Η «Ευρωπαϊκή Αδελφότητα» και η τελετουργία των Eurogroups
Μέτρα σκληρά ύψους 65 δισ. ευρώ, στα µνηµόνια της περιόδου 2010-2014 ... μέτρα εξοντωτικά 48,9 δισ. ευρώ µόνο για το 201 0- 2012 ... κάπου 11,4 δισ. ευρώ περικοπές δαπανών για τη διετία 2013- 2014 ... ο εφιάλτης των μεσοπρόθεσμων και ξανά μνημόνια ... και χαράτσια ... και νέες απολύσεις απανωτές περικοπές μισθών ... συνεχές κουτσούρεµα συντάξεων ... PSI και λεηλασία των ταµείων e-mail Χαρδούβελη ... λίστα Βαρουφάκη ... Grexit. .. δραχµή χρεοκοπία εντός ευρώ ... τροϊκανοί. .. θεσµοί. .. αυξήσεις συντελεστών ΦΠΑ ...
Αυτή είναι πάνω-κάτω η εικόνα ζόφου που αντικρίζουν καθημερινά, επί μισή δεκαετία πλέον, 10.000.000 Έλληνες. Μια εικόνα που, πέραν των επιδράσεων στην τσέπη τους, έχει βλάψει ανεπανόρθωτα την ψυχολογία των περισσοτέρων ή ακόµη και την υγεία πολλών. «Ιθύνων νους» είναι, τυπικά και ουσιαστικά, το όργανο, το οποίο αποφασίζει για τις τσέπες και γενικότερα για το βιοτικό επίπεδο, αλλά και το µέλλον εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών: το διαβόητο Eurοgroup. Και αν αυτό µπορούσε να προσωποποιηθεί σε ένα και µόνο άτοµο, αυτό δεν θα ήταν άλλο από τον Γερµανό Υπουργό Οικονομικών. Θα ήταν, ωστόσο, πολιτικά και μεθοδολογικά λάθος να ταυτίσει κάποιος τον ρόλο αυτό µε το πρόσωπο του Βόλφγανγκ Σόιµπλε. Είναι πολύ βολικό να υπάρχει ο «κακός» της ιστορίας, που να αναλύεται µε ηθικούς και ψυχαναλυτικούς όρους. Πίσω από το πρόσωπο βρίσκεται ένας θεσµός και είναι ο Υπουργός Οικονοµικών της Γερμανίας, και όχι ο κ. Σόιµπλε ειδικά. Η πανευρωπαϊκή εργοδοσία, το γερµανικό βιομηχανικό τραστ και το τραπεζιτικό καρτέλ της ευρωζώνης μεριµνούν, ώστε (µέσω ανταλλαγμάτων, συσχετισµών, επιρροών, συµµαχιών, κ.λπ. κ.λπ.) να έχουν τοπο8ετηµένο κάποιον εκλεκτό τους στο γερµανικό Υπουργείο Οικονοµικών, µιας και πρόκειται για την ισχυρότερη Οικονοµία της Ευρώπης. Εάν ισχυρότερη οικονοµία της Ευρώπης ήταν η Γαλλία, τότε στη θέση του κ. Σόιµπλε θα ήταν ως εκφραστής των παραπάνω συμφερόντων ο αντίστοιχος κ. Μισέλ Σαπέν και, αν ήταν η Ιταλία, θα ήταν ο όποιος κ. Πιερ Κάρλο Παντοάν. Αλλά ισχυρός είναι η Γερµανία. Και έτσι, ο εκάστοτε Γερµανός Υπουργός Οικονοµικών είναι, ατύπως µεν, αξιωµατικά δε, κατά 50% ο εκφραστής των γερµανικών οικονομικών συμφερόντων και, κατά 50%, ο εκλεκτός του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Αν δεν γίνει κατανοητός αυτός ο διπλός ρόλος του εκάστοτε Γερµανού Υπουργού Οικονοµικών, τότε η ελληνική Κοινή Γνώµη θα αρκείται στο να χρησιμοποιεί τα γνωστά εθνικά στερεότυπα για τους Γερµανούς ή να χρησιμοποιεί ψυχαναλυτικούς ή απλοϊκούς πολιτικούς όρους για να εξηγήσει τη στάση του κ. Σόιµπλε. Προτού, όµως, σκιαγραφήσουμε τη λειτουργία αυτού του αντιλαϊκού θεσµού που λέγεται Eurogroup, ας δούµε πού βρίσκεται η «φωλιά του τέρατος».
Το γεμάτο συμβολισμούς Lex Building, το «Ευρωπαϊκό Αρχηγείο» στις Βρυξέλλες
«Μυστικιστικό» Αρχηγείο ... :
Αν η καρδιά της Ευρώπης χτυπά στις Βρυξέλλες, η καρδιά των Βρυξελλών χτυπά στο «European Quarter». Η δε καρδιά του «European Quarter» χτυπά σε ένα ψυχρό 15όροφο γυάλινο κτίριο της Rue de La Loi (Weststraat στα Ολλανδικά), το Lex Building. Το μοντέρνο αυτό κτίριο, το οποίο χρησιμοποιείται από το 2006, έχει διπλό συµβολισµό: αφ 'ενός βρίσκεται στην «Οδό Νόµου» (Rue de La Loi) -όπως άλλωστε και το «Lex» , η ονομασία του κτιρίου, στα Λατινικά σηµαίνει «Νόµος»- και, αφ' ετέρου, είναι κατασκευασμένο από γυαλί για να συµβολίζει την «Διαφάνεια». Με αυτές, λοιπόν, τις άµεσες και έµµεσες τις αναφορές περί «Νόµου» και τους εύλογους συνειρμούς περί «Dura Lex, sed Lex» («Σκληρός Νόµος, αλλά Νόµος».), περί -Διαφάνειας και περί σκληρότητας/ψυχρότητας (το µoυvτό ψυχρό γυάλινο κτίριο «Νόµος»), το περιβάλλον περισσότερο αποκτά «καφκικές» αναφορές και λιγότερο παραπέµπει στην «Ωδή της Χαρά», που είναι ο ύµνος της EυρωπαϊκήςΈνωσης. Στο κτίριο αυτό πραγματοποιούνται, ανάµεσα στα άλλα, και οι περισσότερες συνεδριάσεις του Eurogroup. Παρότι τα µέλη του είναι πολιτικά πρόσωπα, οι Υπουργοί Οικονοµικών των χωρών της Ευρωζώνης, το γκρίζο ζοφερό περιβάλλον, το τετράγωνο σχήµα των εδράνων (µια σημειολογία εντελώς αντίθετη µε εκείνη της «στρογγυλής τράπεζας», που παραπέµπει σε ενοποίηση ισότιµων µελών), οι διπλές σειρές των εδράνων των προεδρευόντων και η πολύ ιδιαίτερη «τελετουργία» των συνεδριάσεων (που περισσότερο παραπέµπει σε «κλειστή λέσχη» και «αδελφότητα» που απαγορεύει να βγει παραέξω οτιδήποτε έχει λεχθεί στις συνεδριάσεις της), σκιαγραφούν το ιδιαίτερο περιβάλλον των συνεδριάσεων...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του καθεστώτος αδιαφάνειας και συσκότιση; που έχουν επιβάλει οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών, απαγορεύοντας στις εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών της Ευρώπης να πληροφορούνται το η συμβαίνει στα Eurogroup, είναι ο σάλος που ξεσήκωσε το δημοσίευμα των New York Times ότι ο κ. Βαρουφάκης είχε μαγνητοφωνήσει τις συνομιλίες του µε τους 18 οµολόγους του στο Eurogroup, στη Ρίγα της Λετονίας. Ολόκληρο το «σύστηµα», από τις Βρυξέλλες και τα εκδοτικά συγκροτήματα της Γερμανίας, µέχρι και τον τελευταίο επαρχιακό ραδιοφωνικό σταθµό της Ελλάδας, αναπαρήγαγαν ένα δηµοσίευµα που έθιγε «τα ιερά και τα όσια» της «αδελφότητας», ασχέτως αν αυτό διαψεύσθηκε.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ως άλλος «σοφός» κάνει δηλώσεις στους δημοσιογράφους κατά τη διεξαγωγή των Eurogroup, καταλήγοντας πάντα στο επιμύθιο: «Αναγνωρίζουμε τις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα».....
Η τελετουργία των δηλώσεων:
Η καταγραφή (ή δήθεν «καταγραφή») του Eurogroup της Ρίγας από τον κ. Βαρουφάκη έφερε στο προσκήνιο ένα θέµα-ταµπού: το Eurogroup δεν είναι θεσµικό όργανο, οπότε, όχι µόνο δεν ελέγχεται από κανέναν, αλλά δεν τηρούνται καν επίσηµα πρακτικά. Έτσι, κανείς δεν θα µπορεί να πληροφορηθεί ποιος κάνει κουµάντο, ποιος προτείνει λύσεις, ποιος δυναμιτίζει τις συζητήσεις, ποιος υποχωρεί και ποιος εκβιάζει. Και το χειρότερο είναι ότι ο καθένας µπορεί να διασπείρει φήµες για ότι τον συµφέρει. Το όργανο που κυβερνά την Ευρωζώνη, το Eurogroup, κυβερνά στα µουλωxτά. Πόσοι και πόσοι δεν έχουν προσέξει τη σχεδόν τελετουργική προπαγάνδα των ΜΜΕ πριν, κατά τη διάρκεια και µετά το τέλος του Eurogroup: οι μεταδόσεις και τα ρεπορτάζ αρχίζουν «παραδοσιακά» µε το «αφεντικό» να καταφθάνει και, µε ύφος σοφού, να απευθύνεται στους δεκάδες καµεραµέν, απεσταλμένους, ανταποκριτές, φωτογράφους, όλους σκυµµένoυς πάνω από το αναπηρικό αµαξίδιό του, να ακούσουν και να φωτιστούν από το καταστάλαγμα της σοφίας και της εµπειρίας του, που επί 5 χρόνια συμπυκνώνεται στη σχεδόν χαιρέκακη διαπίστωση-προτροπή: «Αναγνωρίζουμε τις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά πρέπει να γίνουν και άλλα πολλά ακόµη». Ακολουθεί, 9 στις 10 φορές, ο «καλός ανακριτής που, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ο έτερος πόλος του «γαλλογερµανικού άξονα». Στο υπονοούμενο του κ. Σόιµπλε ότι «δεν χάλασε κι ο κόσµος, αν φύγει η Ελλάδα από το ευρώ» (φροντίζοντας όµως, πάντοτε να έχει πει προηγουμένως ότι αυτό είναι σενάριο που απεύχεται), ο κ. Μισέλ Σαπέν, ο Γάλλοι; Υπουργός Οικονοµικών, συνήθως δηλώνει ότι δεν βλέπει έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, σχολιάζοντας και αυτός κάτι σαν «ε, ας κάνουν, όµως, κι αυτοί µερικές µεταρρυθµίσεις» - διότι κάποιος πρέπει να ηρεµεί και τις αγορές. Συνήθως έπεται ο κ. Ντάισελµπλουµ (ο οποίος παραδοσιακά έχει δημιουργήσει το δυσμενές κλίµα για την Ελλάδα, ήδη από την προηγούμενη ηµέρα), στη συνέχεια, µε κυκλική σειρά «rοtation», κάποιος -διαφορετικός κάθε φορά- Υπουργός Οικονοµικών σχολιάζει εκνευρισμένος την κωλυσιεργία των Ελλήνων και, σχεδόν πάντα, οι μεταδόσεις πριν τη Σύνοδο κλείνουν µε δηλώσεις κάποιου εκπροσώπου από τις λιγότερο πλούσιες χώρες της Ευρωζώνης (συνήθως από τη Βαλτική) που «υπενθυμίζει» ότι και η Χώρα του, αν και φτωχότερη, έχει δανείσει και αυτή την Ελλάδα (υπονοώντας προφανώς ότι δίνονται βερεσέ τα λεφτά, σαν να µην επρόκειτο για κανονικό δάνειο, µε επιτόκιο σαφώς μεγαλύτερο των μηδενικών ή και αρνητικών επιτοκίων, µε τα οποία δανείζεται η Γερµανία ).
Υπό την εξουσία των τραπεζιτών:
Η κυρίαρχη προτεσταντική ηθική που έχει επιβάλει τους δικούς της κανόνες, ακόµη και την αύρα της, στις συνεδριάσεις του Eurogroup, ιδίως, -δε, όταν ατύπως το «µεγάλο αφεντικό» σε αυτές δεν είναι ο εκάστοτε πρόεδρος, αλλά ο Υπουργός Οικονοµικών της Γερμανίας (ουσιαστικά υπερ-υπουργός Οικονοµικών, Εργοδοτών και Βιομηχάνων της ευρωζώνης), είναι απολύτως συµβατή µε το lobbying των τραπεζιτών και των εργοδοτών-βιομηχάνων που, σε µικρό ή µεγάλο βαθµό, είναι και οι ισχυροί «παίκτες» πίσω από αρκετά Υπουργεία Οικονοµικών των χωρών της Ευρωζώνης. Με «κυρίαρχους» του παιχνιδιού» το τραπεζιτικό τραστ, το βιομηχανικό καρτέλ την ψυχρή γερµανική μεθοδικότητα, την άκαµπτη µέχρι φονταμενταλισμού προτεσταντική/ καπιταλιστική ηθική και ένα ευρωπαϊκό «σύνταγµα» που, στο περιεχόμενο και την ουσία του, αποτελεί διακήρυξη µιας εξουσίας τραπεζιτών, γίνεται αµέσως κατανοητό το ποια αντιμετώπιση έχουν, από το 2010 που η Ελλάδα µπήκε στα µνηµόνια, οι Υπουργοί Οικονοµικών της χώρας σε αυτό το κλειστό, µε σχεδόν μηδενικό βαθµό διαφάνειας κλαµπ, παρά τη σημειολογική προπαγάνδα του διάφανου κτιρίου.
Δεν είναι άσχετο λοιπόν το ότι, στα ευρωπαϊκά συμβούλια της εποχής των μνημονίων, έχουµε από ελληνικής πλευράς ένα έµφραγµα (στις 27 Οκτωβρίου 2011, υπέστη κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλλες έµφραγµα ο Γιώργος Γλυνός, σύµβουλος τού τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου σε ευρωπαϊκά θέµατα και επικεφαλής από ελληνικής πλευράς της «οµάδας Μπαρόζο») και τρία λιποθυμικά επεισόδια. Ειδικά τα τελευταία είναι µεν γνωστά στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» της Ε.Ε., αλλά για ευνόητους λόγους ουδέποτε είδαν το φως της δημοσιότητας, πέραν κάποιων πολύ «έµµεσων» υπονοούμενων υπό µορφή παραπολιτικού σχολίου «διαδρόµων» σε µια δυο εφημερίδες. Οι εκπρόσωποι της Ελλάδας, τεχνοκράτες και υπουργοί είτε προέρχονται από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είτε σήµερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε ιδεολογικά κοντά στον κ. Σόιµπλε, είτε απέναντί του, αποτελούν για το ευρωπαϊκό σύστηµα «στόχο». Η Ελλάδα παραµένει µε στόχο προσήλωση των ιθυνόντων του ευρωπαϊκού καπιταλισμού το «πειραματόζωο» για πανευρωπαϊκό ξήλωµα του κοινωνικού κράτους για ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων και για «κινεζοποίηση».
«Πολύ ενδιαφέροντα, αλλά ... »:
Το «γιατί η Ελλάδα;» έχει αναλυθεί κατ' επανάληψη αυτά τα πέντε χρόνια από -κυριολεκτικά εκατοντάδες- αρθρογράφους και αναλυτές (για ένα σωρό λόγους που δεν χρειάζεται να επαναληφθούν). Αυτή ήταν και η πρώτη µεγάλη αστοχία πολλών αντιµνηµονιακών αναλυτών. Απέφυγαν αρχικά να χρησιμοποιήσουν μαρξιστικά εργαλεία ανάλυσης. Φαντάστηκαν, δηλαδή, ότι θα µπορούσε, για παράδειγμα, να εμφανίσει η κυβέρνηση κάποια ισοδύναμα μέτρα, ώστε να αλλάξει κάποια από αυτά του «e-mail Χαρδούβελη», µε την αφελή βεβαιότητα ότι οι Ευρωπαίοι θα έλεγαν στον κ. Βαρουφάκη «μπράβο, είστε ευρηματικός, κύριε υπουργέ επί των Οικονοµικών της Ελλάδας, που βρήκατε ευχάριστα μέτρα, που θα αναπληρώσουν τα δυσάρεστα που ζητήσαµε από τους προηγούμενους».
Λογιστικά, µεν, είχαν δίκιο. Η λίστα Βαρουφάκη θα μπορούσε όντως να δώσει καρπούς, ακόμη και με επαναφορά της 13ης σύνταξης στους χαμηλόμισθους, καθώς θα περιελάμβανε μέτρα για τη συγκέντρωση 6 δισ ευρώ μέσα στο 2015: εντατικοποίηση των ελέγχων για τα εμβάσματα στο εξωτερικό και τις offshore εταιρείες (προσδοκώμενα έσοδα από 725 έως 875 εκατ. ευρώ), καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίµων, τσιγάρων, ποτών (250 έως 400 εκατ. ευρώ), ενίσχυση νοµοθεσίας για τις ενδο-οµιλικές συναλλαγές (40-60 εκατ. ευρώ) καθιέρωση λοταρίας ως κίνητρο συλλογής αποδείξεων (270- 600 εκατ. ευρώ) , καταπολέμηση φορολογικής απάτης στον ΦΠΑ (350 - 420 εκατ. ευρώ), βελτίωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού (225 - 235 εκατ. ευρώ), νέα ρύθμιση των 100 δόσεων (300 - 400 εκατ. ευρώ), εφαρμογή του φόρου στις τηλεοπτικές διαφηµίσεις (50 - 70 εκατ. ευρώ) , ενίσχυση του φόρου πολυτελείας που επιβάλλεται σε μεγάλα αυτοκίνητα, σκάφη και πισίνες (µε έσοδα 20 εκατ. ευρώ), εκλογίκευση του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος µε την κατάργηση φοροαπαλλαγών (300 - 400 εκατ. ευρώ), καταπολέμηση φοροδιαφυγής των ελεύθερων επαγγελματιών και ατοµικών επιχειρήσεων µε προβλεπόμενα έσοδα 20 - 30 εκατ. ευρώ, δηµόσιοι διαγωνισµοί για την παροχή αδειών στα τηλεοπτικά µέσα µε προβλεπόμενα έσοδα 350 - 380 εκατ. ευρώ, μέτρα για την αδήλωτη εργασία κ.λπ.
Όλα αυτά πιθανόν να ακούγονταν ευχάριστα στα αυτιά πολλών οµολόγων του κ. Βαρουφάκη στο Eurogroup. Όπως, όµως, «διέρρευσε» στα ΜΜΕ, προφανώς από Υπουργό Οικονοµικών κάποιας άλλης χώρας, όταν παρουσίασε αυτή τη λίστα ο 'Έλληνας Υπουργός, ο πρόεδρος του Eurogroup, κ. Γερούν Ντάισελµπλουµ, φέρεται να του είπε: «Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που µας λέτε κ. Βαρουφάκη, αλλά δεν µας λέτε αυτά που θέλουµε να ακούσουµε». Αυτό (ή, σωστότερα, και αυτό) ήταν ακόµη µία αφορµή να επιχειρηθεί η «αποδόμηση- του κ. Βαρουφάκη πως «µιλάει σαν καθηγητής», «υποτιµά τους συναδέλφους του» κ.λπ. Όσοι γνωρίζουν, όµως, τον μηχανισµό των Βρυξελλών και τη γλώσσα των πρωταγωνιστών τους, αυτό το « ... αλλά δεν µας λέτε αυτά που θέλουµε να ακούσουµε» μεταφράζεται σε «δεν υπακούτε στα τελεσίγραφα και θα το πληρώσετε». Το νόηµα της φράσης του κ. Ντάισελµπλουµ (προσωπική επιλογή του κ. Σόιµπλε για τη θέση του εmκεφαλής του Eurogroup - άλλωστε, προσωπική του επιλογή λέγεται πως ήταν µέχρι και κάποιοι Υπουργοί Οικονοµικών σε χώρες της Ευρωζώνης ... ) συνοψίζεται στο «Θα πάρετε μέτρα δυσάρεστα διότι, αφ' ενός, µας είστε µια ιδεολογικώς εχθρική κυβέρνηση και, αφ' ετέρου, διότι έχουµε προαπoφασίσει να σας αλλάξουµε μοντέλο παραγωγικής οικονοµίας» (µε ότι ευνόητο µπορεί να συνεπάγεται το τελευταίο). Γνωρίζοντας εκ των προτέρων αυτή τη στάση των «εταίρων», η ελληνική πλευρά «πούλησε τρέλλα» και αυτή. Αποφεύγοντας να δώσει συγκεκριµένα νούµερα και ποσοστά, όπως επί 2,5 µήνες την κατηγορούσαν οι «εταίρου στα διάφορα Eurogroup, δεν το έκανε από αδιαφορία ή πλημμελή προετοιμασία, αλλά για να δηλώσει στην «αδελφότητα- ότι νούµερα πάνω σε μέτρα που «σκοτώνουν» την Οικονοµία δεν συζητά.
Κατά µέτωπον επίθεση:
Εν µέσω ενός τέτοιου –«αόρατου» για τους πολλούς- κλίµατος και µιας περισσότερο –«ορατής» ανθελληνικής προκατάληψης πανευρωπαϊκά, προκατάληψης για την οποία συνετέλεσαν τα μέγιστα τα γερµανικά ΜΜΕ και ο «φιλικός» (αυτή είναι η πιο κοµψή λέξη που µπορεί να χρησιμοποιηθεί) στις εργοδοτικές και επιχειρηματικές ενώσεις ευρωπαϊκός Τύπος. όλες οι συνεδριάσεις του Eurogroup. ειδικά µετά από εκείνην της Τετάρτης 11 Φεβρουαρίου 2015. εξελίχθηκαν σε Ρωμαϊκή Αρένα. Το µήνυµα είχε αναλάβει να μεταφέρει ο πρόεδρος του Ευrogroup. Γερούν Ντάισελµπλουμ, από τα πρώτα κιόλας 24ωρα µετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Στις 30 Ιανουαρίου. µόλις 5 µέρες από την ορκωμοσία. ο κ. Ντάισελµπλουμ βρέθηκε στην Αθήνα. επισήµως. ήλθε για να ακούσει µε τα αυτιά του τις προθέσεις της ελληνική; κυβέρνησης. Ανεπισήμως. ήλθε για να επιδώσει τελεσίγραφο: «ή υποτάσσεστε στα κελεύσματα των δανειστών ή θα υποστείτε ένα αργό και βασανιστικό θάνατο της Οικονομίας µε ασφυξία ρευστότητας».
Όταν στην κοινή συνέντευξη Τύπου. το βράδυ της τελευταίας Παρασκευής του Ιανουαρίου. ο Έλληνας Υπουργός δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν αναγνωρίζει Μνημόνιο και τρόικα. ο πρόεδρος του Eurogroup ψιθύρισε κάτι στο αυτί του κ, Βαρουφάκη. Κανείς δεν έµαθε ποτέ τι ελέχθη. Μόνο εικασίες και διαρροές - κι αυτές αποκλίνουσες. Η ελληνική πλευρά υπονόησε ότι ο κ. Ντάισελµπλουµ είπε στον κ, Βαρουφάκη «Μόλις σκότωσες την τρόικα». Από την πλευρά του κ, Ντάισελµπλουµ υπήρξε η διαρροή ότι η φράση ήταν «Μόλις έκανες µεγάλο λάθος». Για όσους. όµως. γνωρίζουν καλύτερα τα τεκταινόμενα. η φράση ήταν πάνω-κάτω «Θα το πληρώσετε».
Προς τι η άκαµπτη αυτή επιθετικότητα προς τη χώρα µας; Το ότι η Αθήνα αργεί να εισάγει τις µεταρρυθµίσεις που της ζητούν; Το ότι µόνη η Ελλάδα έχει αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη; Οι απαντήσεις είναι πολλές και σύνθετες. µπορούν όµως να συνοψιστούν σε ένα και µόνο σηµείο: η Ελλάδα ήταν το «κακό παράδειγμα» για την επελθούσα λιτότητα στην Ευρώπη («οι σπάταλοι Έλληνες» οι «τεμπέληδες» η «τελευταία Σοβιετία» και άλλα τέτοια. εξίσου γραφικά µεν για όσους γνωρίζουν. όσο και επικίνδυνα για όσους Ευρωπαίους αγνοούν την ελληνική πραγµατικότητα). Και αν δεν µπορεί να γίνει το «καλό παράδειγμα» (συµµάζεµα δηµόσιων οικονομικών, ευημερία δεικτών κ.λπ. ενός πρώην «ρέμπελου» κράτους), τουλάχιστον να µη γίνει «κακό παράδειγμα», όπου θα προστατεύεται η πρώτη κατοικία. όταν στην Ισπανία χιλιάδες κόσµος απομακρύνεται από τα ΜΑΤ από τα κατασχεμένα σπίτια του ή όπου επανέρχονται συλλογικές συµβάσεις και όπου ξαναγίνεται σύνθηµα η «αξιοπρέπεια». Στόχος αυτής της «αδελφότητας» είναι να ταπεινωθεί και να αποµονωθεί αυτό το αριστερό πείραµα. Με οποιονδήποτε τρόπο. ΗN * Ο Θανάσης Χατζής είναι οικονομολόγος
Από το περιοδικό HELLENIC NEXUS Τεύχος 97 Ιούνιος 2015
