Επί μία δεκαετία ο Γιώργος Χαλκίδης από την Πτολεμαΐδα πρεσβεύει το ελληνικό χάντμπολ στο εξωτερικό.-Συνέντευξη
στον Ηλία Τάταλα: Στα 37 χρόνια του, ο Χαλκίδης παραμένει ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του ελληνικού χάντμπολ στο εξωτερικό. Φέτος συμπληρώνει δέκα χρόνια μεγάλης ευρωπαϊκής καριέρας, αρχικά στην Ισπανία με την Τέκα Καντάμπρια του Σανταντέρ, για έξι χρόνια στη γερμανική Μπουντεσλίγκα με τη Μέλσουγκεν και τη Βέτσλαρ και τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελβετία, με τη φανέλα της Βάκερ Τουν.
Στο Τουν ξεκίνησε παράλληλα και την προπονητική καριέρα που περιλαμβάνει διαρκή επιμόρφωση σε συνδυασμό με την τεχνική ηγεσία της δεύτερης ομάδας του συλλόγου, που απαρτίζεται από αθλητές ηλικίας έως 19 ετών.
Για χρόνια ηγετική μορφή της Εθνικής ομάδας και παρών στις μεγάλες στιγμές, ο Χαλκίδης έχει σαφέστατη άποψη για αυτά που λείπουν από το ελληνικό χάντμπολ, για τα λάθη που έγιναν, αλλά και για την προοπτική που υπάρχει χάρη στα σημαντικούς αθλητές που επέστρεψαν στην Ελλάδα.
Γιώργο, πώς είναι η ζωή στην Ελβετία;«Εδώ η κρίση δεν έχει φτάσει, άλλωστε υπάρχει και διαφορετικό νόμισμα. Οι συνθήκες παραμένουν καλές, η ζωή είναι σχετικά ακριβή και γίνεται επένδυση στον αθλητισμό.
Η ομάδα σου η Βάκερ Τούν, δείχνει εξαιρετικά οργανωμένη…«Στη Βάκερ Τούν το μπάτζετ για όλα τα τμήματα είναι περίπου στα 1,6 εκατομμύρια ευρώ και περίπου το ένα εκατομμύριο αφορά την ανδρική ομάδα. Έχουμε ένα γήπεδο 2.000 ευρώ το οποίο γεμίζει σε κάθε αγώνα. Δεν είναι όλοι οι αθλητές καθαρά επαγγελματίες, παρόλο που όλοι πληρώνονται. Επαγγελματίες είμαστε 2-3 αθλητές και τα υπόλοιπα παιδιά έχουν και τη δουλειά τους τα πρωινά. Γύρω από την ομάδα υπάρχει ένα ισχυρό σύστημα μάρκετινγκ. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρα από τους βασικούς σπόνσορες, προκειμένου να έχει περισσότερους χορηγούς η ομάδα, υπάρχουν εταιρίες που διαφημίζονται ξεχωριστά στη φανέλα κάθε αθλητή. Για παράδειγμα στη δική μου φανέλα υπάρχει η διαφήμιση μίας κατασκευαστικής εταιρίας, της Frutiger, κάθε παίκτης διαφημίζει έναν ξεχωριστό σπόνσορα. Όλες αυτές οι εταιρίες είναι μικροί χορηγοί της ομάδας».
Η περσινή εμπειρία της συμμετοχής στο Τσάμπιονς λιγκ πώς ήταν;«Ήταν πάρα πολύ έντονη, αγωνιστήκαμε απέναντι σε κορυφαίες ομάδες και οι εμπειρίες για την ομάδα ήταν πολύτιμες, όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο. Το Τσάμπιονς λιγκ έχει αναβαθμιστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, τα εμπορικά δικαιώματα έχουν δοθεί σε ιδιωτική εταιρία και τα στάνταρ προδιαγραφών ανέβηκαν πολύ. Αυτόματα ανεβαίνει και το επίπεδο του χάντμπολ. Η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ κόστισε στην ομάδα μου περίπου 700.000 ελβετικά φράγκα, σχεδόν μισό εκατομμύριο ευρώ, μόνο για να πληρεί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη συμμετοχή, όπως είναι η τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων, το ενοίκιο του μεγάλου γυμναστηρίου της Βέρνης που χωρά 5.000 θεατές κ.α. Το ποσό ίσως να τρομάζει. Στο τέλος όμως, η ομάδα όχι μόνο κάλυψε τα έσοδα, αλλά είχε επιπλέον κέρδη 150.000».
Απ’ όλα τα γήπεδα στα οποία έχεις αγωνιστεί, στα δέκα χρόνια που είσαι στο εξωτερικό, ποιο είναι το πιο ξεχωριστό;«Ξεκάθαρα αυτό του Κιέλου, ένα γήπεδο για το οποίο έχουν προπωληθεί 10.500 εισιτήρια όχι για του χρόνου, αλλά για τα επόμενα δέκα χρόνια. Και το Παλάου Μπλαουγκράνα είναι ξεχωριστό, αλλά το γήπεδο του Κιέλου για μένα είναι η μητρόπολη του χάντμπολ.
Παράλληλα κάνεις τα πρώτα σου βήματα ως προπονητής της δεύτερης ομάδας του συλλόγου. Η ενασχόληση με την προπονητική πώς είναι;«Μου αρέσει πάρα πολύ και μου έχει δώσει μία άλλη οπτική γωνία του αθλήματος. Στην Ελβετία υπάρχουν έξι κατηγορίες διπλωμάτων για τους προπονητές και η φοίτηση στη σχολή διαρκεί συνολικά τέσσερα χρόνια για κάποιον που ξεκινά από το μηδέν. Για μένα μέτρησε πάρα πολύ το γεγονός ότι έχω αγωνιστεί για αρκετά χρόνια στη Μπουντεσλίγκα, καθώς και η μεγάλη προϋπηρεσία στην Εθνική ομάδα. Πήρα το δίπλωμα της τρίτης κατηγορίας και σύντομα, τον Ιανουάριο, θα πάρω της δεύτερης. Θα συνεχίσω μέχρι το δίπλωμα της πρώτης κατηγορίας».
Η εκπαίδευση των προπονητών πώς γίνεται;«Εδώ οι σπουδές γίνονται σε ένα Ολυμπιακό κέντρο σχεδόν για όλα τα αθλήματα και υπάρχει κοντά το ανάλογο πανεπιστήμιο. Διδάσκουν εξειδικευμένοι επιστήμονες σε κάθε τομέα. Για παράδειγμα, πέρα από τα τεχνικά και τα αθλητικά σκέλη, διδασκόμαστε αρκετά ακόμη στοιχεία που είναι χρήσιμα σε έναν προπονητή, όπως παιδαγωγική ψυχολογία, ψυχολογία του συνόλου κλπ. Βλέπουν π.χ. αν μπορείς να μιλήσεις σε ένα σύνολο».
Απ’ ότι καταλαβαίνω ο στόχος σου είναι να ασχοληθείς με την προπονητική σε υψηλό επίπεδο, να κοουτσάρεις ομάδες πρώτης κατηγορίας…«Ο στόχος μου είναι αυτός. Πρέπει να υπάρξει όμως τριβή για κάποια χρόνια με μικρές ηλικίες. Η εμπειρία μου ως προπονητής της U-19 στη Βάκερ Τουν είναι φανταστική. Επίσης, όταν ήρθα στην ομάδα μου ανέθεσαν να προπονώ δύο φορές την εβδομάδα ένα κλιμάκιο μικρότερων παιδιών και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Επιπλέον, είναι σημαντικό ότι υπάρχει μία πολύ καλή βάση. Στην πόλη το άθλημα είναι σε υψηλά επίπεδα δημοφιλίας, θα έλεγα ότι βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν 6-7 σωματεία για το χάντμπολ και ένας πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών που ασχολούνται με το άθλημα, θα έλεγα ότι φτάνουν τα 800. Όλα αυτά σε μία πόλη που ο πληθυσμός δεν ξεπερνά τις 50.000. Παράλληλα, είναι λυμένα όλα τα επιμέρους ζητήματα που αφορούν στην υλικοτεχνική υποστήριξη. Τα γυμναστήρια είναι οργανωμένα άψογα με όργανα εκγύμνασης και υλικά και ο καθένας απλώς πρέπει να κάνει τη δουλειά του».
Τι διαφορές βλέπεις στον τρόπο εκγύμνασης των νέων αθλητών σε Ελβετία και Ελλάδα;«Νομίζω ότι στην Ελβετία ο 19χρονος είναι πιο έτοιμος σε φυσική κατάσταση, κινησιολογία, ευλυγισία, ενδυνάμωση κορμού. Στη δουλειά που γίνεται δηλαδή σε θέματα εκγύμνασης ώστε να δημιουργηθεί ένας αθλητής. Η τεχνική και το ταλέντο είναι άλλο θέμα».
Μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα σου είναι η Εθνική ομάδα. Θεωρείς ότι χάθηκαν ευκαιρίες μετά το 2005;«Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο κλείνει με μία πικρία και πραγματικά δεν έχω κουράγιο να αναφερθώ σε πολλά πράγματα. Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι η Εθνική ομάδα ξεπέρασε την ομοσπονδία. Η ομοσπονδία δεν μπόρεσε να την ακολουθήσει, να συνεχίσει και να ενισχύσει την Εθνική. Δεν έχει να κάνει με πρόσωπα αυτό που λέω, αλλά με τη γενική δομή του χάντμπολ στην Ελλάδα. Και τότε, όταν η Εθνική ήταν στο αποκορύφωμά της, αλλά και έπειτα δεν υπήρχαν παιδιά που θα μπορούσαν να μας συναγωνιστούν και να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο το επίπεδο της Εθνικής».
Αυτό πως αλλάζει;«Νομίζω ότι η λύση βρίσκεται στους πολύ σημαντικούς αθλητές που αγωνίστηκαν στο εξωτερικό, απέκτησαν παραστάσεις, βίωσαν το χάντμπολ σε ένα άλλο επίπεδο και παραμένουν πρότυπα στο ελληνικό χάντμπολ. Για μένα είναι πολύ σημαντικό ότι ο Μπαλωμένος και ο Ζαραβίνας σήμερα είναι προπονητές. Μακάρι το ίδιο να γίνει με τον Αλβανό, τον Καρυπίδη, τον Σανίκη και τα υπόλοιπα παιδιά, να αναλάβουν δηλαδή κάποιες ομάδες και να βγάλουν νέους παίκτες με τα δικά τους στάνταρ. Να βοηθήσουν στην τεχνογνωσία. Αυτοί μπορούν να τραβήξουν παιδιά στο άθλημα. Ευτυχώς που έγινε φέτος σχολή προπονητών μετά από τόσα χρόνια και μπόρεσαν να πάρουν το πτυχίο».
Νομίζω ότι γενικότερα το ελληνικό χάντμπολ δεν εκμεταλλεύτηκε αυτούς τους αθλητές ακόμη και όταν ήταν στην ακμή τους και έπαιζαν στο εξωτερικό…«Και βέβαια. Επί χρόνια παρακαλούσαμε να στείλουν μία κάμερα από την Ελλάδα και να τραβήξει πλάνα, π.χ. από ένα ματς της Βέτσλαρ με τη Μέλσουγκεν, όπου και στις δύο ομάδες αγωνίζονταν τόσοι Έλληνες. Να δει ο κόσμος πώς στέκονται οι Έλληνες στη Μπουντεσλίγκα και ποιο είναι το επίπεδο του αθλήματος, να δουν άλλες παραστάσεις τα νέα παιδιά που ασχολούνται με το άθλημα και να δημιουργηθούν κίνητρα. Τι θα ήταν καλύτερη διαφήμιση για το ελληνικό χάντμπολ; Ήταν τόσο δύσκολο να γίνει αυτό;»
Στην πόλη σου, την Πτολεμαΐδα, το κλειστό γυμναστήριο φέρει το όνομά σου. Δεν είναι και πολλοί οι Έλληνες αθλητές που είχαν τέτοια τιμή…«Η πόλη μου πράγματι με έχει τιμήσει πολύ. Με το όνομα στο γυμναστήριο, κατά την τελετή της αφής της Ολυμπιακής φλόγας και σε άλλες περιπτώσεις. Δεν την βγάζω από μέσα μου την Πτολεμαΐδα και μου λείπει…».
Αντιλαμβάνομαι ότι η επιστροφή στην Ελλάδα δεν είναι προς το παρόν στα δικά σου σχέδια…«Ήθελα πολύ να γυρίσω και να κλείσω την καριέρα μου στην Ελλάδα. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτή τη στιγμή».
http://ptolemaidalive.blogspot.gr/2014/11/blog-post_157.html?spref=fb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου