδας.
Την περίοδο 1999-2003 εργάστηκα ως επιμελητής εισπράξεων στο Τ.Ε.Β.Ε. Πτολεμαΐδας και από το 2005 ως το 2008 στο Τμήμα Συντάξεων της Καλλιθέας Αττικής.

Από το 2008 ως σήμερα, υπηρετώ ως δασοφύλακας στο Δασαρχείο Καστοριάς με έδρα το Δασοφυλακείο Κλεισούρας.
Με γνώμονα το ενδιαφέρον μου για τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα και την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής της Εορδαίας, αποφάσισα να θέσω την υποψηφιότητά μου στις επερχόμενες εκλογές, με απώτερο στόχο τη συμβολή μου στην διαμόρφωση μιας καλύτερης Εορδαίας, στην ανάδειξη της Εορδαίας των πολιτών.
Συστρατεύομαι με τον συνδυασμό ''ΡΕΥΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ'' με υποψήφιο Δήμαρχο τον Δημήτρη Ζαραφίδη.

 

Γιατί όλοι μαζί σε συνεργασία μπορούμε να δημιουργήσουμε την Εορδαία που μας αξίζει!

 

 



ΖΗΤΗΜΑ ΗΘΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΟΡΔΑΊΑΣ

ΖΗΤΗΜΑ ΗΘΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014

Πρόσφατα 8 Απριλίου 2014 η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας αποφάσισε την παραχώρηση του 3^ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας για την διεξαγωγή εξετάσεων γλωσσομάθειας ΕSB, για την 1^η Ιουνίου 2014, στο σύνδεσμο ιδιοκτητών φροντιστηρίων EUROPALSO.

Δεν είμαστε αντίθετοι στην υποβοήθηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από την Δημοτική Αρχή, γιατί τουλάχιστον σε αυτή την υποβοήθηση θα συμμετάσχουν τα δικά μας παιδιά για τις εξετάσεις στις γλώσσες της επιθυμίας τους, όμως τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι:

1^ον Πόσο θα πληρώσει ο σύνδεσμος ιδιοκτητών προς την Δημοτική Αρχή για την παραχώρηση του 3^ου Γυμνασίου;

2^ον Αναφέρει η 3^η παράγραφος της απόφασης, ότι αν δεν τηρηθούν οι παραπάνω όροι παύει να ισχύει η απόφαση παραχώρησης. Τι λένε οι 1 και 2 παράγραφοι της απόφασης; Ότι: 1. Να τηρηθούν οι όροι που προβλέπονται από την νομοθεσία, για την παραχώρηση σχολικών κτηρίων. Και 2. Να υπάρξει δέσμευση του υπεύθυνου σχετικά με την καθαριότητα του σχολείου και την αποκατάσταση τυχόν φθορών που θα προκληθούν. Είναι δυνατόν να υπάρχει αυτή η περίπτωση (δηλαδή ή 3^η παράγραφος;). Πως θα είναι δυνατόν να πάψει η παραχώρηση αν πρώτα δεν παραχωρηθεί και να γίνουν οι πιθανές ζημιές; Συνεπώς κάπως αλλιώς θα έπρεπε να έχει γίνει η διατύπωση.

3^ον Το κόστος του ηλεκτρικού και του νερού που θα καταναλωθούν ποιος θα τα πληρώσει; Εντάξει να βοηθά η Δημοτική Αρχή τον ιδιώτη (ο οποίος και κερδίζει που δεν εκμισθώνει π.χ. μια αίθουσα ξενοδοχείου), όμως όχι και να χρεώνεται η Δημοτική Αρχή και κατ’ επέκταση ο δημότης.

4^ον Η απόφαση που βγήκε έχει ισχύ απόφασης Δημοτικού Συμβουλίου; Αν ναι έχει καλώς, Αν όχι όμως, πως είναι σίγουρη η επιτροπή ότι μετά τις εκλογές θα είναι η ίδια Δημοτική Αρχή; Και δεσμεύει την επόμενη Δημοτική Αρχή με γνωμοδότηση;

ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ

 

 

 

 

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΕΜΠΟΡΟΫΟΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

Ανακοίνωση του Συνδικάτου Εμποροϋπαλλήλων και Υπαλλήλων Υπηρεσιών Εορδαίας, για το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή 4/5  

 

Είναι απαράδεκτη η στάση του Εμπορικού Συλλόγου Πτολεμαΐδας που ενώ είχε αποφασίσει για άνοιγμα των καταστημάτων 4 Κυριακές το χρόνο τον Οκτώβριο, «υποχρεώνεται» τώρα να προτείνει στα μέλη του σε επιπλέον άνοιγμα των καταστημάτων κάποιες Κυριακές, χωρίς να διευκρινίζει πόσες και ποιες.

Δικαιολογείται ότι επειδή το κάνουν κι οι άλλοι εμπορικοί σύλλογοι της Περιφέρειας, ο δικός μας δεν μπορεί να υστερεί. Όλα αυτά μάλιστα τη στιγμή που σαν Δ.Σ. είναι κατηγορηματικά αντίθετοι στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και τότε και τώρα.

Το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές είναι κάτι που πλήττει τους αυτοαπασχολούμενους και πλέον δείχνει με τον πιο καθαρό τρόπο ότι η τοπική ηγεσία του εμπορικού συλλόγου δεν εκφράζει το συμφέρον τους. Στην πράξη είναι υπερ των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων κι όχι με το μικρέμπορα και τον μαγαζάτορα της γειτονιάς, μιας και οι μόνοι ωφελημένοι από το άνοιγμα των καταστημάτων είναι οι μεγάλοι όμιλοι.

Το άνοιγμα τις Κυριακές θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια ακόμη περισσότερους αυτοαπασχολούμενους στο κλείσιμο των επιχειρήσεών τους και στην ανεργία ακόμη περισσότερους εργαζόμενους.

Γι΄αυτό από κοινού οι αυτοαπασχολούμενοι μαζί με τους εργαζομένους να δείξουν την αντίθεση τους σε αυτούς που προωθούν από τη μία την κατάργηση της Κυριακής Αργίας και από την άλλη χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την κατάργηση δικαιωμάτων και ζητάνε την ψήφο λέγοντας οτί θα υπηρετήσουν τα συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων.

Οι συνδιασμοί με τους οποίους κατεβαίνουν είναι το μακρύ χέρι της κυβέρησης στις τοπικές κοινωνίες. Να μην τους κάνει κανένας εργαζόμενος και αυτοαπασχολούμενος τη χάρη και τους πιστέψει. Να μην τους στηρίξει κανένας στις εκλογές επειδή είναι «δικά μας παιδιά».

Να μην ανοίξει κανένα κατάστημα την Κυριακή 4 Μαΐου αλλά και καμία Κυριακή το χρόνο.

Από κοινού εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι να δείξουν από αύριο κι όλας ότι από κοινού παλεύουν για τα δικαιώματά τους.

Για το 8ωρο, την ασφάλιση, το δικαίωμα στην απεργία, για την Κυριακή Αργία. Τους καλούμε να συμμετέχουν στην απεργία της πρωτομαγιάς μαζί με τα ταξικά τους σωματεία, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αύριο 10:00 το πρωί στο παλιό πάρκο.

 

http://www.kozan.gr/post/158895#sthash.aRxrVSfX.dpuf

455 ΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΛΙΓΝΙΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (8ΜΗΝΑ)

455 θέσεις στο Λιγνιτικό Κέντρο Δ. Μακεδονίας (8μηνα)

 

Το Kozan.gr σας παρουσιάζει την προκήρυξη της ΔΕΗ για την πρόσληψη, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου,  συνολικά   Τετρακοσίων Πενήντα πέντε (455) ατόμων για την κάλυψη εποχικών ή παροδικών αναγκών του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας, για το Νομό Κοζάνης, που εδρεύει στο 7 χιλ. Πτολ. -  Κοζάνης και συγκεκριμένα των θέσεων που ακολουθούν.

Αιτήσεις από 05.05.2014  μέχρι και 14.05.2014. Κάντε κλικ εδώ για να “κατεβάσετε” την προκήρυξη από το kozan.gr
 

http://www.kozan.gr/post/158828#sthash.PsUACJ5g.dpuf

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΛΙΟΣΑΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ

Το πραγματικό μήνυμα της Πρωτομαγιάς: Διαχρονικό , πιο επίκαιρο από ποτέ.

“Θάρθει μια εποχή που η σιωπή του τάφου μας θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα.” (August Spies, γερμανός μετανάστης, ηγέτης της εργατικής εξέγερσης του Σικάγο, αμέσως πριν τον απαγχονισμό του το 1887)  

Η Πρωτομαγιά θεωρείται παγκόσμια μέρα του εργάτη. «Δεν είναι αργία, είναι απεργία!» συνηθίζουμε να λέμε. Είναι αλήθεια ότι στις περισσότερες περιπτώσεις πλέον αντιμετωπίζεται «εθιμοτυπικά». Ακόμα κι έτσι, αυτή τη μέρα κάθε χρόνο συνολικά διαδηλώνουν εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη ενάντια στις κυβερνήσεις τους και τις πολιτικές τους. Και βέβαια, σε όλη τη διαδρομή της ιστορίας, ακόμα και στα χρόνια μας, υπάρχουν περιπτώσεις που η Πρωτομαγιά αποκτά το πραγματικό νόημά της. Όσο αποκτούμε μια σφαιρική εικόνα της ιστορίας των λαϊκών αγώνων, με τα πολυεθνικά και διεθνιστικά χαρακτηριστικά τους, τόσο καλύτερα μπορούμε να εμπνευστούμε στον αγώνα για τη νίκη των «από κάτω», για τις δικές μας μεγάλες στιγμές. Η ίδια η πρώτη «Πρωτομαγιά» που ξεκίνησε από το Σικάγο κι απέκτησε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα παγκόσμιες διαστάσεις, αποτελεί μια τέτοια πηγή και υπόδειγμα διεθνισμού.

Η διεθνής μέρα των εργατών δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά μέσα από τα προχωρήματα της ταξικής πάλης. Απεργίες και πολυεθνικοί εργατικοί αγώνες καταγράφονται από την πολύ πρώιμη ιστορία του καπιταλισμού, όπως στις φυτείες καπνού της Βιρτζίνια (ΗΠΑ) το 1676, όπου λευκοί και μαύροι εξεγείρονται από κοινού. Από τις φλόγες της Γαλλικής Επανάστασης ορίζεται μια συγκεκριμένη μέρα του Σεπτέμβρη ως εργατική αργία. Στις ΗΠΑ η πρώτη καταγεγραμμένη απεργία (στον τομέα της ένδυσης) ξεσπά το 1768 (Νέα Υόρκη) και τη δεκαετία του 1790 αρχίζει να γιορτάζεται η 4η Ιουλίου κάθε έτους ως η μέρα που οι εργάτες και οι καταπιεσμένοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους. (Η παράδοση αυτή στις ΗΠΑ διατηρήθηκε ως τη δεκαετία του 1880.).

Η Πρωτομαγιά  του 1886 στις ΗΠΑ κι η εξέγερση του Σικάγο

Στις αρχές του 19ου αιώνα, ενώ ο παραγόμενος πλούτος μεγάλωνε στον αναπτυγμένο κόσμο, ο χρόνος εργασίας στις βιομηχανίες έφτανε τις 12 και 18 ώρες ημερησίως, οι εργάτες δούλευαν για εξαθλιωτικούς μισθούς, ζούσαν σε πολύ φτωχά μικρά δωμάτια, με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και άθλια ποιότητα νερού και τροφής. Έτσι οι εργατικοί αγώνες γενικεύονται, φτιάχνονται από τους εργαζόμενους συνδικάτα σαν όργανα υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους. Το αίτημα για οχτάωρη εργασία διατυπώνεται για πρώτη φορά στην Αγγλία το 1829, ενώ στις ΗΠΑ το 1866. Το αίτημα του οκταώρου αποδέχεται και η Διεθνής Ένωση Εργατών (Πρώτη Διεθνής) το 1866, η οποία έχει ήδη δημιουργηθεί από το 1864 για να συντονίσει τους αγώνες του διεθνούς τάξης των εργαζομένων όλων των χωρών. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και οι συνδικαλιστικές διεκδικήσεις δε σημαίνουν αυτόματα τη βελτίωση του επιπέδου ζωής Για παράδειγμα, το 1870 η παιδική θνησιμότητα στις εργατικές γειτονιές της Νέα Υόρκης είναι κατά 65% ανώτερη αυτής του 1810.

Το 1884, η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας αποφάσισε ότι η 1η Μαΐου του 1886 θα είναι ημέρα ενός εκτεταμένου απεργιακού αγώνα των εργατών με σκοπό την καθιέρωση του Οκταώρου. "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο".

Αυτή η απεργία αρχίζει να οργανώνεται και να προπαγανδίζεται παντού από το Δεκέμβρη του 1885. Είναι τέτοια η ορμητική εμπλοκή του κόσμου που μερικοί μικροεργοδότες  από φόβο παραχωρούν το 8ωρο πριν την απεργία. Την 1^η Μάη απεργεί και διαδηλώνει μισό εκατομμύριο εργατών, και η μάχη εξελίσσεται σε γενικευμένη απεργία διαρκείας. Σε μερικές περιπτώσεις κρατά ένα μήνα, ενώ στο Σικάγο παίρνει χαρακτήρα εξέγερσης. Το καθεστώς χτυπά στο ψαχνό. Μαύροι και λευκοί, Αμερικανοί μαζί με Πολωνούς, Γερμανούς και Βοημούς μετανάστες, προτεστάντες, εβραίοι και καθολικοί δίνουν από κοινού έναν ηρωικό αγώνα, που γνωρίζει αρκετούς νεκρούς. Οι Γερμανοί μετανάστες μάλιστα πρωταγωνιστούν  στην εξέγερση και στους δρόμους εμφανίζονται δίγλωσσες αφίσες με καλέσματα στις διαδηλώσεις.

Το τέλος του πανεργατικού ξεσηκωμού της 1^ης Μάη βρίσκει 200.000  εργάτες να κερδίζουν το 8ωρο και άλλοι 200.000 εργάτες να κερδίζουν τη μείωση του χρόνου εργασίας τους από τις 12 στις 9-10 ώρες. Σε πολλές, περιπτώσεις κατοχυρώνεται η ημιαργία του Σαββάτου και η κυριακάτικη αργία. Στις 14 Ιουλίου 1889, το Συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς  ορίζει την Πρωτομαγιά ως παγκόσμια μέρα πάλης και ενότητας των εργατών του κόσμου.

Η εξέγερση και οι νίκες του 1886  φωτίζουν το μέλλον και βάζουν τις βάσεις για τη συγκρότηση μιας μαχητικής εργατικής τάξης στις ΗΠΑ. Μαχητικές απεργίες ξεσπάνε από τους σιδηρουργούς στο Homestead (1892), τους εργάτες μεταφοράς (Pullman) στο Σικάγο (1894), τους ανθρακωρύχους στην Pennsylvania (1902).  

Η πρωτομαγιά του Σικάγο δίνει ώθηση στους αγώνες των εργαζομένων διεθνώς. Το 1887, πραγματοποιείται μια μεγάλη κοινή διαδήλωση Άγγλων και Ιρλανδών φτωχών στο Λονδίνο ενάντια στη λιτότητα-η κατάληξή της ήταν η «σφαγή του Τραφάλγκαρ». Η πρώτη 1ομαγιά στο Λονδίνο γιορτάζεται αγωνιστικά το 1896. Το 1888 οι εργαζόμενοι στη διόρυξη του Ισθμού της Κορίνθου κήρυξαν απεργία με αίτημα το σωστό υπολογισμό των ωρών εργασίας. Τα αιτήματα των απεργών στη διόρυξη του Ισθμού το 1888 αφορούσαν τον υπολογισμό των ωρών εργασίας, καθώς υφίσταντο σκληρή εκμετάλλευση από τους εργολάβους. Η πρώτη Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα έγινε το 1894, με κεντρικό αίτημα το 8ωρο.

Στο  Σικάγο, το 1905 γεννιούνται οι Wobblies της IWW [|Βιομηχανικοί εργάτες του Κόσμου]. Ένα ριζοσπαστικό συνδικαλιστικό κίνημα που κερδίζει γρήγορα δεκάδες χιλιάδες εργάτες, πρωτοστατεί στους αγώνες και οδηγεί σε  εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις στη χώρα για μια εικοσαετία. Οι IWW εντάσσουν στις γραμμές τους χιλιάδες μετανάστες, κάποιοι από τους οποίους αποκτάνε και ηγετικό ρόλο.
Τις πρώτες δεκαετίες εκατοντάδες Ιταλοί και Έλληνες μετανάστες δίνουν μάχες μαζί με τους Αμερικανούς συναδέλφους τους και κάποιοι εξελίσσονται σε πρωταγωνιστές κινημάτων, όπως ο Λούις Τίκας (που σκοτώθηκε στις απεργίες των ορυχείων του Κολοράντο το 1914 ). Ήταν ένας από τους πολλούς Έλληνες που χάσαν τη ζωή τους για το δίκιο της πολυεθνικής αμερικανικής εργατικής τάξης. Χιλιάδες Έλληνες της Αμερικής απελάθηκαν ανάμεσα στο 1919 και στο 1921. Τυπογραφεία και λέσχες λεηλατήθηκαν, ενώ πολλοί εκτελέστηκαν. Το 1917 κυκλοφορεί η «Οργάνωσης», η πρώτη ελληνόγλωσση σοσιαλιστική εφημερίδα, η οποία εκδόθηκε από τα ελληνικά μέλη του Εργατικού Κόμματος. Την ίδια χρονιά στη Νέα Υόρκη ιδρύθηκε η Ελληνική Σοσιαλιστική Ένωση του Συνδικάτου του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αμερικής και τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε η «Φωνή του Εργάτου», έκδοση της ελληνικής ομοσπονδίας του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Αμερικής.
Σε αυτούς τους αγώνες στις ΗΠΑ η 1^η Μάη 1886 θα γίνει ξανά και ξανά σημείο αναφοράς για τους αγωνιστές. Το ίδιο και στην Ελλάδα. Μάλιστα οι προγραμματισμένες πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του 1919 και του 1924 απαγορεύονται από το καθεστώς, υπό το φόβο κλιμάκωσης των λαϊκών κινητοποιήσεων που γνώριζαν ανοδική πορεία. Κορυφαία στιγμή της αντικατοχικής αντίστασης στην Ελλάδα αποτελεί η Πρωτομαγιά του 1944. Σε απάντηση της εκτέλεσης 200 αγωνιστών της ελευθερίας στην Καισαριανή από τους Ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους, οι οι εργατογειτονιές της Αθήνας πραγματοποιούν γενική απεργία. Απαγορευμένη προφανώς είναι η Πρωτομαγιά, όπως όλες οι διαδηλώσεις, και στη χούντα του 1967-74, παρ όλα αυτά το 1972 γίνεται συγκέντρωση και διαλύεται από την Ασφάλεια. Τα μηνύματα της Πρωτομαγιάς του Σικάγο δικαιώνονται ξανά και ξανά στην ιστορία του 20ού και 21^ου αιώνα.

ΕΞΕΓΕΡΘΕΙΤΕ-ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟ! 

Το 1917, στα συντρίμμια του Α’ Παγκοσμίου πόλεμου, ξεσπά η επανάσταση των εργατών και των αγροτών στην τσαρική Ρωσία. Η νίκη της αποτελεί σάλπισμα για την «έφοδο στον ουρανό». Ρώσοι κάνουν προπαγάνδα σε Γερμανούς φαντάρους να στρέψουν τα όπλα τους στο Γερμανό «Κάιζερ». Ο εθνικισμός στη Γερμανία μετατρέπεται σε επανάσταση. Ένα διεθνές κύμα επαναστάσεων και δίχως προηγούμενο εργατικών αγώνων σαρώνει την Ευρώπη και τον κόσμο. Γερμανία, Ουγγαρία, Αυστρία 1918-9, Ιταλία 1919-20. Γερμανία ξανά 1921-1923. Βουλγαρία 1923 , Αγγλία 1926. Κίνα 1925-27....

Η ίδια η Ρώσικη επανάσταση συνιστά αποτέλεσμα ενός κορυφαίου διεθνισμού. Σε δεκάδες καταπιεσμένες εθνότητες υπό τον τσάρο παρέχονται ίσα δικαιώματα, ακόμα και το δικαίωμα της πλήρους αυτοδιάθεσης και αποχωρισμού από τη Ρωσία. Έτσι πολλές από τις εθνότητες αναγνωρίζουν στη Ρωσία ειλικρινή αλτρουισμό και αλληλεγγύη και προσδένονται στο σοσιαλιστικό άρμα, και μόνο έτσι είναι εφικτή η συγκρότηση της ΕΣΣΔ. Όχι τυχαία, επί κρίσης της ΕΣΣΔ το 1989-91, πρώην «κομμουνιστές» ηγέτες με τη βοήθεια δυτικών συμφερόντων μοιράζουν κομμάτια γης κατά τα συμφέροντά τους επιστρατεύοντας τον εθνικισμό. Το 1920-22, μέσα στην εθνικιστική υστερία της μικρασιατικής εκστρατείας του ελληνικού κεφαλαίου, αναπτύσσεται ένα γιγάντιο αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα.  Οι ηγέτες του καταδικάζονται σαν «προδότες του έθνους», επειδή παλεύουν για μην πεθάνουν φτωχοί Έλληνες και Τούρκοι...

Τη δεκαετία του’30, εν μέσω της μεγαλύτερης ιστορικά οικονομικής κρίσης και της εξαθλίωσης εκατομμυρίων ζωών, ξεσπά ένα νέο επαναστατικό κύμα στην Ευρώπη (Αυστρία ’34, Ελλάδα ‘36, Ισπανία ’36- ‘37, Γαλλία ’36) και στις ΗΠΑ ’34-’36, και ξανά μετά την ήττα των Ναζί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1944-5). 

Τη δεκαετία του ’60 σπάει η φαινομενική νηνεμία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στις ΗΠΑ ξεσπά τεράστιο αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στην ιμπεριαλιστική εκστρατεία στο Βιετνάμ. Αμερικανοί, φτωχοί λευκοί και μαύροι, που έχουν στείλει τα παιδιά τους στον πόλεμο και τα βλέπουν να επιστρέφουν σε φέρετρα,  πρωταγωνιστούν στον αγώνα και ζητάνε την άμεση παύση της επέμβασης. Μια μεγάλη αντιπολεμική ασπίδα απλώνεται στον πλανήτη και σε συνδυασμό με την ηρωική αντίσταση των Βιετκόνγκ οδηγούν την υπερδύναμη στην ήττα. Ένα «remake» παρακολουθήσαμε και πιο πρόσφατα, με τον πόλεμο στο Ιράκ. Το αντιπολεμικό κίνημα αγκάλιασε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, με αποκορύφωμα το Φλεβάρη του 2003, που υπολογίζονται 100 εκατομμύρια διαδηλωτές. Αυτή η κινητοποίηση έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στο βάλτωμα και πρακτικά στην ήττα των κατοχικών δυνάμεων των ΗΠΑ.

Στη Γαλλία, στις 10 Μάη 68, ξεσπά η μεγαλύτερη γενική απεργία στην ιστορία, που κρατά σχεδόν 20 μέρες. Αφορμή είναι η καταστολή που γνωρίζει μια φοιτητική διαδήλωση. Ντόπιοι και μετανάστες φοιτητές κι εργάτες ενώνονται, και μάλιστα ο πιο γνωστός ηγέτης των φοιτητών, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ είναι γερμανοεβραίος. Ακολουθούν το «θερμό φθινόπωρο» στην Ιταλία (1969),  η κυβέρνηση της Αριστεράς και η επανάσταση στη Χιλή (1970-73) , η εξέγερση Πολυτεχνείου στην Ελλάδα, οι επαναστάσεις που ρίχνουν τις χούντες στην Πορτογαλία (1974-5, «επανάσταση των γαρυφάλλων») και Ισπανία (1975-7). Στην Ελλάδα το Νοέμβρη του ’73 οι φοιτητές διαδηλώνουν με το σύνθημα «Απόψε θα γίνει Ταϋλάνδη», γιατί τις ίδιες μέρες γίνεται εξέγερση στη χώρα της ΝΑ Ασίας. 

Στο Σιατλ το Νοέμβρη του 1999, εργατικά συνδικάτα  ,δίκτυα της αριστεράς και αγωνιστές από όλο τον κόσμο  πετυχαίνουν μια γιγάντια κινητοποίηση που οδηγεί τις συνομιλίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου σε κατάρρευση. Οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ξανά την ισχύ της συλλογικότητας, κάτι που είχε ξεχαστεί από την προπαγάνδα περί «τέλους της ιστορίας» στην αρχή της δεκαετίας και την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Αυτή η εξέγερση θεωρείται η αφετηρία του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος, με κορυφαίες στιγμές τις διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών δεκάδων χωρών στη Γένοβα (2001) και Φλωρεντία (2003).Η εξέγερση του Σιατλ πατάει πάνω στο μεγάλο απεργιακό κύμα στη Γαλλία του 1995 και τους αγώνες εργατών, ακτημόνων και ιθαγενών στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του ’90 (πχ Ζαπατίστας στο Μεξικό). 

Το Φλεβάρη-Απρίλη 2006 μεγάλες γενικές απεργίες ξεσπάνε στη Γαλλία, για το νόμο πρώτης απασχόλησης (CPE), με πρωτοπόρα τη νεολαία. Είναι νόμος που επιβάλλει την ανασφάλιστη και πλήρως απροστάτευτη νομικά εργασία των νέων κάτω των 25 χρονών. Ο νόμος γκρεμίζεται μέσα σε γενική κατακραυγή. Τον Απρίλη η Αριστερά στις σχολές σηκώνει το σύνθημα «να γίνει της Γαλλίας». Και πράγματι, το Μάη-Ιούνη 2006 ξεσπάνε 440 καταλήψεις. Εκείνο το κίνημα βάζει τις βάσεις για την ανατροπή της αναθεώρησης του άρθρου 16, που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τους αποκλεισμούς στην εκπαίδευση. 

Το Δεκέμβρη του 2008 η εξέγερση της νεολαίας στην Ελλάδα είπαν κάποιοι πως ήταν «εικόνα από το μέλλον». Πράγματι! Είχε προηγηθεί η εξέγερση της νεολαίας στην Ιταλία. Το 2009 η νεολαία ξεσπά στο Ιράν το 2009 , στην Αγγλία το 2011. Το 2011 ξετυλίγεται και  το γαϊτανάκι της αραβικής άνοιξης, με παλλαϊκό χαρακτήρα και μπροστάρηδες τους νέους. Στην Τυνησία, ένας νέος μικροπωλητής αυτοπυρπολείται διαμαρτυρόμενος για την αστυνομική βία και αυθαιρεσία. Ο θάνατός του οδηγεί σε εξέγερση και άμεση πτώση του Μπεν Αλί. Το μήνυμα ελήφθη από τις αραβικές μάζες. Ακολουθούν εξεγέρσεις σε Αίγυπτο, Λιβύη, Αλγερία, Μαρόκο, Υεμένη, Συρία, Κατάρ, Μπαχρέιν, Ιορδανία. Την ίδια περίοδο έχουμε μαζικές εκρήξεις από τους λαούς στην Αλβανία, τη Βουλγαρία, από τους Τουρκοκύπριους της Κύπρου ενάντια στο κράτος της Τουρκίας. Πέρυσι επαναλαμβάνεται το σκηνικό στη Βουλγαρία και την Τουρκία. Η πτώση του Μουμπάρακ από το κίνημα της πλατείας Ταχρίρ στην Αίγυπτο εγκαινιάζει τα κινήματα των πλατειών. Μάης 2011 στην Ισπανία (Los Indignados), Ιούνιος 2011 Ελλάδα, ΗΠΑ (Occupy), Toυρκία (Ταξίμ) κ.ο.κ. Στη Λατινική Αμερική έχουμε μαζικά κινήματα από κοινού  ιθαγενών και λευκών φτωχών και φαινόμενο «ντόμινο»: Αργεντινή 2001, τη Βενεζουέλα (2002-3), τη Βολιβία (2005), το Εκουαδόρ (2006) κτλ. 

Το φετινό Φλεβάρη-Μάρτη πραγματοποιήθηκε μεγάλη εργατική εξέγερση στη γειτονική μας Βοσνία, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις επιθέσεις σε εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Δημιουργήθηκαν  λαϊκά συμβούλια που συζητούσανε για το μέλλον της χώρας. Η εξέγερση έσπασε μετά από 20 χρόνια τις εθνικιστικές διαιρέσεις μουσουλμάνων και χριστιανών, βόσνιων και κροατών φτωχών, αφού όλοι αυτοί από κοινού πάλευαν ενάντια στην κυβέρνησή τους. Η εξέγερση προκάλεσε κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στα Βαλκάνια και έδειξε ξανά τις δυνατότητες των λαών για ειρηνική συνύπαρξη , διεθνιστική αλληλεγγύη και  συνεργασία στο μέλλον. 

ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΝΤΟΠΙΩΝ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ». ΠΟΛΛΕΣ ΦΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΗ, ΕΝΑΣ ΕΧΘΡΟΣ!

Το  1909 στη Θεσσαλονίκη ιδρύεται η Εργατική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης, γνωστή κι ως Φεντερασιόν . Σύντομα έγινε η πιο μαζική σε όλη τη Μακεδονία.Μια ένωση που οργάνωσε την εργατική αντίσταση  των εβραίων, των Ελλήνων, των σλαβοφώνων και των μουσουλμάνων της περιοχής. Εξέδιδε εφημερίδα σε τέσσερις γλώσσες. Γραμματέας της ήταν ο εβραίος σοσιαλιστής  Αβραάμ Μπεναρόγια. Το 1911 η Φεντερασιόν ανέλαβε τη διοργάνωση της εργατικής Πρωτομαγιάς στη Θεσσαλονίκη και έπειτα από επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων συνελήφθησαν οι πρωτεργάτες. 

Οι δύο Ιταλοί μετανάστες και αναρχικοί Σάκκο και Βαντσέττι χρησιμοποιούνται σαν εξιλαστήρια θύματα από το αμερικάνικο κράτος , με σκοπό τον παραδειγματισμό και την υποταγή των υπολοίπων. Συλλαμβάνονται για ληστεία και φόνο το 1920 και εκτελούνται σε ηλεκτρική καρέκλα το 1927. Το 1920 αστικοί κύκλοι ήδη έχουν αρχίσει να επεξεργάζονται σχέδια για την ήττα της διεθνούς επανάστασης που  εξαπλώνεται στον πλανήτη: με την κλιμάκωση της ρατσιστικής προπαγάνδας , των ρατσιστικών επιθέσεων και τις φασιστικές οργανώσεις.   Η ταυτότητα των δυο αγωνιστών συμβολίζει τη στοχοποίηση των μεταναστών και του κομμουνιστικού «κινδύνου». 

Τη δεκαετία του ’30 έχουμε μια νέα άνοδο του συνδικαλιστικού κινήματος, των απεργιών και των καταλήψεων στις ΗΠΑ, με αιτήματα που φτάνουν ως τον εργατικό έλεγχο και τη συλλογική διαχείριση του πλούτου. Είναι αυτοί οι αγώνες (και η απειλή κλιμάκωσής τους) που οδηγούν σε κατακτήσεις και στο «New Deal». Εκείνα τα χρόνια ο «προοδευτικός» Ρούσβελτ επέβαλε την απέλαση 400.000 μεταναστών εργατών από το Μεξικό. Αυτό βέβαια δε βοήθησε την αμερικάνικη εργατική τάξη να υπερασπιστεί τον εαυτό της από την κρίση, ούτε μείωσε την ανεργία. Παρά την τρομερή έκταση του ρατσισμού, που αγγίζει μέχρι και τις ηγεσίες των συνδικάτων, μεγάλο τμήμα της μαύρης εργατικής τάξης συμμετέχει μαζί με τους λευκούς στις κινητοποιήσεις, με τη βοήθεια της Αριστεράς. 

Στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’30 ξεκινάνε πογκρόμ εναντίον των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τον προπάτορα της χρυσής αυγής, τη παρακρατική συμμορία ΕΕΕ. Έλληνες χριστιανοί και εβραίοι αμύνονται μαζί. Τότε εντάσσονται μαζικά στην Αριστερά και τα προσφυγικά στοιχεία από τη Μ.Ασία και τον Πόντο. Άλλωστε η Αριστερά είναι αυτή που τους υπερασπίζεται σαν ταξικά αδέλφια, όταν τα πρώτα χρόνια έλευσής τους το ελληνικό κράτος τους αντιμετωπίζει σαν «λαθραίους» και φορείς ασθενειών (για να τους χρησιμοποιήσει φυσικά σαν φτηνό εργατικό δυναμικό...)  Στην κορύφωση του ταξικού αγώνα εκείνα τα χρόνια, το 1936 ξεσπά η 1ομαγιά στη Θεσσαλονίκη εξελίσσεται σε απεργία διαρκείας και εξέγερση, που τείνει να πάρει πανεθνικές διαστάσεις. Στην Ισπανική Επανάσταση του 1936-7, 60.000 εθελοντές άλλων χωρών (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία κλπ) συγκροτούν τις Διεθνείς Ταξιαρχίες και αποφασίζουν να δώσουν τη ζωή τους για τους αντιφασίστες  Ισπανούς αδελφούς τους ενάντια στο φασίστα Φράνκο.

Στην Αγγλία του 1936-37 , ο φασισμός γνωρίζει άνοδο, δωροδοκώντας Άγγλους φτωχούς και στοχοποιώντας εβραίους και μετανάστες.  Η Αριστερά πρωτοστατεί σε κινητοποιήσεις και σταματά εξώσεις φτωχών  από τα σπίτια τους, ανεξαρτήτως εθνικότητας και καταφέρνει να ανακόψει το φασιστικό κίνδυνο. 

Στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αναπτύσσονται ισχυρά αντιναζιστικά μέτωπα. Κορυφαίο όλων το ελληνικό ΕΑΜ. Παρά τη σκόπιμη καλλιέργεια έχθρας μεταξύ σλαβόφωνων , τουρκόφωνων κι ελληνόφωνων, εβραίων, μουσουλμάνων και χριστιανών, όλοι μαζί συγκροτούν ένα μεγάλο αντιφασιστικό μέτωπο που τσακίζει τη ναζιστική μηχανή και  «μας σώζει από την πείνα». Οι ταξικοί δεσμοί ενάντια στον κοινό εχθρό σπάνε όλες τις επιμέρους «διαφοροποιήσεις» και αυτό είναι απαραίτητος όρος για τη νίκη. Αυτή η ενότητα μαζί με ξενόγλωσσες αφίσες και φυλλάδια μιλάνε στη γλώσσα και Ιταλών  και Γερμανών φαντάρων-κάποιοι παραδίνουν τον οπλισμό τους ή πολεμάνε στο πλευρό του ΕΑΜ. Το ίδιο γίνεται και στο πολυεθνικό-πολύγλωσσο Βέλγιο την ίδια περίοδο. Στην Αγγλία του ’77-’81 ξεχωρίζει το αντιφασιστικό κίνημα της Αντιναζιστικής Λίγκας και του κινήματος «Ροκ Ενάντια στο Ρατσισμό». Μπροστά στην καλπάζουσα άνοδο των νεοναζί του «Εθνικού Μετώπου» που στοχοποιούνε τους μαύρους πολίτες. Λευκοί και μαύροι απαντάνε με διαδηλώσεις και αντιρατσιστικά μουσικά φεστιβάλ που συσπειρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου.Οι φασίστες απομονώνονται, το ’81 περνάνε κρίση και διαλύονται.  

Όσον αφορά την ιστορία που προλάβαμε κι εμείς να ζήσουμε, στην Ελλάδα του 2001 γίνονται κάποιες από τις μεγαλύτερες απεργίες στην ιστορία της Ελλάδας ενάντια στον «αντι-ασφαλιστικό» νόμο Γιαννίτση (ΠΑΣΟΚ). Μάλιστα 1^η Μάη 2001 εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κάνουν επίδειξη δύναμης. Τελικά ο νόμος καταργείται και ο Γιαννίτσης πάει σπίτι του. 

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, τα συνδικάτα και το κίνημα στις ΗΠΑ Λατινοαμερικανοί και άλλοι μετανάστες εργάτες άρχισαν ξανά να οργανώνονται από κοινού με τους ντόπιους.  Έτσι, την Πρωτομαγιά του 2006 δέκα εκατομμύρια , κυρίως λατινογενείς μετανάστες αλλά και ντόπιοι σπάσανε το φόβο και απέργησαν, αναβιώνοντας την επέτειο μετά από χρόνια. Εκείνη η διαδήλωση στρεφόταν ενάντια στο μεταναστευτικό νόμο που σκόπευε να περάσει τότε ο Μπους. Κάτω από τη μαζική πίεση, αποσύρθηκαν οι χειρότερες διατάξεις που προέβλεπαν μαζικές απελάσεις.  

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα μετανάστες και ντόπιοι οργανώθηκαν μαζί για να παλέψουν ενάντια στην εργοδοσία, εξέλεξαν ακόμα και μετανάστες συνδικαλιστές, όπως  στους οικοδόμους, τους αλιεργάτες, τους κούριερ, τις καθαρίστριες... Τέτοια σωματεία κατάφεραν να σταματήσουν απολύσεις και περικοπές για όλους ανεξαρτήτως εθνικότητας. Ένα από αυτά τα σωματεία, στις καθαρίστριες, είχε γραμματέα την Κ.Κούνεβα, που αγωνιζόταν μαχητικά ενάντια στους δουλέμπορους ενοικίασης εργαζομένων. Η εργοδοσία στα τέλη του 2008 της έριξε βιτριόλι στο πρόσωπο σε μια προσπάθεια να τυφλώσει και να φιμώσει την εργάτρια, τη γυναίκα, τη μετανάστρια, την αγωνίστρια. Δεκάδες χιλιάδες ντόπιων έβγαιναν για μήνες να διαδηλώσουν προς ένδειξη αλληλεγγύης, αλλά και διαισθανόμενοι ότι δέχεται επίθεση το δικαίωμα μας να αντιστεκόμαστε. Άλλωστε αυτή η ολομέτωπη επίθεση που δέχονταν, η ανεργία και η φτώχεια, η καταπίεση, η ανασφάλεια, η έλλειψη ελπίδας και διεξόδου οδήγησαν τη νεολαία στο βίαιο ξέσπασμα του 2008, την εξέγερση του Δεκέμβρη, με ορατή τη συμμετοχή μεταναστών νέων. 

Επέτειος? 

Σήμερα η «Πρωτομαγιά» δεν είναι απλά «επέτειος». Σαν έννοια ζει στους αγώνες των λαού της Ελλάδας για να σπάσει τον αδύναμο κρίκο, σκίζοντας τα μνημόνια και στέλοντας μηνύματα στην Ευρώπη. Ζει στους αγώνες των λαών της Ευρώπης ενάντια στη λιτότητα, τη χρεοκρατία και το ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιο. Στο ξύπνημα των εργατικών αγώνων σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν... Η Πρωτομαγιά ζει στους αγώνες στην Ελλάδα και την Ευρώπη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό που βγαίνει από το αβγό του. Η «Πρωτομαγιά» στέλνει μηνύματα ενάντια στα εθνικιστικά μίση, την ώρα που πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου πάνω από την Ουκρανία (με τις ευλογίες Ρωσίας-ΕΕ-ΗΠΑ) και μηνύματα για τη δύναμη που έχουν οι εργάτες στα χέρια τους , σήμερα που ματοκυλιούνται από τις χούντες οι λαοί της Συρίας και της Αίγυπτου. Γι αυτούς τους λόγους πρέπει να διαδηλώσουμε αντί να πάμε για «πικ-νίκ». Σήμερα τα δικαιώματα των εργαζομένων του «σύγχρονου κόσμου» γνωρίζουν επιστροφή στο παρελθόν. Εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά γυναίκες κι άντρες ζουν με λιγότερα από 370 δολάρια τον χρόνο. Μια φουρνιά δισεκατομμυρίων παραγωγικότατων εργατών ζει  στην Ασία, την Κίνα, την Ινδία, την Αφρική με μεροκάματα 1 και 2 ευρώ.

Στην Ελλάδα βιώνουμε τη σκλαβιά των Μανωλάδων και των Μνημονίων και στην κυριολεξία μας γυρίζουν στο 19^ο αιώνα. Η καθιέρωση της Κυριακής ως αργίας ψηφίστηκε το 1909 και σήμερα καταστρατηγείται. Η μονιμότητα δημοσίων υπαλλήλων που σήμερα γκρεμίζεται με τις απολύσεις και την «αξιολόγηση» κατοχυρώθηκε το 1911. Το 1920 καθιερώθηκε  η 8ωρη εργασία για τις βιομηχανικές επιχειρήσεις. Μεταξύ 1917-1920 δημιουργήθηκε η Επιθεώρηση Εργασίας και κατοχυρώθηκαν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Σήμερα η 8ωρη εργασία και οι ΣΣΕ τείνουν να γίνουν ... ανέκδοτο.

H Πρωτομαγιά είναι όλα αυτά μαζί που αναφέραμε κι ακόμα περισσότερα. Θυμίζει την ανάγκη για πάλη όλων των εργαζομένων πέρα από σύνορα και καταγωγή, θυμίζει τον κοινό εχθρό την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Θυμίζει  τις μεγάλες νίκες που καρπωθήκαμε και την αιματοβαμμένη ιστορία της τάξης μας. Και αξίζει να παλεύουμε κάθε χρόνο για να της προσδίδουμε το νόημα που της αρμόζει, με απεργία και διαδηλώσεις: Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!!!

 

 

 



ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΖΑΡΑΦΙΔΗ

Με σύμμαχο μας την κοινωνία θα δώσουμε μία καθαρή πολιτική μάχη, με προγραμματικό λόγο και θέσεις, για το αύριο της Εορδαίας

Με την ολοκλήρωση των ψηφοδελτίων των κατερχόμενων συνδυασμών και  την κατάθεση τους στο πρωτοδικείο ξεκινά και επίσημα ο προεκλογικός αγώνας.

Η μάχη από τα ¨χαρακώματα¨ μεταφέρεται στο κυρίως πεδίο, την κοινωνία, όπου θα συγκρουστούν οι πολιτικές για το σήμερα και το αύριο της ΕΟΡΔΑΙΑΣ.

Στην προηγούμενη περίοδο, δεν μπόρεσαν να εμφανιστούν τα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά του κάθε συνδυασμού, στο μέτρο που οι συμψηφισμοί και οι συναλλαγές που συγκρότησαν στην ουσία τις στελεχώσει των ψηφοδελτίων, δεν άφησαν πολλά περιθώρια στην ίδια την κοινωνία να κρίνει πρόσωπα και πράγματα.

Τα ψηφοδέλτια άργησαν να έρθουν στο φως της ημέρας και πολλά από αυτά είναι ακόμη κρυπτόμενα! 

Σε σημείο μάλιστα που δεν γνωρίζονται συνυποψήφιοι μεταξύ τους.

Την Κυριακή 27-4, τελική ημέρα της κατάθεσης των ψηφοδελτίων, το εκλογικό κέντρο του ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ πλημμύρισε από κόσμο σε μία σχετικά άδεια πόλη.

Τα εκλογικά κέντρα των άλλων συνδυασμών ήταν αδειανά, γιατί αυτοί προτίμησαν να ολοκληρώσουν τα ψηφοδέλτια τους σε διαμερίσματα και προσωπικά γραφεία.

Την ίδια στιγμή οι υποψήφιοι μας, υπέγραφαν την συμμετοχή τους παρουσία των φίλων του ¨ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ¨, μπροστά στην ίδια την κοινωνία.  

Φίλοι και φίλες

Τίποτε δεν έχουμε να κρύψουμε, τίποτε δεν έχουμε να κρατήσουμε κρυφό.

Όπως χθες, έτσι και σήμερα, συνομιλητής μας ήταν η ίδια η κοινωνία και σημαία μας οι θέσεις και τα επιχειρήματα μας.

Θα δώσουμε μία καθαρή πολιτική  μάχη, με προγραμματικό λόγο και θέσεις, για το αύριο της Εορδαίας. 

Το ψηφοδέλτιο του «ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ» κάνει σήμερα την διαφορά.

Νέοι άνθρωποι, λαμπερά πρόσωπα, αγωνιστές της ζωής, πάντα στην πρώτη γραμμή των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων.

Είναι οι άνθρωποι που έδωσαν τις μάχες του χθες για την πρόοδο και την δημοκρατία, οι άνθρωποι που στάθηκαν πρωτοπόροι στον αγώνα μαζί με όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, ενάντια στην απαξίωση της Εορδαίας, ενάντια στην ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ενάντια στην διάλυση των κοινωνικών δομών, ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό.

Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι η αυριανή δημοτική αρχή η ελπίδα και το μέλλον της ΕΟΡΔΑΙΑΣ.

Είναι οι άνθρωποι που θα πάρουν το τιμόνι της τοπικής διοίκησης και θα οδηγήσουν τον Δήμο μας στο μέλλον.

Ξεκινάμε έναν μεγάλο αγώνα, μία μάχη ενάντια στις συντηρητικές δυνάμεις του χθες, που έχουν στόχο να ολοκληρώσουν την μνημονιακή αθλιότητα και να μας οδηγήσουν στον κοινωνικό μεσαίωνα με στρατιές ανέργων και μισθωτών σκλάβων.

Όλοι μαζί, ενωμένοι και αλληλέγγυοι, θα είμαστε μπροστά στις αυριανές πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις για μία Εορδαία που της αξίζει το μέλλον της, για μία Εορδαία της ανάπτυξης της αλληλεγγύης της αξιοπρέπειας και του πολιτισμού.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

''ΡΕΥΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ''

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ "ΡΕΥΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ":

"ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΡΕΥΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ" ΖΑΡΑΦΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ

(ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ)

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

1 ΣΙΧΟΝΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΒΕΡΜΙΟΥ

1 ΤΕΚΝΕΤΣΙΔΗΣ ΠΑΡΙΣ ΤΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΒΛΑΣΤΗΣ

1 ΦΟΥΡΚΙΩΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΟΥΡΙΚΙΟΥ

1 ΑΜΟΙΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

2 ΤΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΖΗ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

1 ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

2 ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
3 ΑΠΑΖΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
4 ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΧΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
5 ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΙΔΟΥ-ΜΑΥΡΙΔΟΥ ΘΕΟΦΑΝΩ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
6 ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΚΛΕΑΝΘΗ
7 ΖΕΓΚΛΙΝΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
8 ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΑΝΝΑ ΤΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ
9 ΚΑΤΣΙΔΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΕΩΝ
10 ΚΟΚΚΙΝΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ
11 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΦΩΤΙΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
12 ΚΩΦΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
13 ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
14 ΛΥΠΗΡΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
15 ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
16 ΜΑΥΡΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ
17 ΜΕΝΤΕΣΙΔΗΣ ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΗ
18 ΜΗΤΚΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
19 ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ - ΣΑΛΒΑΡΑ ΖΩΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ
20 ΜΠΑΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
21 ΠΑΠΑΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΛΥΨΩ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
22 ΠΟΛΙΤΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
23 ΠΟΛΙΤΙΔΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
24 ΠΡΕΚΑ ΜΑΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
25 ΣΙΑΠΑΛΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
26 ΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
27 ΤΑΣΙΟΥ ΟΛΙΑΝΑ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
28 ΤΣΑΝΤΖΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΥ
29 ΤΣΙΑΜΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
30 ΤΣΙΚΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
31 ΤΣΙΟΓΚΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ
32 ΦΩΚΑΣ ΠΕΤΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
33 ΧΑΣΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ
34 ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ
1 ΓΚΟΚΤΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
2 ΔΗΜΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
3 ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
4 ΚΑΓΙΟΥΔΗ ΣΕΒΑΣΤΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
5 ΚΑΡΑΜΠΑΣΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
6 ΠΑΠΑΝΑΟΥΜ ΝΤΕΝΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΙ
7 ΠΕΡΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
8 ΤΟΥΣΚΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
1 ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΣΗΜΙΝΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
2 ΣΑΧΠΑΖΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΑΡΡΑΧΗΣ
1 ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΦΩΤΙΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
2 ΠΕΪΝΟΥΔΗ ΙΩΑΝΝΑ ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΡΔΑΣΣΑΣ - ΚΡΥΟΒΡΥΣΗΣ
1 ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ ΠΑΡΕΣΣΑ ΤΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
2 ΠΑΛΑΜΠΟΥΪΚΙΔΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
3 ΤΑΤΑΡΙΔΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΣΒΕΣΤΟΠΕΤΡΑΣ
1 ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
2 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΒΛΑΣΤΗΣ
1 ΚΙΑΝΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

1 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ-ΜΠΙΤΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΡΜΑΚΙΑΣ
1 ΠΕΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΗ

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΡΥΟΧΩΡΙΟΥ

1 ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΑΚΗ ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΟΜΑΝΟΥ
1 ΜΕΝΤΕΣΙΔΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΟΜΝΗΝΩΝ
1 ΠΕΛΑΓΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
2 ΣΠΑΝΟΥΔΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ
1 ΚΟΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ

1 ΚΑΡΑΚΟΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
2 ΚΟΡΔΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
3 ΣΑΜΑΡΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ
4 ΧΑΣΑΠΗΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΕΡΔΙΚΚΑ
1 ΜΠΑΓΤΖΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΑΣΤΕΙΟΥ
1 ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ

2 ΙΤΣΚΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

3 ΚΡΙΑΡΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

4 ΦΡΑΓΚΟΤΣΑΛΗ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ      

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΥΡΓΩΝ         

1 ΚΟΣΜΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΤΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ

 

 

ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ''ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΕΠΟΧΗ'' ΤΟΥ Θ.ΜΟΥΜΟΥΛΙΔΗ

Άννα Σιβίλογλου υποψήφια Περιφερειακή σύμβουλος με το συνδυασμό «ΑλλάΖουμε εποχή» του Θέμη Μουμουλίδη :« Είμαστε η γενία…»

Κατάγομαι από το Βόιο (Τσοτύλι) ,γεννήθηκα το 1984 στη Κοζάνη και μεγάλωσα στο Τσοτύλι. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη Θεσσαλονίκη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα ελληνικής φιλολογίας. Σήμερα είμαι μία από το 30% των άνεργων νέων της Δυτικής Μακεδονίας (ποσοστό τραγικής πρωτιάς στη περιφέρεια μας). Οι γονείς μου είναι ο Ανδρέας και η Χρυσάνθη Σιβίλογλου. 

Στις επερχόμενες εκλογές αποφάσισα να είμαι υποψήφια με το συνδυασμό «ΑλλάΖουμε εποχή» και επικεφαλή τον Θέμη Μουμουλίδη. 

   Οι περιφερειακές εκλογές είναι εκλογές βαθειά πολιτικές  και οι δύσκολοι καιροί που διανύουμε επιβάλλουν να στείλουμε από κάθε περιφέρεια της Ελλάδας μήνυμα ανατροπής. Οι αρμοδιότητες της περιφέρειας είναι ιδιαιτέρως αυξημένες και κρίσιμες ώστε να τις αφήσουμε σε χέρια που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν ,στηρίζοντας συγχρόνως τις πολιτικές επιλογές της καταστροφικής για τον τόπο και το λαό του συγκυβέρνησης ΝΔ –ΠΑΣΟΚ. 

    Πήρα την απόφαση να συμμετέχω στις εκλογές, θέλοντας να στείλω το μήνυμα της γενιάς μου. Είμαστε η γενιά που είδε τα όνειρα  της να γκρεμίζονται, τις ελπίδες της να χάνονται ,τα δικαιώματα της να συρρικνώνονται. Η γενιά της ανεργίας, της ανασφάλιστης εργασίας, η γενιά που αδυνατεί να δημιουργήσει οικογένεια, είμαστε η γενιά της μετανάστευσης, η γενιά που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τις σπουδές της. Είμαστε η γενιά που αδυνατεί να μείνει στον ίδιο της τον τόπο. Η γενιά που έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης. Η γενιά που απογοητεύτηκε, είμαστε αυτοί που ακούμε καθημερινά πως δεν έχει μέλλον για εμάς εδώ, πως τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας που ήρθαν για να μείνουν ,όσα αντιδημοκρατικά ψηφίστηκαν από την συγκυβέρνηση με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου θα γίνουν το παρόν μας και το μέλλον μας .Είμαστε αυτοί που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Είμαστε εν τέλει αυτοί που πρέπει να παρακαλάνε για μία θέση με 400 ευρώ. 

     Όμως είμαστε και η γενιά που πρέπει τώρα όσο ποτέ να αντισταθεί ,να μη παραδοθεί, να σηκώσει το κεφάλι και να αγωνιστεί για τη ζωή της και την αξιοπρέπεια της. Είμαστε αυτοί που έχουν τη δύναμη ,την ικανότητα ,την καθαρότητα να δώσουν αυτή τη μάχη και να την κερδίσουν. Χαμένη μάχη είναι  μόνο αυτή που δεν δόθηκε ποτέ. Είμαστε η γενιά που επιβάλλεται να πει ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ,δεν θα αποφασίσει κανείς για εμάς χωρίς εμάς .Η γενιά που θα γυρίσει τη πλάτη σε «σωτήρες» καταστροφείς και θα βγει η ίδια στο προσκήνιο.

ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ ,ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ 

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!