Το παρακάτω ποίημα γράφτηκε πριν 120 χρόνια από τον Γιώργο Σουρή! Είναι ανατριχιαστικό όταν το διαβάζεις, γιατί λές και γράφτηκε χτες!!!
Γεώργιος Σουρής (1853-1919)
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ` όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά `χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά `χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ` αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που `χει
στο `να λουστρίνι, στ` άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ - ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ;
Ένα αξιόλογο κείμενο, που πέρα από την οικονομική του χροιά, μοιάζει να ακολουθεί και την τάση που φανερώνει το ημερολόγιο των Μάγια που κατά την περίοδο των "νυκτών" του τελευταίου κύκλου που διανύουμε και λήγει τον Οκτώβριο του 2011, προβλέπει διάφορες "καταρρεύσεις" -(οι "νύχτες" που ακολουθούν είναι μεταξύ10-29 Αυγούστου και 19 Σεπτεβρίου-8 Οκτωβρίου)
"Η κατάσταση της αμερικάνικης οικονομίας είναι σε κακά χάλια. Θα τολμήσω να πω ότι είναι στα ίδια χάλια όπως και η ελληνική. Οι Αμερικάνοι βιώνουν μία κατάσταση που τους συνθλίβει οικονομικά, μία κατάσταση που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα.
Εδώ και ένα χρόνο "βρέχει" μέτρα που στόχο έχουν να αποσπάσουν και το τελευταίο ευρώ από τον Έλληνα πολίτη ώστε να καλυφθούν οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι αντίθετο. Η κατάθλιψη ως συνέπεια της ύφεσης έχει απλωθεί οριζόντια σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και έχει βυθίσει την διάθεση για κατανάλωση και επενδύσεις υπό τον φόβο ενός αβέβαιου οικονομικού μέλλοντος.
Η χώρα επωμίζεται καινούργια χρέη από την ΕΕ τα οποία όμως συνοδεύονται από δεσμεύσεις και συγκεκριμένα σχέδια "γρήγορων" ιδιωτικοποιήσεων σε τιμή ευκαιρίας. Τα ίδια τα νέα δάνεια είναι πλέον ενυπόθηκα. Αδυναμία εξόφλησης συνεπάγεται δεσμεύσεις δημόσιας περιουσίας.
Στο παρακάτω άρθρο ο Gerald Gelente αναφέρεται στα τεκταινόμενα στην Αμερική. Διαβάστε προσεκτικά και παρατηρήστε τις φοβερές ομοιότητες με την Ελλάδα. Η διαφορά της Ελλάδας με την Αμερική βρίσκεται στην αξιολόγηση των διαφόρων Οίκων Αξιολόγησης. Και αυτό όμως δείχνει να αλλάζει. Η Αμερική πρόκειται σύντομα να χάσει τα 3Α της.
Ας δούμε όμως τι γράφει ο Gelente:
Δεν πάνε καλά τα πράγματα, αντίθετα χειροτερεύουν πολύ. Η οικονομία βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου και οι πόλεμοι απλώνονται όπως οι πυρκαγιές. Ο κόσμος είναι στην κόψη του ξυραφιού.
Οι ηγέτες του κόσμου και οι ειδικοί των ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι δεν είναι έτσι. Ναι, υπάρχουν προβλήματα, όμως η οικονομία και οι πολιτικοί έχουν γνώση. Έχουν ήδη παρθεί τα μέτρα και έχουν υιοθετηθεί οι κατάλληλες πολιτικές που θα διορθώσουν τα προβλήματα αυτά.
Παρόλες τις χρεοκοπημένες οικονομίες, τους άλυτους παλιούς πολέμους ή τους νέους που μαίνονται, ο "κόσμος" υποστηρίζει αφ' υψηλού ότι πραγματοποιείται σταθερή πρόοδος και καθησυχάζει τους λαούς με την διαβεβαίωση ότι τα πιο σπινθηροβόλα μυαλά και οι πιο ικανοί στρατηγοί έχουν αναλάβει την υπόθεση. Η επιτυχία είναι βέβαιη σε όλα τα μέτωπα και η νίκη είναι απτή. Το μόνο που απαιτείται είναι "υπομονή" ... μαζί με περισσότερους ανθρώπους, περισσότερο χρόνο και περισσότερα λεφτά.
Όσον αφορά αυτούς τους ηγέτες και τα ΜΜΕ τους, οι μοναδικές έγκυρες απόψεις είναι αυτές μιας περιορισμένης ομάδας ειδικών, των επισήμων πηγών και τον ευνοουμένων πολιτικών. Μόνο αυτοί έχουν την διαπίστευση και μπορούν να συνομιλούν με τις αρχές και να παρέχουν αξιόπιστες προβλέψεις. Το ότι είναι με συνέπεια και αδιατάρακτα λανθασμένες δεν επηρεάζει σε τίποτα την αξιοπιστία τους.
Πως μπορεί ένας σκεπτόμενος ενήλικας να φανταστεί ότι οι ίδιοι οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι πιστωτές και οι πολιτικοί που είναι υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση είναι και ικανοί να την επιλύσουν; Μέσα σε λίγες μέρες από την ανακοίνωση προβλέψαμε ότι το πρόγραμμα TARP (Troubled Asset Relief Program) του Μπους ήταν καταδικασμένο να αποτύχει και στην συνέχεια προβλέψαμε το ίδιο και για το πακέτο τόνωσης του Ομπάμα (The American Recovery and Reinvestment Act). Δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία κάλυψη: δεν επρόκειτο να υπάρξει καμία ανάκαμψη.
