Συλλογικές Αγωγές Δανειοληπτών σε Ελβετικό Φράγκο κατά Ελληνικών Τραπεζών
του Θωμά Σίδερη Η πρώτη Συλλογική αγωγή του Ν. 2251/1994 (Νόμος προστασίας των καταναλωτών) θα ασκηθεί κατά ελληνικής συστημικής τράπεζας που κρατά τα σκήπτρα του δανεισμού σε ελβετικό φράγκο.
Με την αγωγή αυτή, οι καταναλωτικές οργανώσεις, εκπροσωπώντας το σύνολο των δανειοληπτών, προβάλλουν την κακή εσωτερική οργάνωση της τράπεζας, που είχε ως αποτέλεσμα την ελλιπή ενημέρωσή τους σχετικά με τους κινδύνους στους οποίους εκτέθηκαν, τονίζουν ότι τα εν λόγω "δάνεια" έχουν τον χαρακτήρα επενδυτικών προϊόντων που δεν μπορούσαν νόμιμα να διατεθούν σε καταναλωτές, υποστηρίζουν ότι απολύτως παράνομα επετράπη η χορήγηση των δανείων αυτών και αποκαλύπτουν 5 κρυφές προμηθειακές επιβαρύνσεις από τη λειτουργία αυτών των δανειακών συμβάσεων.
Τα παραπάνω αποκαλύφθηκαν στην εκπομπή ΑΦΥΛΑΧΤΗ ΔΙΑΒΑΣΗ της ERTοpen, που μεταδόθηκε το βράδυ της Παρασκευής από το Α’ Πρόγραμμα σε δίκτυο με τις περιφερειακές ΕΡΑ.
Η εν λόγω τράπεζα κρατά τα σκήπτρα στη χορήγηση δανείων αυτού του είδους, ενώ σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην αγωγή υπήρξε ελλιπής ενημέρωση των καταναλωτών από την πλευρά της τράπεζας, όπως και παράβαση των κανόνων και οδηγιών της Τράπεζας της Ελλάδας.
Η συγκεκριμένη συλλογική αγωγή ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, αφού θα ακολουθήσουν και άλλες συλλογικές αγωγές κατά και των υπολοίπων τριών συστημικών τραπεζών.
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, η επιβάρυνση των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και το 67%. Για παράδειγμα, αν ένας δανειολήπτης έχει λάβει στεγαστικό δάνειο ύψους 100.000 ευρώ, θα κληθεί να καταβάλει στην τράπεζα περισσότερα από 230.000 ευρώ.
Τα δάνεια που χορηγηθήκαν σε Ελβετικό φράγκο, ΔΕΝ είναι απλά δάνεια, αλλά στην ουσία είναι προϊόντα επενδυτικού χαρτοφυλακίου συνδεμένα ευθέως με την αγορά συναλλάγματος. Η αγορά συναλλάγματος (FX ή FOREX) είναι η αγορά όπου καθορίζονται οι συναλλαγματικές ισοτιμίες. Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι οι μηχανισμοί, μέσω των οποίων τα διάφορα νομίσματα συσχετίζονται μεταξύ τους στην παγκόσμια αγορά, παρέχοντας την τιμή του ενός ως προς το άλλο.
Το σημαντικότερο, επομένως, που ο δανειολήπτης έπρεπε να σταθμίσει, ήταν ο μεγάλος κίνδυνος που αναλάμβανε έναντι μιας μελλοντικής ΣΟΒΑΡΗΣ μεταβολής της ισοτιμίας και ο τρόπος που αυτή η μεταβολή θα μπορούσε να επιδράσει στην αποπληρωμή του δανείου. Αυτό θα ήταν δυνατό να γίνει ΜΟΝΟ με τη βοήθεια ΕΙΔΙΚΟΥ συμβούλου της τράπεζας, εξειδικευμένου στην παροχή επενδυτικών συμβουλών σε ξένο νόμισμα. Η πληροφόρηση αυτή, έπρεπε να είναι επαρκής και εξειδικευμένη (συμφώνως της ΠΔΤΕ 2501/2002), προκειμένου οι δανειολήπτες να είναι σε θέση να λαμβάνουν εμπεριστατωμένες και συνετές αποφάσεις, έπρεπε δε να περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον τις επιπτώσεις που θα είχε στις δόσεις και το κεφάλαιο του δανείου, μια ΣΟΒΑΡΗ υποτίμηση του ευρώ και τυχόν αύξηση του επιτοκίου του Ελβετικού φράγκου.
Δείτε το παράδειγμα με τον υπολογισμό κόστους εφάπαξ δανεισμού σε ξένο νόμισμα:
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου