Λουί Ρεάρ (Louis Reard)
1897 – 1984
Στις καλοκαιρινές του εξορμήσεις στο κοσμοπολίτικο Σεν Τροπέ της Γαλλικής Ριβιέρας, ο Ρεάρ παρατηρούσε συχνά τις γυναίκες να προσπαθούν να απαλλαγούν από τα ολόσωμα μαγιό τους για να πετύχουν καλύτερο μαύρισμα. Έτσι του ήρθε η ιδέα για ένα μαγιό, που θα κάλυπτε μόνο τα επίμαχα σημεία του γυναικείου σώματος. Την ίδια ιδέα είχε και ο συμπατριώτης του σχεδιαστής μόδας Ζακ Εν (1899-1967).
Ο Ρεάρ παρουσιάζει το πρώτο μπικίνι.
Από τη δημιουργική τους αντιπαράθεση προέκυψε ένα μαγιό σε δύο κομμάτια, που κάλυπτε το στήθος και τα γεννητικά όργανα. Το μαγιό του Εν φορέθηκε πρώτο στις πλαζ της Γαλλικής Ριβιέρας, αλλά το αντίστοιχο του Ρεάρ (αρκετά μικρότερο από αυτό του Εν), κέρδισε τελικά τη μάχη και εξαιτίας της ονομασίας «μπικίνι», που υιοθέτησε ο Ρεάρ και προέρχεται από την ατόλη Μπικίνι των Νησιών Μάρσαλ του Ειρηνικού, εκεί όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν πραγματοποιήσει τις πρώτες δοκιμές για την ατομική βόμβα λίγες ημέρες πριν από την πρώτη παρουσίαση της δημιουργίας του.
Ο Ρεάρ πίστευε ότι το μαγιό του θα είχε τέτοιο αντίκτυπο, όσο και η έκρηξη της ατομικής βόμβας. Και δεν είχε άδικο, αν και στην αρχή αντιμετώπισε δυσκολίες στην εξεύρεση μοντέλου που θα φορούσε το μπικίνι του. Τελικά, επιστράτευσε μια 19χρονη στριπτιζέζ, ονόματι Μισελίν Μπερναρντινί, η οποία το παρουσίασε σε επίδειξη μόδας που έγινε στις 5 Ιουλίου 1946 στην Πισίν Μολιτόρ, μια κλειστή δημόσια πισίνα των Παρισίων. Η απήχηση του μπικίνι ήταν άμεση, ιδιαίτερα στον ανδρικό πληθυσμό. Η Μπερναρντινί δεν προλάβαινε να διαβάζει τα γράμματα των θαυμαστών της, που μέσα σε λίγους μήνες είχαν ξεπεράσει τις 50.000.
Ο Λουί Ρεάρ εξαργύρωσε την επιτυχία του μ’ ένα κατάστημα μαγιό, που άνοιξε στην Avenue de l' Opera των Παρισίων και το οποίο έκανε χρυσές δουλειές. Έως το 1984, που κατέβασε ρολλά, ο Ρεάρ παρουσίασε πάνω από 100 παραλλαγές του μπικίνι. Το 1980 μετακόμισε με τη σύζυγό του Μαρσέλ στη Λωζάνη, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 16 Σεπτεμβρίου 1984, σε ηλικία 87 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου