Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ 9ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ (ΜΟΥΝΤΙΑΛ) ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ

9ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ (ΜΕΞΙΚΟ, 1970)

Το 9ο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Βραζιλία

Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου (Μουντιάλ) - 9^ο Παγκόσμιο Κύπελλο (Μεξικό, 1970): Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε με τη συνάντηση Μεξικού - Σοβιετικής Ένωσης 0-0, που διεξήχθη στις 31 Μαΐου 1970 στο μεγαλόπρεπο στάδιο Αζτέκα στην Πόλη του Μεξικού...

Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε με τη συνάντηση Μεξικού - Σοβιετικής Ένωσης 0-0, που διεξήχθη στις 31 Μαΐου 1970 στο μεγαλόπρεπο στάδιο Αζτέκα στην Πόλη του Μεξικού. Στο ίδιο γήπεδο έπεσε η αυλαία του Μουντιάλ στις 21 Ιουνίου με τον μεγάλο τελικό Βραζιλίας - Ιταλίας 4-1.
Το 9ο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ήταν το πρώτο που μεταδόθηκε τηλεοπτικά στη χώρα μας από την Κρατική Τηλεόραση. Κύριο χαρακτηριστικό του, η επιστροφή του τεχνικού και φανταιζί ποδοσφαίρου, που τόσο έλειψε στα Μουντιάλ της Χιλής και της Αγγλίας, όπου κυριάρχησε η δύναμη. Από την πλειονότητα των ειδικών θεωρείται ως το καλύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο όλων των εποχών, ενώ η Βραζιλία των Πελέ, Τοστάο, Ζαϊρζίνιο και Ριβελίνο, η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών.
71 ομάδες πήραν μέρος στον προκριματικό γύρο, που σημαδεύτηκε από την ποδοσφαιρική κόντρα της Ονδούρας με το Ελ Σαλβαδόρ, η οποία οδήγησε σε πολεμική αναμέτρηση τις δύο χώρες της Κεντρικής Αμερικής. Η Ελλάδα έφθασε για πρώτη φορά στην ιστορία τόσο κοντά στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε για μόλις ένα βαθμό. Συμμετείχε στον πρώτο προκριματικό όμιλο με αντιπάλους τη Ρουμανία, την Ελβετία και την Πορτογαλία. Με 2 νίκες, 3 ισοπαλίες και 1 ήττα και τέρματα 13-9 τερμάτισε δεύτερη, ένα βαθμό πίσω από τη Ρουμανία, που πήρε τελικά την πρόκριση. Η διαμάχη του προπονητή Νταν Γεωργιάδη με τον Δομάζο ίσως να έπαιξε ρόλο στον αποκλεισμό της Εθνικής, που είχε σπουδαίους παίκτες στη σύνθεσή της, όπως τους Καμάρα, Παπαϊωάνου, Κούδα, Σιδέρη, Δέδε, Μποτίνο και φυσικά τον Μίμη Δομάζο.

Τα αποτελέσματα της Εθνικής μας

• Βασιλεία (22 Οκτωβρίου 1968): Ελβετία - Ελλάδα 1-0 (22' Κοντέν)
• Πειραιάς (Στάδιο Καραϊσκάκη, 11 Δεκεμβρίου 1968): Ελλάδα - Πορτογαλία 4-2
  (18' Αουγκούστο, 32' Παπαϊωάννου, 40' Δέδες, 48' Τόρες αυτογκόλ, 61' Σιδέρης και 64' Εουσέμπιο)
• Πειραιάς (Στάδιο Καραϊσκάκη, 16 Απριλίου 1969): Ελλάδα - Ρουμανία 2-2
  (52' Σιδέρης, 55' Ντουμιτράκε, 60' Δέδες, 67' Ντουμιτράκε)
• Πόρτο (4 Μαΐου 1969): Πορτογαλία - Ελλάδα 2-2
  (69' Μποτίνος, 73' Ελευθεράκης, 80' Εουσέμπιο, 85' Περέζ)
• Θεσσαλονίκη (Καυταντζόγλειο, 15 Οκτωβρίου 1969): Ελλάδα - Ελβετία 4-1
  (32' Κούδας, 39' και 49' Μποτίνος, 42' Σιδέρης, 77' Κούντελι)
• Βουκουρέστι (16 Νοεμβρίου 1969): Ρουμανία - Ελλάδα 1-1
  (37' Ντερμπόσκι, 50' Δομάζος)

Η βαθμολογία του 1ου ομίλου

1.	Ρουμανία	7-6	8
2.	Ελλάδα	13-9	7
3.	Ελβετία	5-8	5
4.	Πορτογαλία	8-10	4

Στην τελική φάση του Μουντιάλ συμμετείχαν 16 ομάδες: 9 από την Ευρώπη, 5 από την Κεντρική και Νότια Αμερική, το Μαρόκο, που εκπροσώπησε την Αφρική και το Ισραήλ από τη ζώνη Ασίας / Ωκεανίας. Χωρίστηκαν σε 4 ομίλους των τεσσάρων ομάδων έκαστος. Δύο ομάδες θα περνούσαν από κάθε όμιλο στον προημιτελικό γύρο. Από εκεί και ως τον τελικό, οι αγώνες θα ήσαν νοκ-άουτ.
Από τον 1ο Όμιλο προκρίθηκαν η Σοβιετική Ένωση και το Μεξικό, από τον 2ο η Ιταλία και η Ουρουγουάη και από το 4ο η Δυτική Γερμανία και το Περού. Ο 3ος Όμιλος με τη συμμετοχή της Βραζιλίας και της κατόχου του τίτλου Αγγλίας, οι οποίες πήραν τελικά την πρόκριση, προσέφερε τις πρώτες αξιομνημόνευτες στιγμές του Μουντιάλ. Στον αγώνα Βραζιλίας - Τσεχοσλοβακίας 4-1 η προσποίηση χωρίς τη μπάλα του Πελέ επί του τερματοφύλακα Βίκτορ έμεινε στην ιστορία. Αν έμπαινε και το γκολ θα ήταν το καλύτερο του αιώνα. Είχαμε, όμως, την απόκρουση του αιώνα από τον άγγλο τερματοφύλακα Γκόρντον Μπανκς σε εξ επαφής κεφαλιά του Πελέ στον αγώνα Αγγλίας - Βραζιλίας 0-1.

Η αφίσα της διοργάνωσης

Στο προημιτελικό γύρο, η Ουρουγουάη νίκησε 1-0 τη Σοβιετική Ένωση, η Βραζιλία συνέχισε τις σπουδαίες εμφανίσεις της με νίκη 4-2 επί του Περού, ενώ η Ιταλία συνέτριψε 4-1 το Μεξικό. Στο πιο σπουδαίο παιγνίδι των προημιτελικών, η Γερμανία των Μπεκενμπάουερ και Μίλερ νίκησε 3-2 και απέκλεισε την κάτοχο του τίτλου Αγγλία, παίρνοντας τη ρεβάνς για την ήττα της στον τελικό του 1966.

Στα ημιτελικά, η Βραζιλία νίκησε 3-1 την Ουρουγουάη και η Ιταλία 4-3 τη Δυτική Γερμανία, σ' ένα συγκλονιστικό αγώνα, με απίστευτη διακύμανση, που έκοβε την ανάσα. Κρίθηκε στην παράταση, καθώς στην κανονική του διάρκεια έληξε ισόπαλος 1-1 με τους Γερμανούς να ισοφαρίζουν στο 90ο λεπτό.
Και φθάσαμε στις 21 Ιουνίου του 1970, όταν στο στάδιο Αζτέκα της Πόλης του Μεξικού έγινε ο μεγάλος τελικός, με αντιπάλους τη Βραζιλία και την Ιταλία, που διεκδικούσαν τον τρίτο τίτλο τους. 108.000 θεατές παρακολούθησαν τον αγώνα, με διαιτητή τον ανατολικογερμανό Γκλέκνερ. Η σελεσάο του Μάριο Ζαγκάλο δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στη Σκουάντρα Ατζούρα του Φερούτσιο Βαλκαρέτζι. Τη συνέτριψε με 4-1 και ήταν αυτή που σήκωσε το τρίτο Κύπελλο της ιστορίας της. Τα τέρματα σημείωσαν οι: Πελέ (18'), Ζέρσον (65'), Ζαϊρζίνιο (70'), Κάρλος Αλμπέρτο (86'), ενώ για τους Ιταλούς είχε ισοφαρίσει ο Μπονισένια (37').

Οι συνθέσεις των δύο φιναλίστ:

• ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Φέλιξ, Κάρλος Αλμπέρτο, Μπρίτο, Πιάζα, Εβεράλντο, Κλοντοάλντο, Ζέρσον, Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, Πέλέ, Ριβελίνο.
• ΙΤΑΛΙΑ: Αλμπερτόζι, Τσέρα, Μπούρνιτς, Μπερτίνι, Ροζάτο, Φακέτι, Ντομεγκίνι, Ματσόλα, Ντε Σίστι, Μπονινσένια, Ρίβα.

Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης αναδείχθηκε ο γερμανός Γκερντ Μίλερ με 10 γκολ. Στο Μουντιάλ του Μεξικού έγινε για πρώτη φορά η χρήση της κίτρινης και κόκκινης κάρτας από τους διαιτητές.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/157/195#ixzz33JOVM8hd


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 31 ΜΑΪΟΥ 1910 ΙΔΡΥΘΗΚΕ Ο ΟΔΗΓΙΣΜΟΣ

Η ιστορία του Οδηγισμού

Η ιστορία του Οδηγισμού: Ο Οδηγισμός είναι μία παγκόσμια οργάνωση νεότητας, με 10.000.000 μέλη σε 140 χώρες σ\' όλο τον κόσμο. Ιδρύθηκε από τον Λόρδο Ρόμπερτ Μπέιντεν Πάουελ, ως η θηλυκή εκδοχή του προσκοπισμού.

Ο Οδηγισμός είναι μία παγκόσμια οργάνωση νεότητας, με 10.000.000 μέλη σε 140 χώρες σ' όλο τον κόσμο. Σκοπός του είναι να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών και των νέων, με παιδαγωγικά, σύγχρονα και ευχάριστα προγράμματα, που θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους, έτσι ώστε να εξελιχθούν σε άτομα ελεύθερα, υπεύθυνα, ευτυχισμένα και ικανά να γίνουν φορείς ανάπτυξης και δημιουργίας ενός καλύτερου κόσμου.
Ιδρύθηκε στις 31 Μαΐου του 1910 στην Αγγλία από τον Λόρδο Ρόμπερτ Μπέιντεν Πάουελ, ως η θηλυκή εκδοχή του προσκοπισμού, τον οποίο είχε ιδρύσει ο ίδιος τρία χρόνια νωρίτερα. Στη νέα αυτή προσπάθειά του είχε και την καθοριστική βοήθεια της αδερφής του, Ανιές.
Στην Ελλάδα, η πρώτη αντίστοιχη προσπάθεια έγινε στις 10 Ιουνίου του 1915, με την ίδρυση του Σώματος Ελληνίδων Προσκόπων, που ιδρύθηκε από το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, στο οποίο και υπαγόταν αρχικά. Διαλύθηκε, όμως, τον επόμενο χρόνο, για να ανασυσταθεί ως ανεξάρτητη κίνηση το 1932 από την Ειρήνη Καλλιγά.
Σήμερα, το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών έχει περισσότερα από 20.000 μέλη σε 160 πόλεις και χωριά.


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/102#ixzz33JL0wwxp

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΝΕ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΑΚΟΠΗ ΗΤΑΝ 31 ΜΑΪΟΥ 1869

Γεώργιος Σταύρος
1788 – 1869

Γεώργιος Σταύρος

Ηπειρώτης έμπορος, τραπεζίτης, Φιλικός και πολιτικός. Υπήρξε ο πρώτος διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας κι ένας από τους θεμελιωτές της οικονομικής συγκρότησης του ελληνικού κράτους.
Ο Γεώργιος Σταύρος ή Σταύρου γεννήθηκε στα Ιωάννινα την 1η Ιανουαρίου του 1788. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του εμπόρου και πρόκριτου των Ιωαννίνων Ιωάννη Σταύρου ή Τσιαπαλάμου και της Μπαλάσως Κερασάρη, κόρης προκρίτου των Ιωαννίνων. Φοίτησε αρχικά στην Μπαλάνειο και στη συνέχεια στην Καπλάνειο σχολή των Ιωαννίνων και ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του σε Λύκειο της Βιέννης. Στην πρωτεύουσα των Αψβούργων απέκτησε τις πρώτες εμπορικές γνώσεις, έμαθε να μιλά με ευχέρεια τρεις γλώσσες (Γερμανικά, Γαλλικά και Ιταλικά) και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.
Σημαντικός έμπορος της Βιέννης όταν ξέσπασε η επανάσταση του '21 βοήθησε ποικιλοτρόπως τους αγωνιζόμενους Έλληνες, με όπλα, πολεμοφόδια και τρόφιμα. Τον Σεπτέμβριο του 1824 έφθασε στην επαναστατημένη Ελλάδα και λίγους μήνες αργότερα διορίστηκε ταμίας του Εκτελεστικού (κάτι σαν Υπουργός Οικονομικών) από τον πρόεδρο του Σώματος Γεώργιο Κουντουριώτη.
Έλαβε μέρος ως πληρεξούσιος της Ηπείρου στη Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης και Τροιζήνας (1827) και στην Ε' Εθνοσυνέλευση Άργους και Ναυπλίου (1831- 1832). Με την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελλάδα διορίστηκε σύμβουλός του επί οικονομικών θεμάτων και στη συνέχεια μέλος του τμήματος οικονομικών του Πανελληνίου (συμβουλευτικού οργάνου του Κυβερνήτη) και μέλος της Τριμελούς Επιτροπής της Οικονομίας (οργάνου που υποκαθιστούσε το υπουργείο Οικονομικών). Ταυτόχρονα, υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Χρηματιστηριακής Τράπεζας, του πρώτου κρατικού τραπεζικού ιδρύματος στην Ελλάδα.
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την επικράτηση των αντικαποδιστριακών, ο Σταύρος αποσύρθηκε από τα κοινά. Επανήλθε στο προσκήνιο το 1835, όταν ο βασιλιάς Όθωνας τον διόρισε σύμβουλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Το 1839 ο γαλλοελβετός φιλέλληνας τραπεζίτης Γαβριήλ Εϋνάρδος, με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις, του απέστειλε το ποσό των 500.000 φράγκων για τη διενέργεια κολλυβιστικών (χρηματιστηριακών) και τραπεζιτικών εργασιών, αλλά και για να διερευνήσει τη δυνατότητα ίδρυσης τράπεζας, καθώς η Εθνική Χρηματιστηριακή είχε διαλυθεί.
Ο Σταύρου άνοιξε ένα μικρό γραφείο στην Αθήνα, στην Πλατεία Δημοπρατηρίου (στη συμβολή των σημερινών οδών Μητροπόλεως και Αιόλου) και διενεργούσε με μεγάλη επιτυχία κολλυβιστικές και τραπεζιτικές εργασίες. Η επιτυχία του αυτή κίνησε το ενδιαφέρον του βασιλιά Όθωνα και με τον νόμο της 30ης Μαρτίου 1841 ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας. Ο Σταύρος διορίσθηκε μέλος της διοικούσας επιτροπής, αλλά πολύ γρήγορα ξεχώρισε για τις ικανότητές του και με απόφαση της γενικής συνέλευσης των μετόχων της 13ης Νοεμβρίου του 1841 ανέλαβε το τιμόνι της νεοσύστατης τράπεζας, το οποίο διατήρησε μέχρι τον θάνατό του.
Στα 27 χρόνια που διηύθυνε την Εθνική Τράπεζα, ο Σταύρος αύξησε το μετοχικό της κεφάλαιο θεαματικά, μερίμνησε για την αγορά οικοπέδου για την οικοδόμηση ιδιόκτητου κτιρίου στην οδό Αιόλου, την ίδρυση υποκαταστημάτων και Ταμιευτηρίου. Με δική του πρωτοβουλία το 1867 ιδρύθηκε το Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού Εθνικής Τραπέζης, ο πρώτος ασφαλιστικός οργανισμός εργαζομένων στη χώρα μας.
Ο Γεώργιος Σταύρος πέθανε στις 31 Μαΐου του 1869 από καρδιακή ανακοπή μέσα στο κτίριο του κεντρικού καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας, όπου διέμενε. Η Αθήνα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε μικρή οδό στη μία πλευρά του κεντρικού κτηρίου της Εθνικής Τράπεζας, μεταξύ των οδών Σταδίου και Αιόλου.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/839#ixzz33JJ4z2hd

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 31 ΜΑΪΟΥ 1905 ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΗΛΙΓΙΑΝΝΗΣ

Θεόδωρος Δηλιγιάννης
1824 – 1905

Θεόδωρος Δηλιγιάννης

Πολιτικός από τη Γορτυνία, απόγονος της ιστορικής και αρχοντικής οικογενείας των Δεληγιανναίων. Γεννήθηκε στα Λαγκάδια στις 19 Μαΐου 1824 και σε ηλικία 13 ετών έμεινε ορφανός. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών.
Στην πολιτική αναμίχθηκε το 1862 και από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, ως τη δολοφονία του το 1905. Το 1867 απεστάλη από την κυβέρνηση στο Παρίσι για την επίλυση του κρητικού ζητήματος, όπου απέκτησε υψηλές γνωριμίες. Όταν επανήλθε στην Ελλάδα, κατέλαβε διάφορες υπουργικές θέσεις (τρεις φορές υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Οικονομικών και Στρατιωτικών). Έλαβε μέρος στο Συνέδριο του Βερολίνου και ανέπτυξε τις ελληνικές θέσεις, αξιώνοντας την προσάρτηση της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Κρήτης, ενώ διαπραγματεύτηκε την πλήρωση του κενού ελληνικού θρόνου, μετά την έξωση του Όθωνα.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης διετέλεσε 5 φορές πρωθυπουργός (1885-1886, 1890-1892, 1895-1897, 1902-1903 και 1904-1905) και υπήρξε ο μεγάλος αντίπαλος του Χαρίλαου Τρικούπη. Οι δύο πολιτικοί κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτική σκηνή το τελευταίο τέτάρτο του 19ου αιώνα. Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν ο εκσυγχρονιστής των καθυστερημένων δομών της ελληνικής κοινωνίας, ο Θόδωρος Δηλιγιάννης ο συντηρητικός πολιτικός, που εξέφραζε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τα κρατικοδίαιτα στρώματα που πλήττονταν από τα μέτρα του μεσολογγίτη πολιτικού.
Επί πρωθυπουργίας του έγιναν οι Πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας (1896), ενώ την ίδια ώρα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονταν στο χειρότερο δυνατό σημείο, λόγω του Κρητικού και Μακεδονικού ζητήματος. Ο Δηλιγιάννης, παρασυρμένος από διάφορους ανεύθυνους παράγοντες, ωθήθηκε στον ατυχή πόλεμο με την Τουρκία το 1897, με αποτέλεσμα να εξαναγκασθεί σε παραίτηση. Επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο πέντε χρόνια αργότερα και πρόλαβε να γίνει δύο φορές πρωθυπουργός πριν από το μοιραίο.
Το απόγευμα της 31ης Μαΐου 1905 ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ως πρωθυπουργός, πήρε το δρόμο για τη Βουλή, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας. Στις 5:05 μ.μ. έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο. Ένας άνδρας 35 περίπου ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ήταν ψηλού αναστήματος, μαυριδερός, με ρούχα κόκκινα σχεδόν ξεβαμμένα. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε προς τη μαρμάρινη κλίμακα της Βουλής. Τότε, ο άγνωστος με μια αστραπιαία κίνηση έβγαλε ένα μαχαίρι και το βύθισε στην κοιλιά του άτυχου πολιτικού.Η φρουρά της Βουλής αιφνιδιάστηκε πλήρως, όπως και ο σωματοφύλακάς του, και μόνο ορισμένοι από τους παριστάμενους πολίτες αντελήφθησαν αμέσως τη σκηνή της δολοφονικής απόπειρας. Αμέσως κινήθηκαν εναντίον του, καταφέροντάς του χτυπήματα με τις γροθιές και τα μπαστούνια τους. Από την οργή του κόσμου τον έσωσε ένας λοχίας της Φρουράς, που τον μετέφερε βαριά πληγωμένο στο υπόγειο της Βουλής.
Εκεί, ο επικεφαλής της Φρουράς πληροφορήθηκε το όνομα του δράστη: Αντώνιος Κωσταγερακάρης. Ιδιότητα: Λεσχειάρχης - Χαρτοπαίκτης.
– «Τι έκανες μωρέ», του είπε.
– «Έκλεισε τα χαρτοπαίγνια και εψόφησα από την πείνα» ψέλλισε και μετ' ολίγον ξεψύχησε.
Η κατάσταση του Δηλιγιάννη συνεχώς χειροτέρευε. Υπεβλήθη αμέσως σε επέμβαση λαπαροτομίας από τρεις καθηγητές της Ιατρικής, αλλά κατά τη διάρκεια της εγχείρισης παρέδωσε το πνεύμα. Αν και χωρίς πολιτικά κίνητρα, υπήρξε η δεύτερη δολοφονία σημαίνοντος πολιτικού προσώπου στη νεώτερη ελληνική ιστορία, μετά τη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης κηδεύτηκε την επομένη με μεγάλες τιμές. Η καρδιά του φυλάσσεται στο ναό των Αγίων Ταξιαρχών στη γενέτειρά του, Λαγκάδια, ενώ ανδριάντας του έχει στηθεί στην είσοδο του Παλαιά Βουλής. Ο Γορτύνιος πολιτικός υπήρξε προσηλωμένος στον κοινοβουλευτισμό, ήταν δεινός ρήτωρ, ενώ δεν δίστασε να συγκρουστεί με το Παλάτι, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Διακρινόταν, όμως, για την έλλειψη αρχών και τις δημαγωγικές του τάσεις.


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/165#ixzz33JGuIOrP

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ ΜΕ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟ Ο ΑΝΤΟΛΦ ΑΪΧΜΑΝ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΓΡΑΦΕ 31 ΜΑΪΟΥ 1962

Άντολφ Άιχμαν
1906 – 1962

Άντολφ Άιχμαν (Adolf Eichmann): Μεσαίο στέλεχος των SS, που ήταν επιφορτισμένο με τη μεταφορά των Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Καταδιώχθηκε, συνελήφθη, δικάστηκε και εκτελέστηκε από τους Ισραηλινούς.

Γεννήθηκε ως Καρλ Άντολφ Άιχμαν (Karl Adolf Eichmann) στο Ζόλινγκεν της Γερμανίας στις 19 Μαρτίου 1906 και ήταν γιος επιχειρηματία. Μετά το θάνατο της μητέρας του, η οικογένεια Άιχμαν μετακόμισε στην Αυστρία. Ο πατέρας του πολέμησε με τον στρατό της Αυστροουγγαρίας κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και μετά συνέχισε τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες στην Αυστρία.
Ο νεαρός Άντολφ εγκατέλειψε νωρίς τις σπουδές του στο Λύκειο και αφού έκανε διάφορες δουλειές, γράφτηκε στη νεολαία του παραρτήματος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην Αυστρία (1 Απριλίου 1932). Μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, το 1933, ο Άιχμαν επέστρεψε στη Γερμανία και υπέβαλε αίτηση για να ενταχθεί στα SS. Έγινε δεκτός και το Νοέμβριο του 1933 ανέλαβε υπηρεσία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Το 1935 παντρεύτηκε τη Βέρα Λιμπλ, από την οποία απέκτησε 4 παιδιά. Το 1937 εστάλη στη βρετανοκρατούμενη Παλαιστίνη, με την εντολή να διερευνήσει τις πιθανότητες για μαζική μετανάστευση των Εβραίων της Γερμανίας στην περιοχή. Δεν του επετράπη η είσοδος και συνέχισε την αποστολή του στο Κάιρο, όπου ήρθε σε επαφή με διάφορους σιωνιστές για το σκοπό αυτό. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας στη Γερμανία, ο Άιχμαν βρίσκεται στη Βιέννη με το βαθμό του υπολοχαγού, προκειμένου να οργανώσει τις τοπικές υπηρεσίες των SS. Ένα από τα καθήκοντα που αναλαμβάνει είναι η απέλαση των Εβραίων από την Αυστρία.
Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου προάγεται σε λοχαγό και υπηρετεί στο Βερολίνο στις υπηρεσίες ασφαλείας του Τρίτου Ράιχ. Τον Αύγουστο του 1940 δίδει στη δημοσιότητα το «Σχέδιο Μαδαγασκάρη», που προβλέπει μαζική μεταφορά όλων των Εβραίων στη Μαδαγασκάρη και τη δημιουργία εκεί του εβραϊκού κράτους. Το σχέδιο αυτό ποτέ δεν υλοποιήθηκε. Το 1942 ο Άιχμαν μετέχει ως γραμματέας στη Διάσκεψη της Βάνζεε, όπου αποφασίζεται η «Τελική Λύση» του Εβραϊκού Ζητήματος, με την εξολόθρευση όλων των Εβραίων της Ευρώπης. Με διαταγή της ηγεσίας των SS αναλαμβάνει υπεύθυνος για τη μεταφορά των Εβραίων στα στρατόπεδα θανάτου της κατεχόμενης Πολωνίας (Άουσβιτς, Μπιρκενάου κλπ). Με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, ο Άντολφ Άιχμαν γίνεται γνωστός και μπαίνει στο στόχαστρο των Συμμάχων.
Μετά το τέλος του Πολέμου συνελήφθη τυχαία από τους Αμερικανούς, με το όνομα Ότο Έκμαν, χωρίς να γνωρίζουν την αληθινή του ταυτότητα. Ο Άιχμαν δραπέτευσε στις αρχές του 1946 και παρέμεινε στη Γερμανία έως το 1950, οπότε μετανάστευσε στην Αργεντινή με το όνομα Ρικάρντο Κλέμεντ, με τη βοήθεια ενός φραγκισκανού μοναχού. Για τα επόμενα δέκα χρόνια θα ζήσει με την οικογένειά του στο Μπουένος Άιρες και θα κάνει διάφορες δουλειές (επιστάτης, μηχανικός και εκτροφέας κουνελιών).
Από τις αρχές του 1954 οι ισραηλινοί και οι εβραίοι κυνηγοί των Ναζί γνώριζαν ότι Άιχμαν ζούσε στην Αργεντινή με ψευδώνυμο. Τρία χρόνια αργότερα, η «Μοσάντ» άρχισε να καταστρώνει το σχέδιο για τη σύλληψή του. Στις 11 Μαΐου 1960, ύστερα από μια μυστική επιχείρηση που δεν ήταν σε γνώση των αρχών της Αργεντινής, ο Άιχμαν συνελήφθη από άνδρες της «Μοσάντ» και της «Σαμπάκ». Δέκα ημέρες αργότερα βρισκόταν στο Ισραήλ. Η Αργεντινή προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας επειδή παραβιάστηκε η εθνική της κυριαρχία και κέρδισε μια καταδικαστική απόφαση κατά του Ισραήλ. Οι σχέσεις των δύο χωρών διαταράχτηκαν, αλλά σύντομα αποκαταστάθηκαν, όταν το Ισραήλ ζήτησε δημοσίως συγγνώμη. Η Δίκη του Άντολφ Άιχμαν άρχισε στις 11 Απριλίου 1961 στο Τελ Αβίβ κι έλαβε μεγάλη δημοσιότητα σε όλο τον κόσμο. Κατηγορήθηκε για εγκλήματα κατά του εβραϊκού λαού και της ανθρωπότητας. Ο ίδιος υποστήριξε ότι εκτελούσε εντολές ανωτέρων του. Έπειτα από 14 εβδομάδες ακροαματικής διαδικασίας, η δίκη ολοκληρώθηκε στις 14 Αυγούστου. Οι τρεις δικαστές διασκέφθηκαν και στις 15 Δεκεμβρίου 1961 εξέδωσαν την ετυμηγορία τους, επιβάλλοντας στον κατηγορούμενο τη θανατική ποινή. Ο Άιχμαν δικάστηκε σε δεύτερο βαθμό από το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ, το οποίο διατήρησε την ποινή του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (29 Μαΐου 1962). Η αίτηση για απονομή χάριτος απερρίφθη από τον πρόεδρο του Ισραήλ, Ιτζάκ Μπεν Ζβι, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις για επιείκεια.
Η ποινή εκτελέστηκε δια απαγχονισμού λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της 31ης Μαΐου 1962 στη φυλακή Ράμλα. Πριν από την εκτέλεσή του, ο Άιχμαν αρνήθηκε το τελευταίο γεύμα και αντί αυτού προτίμησε να πιει μισό μπουκάλι από ένα τοπικό κόκκινο κρασί. Τα τελευταία λόγια του ήταν: «Ζήτω η Γερμανία, Ζήτω η Αυστρία, Ζήτω η Αργεντινή. Είναι οι τρεις χώρες που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Υπάκουσα στους κανόνες του πολέμου και της σημαίας μου. Είμαι έτοιμος». Είναι η μοναδική εκτέλεση θανατικής ποινής που έχει γίνει μέχρι σήμερα στο κράτος του Ισραήλ, καθώς η εσχάτη των ποινών δεν επιβάλλεται στα κοινά εγκλήματα. Αμέσως μετά τον απαγχονισμό, η σορός του Άιχμαν αποτεφρώθηκε και η στάχτη του διασκορπίστηκε στα ανοιχτά της Μεσογείου, προκειμένου να σβήσει η όποια ανάμνηση γι' αυτόν και να μην ηρωποιηθεί.
Τα χρόνια που ακολούθησαν η δράση και η προσωπικότητα του Άιχμαν απασχόλησαν πολύ τους ιστορικούς. Στο ερώτημα κατά πόσο ήταν υπεύθυνος για το Ολοκαύτωμα, κάποιοι απάντησαν καταφατικά, υποστηρίζοντας ότι γνώριζε τι έπραττε. Οι υπερασπιστές του, ανάμεσά τους και οι γιοι του, αντέτειναν ότι δεν έπρεπε να δικασθεί και να καταδικασθεί σε θάνατο, γιατί εκτελούσε απλώς το καθήκον του ως στρατιώτης.
Η διάσημη γερμανοεβραία πολιτική φιλόσοφος Χάνα Αρεντ, που παρακολούθησε τη δίκη, είδε μια άλλη εικόνα του Άιχμαν. Στο πρόσωπό του δεν διέκρινε έναν φανατικό διψασμένο για αίμα, αλλά έναν γραφειοκράτη που ήθελε να ευχαριστήσει τους ανωτέρους του. Απαριθμούσε τρένα που οδηγούσαν ανθρώπους στο θάνατο, λες και μιλούσε για φορτία με πορτοκάλια, Ήταν ασφαλώς ένας άνθρωπος που είχε στείλει εκατομμύρια Εβραίους στους θαλάμους αερίων, αλλά το κίνητρό του δεν ήταν ο αντισημιτισμός. Έγινε Ναζί επειδή του άρεσε να πηγαίνει με το πλήθος. Τα εγκλήματά του ήταν η απόδειξη της «κοινοτοπίας του κακού» (Χάνα Αρεντ: «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: Η κοινοτοπία του κακού», εκδόσεις ΘΥΜΕΛΗ).

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/241#ixzz33JAjVMHf


ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος

 

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 31 Μαΐου, με απόφαση που πήρε το 1988 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, για να μας υπενθυμίζει τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος.

Στατιστικά Στοιχεία

Το κάπνισμα προκαλεί:

- τον θάνατο 3,5 εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο

- το 25% των θανάτων από καρδιοπάθεια

- το 83% των θανάτων από χρόνια βρογχίτιδα και εμφύσημα

- το 90% των περιφερειακών αγγειακών νόσων που συχνά οδηγούν σε ακρωτηριασμό

- το 82% των θανάτων από καρκίνο του πνεύμονα

- οικονομική «αιμορραγία» 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων  κάθε χρόνο στους πάσχοντες από νόσους που σχετίζονται με το κάπνισμα, σύμφωνα με μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας, της Αντικαπνιστικής και Αντικαρκινικής Εταιρίας:

• Η Ελλάδα είναι μία από τις πρώτες χώρες στην Ευρώπη σε κατανάλωση τσιγάρων, με τους άνδρες να προηγούνται με 47,4% έναντι 39,6% των γυναικών.
• Το 33% των εφήβων, ηλικίας 12 έως 18 ετών, έχουν δοκιμάσει τσιγάρο και το 10% δηλώνουν καπνιστές.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρεία:

• Οι καπνιστές στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 10% από το 1996. Το ίδιο, όμως, συνέβη και με τους θανάτους με καρκίνο του πνεύμονα, που ξεπερνούν πλέον τους 6.000 ετησίως.
• Ακόμη και από την ηλικία των 10 ετών, οι Έλληνες δοκιμάζουν το τσιγάρο.
• Μέχρι τα 14, σχεδόν οι μισοί έφηβοι έχουν δοκιμάσει τσιγάρο, ενώ στα 18 ο ένας στους δύο μαθητές έχει γίνει συστηματικός καπνιστής.
• Μόλις το 3% των μαθητών του γυμνασίου και το 11% των μαθητών του λυκείου καταφέρνουν να σταματήσουν το κάπνισμα μετά από συστηματική χρήση.
• Αυξάνονται όλο και περισσότερο οι νέες γυναίκες καπνίστριες, αλλά και όσες δεν συμμορφώνονται σε ευαίσθητες περιόδους, όπως αυτές της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Δεν είναι τυχαίο, εξηγούν οι επιστήμονες, ότι η πιθανότητα για έμφραγμα του μυοκαρδίου αυξήθηκε κατά 50% τα τελευταία χρόνια στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/36#ixzz33J7xuyKp


ΑΠΟ ΦΙΛΟ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΗΡΑΜΕ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΝΟΔΕΡΜΑ

Τι είναι το ΓΑΝΟΔΕΡΜΑ;

Το ganoderma περιγράφεται με τον όρο “Lingzhi ή Reishi” και είναι ένας τύπος μανιταριού, του Ganoderma Lucidum. Από τα πιο αξιόλογα βότανα για τη διατροφή μας, το θεραπευτικό αυτό μανιτάρι χρησιμοποιείτε στην παραδοσιακή Κινεζική ιατρική για πάνω από 4.000 χρόνια και είναι γνωστό σαν ο «Βασιλιάς των θαυματουργών βοτάνων». Το επιστημονικό όνομα «Γανόδερμα» προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και σημαίνει «φωτεινό αστραφτερό δέρμα». Η λέξη “Lingzhi”, στα Κινέζικα σημαίνει «βότανο με πνευματική δύναμη» και αναφέρεται επίσης και σαν «το μανιτάρι της αθανασίας». Τα αποτελέσματα της χρήσης του καταγράφονται στο ιατρικό κινέζικο σύγγραμμα «Shinnoh Honsohkyo», στο οποίο αναφέρεται πως ανάμεσα σε 365 ιαματικά βότανα, το έλαιο του Ganoderma lucidum, είναι το κορυφαίο και βρίσκεται στην πρώτη θέση, καθώς παρουσιάζει τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες. Το μανιτάρι γανόδερμα αποκαλούνταν και «Μυστικό των Αυτοκρατόρων», διότι θεωρούνταν πως η βρώση του εξασφάλιζε νεότητα και μακροζωία και για τον λόγο αυτό, το κατανάλωναν οι βασιλιάδες και ειδικότερα της δυναστείας των Mινγκ.  Το ganoderma έχει έξι διαφορετικές ποικιλίες με διαφορετικό σχήμα και χρώμα. Κορυφαία από αυτές, θεωρείτε η κόκκινη ποικιλία, που φέρει τα πιο ισχυρά θεραπευτικά αποτελέσματα.  Που οφείλονται όμως αυτές οι θαυματουργές θεραπευτικές ιδιότητες του?
Το Ganoderma lucidum είναι ένα προσαρμογόνο βότανο και μάλιστα το κορυφαίο ανάμεσα σε 300 περίπου προσαρμογόνα βότανα στη γη. Με τον όρο προσαρμογόνα χαρακτηρίζονται τα φυτά τα οποία έχουν την ιδιότητα να προσαρμόζονται στον κάθε οργανισμό ανάλογα την μοναδικότητα του και να του προσφέρουν ακριβώς αυτό που έχει ανάγκη, εξισορροπώντας και διορθώνοντας τις λειτουργίες του. Δηλ. το ίδιο βότανο, αν καταναλώνεται από άτομο που έχει υψηλή πίεση μπορεί να την κατεβάσει, ενώ αν καταναλώνεται από άλλο άτομο με χαμηλή αρτηριακή πίεση να την ανεβάσει.  Πρωτεΐνες, βιταμίνες και μέταλλα, αμινοξέα, εργοστερόλες, μανιτόλη, ακόρεστα λιπαρά οξέα, συστατικά που είναι απαραίτητα για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος μας απέναντι στις ασθένειες, περιέχονται σε υψηλή περιεκτικότητα στο γανόδερμα. Επίσης περιέχονται, πολυσακχαρίτες, μονοσακχαρίτες, αλκαλοειδή, κουμαρίνη, τανίνη, στοιχεία με ισχυρές αντικαρκινικές ιδιότητες. Συνολικά, το θαυματουργό μανιτάρι περιέχει 400 βιοενεργά μικροσυστατικά που θωρακίζουν τον οργανισμό και βελτιώνουν τη λειτουργία του.
Υπάρχουν δύο τύποι κυττάρων, ο Β και Τ, οι οποίοι θωρακίζουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα απέναντι στις λοιμώξεις. Το μανιτάρι γανόδερμα περιέχει σπάνιους πολυσακχαρίτες οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να αυξάνουν την παραγωγή μορίων RNA και DNA στον μυελό των οστών όπου δημιουργούνται τα κύτταρα Β και Τ.
ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΟΝΟ ΒΟΤΑΝΟ 

Τα προσαρμογόνα βότανα παρέχουν αυτό ακριβώς που χρειάζεται το σώμα εκείνη τη στιγμή. Για παράδειγμα, ένα προσαρμογόνο βότανο κατάλληλο για την αρτηριακή πίεση μειώνει τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης σε υπερτασικούς, ενώ μπορεί επίσης να αυξήσει τη χαμηλή πίεση του αίματος. Ομοίως, ένα προσαρμογόνο βότανο κατάλληλο για την αντιμετώπιση των επιπέδων της χοληστερόλης, μπορεί να αυξήσει την καλή χοληστερόλη (HDL-C), χωρίς να αυξήσει και την κακή (LDL-C). Μόνο 300 βότανα έχουν αναγνωριστεί ως προσαρμογόνα, με το Ganoderma Lucidum να είναι στην κορυφή της λίστας.
1. ΚΑΡΚΙΝΟΣ:
Το μανιτάρι Reishi βοηθά στην μείωση του κινδύνου από καρκίνο και ακόμα βοηθάει απίστευτα στην καταπολέμησή του. Περιέχει περισσότερους από 154 τύπους αντιοξειδωτικών και περιέχει βγλουτάνη, lethinan (πολυσακχαρίτης), οργανικό γερμάνιο, τα οποία δρουν μαζί και έτσι αποτελούν το καλύτερο όπλο ενάντια στο καρκίνο.
2. ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΡΔΙΑΣ:
Το Reishi βοηθά στη βελτίωση για πρόληψη καρδιακών ασθενειών και εμφραγμάτων. Επιδρά στον έλεγχο της κυκλοφορίας του αίματος, στη μείωση των λιπιδίων στο αίμα και εμποδίζει την αρτηριοσκλήρωση επειδή περιέχει αδενοσίνη και τριτερπένια.
3. ΑΝΤΙ ΓΗΡΑΝΣΗ:
Το Reishi περιέχει πολλά αντιοξειδωτικά όπως πολυφαινόλες, φλαβονοειδή, βιταμίνη C κλπ. Αυτά όλα επιτίθενται στις ελεύθερες ρίζες και το οργανικό γερμάνιο βοηθά στην οξυγόνωση πράγμα που σημαίνει ότι βοηθά στην μάχη ενάντια στην γήρανση και δίνουν μακροβιότητα.
4. ΕΛΕΓΧΟΣ ΒΑΡΟΥΣ:
Το Reishi βοηθά το σώμα στο να χάσει βάρος, να κάψει λίπος και δίνει ένα φυσικό διεγερτικό μεταβολισμό λόγω της σύμπραξης όλων των συστατικών του. Με την ενεργοποίηση του μεταβολισμού αρχίζουν να καίνε πιο πολύ από το αποθηκευμένο λίπος.
5. ΕΝΕΡΓΕΙΑ:
Η ενέργεια που δίνει το Reishi τονώνει τόσο το σώμα όσο και το μυαλό, επειδή το οργανικό γερμάνιο είναι το καλύτερο μανιτάρι που βοηθά στην οξυγόνωση των κυττάρων που βελτιώνουν την συνολική ενέργεια.
6. ΕΠΙΔΕΡΜΙΔΑ:
Τα αντιοξειδωτικά του Reishi προστατεύουν την επιδερμίδα από τις επικίνδυνες δράσεις των ελευθέρων ριζών οι οποίες είναι και η αιτία για τις ρυτίδες και την γήρανση του δέρματος. Το Reishi επίσης βοηθά στην αντιμετώπιση του καρκίνου του δέρματος.
7. ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ:
Το Reishi βοηθά στο να εμποδίσει να μειώσει τον κίνδυνο και να πολεμήσει την ρευματοειδή αρθρίτιδα. Αυτό διότι υπάρχει παράλληλη δράση των τριτερπένιων, του οργανικού γερμάνιου και των ρυθμιστών του ανοσοποιητικού που επιτρέπουν τον έλεγχο των φλεγμονών το ανοσοποιητικό σύστημα προσαρμόζεται ανάλογα.
8. ΟΣΤΑ:
Λόγω της παρουσίας του ασβεστίου και της Βιταμίνης D και άλλων συστατικών που βοηθούν την απορρόφηση του ασβεστίου βελτιώνοντας τα οστά, η καθημερινή κατανάλωση του μανιταριού Reishi βοηθάει στην διατήρηση της πυκνότητας των οστών.
9. ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ:
Το Reishi βοηθάει στο να μειωθούν τα επίπεδα της χοληστερόλης και επίσης βελτιώνει την αναλογία μεταξύ της κακής και της καλής χοληστερόλης μειώνοντας το επίπεδο της κακής επειδή ακριβώς περιέχει τριτερπένια αδενοσίνη.
10. ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ:
To Reishi βοηθάει στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας επειδή σταματά την μετακίνηση της γλυκόζης στα κύτταρα λίπους. Αυτοί που ακολουθούν υγιεινή δίαιτα, ασκούνται τακτικά και καταναλώνουν Reishi είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν παχύσαρκοι.
11. ΔΙΑΒΗΤΗΣ:
Το Reishi βελτιώνει τον μεταβολισμό σε σχέση με τα λιπίδια και την γλυκόζη και εμποδίζει τις απότομες αυξήσεις του επιπέδου σακχάρου του αίματος εξισορροπώντας έτσι τον γενικό μεταβολισμό.
12. ΣΑΚΧΑΡΟ:
Το σάκχαρο στο αίμα έχει την τάση να αυξάνεται με την ηλικία, αλλά οι πολυφαινόλες και οι πολυσακχαρίτες στο Reishi βοηθούν στην μείωση του επιπέδου του σακχάρου.
13. ΥΠΕΡΤΑΣΗ:
Το Reishi βοηθάει στην μείωση της αρτηριακής πίεσης λόγω του ότι καθαρίζει το αίμα και δίνει ελαστικότητα στις αρτηρίες.
14. ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΑ:
Χάρις στα θαυμάσια συστατικά που περιέχει το μανιτάρι, καταπολεμά με αποτελεσματικότητα το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Ειδικότερα τα κύτταρα του στομάχου δουλεύουν καλύτερα χάρις στην διαδραστικότητα των συστατικών του που ελέγχουν την έκκριση οξέων.
15. ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ:
Λόγω της μεγάλης ποσότητας αδιάλυτων φυτικών ινών και ημι-κυτταρίνων επιτρέπει την σωστή λειτουργία του ορθού. Αυτό βελτιώνει τις πεπτικές λειτουργίες και επιτρέπει την εξόντωση των βλαβερών ενώσεων από το σώμα.
16. ΑΛΤΖΧΑΪΜΕΡ:
Το Reishi βελτιώνει την ενδυνάμωση της μνήμης, και παρόλο που δεν υπάρχει καμία γνωστή θεραπεία το Reishi βοηθά στην διαδικασία της μείωσης της ακετυλοχολίνης του εγκεφάλου που είναι και η αιτία για το Αλτζχάιμερ.
17. ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ:
Τα αντιοξειδωτικά του μανιταριού Reishi βοηθούν στο να εμποδιστεί η φθορά κυττάρων του εγκεφάλου που είναι μια από τις αιτίες που οδηγούν στο Πάρκινσον, και αυτοί που καταναλώνουν τακτικά τα μανιτάρια σχεδόν απίθανο να νοσήσουν.
18. ΕΡΕΘΙΣΜΟΣ:
Χάρις στην διαδραστικότητα των οργανικών συστατικών όπως το γερμάνιο και τα αντιοξειδωτικά βελτιώνει την λειτουργία του νευρικού συστήματος με αποτέλεσμα τον έλεγχο των διαφορών ερεθισμών.
19. ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ:
Ακριβώς όπως τα συστατικά ηρεμούν το νευρικό σύστημα μαζί με τα τριτερπέρνια που ελέγχουν τους πόνους και τις φλεγμονές, βοηθάει στο μέγιστο στη μάχη κατά της ημικρανίας.
20. ΗΠΑΤΙΤΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ:
Το Reishi εμποδίζει την ηπατιτική ανεπάρκεια διότι είναι κατά της ίνωσης. Οι ανοσολογικές του ιδιότητες εμποδίζουν την δυσλειτουργία του ήπατος. Όλα αυτά επιτυγχάνονται με την διαδραστικότητα των συστατικών του.
21. ΝΕΦΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ:
Μελέτες στην Ιαπωνιά δείχνουν ότι το Reishi έχει μεγάλη δράση στην καλύτερη λειτουργία των νεφρών. Από την νεφρίτιδα μέχρι και την νεφρική ανεπάρκεια φαίνεται ότι η διαδραστικότητα των συστατικών του μανιταριού ελέγχει και καταπολεμά τέτοιου είδους προβλήματα.
22. ΤΡΟΦΙΚΗ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ:
Η λεντινάνη που βρίσκεται στο Reishi βοηθά το σώμα να σκοτώνει τα βακτήρια που προκαλούν τροφικές δηλητηριάσεις και εξουδετερώνει τις τοξίνες που παράγονται από αυτά τα βακτήρια.
23. ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΣΗ:
Οι πολυφαινόλες, τα φλαβανοειδή, η β-γλουτάνη και η λεντινάνη που κατά κύριο λόγω βρίσκονται στο μανιτάρι βοηθούν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, στην ενδυνάμωση της υγείας και στη μάχη ενάντια στις μολύνσεις.
24. ΓΡΙΠΗ & ΚΡΥΟΛΟΓ¨ΗΜΑΤΑ:
Το Reishi βοηθά στο να εμποδίζει την γρίπη και τα κρυολογήματα ακριβώς διότι η διαδραστικότητα της επίδρασης των ανοσοτροποποιητικών συστατικών του βελτιώνει σημαντικά τις άμυνές μας.
25. ΑΣΘΜΑ:
Οι αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του γερμάνιου, των τριτερπενιών επιτρέπουν την χαλάρωση των μυών που υποστηρίζουν τους βραγχικούς σωλήνες ελαττώνοντας την δριμύτητα από το άσθμα. Επιπρόσθετα στην επίδραση των ανοστροποποιητικών συστατικών του εμποδίζουν την εκδήλωση των αναταραχών.
26. ΙΟΣ ΤΟΥ ΕΡΠΗΤΑ & ΑΛΛΑ:
Καθώς το Reishi έχει συστατικά που αυξάνουν τις άμυνες και με το γερμάνιο επίσης που αυξάνει την παραγωγή της ιντερφερόνης, βοηθάει πολύ ενάντια στον έρπητα και σε άλλους ιούς όπως η ηπατίτιδα, τα θαλώματα, ο HIV κλπ.
27. ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ:
Η παρουσία των τριτερπενίων όπως οι αντιισταμινικές δράσεις του γανοδερμικού οξέως μειώνουν τις αλλεργίες, Έτσι αν υποφέρετε απο αλλεργίες θα πρέπει να εξετάσετε σοβαρά την περίπτωση να παίρνετε το Reishi πολύ τακτικά.
28. ΑΥΤΟΑΝΟΣΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ:
Χάρις στην δράση της λεντινάνης και των άλλων πολυσακχαρίτων όπως η β-γλουτάνη ρυθμίζουν την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματός μας και επιπλέον καταπολεμούν ασθένειες όπως η ψωρίαση, η λευκή, ο λύκος, η αρθρίτιδα κλπ.
29. HIV:
Οι επιστήμονες στην Ιαπωνία βρήκαν ότι η λεντινάνη του μανιταριού Reishi βελτιώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και βοηθάει στο να μειωθεί η επίθεση από τον Ιό του HIV στα υγιή κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι το Reishi βοηθά στο να εμποδιστεί η εξάπλωση του HIV.
30. ΑΓΧΟΣ:
Οι διαδραστικές ιδιότητες των συστατικών που βρίσκονται στο Reishi επιτρέπουν την χαλάρωση του νευρικού συστήματος και βοηθούν στην μείωση του stress και του άγχους τα οποία έχουν γίνει παράγοντες υψηλού κινδύνου ασθενειών σήμερα.
• Σύμφωνα με την FDA αλλά και άλλων παγκόσμιων κρατικών οργανισμών τροφίμων και φαρμάκων, το κόκκινο μανιτάρι Ganoderma με τα 400 ενεργά στοιχεία γνωστά για τη βελτίωση της υγείας, θεωρείται ένα από τα πιο αξιόλογα θρεπτικά συμπληρώματα διατροφής.
Όλες αυτές οι ιδιότητες καθιέρωσαν το Ganoderma lucidum σαν την «τροφή των Θεών» και είναι αυτές που το χαρακτηρίζουν σαν απαραίτητο συμπλήρωμα υγείας σε κάθε οργανισμό, ώστε να επιτυγχάνεται η φυσιολογική λειτουργία του.

ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ

 

 



Α ΡΕ ΜΑΝΑ (ΧΑΡΗΣ ΑΝΕΜΟΥΔΗΣ) ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Α ρε Μάνα

     

 

Ήταν χειμώνας, έξω έκανε κρύο ήταν η στιγμή που γεννήθηκα και που γεννήθηκες και εσύ. Πιο μπροστά ήσουν κοριτσάκι...όταν με γέννησες έγινες Μάνα...

Μέχρι τα πέντε μου χρονιά κρεμόμουν από πάνω σου σε κάθε ευκαιρία, καθόσουν δίπλα μου και μου ζωγράφιζες ήλιους και λουλούδια και ουρανιά τόξα, με έπαιρνες αγκαλιά και με κανάκευες.

Από εκείνη την ηλικία και μετά έγινα αχάριστος. Μου ήταν όλα δεδομένα, γιατί δεν ένιωθα την ανάγκη να σου πω ευχαριστώ κάθε μέρα που έβρισκα φαγητό μετά το σχολείο.

Δεν σκέφτηκα να σε ευχαριστήσω ποτέ για τα σιδερωμένα μπλουζάκια, ούτε για τα όμορφα μπαλώματα που έκανες στα παντελόνια μου κι ας σ' έβγαιναν τα μάτια, κι ας τρυπούσες τα δάκτυλα σου, να ήμουν καθαρός και περιποιημένος σ' ένοιαζε. Το μόνο που ήξερα ήταν να γκρινιάζω που έκανες πάλι ρεβίθια που δεν μ' άρεζαν, που ανακάτευες τα μακαρόνια με την σάλτσα, που δεν βρήκα σιδερωμένο το μπλουζάκι που ήθελα.....θύμωνα που κατέβαζες το ποστερ με την Ζωή Λάσκαρη με εκείνο το μπικίνι και ήμουν έξω φρένων που έψαχνες τι κρύβω κάτω απ' τα βιβλία του σχολείου..στο λέω τώρα, Μικι Μαους......ούτε μου έκανε εντύπωση ότι το δωμάτιο μου ήταν πάντα καθαρό. Ακατάστατο αλλά καθαρό....α ρε Μάνα....

Το μόνο σου παράπονο ήταν η αχαριστία μου και που δεν σου είπα ούτε ένα ευχαριστώ.....τα δικά μου παράπονα ότι δεν μου ικανοποιούσες τις 5.248 επιθυμίες μου και δεν με κατάλαβες ποτέ.......

Με κτυπούσαν τα αλλά παιδάκια και πονούσες πιο πολύ εσύ....με έπαιρνες αγκαλιά και με προστάτευες....Όταν μεγαλώνοντας γυρνούσα αργά τα βράδια, σε έβρισκα σκυμμένη στα σκοτεινά να με προσμένεις βουβή, ξάγρυπνη και χλωμή. . . α ρε Μάνα . . .

Μεγάλωσα ρε Μάνα και θυμάμαι το ρολό κιμά με το αυγό στην μέση, το ξεμάτιασμα σου κάθε φορά που με πονούσε το κεφάλι, τα σεμεδακια που έκανες και μου λεγες ότι όταν αποφασίσω να νοικοκυρευτώ είναι για την προίκα μου....Μεγάλωσα ρε Μάνα και κατάλαβα ότι είχες ξεχάσει τους πόνους του τοκετού και μου λεγες ότι ποτέ δεν ξέχασες το πρώτο κλάμα του μωρού σου, το δικό μου κλάμα . . . 

Δεν σε ρώτησα ποτέ γιατί τα χέρια σου ήταν ροζιασμένα και γιατί είχες μαύρους κύκλους κάτω απ τα μάτια σου, εσύ καταλάβαινες ότι δεν έλεγα . . . α ρε Μάνα . . . 

Μεγάλωσα και δεν σου είπα ποτέ ότι σε αγαπώ . . .

Σε ευχαριστώ γιατί έκανες όλη την παιδική μου ηλικία να μυρίζει γαζια και αγιόκλημα... Σε ευχαριστώ γιατί μέσα στα μάτια σου αντίκρισα το πρώτο δάκρυ της χαράς σου για μένα... Σ ευχαριστώ παρότι δεν είχες πλούτη υλικά να μου δώσεις, μου 'δωσες όμως τα πλουσιότερα δώρα που πήρα στην ζωή μου, το φιλί και την αγκαλιά της Μάνας!!

Είμαι σίγουρος ότι εκεί ψηλά που είσαι μυρίζει παντού γαζιες και αγιοκλήματα . . .

Σε αγαπώ, σε ευχαριστώ και συγγνώμη ρε Μάνα . . .

Αφιερωμένο σε όλες τις Μάνες του κόσμου!!!

~ Χάρης Ανεμούδης

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΚΤΑΜΗΝΑ ΣΤΗΝ ΔΕΗ

Τα αποτελέσματα των 8μήνων στο ΛΚΔΜ

Τα αποτελέσματα των 8μήνων στο ΛΚΔΜ. Κάντε κλικ εδώ…

http://www.kozan.gr/post/165670#sthash.YLlybBeF.dpuf

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΟ ΘΑΡΡΑΛΕΟ ΑΓΡΟΤΗ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Μαθήματα Ζωής από τον πιο θαρραλέο αγρότη με αναπηρία που έχετε δεί ποτέ -ΒΙΝΤΕΟ

 

Μαθήματα Ζωής από τον πιο θαρραλέο αγρότη με αναπηρία που έχετε δεί ποτέ -ΒΙΝΤΕΟ

Αυτός είναι ο πιο θαρραλέος αγρότης που έχετε δεί ποτέ -Γεννήθηκε με αναπηρία και εμπνέει για τη δύναμη ψυχής .  Εργάζεται ως αγρότης στην φάρμα Apricot Lane Farms στο Moorpark της Καλιφόρνια, και ακολουθεί το επάγγελμα του γεωργού ολόκληρη τη ζωή του.

Μια σωματικά απαιτητική δουλειά που ο Chris χειρίζεται με απόλυτη ευκολία μιας και ο ίδιος είναι ανάπηρος, χωρίς άκρα. Κανονικά δεν θα μπορούσε να οδηγήσει, να κόψει ξύλα, να λειτουργήσει το αλυσοπρίονο ή να κολυμπήσει… Και δεν μπορεί ωστόσο να ολοκληρώσει καθημερινές εργασίες χωρίς να χρησιμοποιεί πολύ περισσότερη ενέργεια από ό, τι οι περισσότεροι.

«Αμέσως μόλις γεννήθηκα η γιαγιά του, έτρεξε στον μπαμπά μου και του είπε: “λοιπόν Μπρούς (ο πατέρας του Κρις), πάντα έκανες μισοτελειωμένες δουλειές!’», λέει με έντονη την αίσθηση του χιούμορ ο Chris στον δημοσιογράφο της Huffington Post.

Εκτοτε ο νεαρός αγρότης ζούσε χωρίς να τον «δεσμεύει» η αναπηρία του εργαζόμενος σκληρά στην φάρμα του πατέρα του. Συχνά μάλιστα κατά την παιδική του ηλικία, δεν δεχόταν να φοράει τα προσθετικά του μέλη. Οι γονείς του από την άλλη, του συμπεριφέρονταν χωρίς διακρίσεις, όπως θα έκαναν σε οποιοδήποτε παιδί.

Το εντυπωσιακό είναι ότι στη φάρμα όπου εργάζεται σήμερα, ελάχιστα είναι τα πράγματα δεν μπορεί να κάνει: οδηγεί τρακτέρ, κάνει skateboard… «Μερικοί άνθρωποι ντρέπονται για τις φακίδες τους. Μερικοί ντρέπονται για το ότι έχουν μεγάλα αυτιά ή μεγάλη μύτη» λέει ο Chris. «Νομίζω ότι αν ανησυχεί κανείς για το πώς είναι, τότε εξαπατά τον εαυτό του», σημειώνει.

Πηγή: www.iefimerida.gr

Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ 30 ΜΑΪΟΥ1941

Πρώτη πράξη αντίστασης

Η σημαία που κατέβασαν o Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας

Πρώτη πράξη αντίστασης: Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας ήταν δύο νεαροί φοιτητές, που δάκρυζαν, όπως και χιλιάδες Αθηναίοι, βλέποντας τη γερμανική σβάστικα να κυματίζει στην Ακρόπολη. Έπρεπε, λοιπόν, να κατέβει…

Στα τέλη Μαΐου του 1941 είχε συμπληρωθεί ένας μήνας από την παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς, που ολοκλήρωναν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα με την κατάληψη της Κρήτης. Ο Μανώλης Γλέζος (9/9/1922) και ο Λάκης Σάντας (22/2/1922) ήταν δύο νεαροί φοιτητές, που δάκρυζαν, όπως και χιλιάδες Αθηναίοι, βλέποντας τη γερμανική σβάστικα να κυματίζει στην Ακρόπολη. Το χιτλερικό σύμβολο προκαλούσε την ελληνική υπερηφάνεια. Έπρεπε, λοιπόν, να κατέβει…
Το παράτολμο σχέδιο γεννήθηκε στο μυαλό τους ένα ανοιξιάτικο σούρουπο στο Ζάππειο, καθώς αντίκριζαν την Ακρόπολη και στρώθηκαν στη δουλειά για να το υλοποιήσουν. Πήγαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη και διάβασαν ό,τι σχετικό με τον Ιερό Βράχο. Στη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια ανακάλυψαν όλες τις σπηλιές και τις τρύπες της Ακρόπολης. Γρήγορα, αντιλήφθηκαν ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω του Πανδρόσειου Άντρου.
Το πρωί της 30ης Μαΐου 1941, ο Γλέζος και ο Σάντας πληροφορήθηκαν από το ραδιόφωνο ότι η Κρήτη είχε πέσει. Οι Γερμανοί με προκηρύξεις κόμπαζαν για το κατόρθωμά τους. Οι δύο νέοι αποφάσισαν να δράσουν το ίδιο βράδυ. Όπλα δεν είχαν, παρά μόνο ένα φαναράκι κι ένα μαχαίρι. Η ώρα είχε φθάσει 9:30 το βράδυ. Η μικρή φρουρά της Ακρόπολης ήταν μαζεμένη στην είσοδο των Προπυλαίων και διασκέδαζε με νεαρές Ελληνίδες, που πουλούσαν τον ερωτά τους, πίνοντας μπύρες και μεθοκοπώντας.
Με άγνοια κινδύνου, πήδηξαν τα σύρματα, σύρθηκαν ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και άρχισαν να σκαρφαλώνουν από τις σκαλωσιές, που είχαν φτιάξει οι αρχαιολόγοι για τις ανασκαφές. Φθάνοντας σε απόσταση ολίγων μέτρων από τον ιστό της σημαίας δεν αντιλήφθηκαν κανένα φρουρό και με γρήγορες κινήσεις κατέβασαν από τον ιστό το μισητό σύμβολο του ναζισμού. Ήταν μία τεράστια σημαία, διαστάσεων 4x2 μ. Είχαν φθάσει πια μεσάνυχτα. Οι δύο «κομάντος» δίπλωσαν και πήραν μαζί τους τη σημαία και ακολουθώντας το ίδιο δρομολόγιο απομακρύνθηκαν από την Ακρόπολη, χωρίς και πάλι να γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς, που συνέχιζαν τη διασκέδασή τους.
Με έκπληξη η γερμανική φρουρά αντιλήφθηκε νωρίς το πρωί ότι η σβάστικα έλειπε από τον ιστό. Οι γερμανικές αρχές πανικοβλημένες διέταξαν ανακρίσεις. Μόλις στις 11 το πρωί ανάρτησαν μια νέα σημαία στον κενό ιστό.
Γλέζος και Σάντας καταδικάσθηκαν ερήμην σε θάνατο, οι άνδρες της φρουράς εκτελέστηκαν, οι έλληνες διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιοχής απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους, ενώ για τους φύλακες της Ακρόπολης δεν προέκυψε κάποιο ενοχοποιητικό στοιχείο.
Η υποστολή της σβάστικας από την Ακρόπολη αποτέλεσε ουσιαστικά την πρώτη αντιστασιακή πράξη στην κατεχόμενη Αθήνα, μία ενέργεια με συμβολικό χαρακτήρα, αλλά τεράστια απήχηση στο ηθικό των δοκιμαζόμενων Ελλήνων. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ιδρύθηκαν οι δύο μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ και ΕΔΕΣ.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Μανώλης Γλέζος συνελήφθη τρεις φορές από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε και κατόρθωσε να δραπετεύσει, ενώ ο Λάκης Σάντας ξέφυγε από τους διώκτες του και κατετάγη στον ΕΛΑΣ.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/146#ixzz33EDDEfOB

ΠΩΣ Η ΔΥΣΗ ΕΠΕΙΣΕ ΟΤΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Πως η Δύση έπεισε ότι το βυζαντινό κράτος δεν ήταν ελληνικό

 

 

Η Δύση επί αιώνες εχθρεύονταν το Βυζάντιο τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Το όνειρο των δυτικών πάντοτε ήταν να κόψουν την συνέχεια του Ελληνισμού από την ένδοξη αρχαιότητα μέχρι σημερα. Επίδωκαν λοιπόν  να εμφανίσουν τον λαμπρό μεσαιωνικό Ελληνισμό του Βυζαντίου ως κάτι ξένο και αποκομμένο από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό και την ρωμαϊκή κληρονομιά.

Οι Ρωμαιοι μεγαλούργησαν πάνω στον δικό μας πολιτισμό. Και εκεί οικοδόμησαν την Αυτοκρατορία τους. Από την στιγμή που η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, η κληρονομιά της Αυτοκρατορίας πέρασε σε ελληνικά χέρια. Επειδή οι καιροί είναι πονηροί και οι νεοταξιτες της Δύσεως χτυπούν ανελέητα Ελληνισμό και Ορθοδοξία, υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να γίνουν κατανοητά ως προς την χιλιόχρονη Αυτοκρατορία, την οποία ζήλεψε και ο Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος ήθελε να φτιάξει το "χιλιόχρονο Ράιχ"

O Clifton R. Fox Καθηγητής Ιστορίας στο Tomball College, USA επισημαίνει: “Οι άνθρωποι που ζούσαν στη ‘Βυζαντινή Αυτοκρατορία’ ποτέ δεν ήξεραν ούτε και χρησιμοποίησαν τη λέξη ‘Βυζαντινός’. Αυτοί ήξεραν για τον εαυτό τους ότι είναι Ρωμαίοι, τίποτα παραπάνω και απολύτως τίποτα λιγότερο.

Με τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας από τη Ρώμη του Τίβερη στη Νέα Ρώμη του Βοσπόρου, τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο 1ος μετέφερε την πραγματική ταυτότητα της Ρώμης σε καινούργια τοποθεσία.

Πολύ πριν τον Κωνσταντίνο τον 1ο, η ιδέα της ‘Ρώμης’ είχε αρχίσει να διαχωρίζεται από την Αιώνια Πόλη του Τίβερη. Έτσι που το Ρωμαίος σήμαινε τον Ρωμαίο πολίτη, όπου κι αν ζούσε. Πριν την Αυτοκρατορική περίοδο (89 π.Χ.), το Ρωμαϊκό Δίκαιο χορήγησε δικαιώματα Ρωμαίου πολίτη σε όλους τους κατοίκους της Ιταλίας. (σ.σ. και άρα και στους υπόλοιπους Έλληνες της Μ. Ελλάδος).

Κατόπιν, το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη προσφερόταν σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων παντού στην Αυτοκρατορία. Το 212, ο αυτοκράτορας Καρακάλας διακήρυξε ότι όλοι οι ελεύθεροι πολίτες της Αυτοκρατορίας μπορούσαν να γίνουν Ρωμαίοι πολίτες, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αυτοαποκαλούνται Ρωμαίοι, και όχι απλά υποτελείς των Ρωμαίων. Σε μερικές δεκαετίες οι άνθρωποι αναφερόμενοι στην Αυτοκρατορία άρχισαν να χρησιμοποιούν σπανιότερα (το Λατινικό) ‘Imperium Romanorum’ (Κράτος των Ρωμαίων) και συχνότερα το ‘Ρωμανία’ (Χώρα των Ρωμαίων)” (http://www.tc.nhmccd.cc.tx.us/people/crf01/romaion/, «Celator», Τόμος 10, Αριθμός 3: Μάρτιος 1996. Μετάφραση στα Ελληνικά, του ξενόγλωσσου άρθρου, στο:www.romanity.org ).

Ο Lorenz Gyomorey, λέει:

“Στην ονομασία της ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ διαψεύστηκε και διαψεύδεται κάθε δυτική προσπάθεια να επικαλείται μια νεφελώδη ‘ελληνορωμαϊκή’ κληρονομιά σαν υψηλή αποστολή της Δύσης. Η ύπαρξη της ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ αποκαλύπτει την ‘Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους’ ως φάρσα και αποδείχνει ότι η Αναγέννηση τίποτα άλλο δεν αναγέννησε παρά ένα φάντασμα, που ούτε καν υπήρχε. Έτσι, η ύπαρξη της Ρωμηοσύνης βεβαιώνει ότι κάθε επίκληση της αρχαίας Ελλάδας, της αρχαίας Ρώμης, της Αυτοκρατορίας, του πολιτισμού, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η ιδεολογική συγκάλυψη κατακτητικών, αποικιοκρατικών δυναστικών προσπαθειών” (Lorenz Gyomorey, «Η δύση της Δύσης», εκδ. Παπαζήση).

Ο ιστορικός Otto Mazal, γράφει:

“Οι ρίζες της αρνητικής τοποθέτησης των Δυτικών, που ήθελαν να βλέπουν τη βυζαντινή περίοδο μόνο ως μια διαρκή πορεία κατάπτωσης μετά την ένδοξη εποχή της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας, βρίσκονται στους χρονογράφους του Μεσαίωνα, για τους οποίους οι δυτικοί αυτοκράτορες ήταν οι νόμιμοι συνεχιστές του Imperium Romanum,ενώ το κατά την αντίληψη της Δύσης, αιρετικό ανατολικό κράτος, είχε χάσει ως ‘βασίλειο των Γραικών’ (Regnum Graecorum) την οικουμενικότητά του και είχε αποκλεισθεί από τη σκηνή της ιστορίας.

Για πρώτη φορά η Βυζαντινολογία του παρόντος δείχνει και πάλι με σαφήνεια την μεγάλη κοσμοϊστορική σημασία του Βυζαντίου (σ.σ. διάβαζε: Ρωμανίας) και δίνει ώθηση για μια αναθεώρηση” (“Byzanz und das Abendland”, Wien 1981, s. 8,11).

Στην Εγκυκλοπαίδεια Britannica, διαβάζουμε:

“Η ονομασία της αυτοκρατορίας συνδέεται κατά τη βυζαντινή περίοδο μόνο με την πρωτεύουσά της, που είχε ιδρυθεί στον χώρο της μικρής πόλης Βυζάντιο. Η αυτοκρατορία ονομαζόταν Ρωμαϊκή, οι πολίτες της Ρωμαίοι και ο αυτοκράτορας ήταν imperator Romano rum. Η σύνδεση της ονομασίας Βυζάντιο με την αυτοκρατορία έγινε στους νεώτερους χρόνους, με την έκδοση από τον Ιερώνυμο Wolf έργων των Βυζαντινών ιστορικών (“Corpus Byzantinae Historiae”, 1562) και καθιερώθηκε γενικά, αδιάφορα από τις μερικότερες κατά καιρούς επιλογές (Ελληνική Αυτοκρατορία ή Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος).

Μερική επίσης, ήταν η χρήση της ονομασίας Γραικού σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της αυτοκρατορίας, παρά το γεγονός ότι από τον 9ο αιώνα στις λατινικές πηγές κυρίως του φραγκικού κράτους γίνεται συστηματική χρήση της για ολόκληρη την αυτοκρατορία, με σκοπό την εξουδετέρωση της ονομασίας Ρωμαίου και Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος) (…) και την αποκλειστική οικειοποίησή τους για το φραγκικό κράτος.

Η συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και η νομιμότητα της συνέχειας αυτής, συνδεόταν άρρηκτα με τις ονομασίες που θεμελίωναν τη νόμιμη χρήση του τίτλου αυτοκράτωρ Ρωμαίων (imperator Romanorum) και εξασφάλιζαν τη μοναδικότητα και την αποκλειστικότητα της νόμιμης αυτοκρατορίας στην Οικουμένη” (Εγκυκλ. Britannica, «Βυζάντιο»).

Λέει ο Κολοκοτρώνης στον Στρατηγό Hamilton:

“Εμείς, καπετάν Άμιλτον, δεν εκάμαμε ποτέ συμβιβασμό με τους Τούρκους. Άλλους έκοψαν, άλλους σκλάβωσαν με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, ζήσαμε ελεύθεροι από γενεά σε γενεά. Ο βασιλιάς μας (ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος) εσκοτώθη, δεν έκαμε καμιά συνθήκη με τους Τούρκους. Η φρουρά του είχε παντοτινό πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήσαν ανυπόταχτα. Η φρουρά του είναι οι κλέφτες και τα φρούρια η Μάνη, το Σούλι και τα βουνά.” (Θ. Κολοκοτρώνη, «Aπομνημονεύματα», εκδ. Αφών Τολίδη).

“Στο 16ο Διεθνές Βυζαντινολογικό Συνέδριο της Βιέννης, ο ίδιος ο πρόεδρος της Αυστριακής Δημοκρατίας, Rudolf Kirschlger κατά την επίσημη έναρξη των εργασιών του συνεδρίου, συνεχάρη τον καθηγητή Hunger, πρόεδρο της Αυστριακής Ακαδημίας των Επιστημών, της Διεθνούς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου και ιδρυτή και οργανωτή της Βυζαντινολογικής Σχολής της Βιέννης, διότι, όπως είπε, απέδειξε ότι ο όρος ‘βυζαντινισμός’ δεν έχει καμμία σχέση με την βυζαντινή πραγματικότητα, αλλά προήλθε από ελλιπή κατανόηση του Βυζαντίου (σ.σ. διάβαζε:

Ρωμανίας) εκ μέρους των ιστοριογράφων της Αναγέννησης. Επανειλημμένα τονίστηκε από τον καθηγητή Hunger, ότι δεν πρέπει να γίνεται πλέον διάκριση μεταξύ ‘Byzantinistik’ και ‘Neogrzistik’, μεταξύ δηλαδή βυζαντινολογίας και νεοελληνικής φιλολογίας, διότι Βυζάντιο (σ.σ διάβαζε: Ρωμανία) και Νέος Ελληνισμός αποτελούν ενότητα”» («Επομένοι τοις θείοις πατράσι, αρχές και κριτήρια της πατερικής “θεολογίας”», εκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 1997).

“Δεν είναι εκκλησία αυτό που νομίζουμε”.

“Μας πήραν μωρά παιδιά από το μαστό της μάνας μας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μας έμαθαν άλλα. Μας έδωσαν να πιούμε γάλα κονσέρβας. Μας έκοψαν από τις ρίζες. Μας χώρισαν από την Παράδοση. Μας απομάκρυναν από το σπίτι μας. Μας έκαμαν αλλοδαπούς στον τόπο μας. Βάλθηκαν να μας ξεμάθουν τη μητρική μας γλώσσα, τη γλώσσα της Ορθοδοξίας, τη μητρική γλώσσα του ανθρώπου. Ποιοί; Όσοι θέλησαν δια της βίας να μας σώσουν: οι διαφωτιστές, προπαγανδιστές, Βαυαροί, μασόνοι… μέχρι σήμερα. Μαζί μ’ αυτούς όλοι όσοι θεωρήσαμε τα φώτα τους φώτα, τον πολιτισμό τους πρόοδο. Και έτσι στα τυφλά, χωρίς διάκριση πνευματική, πήραμε το κάθετί απ’ αυτούς σαν ανώτερο, καλύτερο, πολιτισμένο (σε τέχνη, δίκαιο, διοργάνωση ζωής, αρχιτεκτονική, μουσική…).

Και βασανίζεται το ΄είναι΄ μας. Απορρίπτει ο οργανισμός μας ένα ένα τα μεταμοσχευθέντα ξένα μέλη. Και συνέχεια μας μεταμοσχεύουν βιαίως νέα, τα οποία αποβάλλονται και φανερώνεται με την προσωπική συμπεριφορά ποιός είναι ο βαθύτερος χαρακτήρας του λειτουργημένου λαού μας.

Δεν είναι η Εκκλησία αυτή που νομίζουμε. Δεν είναι αυτή που χτυπάμε, αυτή που βαλθήκαμε να καταστρέψωμε. Δεν έχει σχέση η Ορθοδοξία με ‘μεσαιωνισμούς’, ‘μυστικισμούς’, ‘κληρικαλισμούς’, ‘σχολαστικισμούς’ που ακούμε. Τόσοι δυτικοθρεμμένοι νομίζουν, ότι σε Δύση και Ανατολή, όλοι οι όροι έχουν το ίδιο περιεχόμενο. Και προσπαθούν να μας ελευθερώσουν από αρρώστιες που δεν περάσαμε. Και μας αρρωσταίνουν με τις θεραπείες τους. Και μας περιπλέκουν με τις λύσεις τους.

Δεν αρνούμαστε ότι υπήρξαν και υπάρχουν ανθρώπινες αδυναμίες. Υπήρξαν και υπάρχουν αδύνατοι, με πτώσεις και ελαττώματα. Αυτό κάνει ακόμα πιο συμπαθή την ίδια την Ορθοδοξία και αναδεικνύει την ανοχή της αγάπης της και την αλήθεια του μηνύματός της”».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

O Victor Berard ήταν Γάλλος περιηγητής, ιστορικός, Καθηγητής Πανεπιστημίου και πολιτικός, ο οποίος κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνος (δηλαδή έναν ακριβώς αιώνα μετά τον θάνατο του Pήγα Φεραίου στο Βελιγράδι (24-6-1798)) ταξίδεψε στα Βαλκάνια. Τις εντυπώσεις του και τα σχόλιά του για τα τότε ανακινούμενα ζητήματα, όπως το Mακεδονικό, η εμφάνιση αλβανικού έθνους, ο Πανσλαβισμός κ.ά. κατέγραψε σε βιβλίο, το οποίο κυκλοφόρησε το 1987 και στα ελληνικά με τίτλο: “Τουρκία και Ελληνισμός – Οδοιπορικό στη Μακεδονία” (Εκδ. Tροχαλία). Από την σελίδα 211 της ελληνικής εκδόσεως, διαβάζουμε το παρακάτω απόσπασμα, το οποίο μας δείχνει πως οι ιδέες του Pήγα Φεραίου, δεν ήταν ουτοπία, αλλά ήταν σε μεγάλο βαθμό διαδεδομένες:

“(…) Mέ την ιδιότητά μας ως Γάλλων, είμαστε στο Mοναστήρι προστατευόμενοι του Έλληνα προξένου. Aπ’ αυτό ίσως να υποφέρει λίγο η εθνική μας φιλοτιμία αλλά ωφελείται η παιδεία μας. Zούμε παρέα με τον Mεγαλέξανδρο και τον Aριστοτέλη, γνήσιους Mακεδόνες. Σήμερα το πρωί ο πρόξενος μας διάβαζε τον Θούριο του Pήγα, του μέν Pήγα του Mακεδόνα (σημ. ο Bernard προφανώς δέχεται την ερμηνεία ότι ο Pήγας γεννήθηκε στο Bελεστίνο, αλλ’ από γονείς προερχομένους από το χωριό Περιβόλι της Δυτικής Mακεδονίας), του εταιριστή του περασμένου αιώνα, που ήθελε να ξεσηκώσει τις παραδουνάβιες επαρχίες και πέθανε προδομένος από την Aυστρία στον Tούρκο δήμιο” (http://www.perivoli.gr/istoria.html): 

Σουλιώτες και Mανιάτες, λιοντάρια ξακουστά… 

Mαυροβουνιού καπλάνια, Oλύμπου σταυραετοί… 

Kι Aγράφων τα ξεφτέρια, γενήτε μια ψυχή!… 

Aνδρείοι, Mακεδόνες, ορμήσατ’ ως θεριά… 

Tου Σάβου και Δουνάβου αδέλφια χριστιανοί… 

Nα σφάξωμεν τους λύκους, που τόν ζυγόν βαστούν, 

καί Έλληνας τολμώσι σκληρά να τυραννούν.

Ήταν ένας καιρός όπου, από τον Kάβο - Mαταπά μέχρι το Δούναβη και από την Aδριατική ως τη Mαύρη Θάλασσα, Xριστιανός και Έλληνας ήταν λέξεις συνώνυμες. Oι σταυραετοί της Mάνης και τα καπλάνια του Mαυροβουνιού, τα ξεφτέρια του Σάβου και οι Mακεδόνες δέχονταν το όνομα Έλληνες πολύ καιρό ακόμη μετά τον θάνατο του Pήγα, του οποίου τους στίχους παραθέσαμε πιό πάνω…”

Η περιγραφή του Γάλλου (ιστορικού και περιηγητή) που μιλάει για την Oρθόδοξη Kοινοπολιτεία των Βαλκανικών λαών είναι χαρακτηριστική. Αυτή η κατάσταση είχε διαμορφωθεί υπό την εθναρχική και πνευματική καθοδήγηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και στα πλαίσια του Γένους των Ρωμηών (Pούμ μιλλέτ). Αυτή την Ελληνιστική υπερδύναμη ήθελε να αναστήσει και ο Καποδίστριας, αλλα και ο Μακρυγιάννης, ο οποίος έλεγε: “Να αναλάβομεν και να γένομεν και ένα όλοι οι ομόθρησκοι” (Στρατηγού Μακρυγιάννη “Οράματα και Θάματα”, Αθήνα 1983, σελ 177) καθώς και “Θα κάμωμεν το Ρωμαίικο” («Απομνημονεύματα», εκδ Μπάϋρον, σ.174).

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ “ΕΛΛΗΝ” ΚΑΙ “ΕΛΛΑΔΑ”

Οι λέξεις “Ελλην” και “Ελλάδα”, ήταν πλέον περιγραφικές της εθνότητας ΟΛΩΝ των κατοίκων των Βαλκανίων! Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, είχαν ελληνιστικό υπόβαθρο, αλλά εμείς, με την εμμονή στον εθνικισμό (λόγω της ηγεμονίας των ξένων, οι οποίοι δεν ήθελαν αναβίωση της Ρωμανίας), αναγκάσαμε τους υπόλοιπους λαούς να αυτονομηθούν, χάνοντας ίσως για πάντα την πολιτισμική ηγεσία των Βαλκανίων.

Το όνομα Ελλάδα στην αρχή της επανάστασης του 1821 βεβαίως ουδεμία σχέση είχε με τις φαντασιώσεις των σημερινών “αρχαιόπληκτων”. Ελλάδα σήμαινε τα Βαλκάνια. “Ο Μωρέας, η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Σερβία, η Βουλγαρία, τα νησιά του Αρχιπελάγους, εν ένι λόγω η Ελλάς άπασα έπιασε τα όπλα δια να αποτινάξει τον βαρύν ζυγόν των βαρβάρων”, λέει στην προκήρυξή του στο Ιάσιο (24-2-1821) ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι είναι “Έλληνες”. Το ίδιο λέει κι ο Θ. Νέγρης στο “Ανάπτυξις του νόμου της Επιδαύρου” στα 1824». 

Ρωμανού Ξενοφάνουc Ανδρούτσου* 

*Από το υπό έκδοση βιβλίο του:

ΦΡΑΓΚΟCΥΝΗ←«ΜΝΗΜΟΝΙΟ»→ΡΩΜΗΟCΥΝΗ

http://www.enromiosini.gr 

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΧΡΥΣΟ ΣΤΟ ΣΕΞ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ BILD

 «Χρυσό» στο σεξ παίρνουν οι Έλληνες σύμφωνα με την Bild
 

Έως και 164 φορές τον χρόνο, δηλαδή περισσότερες από τρεις φορές την εβδομάδα κάνουν σεξ οι Έλληνες, σύμφωνα με δημοσκόπηση που έκανε η γερμανική εφημερίδα Bild.

Στον «πάτο» της λίστας που κατάρτισε η γερμανική εφημερίδα βρίσκονται οι… Γερμανοί, οι οποίοι βρίσκονται μεν κοντά στον παγκόσμιο μέσο όρο με 117 ερωτικές συνευρέσεις τον χρόνο, δηλαδή μόλις δύο φορές την εβδομάδα, αλλά είναι πολύ χαμηλά στην παγκόσμια κατάταξη.

Μετά τους Έλληνες ακολουθούν οι Βραζιλιάνοι που συνήθως είναι πρώτοι σε όλες τις δημοσκοπήσεις, οι Ρώσοι και οι Πολωνοί.
Οι 10 πρώτες χώρες βάσει συχνότητας ερωτικών πράξεων:

Ελλάδα: 164 φορές
Βραζιλία: 145 φορές
Ρωσία: 143 φορές
Πολωνία: 143 φορές
Ινδία: 130 φορές
Μεξικό: 123 φορές
Ελβετία: 123 φορές
Κίνα: 122 φορές
Νέα Ζηλανδία: 122 φορές
Ιταλία: 121 φορές