Ορίστε το Νέο Σχέδιο, Όμοιο με το Παλιό
Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ) δεν κάνει καμία διαφορά. Παρόλη την θερμή ρητορική, η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων δεν είχε να κάνει με το κόμμα που ήταν στην εξουσία αλλά με την επαγγελματική επάρκεια. Και τα δύο κόμματα πέρασαν από τον Λευκό Οίκο. Και τα δύο χρησιμοποίησαν την εξουσία προκειμένου να αναλάβουν πρωτοβουλίες που δημιούργησαν τα προβλήματα. Και τα δύο προσπάθησαν να βάλουν τάξη στο χάος για το οποίο ήταν υπεύθυνα. Και τα δύο απέτυχαν όπως είχαμε προβλέψει. Δεδομένου του από ποιους απαρτίζονται και του τι έκαναν, προβλέπουμε με απόλυτη σιγουριά μία αδιάσπαστη αλληλουχία δικομματικών αποτυχιών στο μέλλον.
Οι ανίκανοι της πολιτικής είναι στο τιμόνι.
Ποιος άνθρωπος με σώας τα φρένας μπορεί να πιστέψει τις υποσχέσεις των πολιτικών ή να εμπιστευτεί την κρίση των κεντρικών τραπεζιτών ή των χρηματιστών της Wall Street όταν αυτό που τους ενδιαφέρει πραγματικά είναι μονάχα το προσωπικό τους συμφέρον;
Δεν πρόκειται για "Business as Usual". Το 1920 ο Αμερικάνος πρόεδρος Calvin Coolidge ανακοίνωσε: "Η δουλειά της Αμερικής είναι οι μπίζνες". 90 χρόνια μετά ο πόλεμος έγινε η μπίζνα της Αμερικής: τα 40 χρόνια του πολέμου των ναρκωτικών, τα 10 χρόνια του πολέμου της τρομοκρατίας, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν (ο πιο μακρύς στην ιστορία της Αμερικής), ο πόλεμος του Ιράκ που μαίνεται εδώ και 9 χρόνια και δεν διακρίνεται το τέλος του, οι μυστικοί πόλεμοι στο Πακιστάν και στην Υεμένη και πιο πρόσφατα "η στρατιωτική δράση περιορισμένου χρόνου και συγκεκριμένου στόχου" στην Λιβύη.
Παρόλο που οι δικαιολογίες για τις συγκρούσεις αυτές διαφοροποιούνταν διαρκώς, εντούτοις πάντα επρόκειτο για δολοφονικές, ανήθικες, ατέρμονες και καταστροφικά δαπανηρές αποτυχίες. Γιατί θα πρέπει να πιστέψει κάποιος τα αισιόδοξα επικοινωνιακά κόλπα των αξιωματούχων που συνεχίζουν να καθησυχάζουν τον κόσμο υποστηρίζοντας ότι η εφαρμογή των ήδη αποτυχημένων στρατηγικών τώρα θα οδηγήσει στην επιτυχία;
Και παρόλες τις επιβεβαιωμένες αποτυχίες τους και την ανεπάρκειά τους, όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την κομματική γραμμή ή την κοινή λογική διαγράφεται ως κινδυνολόγος, απαισιόδοξος ή εκφοβιστής.Όμως παρόλο που οι προβλέψεις μπορεί να στεναχωρούν - απαισιόδοξες, αισιόδοξες, λιγότερο ή περισσότερο ευχάριστες είναι άσχετο - μετράει μόνο η ακρίβειά τους. Προβλέψαμε με ακρίβεια:
ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ θα μας έβαζαν σε μπελάδες,
το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων,
την κρίση του 2008,
την κρίση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης,
την αποτυχία του σχεδίου σωτηρίας και των αμερικάνικων κινήτρων για την τόνωση της αγοράς των ακινήτων και την δημιουργία θέσεων εργασίας,
την πτώση των κυβερνήσεων, την επέκταση των εμφυλίων και τις κοινωνικές αναταραχές σε παγκόσμια κλίμακα.
Είχαμε πει ότι οι οικονομική πρόβλεψη της Federal Reserve για τα "green shots" του Μαρτίου του 2009 ήταν μια οφθαλμαπάτη και είχαμε πει εξ' αρχής ότι η ανάκαμψη για την οποία υπερηφανεύονταν δεν ήταν άλλο από μία προσωρινή λύση η οποία θα έδινε την θέση της σε μία βαθύτερη ύφεση. Και τώρα, τον Ιούνιο του 2011, με τον Dow Jones σε καθοδικό σπιράλ και τους οικονομικούς δείκτες που προαναγγέλλουν την κρίση, η Washington και η Wall Street επιμένουν να αρνούνται την πραγματικότητα. Η μόνη συζήτηση μεταξύ των ειδικών είναι για το αν μία "διπλή βουτιά" της ύφεσης είναι λιγότερο ή περισσότερο πιθανή.
Πάντως για τον κοινό πολίτη που έχει πληγεί από την μείωση του μισθού του, από την αύξηση των τιμών, από την ανεξέλεγκτη ανεργία, από την αύξηση των φόρων και από τα μέτρα λιτότητας, η "κατάθλιψη" και όχι η "ύφεση" τον περιμένει σίγουρα στην γωνία.
Σύμφωνα με μία έρευνα του CNN/Opinion Research Corporation στις 8 του Ιούνη, το 48% των Αμερικάνων πιστεύει ότι μία νέα Μεγάλη Ύφεση είναι πιθανή τον επόμενο χρόνο - το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο που έχει ποτέ καταγραφεί. Η έρευνα επισημαίνει επίσης ότι σχεδόν οι μισοί από τους ερωτώμενους έχουν στον στενό οικογενειακό τους κύκλο κάποιον που έχει χάσει την δουλειά του ή ανησυχεί ότι το φάντασμα της ανεργίας μπορεί να τον πλήξει στο κοντινό μέλλον.
Ξαφνικά, μετά από χρόνια οικονομικών δυσκολιών για χιλιάδες Αμερικάνους - και μόνο όταν ο πόνος δεν μπορούσε πλέον να κρυφτεί με αφηρημένες δηλώσεις και μαγειρεμένες στατιστικές - τολμούν τα ΜΜΕ να ψελλίσουν την απαγορευμένη λέξη που αρχίζει από "D".
Για τους αναγνώστες του Trends Journal που είχαν προειδοποιηθεί για αυτή την κατάσταση αυτή περίπου 3 χρόνια πριν, η προοπτική μία ύφεσης δεν πρέπει να συνιστά έκπληξη. Ούτε και το ότι όταν κτυπήσει η κρίση και δεν θα μπορεί να την αρνηθεί πλέον κανείς, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που υποφέρει θα κατέβει στους δρόμους και στις πλατείες.
Όταν έκανα αυτή την πρόβλεψη λοιδωρήθηκα από την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Τώρα όμως, όταν κάποιος διστακτικά και καθυστερημένα ανακινεί αυτή την πιθανότητα καθίστανται άμεσα μεγάλη είδηση και ο ίδιος καθίστανται σοφός. Στις αρχές του Ιούνη ο στρατηγός των Δημοκρατικών James "It's the Economy, Stupid" Carville, όταν κατάλαβαε ότι 2 και 2 μας κάνει 4, προειδοποίησε ότι η κατάσταση μιας οικονομίας σε παρακμή αυξάνει τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών.
Όπως περιέγραψα πριν πολλά χρόνια: "Όταν οι άνθρωποι χάνουν τα πάντα και δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουνε, τότε χάνουν και αυτό".
Πρόβλεψη Τάσης: Οι πόλεμοι θα επεκταθούν και η κοινωνική αναταραχή θα εντεθεί. Προβλέπουμε ότι οι εμπνευσμένες από τους νέους εξεγέρσεις που εξερράγησαν αρχικά στην Β. Αφρική και την Μ. Ανατολή τώρα εκρήγνυνται στην Ευρώπη.
Δεδομένης της τάσης και των ατόμων στη εξουσία, η οικονομική κατάρρευση σε συγκεκριμένα επίπεδα είναι αναπόφευκτη. Οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες είναι αμείλικτα αποφασισμένοι να ξεζουμίσουν και το τελευταίο δολάριο, στερλίνα ή ευρώ από τον λαό μέσω των φόρων καθώς θα κατάσχουν την δημόσια περιουσία για να καλύψουν τα χαμένα στοιχήματα των τραπεζών και των χρηματιστών.
Όταν οι πολίτες θα έχουν αιμορραγήσει οικονομικά μέχρι θανάτου και δεν θα έχουν τίποτε να δώσουν, το αίμα αίμα θα χυθεί στους δρόμους.
Μαθήματα τάσης: Μάθε από την ιστορία. Θυμάσαι πότε κατέστη προφανές για πρώτη φορά ότι η αμερικάνική οικονομία βρίσκονταν σε μεγάλες δυσκολίες και κινούνταν προς την κρίση του 2008; Πολλοί δεν το θυμούνται. Η πλειοψηφία του κόσμου είχε τότε το μυαλό στις διακοπές. Ήταν στα τέλη του Ιουλίου του 2007 όταν το χρηματιστήριο έπεσε κάτω από το επίπεδο ευφορίας των 14,000 μονάδων.
Παρόλο που εμείς είχαμε προειδοποιήσει στο Trends Journal το καλοκαίρι του 2007 ότι "οι δείκτες τάσης προβλέπουν μία μεγάλη κρίση που θα πλήξει την χρηματοπιστωτική αγορά μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου", η πρόβλεψη αυτή υποβαθμίστηκε από τους ειδικούς ως φυσική διαδικασία, μία περίοδο διόρθωσης."
Πηγή:Τοξότης
"Η κατάσταση της αμερικάνικης οικονομίας είναι σε κακά χάλια. Θα τολμήσω να πω ότι είναι στα ίδια χάλια όπως και η ελληνική. Οι Αμερικάνοι βιώνουν μία κατάσταση που τους συνθλίβει οικονομικά, μία κατάσταση που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα.
Εδώ και ένα χρόνο "βρέχει" μέτρα που στόχο έχουν να αποσπάσουν και το τελευταίο ευρώ από τον Έλληνα πολίτη ώστε να καλυφθούν οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι αντίθετο. Η κατάθλιψη ως συνέπεια της ύφεσης έχει απλωθεί οριζόντια σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και έχει βυθίσει την διάθεση για κατανάλωση και επενδύσεις υπό τον φόβο ενός αβέβαιου οικονομικού μέλλοντος.
Η χώρα επωμίζεται καινούργια χρέη από την ΕΕ τα οποία όμως συνοδεύονται από δεσμεύσεις και συγκεκριμένα σχέδια "γρήγορων" ιδιωτικοποιήσεων σε τιμή ευκαιρίας. Τα ίδια τα νέα δάνεια είναι πλέον ενυπόθηκα. Αδυναμία εξόφλησης συνεπάγεται δεσμεύσεις δημόσιας περιουσίας.
Στο παρακάτω άρθρο ο Gerald Gelente αναφέρεται στα τεκταινόμενα στην Αμερική. Διαβάστε προσεκτικά και παρατηρήστε τις φοβερές ομοιότητες με την Ελλάδα. Η διαφορά της Ελλάδας με την Αμερική βρίσκεται στην αξιολόγηση των διαφόρων Οίκων Αξιολόγησης. Και αυτό όμως δείχνει να αλλάζει. Η Αμερική πρόκειται σύντομα να χάσει τα 3Α της.
Ας δούμε όμως τι γράφει ο Gelente:
Δεν πάνε καλά τα πράγματα, αντίθετα χειροτερεύουν πολύ. Η οικονομία βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου και οι πόλεμοι απλώνονται όπως οι πυρκαγιές. Ο κόσμος είναι στην κόψη του ξυραφιού.
Οι ηγέτες του κόσμου και οι ειδικοί των ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι δεν είναι έτσι. Ναι, υπάρχουν προβλήματα, όμως η οικονομία και οι πολιτικοί έχουν γνώση. Έχουν ήδη παρθεί τα μέτρα και έχουν υιοθετηθεί οι κατάλληλες πολιτικές που θα διορθώσουν τα προβλήματα αυτά.
Παρόλες τις χρεοκοπημένες οικονομίες, τους άλυτους παλιούς πολέμους ή τους νέους που μαίνονται, ο "κόσμος" υποστηρίζει αφ' υψηλού ότι πραγματοποιείται σταθερή πρόοδος και καθησυχάζει τους λαούς με την διαβεβαίωση ότι τα πιο σπινθηροβόλα μυαλά και οι πιο ικανοί στρατηγοί έχουν αναλάβει την υπόθεση. Η επιτυχία είναι βέβαιη σε όλα τα μέτωπα και η νίκη είναι απτή. Το μόνο που απαιτείται είναι "υπομονή" ... μαζί με περισσότερους ανθρώπους, περισσότερο χρόνο και περισσότερα λεφτά.
Όσον αφορά αυτούς τους ηγέτες και τα ΜΜΕ τους, οι μοναδικές έγκυρες απόψεις είναι αυτές μιας περιορισμένης ομάδας ειδικών, των επισήμων πηγών και τον ευνοουμένων πολιτικών. Μόνο αυτοί έχουν την διαπίστευση και μπορούν να συνομιλούν με τις αρχές και να παρέχουν αξιόπιστες προβλέψεις. Το ότι είναι με συνέπεια και αδιατάρακτα λανθασμένες δεν επηρεάζει σε τίποτα την αξιοπιστία τους.
Πως μπορεί ένας σκεπτόμενος ενήλικας να φανταστεί ότι οι ίδιοι οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι πιστωτές και οι πολιτικοί που είναι υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση είναι και ικανοί να την επιλύσουν; Μέσα σε λίγες μέρες από την ανακοίνωση προβλέψαμε ότι το πρόγραμμα TARP (Troubled Asset Relief Program) του Μπους ήταν καταδικασμένο να αποτύχει και στην συνέχεια προβλέψαμε το ίδιο και για το πακέτο τόνωσης του Ομπάμα (The American Recovery and Reinvestment Act). Δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία κάλυψη: δεν επρόκειτο να υπάρξει καμία ανάκαμψη.
Ορίστε το Νέο Σχέδιο, Όμοιο με το Παλιό
Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ) δεν κάνει καμία διαφορά. Παρόλη την θερμή ρητορική, η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων δεν είχε να κάνει με το κόμμα που ήταν στην εξουσία αλλά με την επαγγελματική επάρκεια. Και τα δύο κόμματα πέρασαν από τον Λευκό Οίκο. Και τα δύο χρησιμοποίησαν την εξουσία προκειμένου να αναλάβουν πρωτοβουλίες που δημιούργησαν τα προβλήματα. Και τα δύο προσπάθησαν να βάλουν τάξη στο χάος για το οποίο ήταν υπεύθυνα. Και τα δύο απέτυχαν όπως είχαμε προβλέψει. Δεδομένου του από ποιους απαρτίζονται και του τι έκαναν, προβλέπουμε με απόλυτη σιγουριά μία αδιάσπαστη αλληλουχία δικομματικών αποτυχιών στο μέλλον.
Οι ανίκανοι της πολιτικής είναι στο τιμόνι.
Ποιος άνθρωπος με σώας τα φρένας μπορεί να πιστέψει τις υποσχέσεις των πολιτικών ή να εμπιστευτεί την κρίση των κεντρικών τραπεζιτών ή των χρηματιστών της Wall Street όταν αυτό που τους ενδιαφέρει πραγματικά είναι μονάχα το προσωπικό τους συμφέρον;
Δεν πρόκειται για "Business as Usual". Το 1920 ο Αμερικάνος πρόεδρος Calvin Coolidge ανακοίνωσε: "Η δουλειά της Αμερικής είναι οι μπίζνες". 90 χρόνια μετά ο πόλεμος έγινε η μπίζνα της Αμερικής: τα 40 χρόνια του πολέμου των ναρκωτικών, τα 10 χρόνια του πολέμου της τρομοκρατίας, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν (ο πιο μακρύς στην ιστορία της Αμερικής), ο πόλεμος του Ιράκ που μαίνεται εδώ και 9 χρόνια και δεν διακρίνεται το τέλος του, οι μυστικοί πόλεμοι στο Πακιστάν και στην Υεμένη και πιο πρόσφατα "η στρατιωτική δράση περιορισμένου χρόνου και συγκεκριμένου στόχου" στην Λιβύη.
Παρόλο που οι δικαιολογίες για τις συγκρούσεις αυτές διαφοροποιούνταν διαρκώς, εντούτοις πάντα επρόκειτο για δολοφονικές, ανήθικες, ατέρμονες και καταστροφικά δαπανηρές αποτυχίες. Γιατί θα πρέπει να πιστέψει κάποιος τα αισιόδοξα επικοινωνιακά κόλπα των αξιωματούχων που συνεχίζουν να καθησυχάζουν τον κόσμο υποστηρίζοντας ότι η εφαρμογή των ήδη αποτυχημένων στρατηγικών τώρα θα οδηγήσει στην επιτυχία;
Και παρόλες τις επιβεβαιωμένες αποτυχίες τους και την ανεπάρκειά τους, όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την κομματική γραμμή ή την κοινή λογική διαγράφεται ως κινδυνολόγος, απαισιόδοξος ή εκφοβιστής.Όμως παρόλο που οι προβλέψεις μπορεί να στεναχωρούν - απαισιόδοξες, αισιόδοξες, λιγότερο ή περισσότερο ευχάριστες είναι άσχετο - μετράει μόνο η ακρίβειά τους. Προβλέψαμε με ακρίβεια:
ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ θα μας έβαζαν σε μπελάδες,
το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων,
την κρίση του 2008,
την κρίση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης,
την αποτυχία του σχεδίου σωτηρίας και των αμερικάνικων κινήτρων για την τόνωση της αγοράς των ακινήτων και την δημιουργία θέσεων εργασίας,
την πτώση των κυβερνήσεων, την επέκταση των εμφυλίων και τις κοινωνικές αναταραχές σε παγκόσμια κλίμακα.
Είχαμε πει ότι οι οικονομική πρόβλεψη της Federal Reserve για τα "green shots" του Μαρτίου του 2009 ήταν μια οφθαλμαπάτη και είχαμε πει εξ' αρχής ότι η ανάκαμψη για την οποία υπερηφανεύονταν δεν ήταν άλλο από μία προσωρινή λύση η οποία θα έδινε την θέση της σε μία βαθύτερη ύφεση. Και τώρα, τον Ιούνιο του 2011, με τον Dow Jones σε καθοδικό σπιράλ και τους οικονομικούς δείκτες που προαναγγέλλουν την κρίση, η Washington και η Wall Street επιμένουν να αρνούνται την πραγματικότητα. Η μόνη συζήτηση μεταξύ των ειδικών είναι για το αν μία "διπλή βουτιά" της ύφεσης είναι λιγότερο ή περισσότερο πιθανή.
Πάντως για τον κοινό πολίτη που έχει πληγεί από την μείωση του μισθού του, από την αύξηση των τιμών, από την ανεξέλεγκτη ανεργία, από την αύξηση των φόρων και από τα μέτρα λιτότητας, η "κατάθλιψη" και όχι η "ύφεση" τον περιμένει σίγουρα στην γωνία.
Σύμφωνα με μία έρευνα του CNN/Opinion Research Corporation στις 8 του Ιούνη, το 48% των Αμερικάνων πιστεύει ότι μία νέα Μεγάλη Ύφεση είναι πιθανή τον επόμενο χρόνο - το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο που έχει ποτέ καταγραφεί. Η έρευνα επισημαίνει επίσης ότι σχεδόν οι μισοί από τους ερωτώμενους έχουν στον στενό οικογενειακό τους κύκλο κάποιον που έχει χάσει την δουλειά του ή ανησυχεί ότι το φάντασμα της ανεργίας μπορεί να τον πλήξει στο κοντινό μέλλον.
Ξαφνικά, μετά από χρόνια οικονομικών δυσκολιών για χιλιάδες Αμερικάνους - και μόνο όταν ο πόνος δεν μπορούσε πλέον να κρυφτεί με αφηρημένες δηλώσεις και μαγειρεμένες στατιστικές - τολμούν τα ΜΜΕ να ψελλίσουν την απαγορευμένη λέξη που αρχίζει από "D".
Για τους αναγνώστες του Trends Journal που είχαν προειδοποιηθεί για αυτή την κατάσταση αυτή περίπου 3 χρόνια πριν, η προοπτική μία ύφεσης δεν πρέπει να συνιστά έκπληξη. Ούτε και το ότι όταν κτυπήσει η κρίση και δεν θα μπορεί να την αρνηθεί πλέον κανείς, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που υποφέρει θα κατέβει στους δρόμους και στις πλατείες.
Όταν έκανα αυτή την πρόβλεψη λοιδωρήθηκα από την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Τώρα όμως, όταν κάποιος διστακτικά και καθυστερημένα ανακινεί αυτή την πιθανότητα καθίστανται άμεσα μεγάλη είδηση και ο ίδιος καθίστανται σοφός. Στις αρχές του Ιούνη ο στρατηγός των Δημοκρατικών James "It's the Economy, Stupid" Carville, όταν κατάλαβαε ότι 2 και 2 μας κάνει 4, προειδοποίησε ότι η κατάσταση μιας οικονομίας σε παρακμή αυξάνει τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών.
Όπως περιέγραψα πριν πολλά χρόνια: "Όταν οι άνθρωποι χάνουν τα πάντα και δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουνε, τότε χάνουν και αυτό".
Πρόβλεψη Τάσης: Οι πόλεμοι θα επεκταθούν και η κοινωνική αναταραχή θα εντεθεί. Προβλέπουμε ότι οι εμπνευσμένες από τους νέους εξεγέρσεις που εξερράγησαν αρχικά στην Β. Αφρική και την Μ. Ανατολή τώρα εκρήγνυνται στην Ευρώπη.
Δεδομένης της τάσης και των ατόμων στη εξουσία, η οικονομική κατάρρευση σε συγκεκριμένα επίπεδα είναι αναπόφευκτη. Οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες είναι αμείλικτα αποφασισμένοι να ξεζουμίσουν και το τελευταίο δολάριο, στερλίνα ή ευρώ από τον λαό μέσω των φόρων καθώς θα κατάσχουν την δημόσια περιουσία για να καλύψουν τα χαμένα στοιχήματα των τραπεζών και των χρηματιστών.
Όταν οι πολίτες θα έχουν αιμορραγήσει οικονομικά μέχρι θανάτου και δεν θα έχουν τίποτε να δώσουν, το αίμα αίμα θα χυθεί στους δρόμους.
Μαθήματα τάσης: Μάθε από την ιστορία. Θυμάσαι πότε κατέστη προφανές για πρώτη φορά ότι η αμερικάνική οικονομία βρίσκονταν σε μεγάλες δυσκολίες και κινούνταν προς την κρίση του 2008; Πολλοί δεν το θυμούνται. Η πλειοψηφία του κόσμου είχε τότε το μυαλό στις διακοπές. Ήταν στα τέλη του Ιουλίου του 2007 όταν το χρηματιστήριο έπεσε κάτω από το επίπεδο ευφορίας των 14,000 μονάδων.
Παρόλο που εμείς είχαμε προειδοποιήσει στο Trends Journal το καλοκαίρι του 2007 ότι "οι δείκτες τάσης προβλέπουν μία μεγάλη κρίση που θα πλήξει την χρηματοπιστωτική αγορά μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου", η πρόβλεψη αυτή υποβαθμίστηκε από τους ειδικούς ως φυσική διαδικασία, μία περίοδο διόρθωσης."
Πηγή:Τοξότης
Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011
Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΦΡΑΓΙΣΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ.....
Μοιραία μέρα για την Ελλάδα η σημερινή. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να μην ψηφίσει η Βουλή το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Αυτή η δραματοποίηση περί την έκβαση της ψηφοφορίας είναι κωμωδία σκηνοθετημένη.
Πρώτον, δεν υπάρχουν έξι βουλευτές του ... ΠΑΣΟΚ που να έχουν το πολιτικό σθένος να καταψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο και να διακινδυνεύσουν έτσι να τελειώσει η προσωπική πολιτική τους καριέρα, αφού θα διαγραφούν από τον πρωθυπουργό.
Δεύτερον, στην απραγματοποίητη υποθετική περίπτωση που υπήρχαν, υπάρχουν παράλληλα όχι απλώς έξι, αλλά και δεκαέξι και είκοσι έξι βουλευτές του ΛΑΟΣ, της Ντόρας, της "μνημονιακής πέμπτης φάλαγγας" της ΝΔ, σε έσχατη ανάγκη και του Φώτη Κουβέλη, οι οποίοι παρά τις σημερινές θέσεις που έχουν δηλώσει θα ήταν πρόθυμοι να στηρίξουν την κυβερνητική πλειοψηφία υπέρ του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.
Κανένας κίνδυνος λοιπόν δεν υπήρξε ποτέ για την κοινοβουλευτική υπερψήφιση του νέου Μνημονίου. Οι ενδιαφέρουσες θεατρικές παραστάσεις κάποιων "διαφωνούντων" βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που παρακολουθήσαμε αποτελούν το αλατοπίπερο του κοινοβουλευτισμού. Προσέφεραν δημοσιότητα σε βουλευτές που συνήθως τη στερούνται και την οποία δεν πρόκειται να ξαναδούν στη ζωή τους, όπως αναμένεται να αποδείξει και η σημερινή ψηφοφορία.
Η κυβέρνηση άρχισε από χθες μια επιχείρηση εκφοβισμού του λαού με τη χρήση τόνων χημικών αερίων και τη δράση προβοκατόρων, με στόχο να περιορίσει την αναμενόμενη παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών σήμερα στο κέντρο της Αθήνας και γύρω από τη Βουλή την ώρα που θα ψηφίζεται το νέο Μνημόνιο.
Ενα Μνημόνιο που είναι πολύ χειρότερο από το πρώτο τόσο στο περιεχόμενό του όσο και κυρίως επειδή η ισχύς του επεκτείνεται πολύ πέρα από τη θητεία της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα αποσκοπεί στο να δεσμεύσει και την επόμενη κυβέρνηση της χώρας, αυτήν που θα αντικαταστήσει με βεβαιότητα πλέον την κυβέρνηση Παπανδρέου, όποτε και αν γίνουν εκλογές - ακόμη δηλαδή και στην υποθετική περίπτωση που εξαντλήσει ολόκληρη την τετραετία, η οποία λήγει στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2013, ενώ το Μεσοπρόθεσμο ισχύει μέχρι και το 2015.
Δεν νομίζουμε ότι η κυβέρνηση θα κατορθώσει να αποτρέψει τη συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων λαού σήμερα. Αυτό φυσικά θα το δείξει η πράξη. Το βέβαιο είναι πως έχει επέλθει -με αποκορύφωμα τα τελευταία μέτρα του φορολογικού ολοκαυτώματος των ασθενέστερων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων- μια βαθύτατη ρήξη μεταξύ της κυβέρνησης Παπανδρέου και της ελληνικής κοινωνίας.
Το χάσμα αυτό θα διευρύνεται ραγδαία όσο η στρατηγική της κυβερνητικής πολιτικής παραμένει η λεηλασία των εισοδημάτων όλων των Ελλήνων με στόχο να φτωχύνει δραματικά η χώρα, να πέσουν μισθοί, συντάξεις και τιμές στα επίπεδα πολλών δεκαετιών πίσω, ώστε κατά την άποψη του Μεγάρου Μαξίμου να γίνει με αυτό τον τρόπο η χώρα "ανταγωνιστική".
Αν μάλιστα συνεχίσει η κυβέρνηση Παπανδρέου να μην παίρνει κανένα αναπτυξιακό μέτρο ώστε κάποιοι άνθρωποι να έχουν τουλάχιστον δουλειά, τότε το μείγμα βίαιης υποβάθμισης των εισοδημάτων και καλπάζουσας ανεργίας θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κοινωνικές εκρήξεις απροσδιόριστων διαστάσεων και συνεπειών.
Ακόμη και αν αποφευχθούν κατά κάποιον τρόπο δραματικές κορυφώσεις καταλυτικού χαρακτήρα, το βέβαιο είναι ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολο να σταθεροποιηθεί. Ολοι οι Ευρωπαίοι ομολογούν ότι η κατάσταση της Ελλάδας σήμερα είναι πολύ χειρότερη ύστερα από έναν χρόνο καθεστώτος Μνημονίου από ό,τι ήταν πέρυσι, πριν η χώρα ενταχθεί στο καθεστώς αυτό.
Το νέο Μνημόνιο επιδεινώνει πολύ περισσότερο την κατάσταση όλων των Ελλήνων, και τα μέχρι τώρα μέτρα με τα οποία άρχισε ήδη να υλοποιείται δεν προσφέρουν κάποια προοπτική εξόδου ή ελπίδα βελτίωσης. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να ηγηθεί ενός λαού στον οποίο δεν δίνει όραμα και ελπίδα.
ΜΕΤΡΑ
Αλλο η ψήφιση, άλλο η υλοποίηση
ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ είναι πάντα για μια κυβέρνηση που έχει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία να ψηφίζει όποιον νόμο θέλει, αδιαφορώντας για τις λαϊκές αντιδράσεις. Τα πράγματα όμως αλλάζουν όταν πρέπει να υλοποιήσει τις αποφάσεις που με άνεση πήρε στη Βουλή και να τις επιβάλει στην κοινωνία. Οταν δεν υπάρχει κοινωνική συναίνεση στα μέτρα -πόσω μάλλον όταν υπάρχει κοινωνική αντίσταση- οι ρεαλιστικές δυνατότητες εφαρμογής των μέτρων περιορίζονται δραστικά. Σε αντίθεση με τους βουλευτές, όπου ο προσωπικός εκβιασμός και η πολιτική εξαγορά λειτουργούν πάντα άψογα, στα δημοκρατικά πολιτεύματα ο εξαναγκασμός και οι απειλές κατά των πολιτών δεν αποδίδουν επί μακρό διάστημα ως μόνιμη πολιτική γραμμή.
ΕΘΝΟΣ-Γιώργου Δελαστίκ
Πρώτον, δεν υπάρχουν έξι βουλευτές του ... ΠΑΣΟΚ που να έχουν το πολιτικό σθένος να καταψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο και να διακινδυνεύσουν έτσι να τελειώσει η προσωπική πολιτική τους καριέρα, αφού θα διαγραφούν από τον πρωθυπουργό.
Δεύτερον, στην απραγματοποίητη υποθετική περίπτωση που υπήρχαν, υπάρχουν παράλληλα όχι απλώς έξι, αλλά και δεκαέξι και είκοσι έξι βουλευτές του ΛΑΟΣ, της Ντόρας, της "μνημονιακής πέμπτης φάλαγγας" της ΝΔ, σε έσχατη ανάγκη και του Φώτη Κουβέλη, οι οποίοι παρά τις σημερινές θέσεις που έχουν δηλώσει θα ήταν πρόθυμοι να στηρίξουν την κυβερνητική πλειοψηφία υπέρ του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.
Κανένας κίνδυνος λοιπόν δεν υπήρξε ποτέ για την κοινοβουλευτική υπερψήφιση του νέου Μνημονίου. Οι ενδιαφέρουσες θεατρικές παραστάσεις κάποιων "διαφωνούντων" βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που παρακολουθήσαμε αποτελούν το αλατοπίπερο του κοινοβουλευτισμού. Προσέφεραν δημοσιότητα σε βουλευτές που συνήθως τη στερούνται και την οποία δεν πρόκειται να ξαναδούν στη ζωή τους, όπως αναμένεται να αποδείξει και η σημερινή ψηφοφορία.
Η κυβέρνηση άρχισε από χθες μια επιχείρηση εκφοβισμού του λαού με τη χρήση τόνων χημικών αερίων και τη δράση προβοκατόρων, με στόχο να περιορίσει την αναμενόμενη παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών σήμερα στο κέντρο της Αθήνας και γύρω από τη Βουλή την ώρα που θα ψηφίζεται το νέο Μνημόνιο.
Ενα Μνημόνιο που είναι πολύ χειρότερο από το πρώτο τόσο στο περιεχόμενό του όσο και κυρίως επειδή η ισχύς του επεκτείνεται πολύ πέρα από τη θητεία της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα αποσκοπεί στο να δεσμεύσει και την επόμενη κυβέρνηση της χώρας, αυτήν που θα αντικαταστήσει με βεβαιότητα πλέον την κυβέρνηση Παπανδρέου, όποτε και αν γίνουν εκλογές - ακόμη δηλαδή και στην υποθετική περίπτωση που εξαντλήσει ολόκληρη την τετραετία, η οποία λήγει στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2013, ενώ το Μεσοπρόθεσμο ισχύει μέχρι και το 2015.
Δεν νομίζουμε ότι η κυβέρνηση θα κατορθώσει να αποτρέψει τη συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων λαού σήμερα. Αυτό φυσικά θα το δείξει η πράξη. Το βέβαιο είναι πως έχει επέλθει -με αποκορύφωμα τα τελευταία μέτρα του φορολογικού ολοκαυτώματος των ασθενέστερων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων- μια βαθύτατη ρήξη μεταξύ της κυβέρνησης Παπανδρέου και της ελληνικής κοινωνίας.
Το χάσμα αυτό θα διευρύνεται ραγδαία όσο η στρατηγική της κυβερνητικής πολιτικής παραμένει η λεηλασία των εισοδημάτων όλων των Ελλήνων με στόχο να φτωχύνει δραματικά η χώρα, να πέσουν μισθοί, συντάξεις και τιμές στα επίπεδα πολλών δεκαετιών πίσω, ώστε κατά την άποψη του Μεγάρου Μαξίμου να γίνει με αυτό τον τρόπο η χώρα "ανταγωνιστική".
Αν μάλιστα συνεχίσει η κυβέρνηση Παπανδρέου να μην παίρνει κανένα αναπτυξιακό μέτρο ώστε κάποιοι άνθρωποι να έχουν τουλάχιστον δουλειά, τότε το μείγμα βίαιης υποβάθμισης των εισοδημάτων και καλπάζουσας ανεργίας θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κοινωνικές εκρήξεις απροσδιόριστων διαστάσεων και συνεπειών.
Ακόμη και αν αποφευχθούν κατά κάποιον τρόπο δραματικές κορυφώσεις καταλυτικού χαρακτήρα, το βέβαιο είναι ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολο να σταθεροποιηθεί. Ολοι οι Ευρωπαίοι ομολογούν ότι η κατάσταση της Ελλάδας σήμερα είναι πολύ χειρότερη ύστερα από έναν χρόνο καθεστώτος Μνημονίου από ό,τι ήταν πέρυσι, πριν η χώρα ενταχθεί στο καθεστώς αυτό.
Το νέο Μνημόνιο επιδεινώνει πολύ περισσότερο την κατάσταση όλων των Ελλήνων, και τα μέχρι τώρα μέτρα με τα οποία άρχισε ήδη να υλοποιείται δεν προσφέρουν κάποια προοπτική εξόδου ή ελπίδα βελτίωσης. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να ηγηθεί ενός λαού στον οποίο δεν δίνει όραμα και ελπίδα.
ΜΕΤΡΑ
Αλλο η ψήφιση, άλλο η υλοποίηση
ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ είναι πάντα για μια κυβέρνηση που έχει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία να ψηφίζει όποιον νόμο θέλει, αδιαφορώντας για τις λαϊκές αντιδράσεις. Τα πράγματα όμως αλλάζουν όταν πρέπει να υλοποιήσει τις αποφάσεις που με άνεση πήρε στη Βουλή και να τις επιβάλει στην κοινωνία. Οταν δεν υπάρχει κοινωνική συναίνεση στα μέτρα -πόσω μάλλον όταν υπάρχει κοινωνική αντίσταση- οι ρεαλιστικές δυνατότητες εφαρμογής των μέτρων περιορίζονται δραστικά. Σε αντίθεση με τους βουλευτές, όπου ο προσωπικός εκβιασμός και η πολιτική εξαγορά λειτουργούν πάντα άψογα, στα δημοκρατικά πολιτεύματα ο εξαναγκασμός και οι απειλές κατά των πολιτών δεν αποδίδουν επί μακρό διάστημα ως μόνιμη πολιτική γραμμή.
ΕΘΝΟΣ-Γιώργου Δελαστίκ
Τρίτη 28 Ιουνίου 2011
<ΠΑΡΑΔΟΞΑ> ΤΑ <ΓΚΙΝΕΣ> ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ
Η πιο αυστηρή τιμωρία για ένα θεατρικό έργο
Ποτέ ένας δραματουργός δεν απογοητεύτηκε τόσο πολύ όσο ο Αθηναίος Φρύνιχος, όταν ανέβηκε στο θέατρο η τραγωδία του «Μιλήτου Άλωσις» (για την άλωση τής πόλης από το Δαρείο, το 492 π.Χ.). Το έργο αναφερόταν στην καταστροφή τής πόλης από τους Πέρσες δύο χρόνια πριν, και συγκίνησε τόσο πολύ το κοινό, που ξέσπασε σε κλάματα. Αντί όμως να τιμήσουν τον ποιητή, αποφάσισαν με δημοκρατικό τρόπο να τιμωρήσουν τον Φρύνιχο, επειδή θύμισε στούς έλληνες τη φοβερή τους δυστυχία. Το πρόστιμο που τού επιβλήθηκε ανερχόταν στις 1.000 δραχμές, που αντιστοιχούσε σε πολλά μεροκάματα ενός απλού εργάτη.
Στράβων
Ποτέ ένας δραματουργός δεν απογοητεύτηκε τόσο πολύ όσο ο Αθηναίος Φρύνιχος, όταν ανέβηκε στο θέατρο η τραγωδία του «Μιλήτου Άλωσις» (για την άλωση τής πόλης από το Δαρείο, το 492 π.Χ.). Το έργο αναφερόταν στην καταστροφή τής πόλης από τους Πέρσες δύο χρόνια πριν, και συγκίνησε τόσο πολύ το κοινό, που ξέσπασε σε κλάματα. Αντί όμως να τιμήσουν τον ποιητή, αποφάσισαν με δημοκρατικό τρόπο να τιμωρήσουν τον Φρύνιχο, επειδή θύμισε στούς έλληνες τη φοβερή τους δυστυχία. Το πρόστιμο που τού επιβλήθηκε ανερχόταν στις 1.000 δραχμές, που αντιστοιχούσε σε πολλά μεροκάματα ενός απλού εργάτη.
Στράβων
ΕΙΠΑΝ....
Δεν φτάνει να ΄σαι μόνο ελεύθερος να διαλέγεις, πρέπει και να διαλέγεις υπεύθυνα.
Να 'χεις την ευθύνη να διαλέγεις σωστά. Αν διαλέξεις λάθος, θα έχεις σοβαρό πρόβλημα.
Ελευθερία δε σημαίνει να κάνεις ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι.
Σημαίνει να έχεις την ευθύνη για τα πράγματα που κάνεις.
(Duwe, 1996)
Να 'χεις την ευθύνη να διαλέγεις σωστά. Αν διαλέξεις λάθος, θα έχεις σοβαρό πρόβλημα.
Ελευθερία δε σημαίνει να κάνεις ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι.
Σημαίνει να έχεις την ευθύνη για τα πράγματα που κάνεις.
(Duwe, 1996)
ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ;
Το δημοψήφισμα είναι μια φυσιολογική απάντηση στην αυθόρμητη ανάγκη του απλού κόσμου να φωνάξει: «πότε με ρωτήσατε γι’ αυτά που κάνετε;» Από την άλλη το δημοψήφισμα είναι μια πράξη της λαϊκής βούλησης μόνο μέσα στα πλαίσια μιας αληθινής δημοκρατίας όπου ο λαός έχει τον πρωταρχικό λόγο. Διαφορετικά είναι μια μεθόδευση χειραγώγησης του λαού και πειθαναγκασμού του σε επιλογές που έχουν ήδη αποφασιστεί από την εξουσία. Όπως π.χ. το δημοψήφισμα που έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός. Κι αυτό ανεξάρτητα από το αν θα το κάνει ή όχι.
Βεβαίως, το δημοψήφισμα έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σαν αίτημα που επιτρέπει την ευρύτατη δυνατή ζύμωση για κορυφαία ζητήματα και επιλογές (π.χ. ευρωσύνταγμα, σχέδιο Ανάν, κλπ.). Σ’ αυτήν την περίπτωση πρόκειται για την προσπάθεια αφύπνισης του κόσμου και αποτροπής μιας καταστροφικής εξέλιξης. Για την αφύπνιση και την αποτροπή. Σε κάθε άλλη περίπτωση το αίτημα για δημοψήφισμα αποτελεί ένα σύνθημα αποπροσανατολισμού και υποτίμησης της νοημοσύνης, αλλά και της αγωνιστικής ετοιμότητας του κόσμου.
Τι εννοούμε μ’ αυτό;
Σε τι απαντά π.χ. το αίτημα για δημοψήφισμα ενάντια σε ένα καθεστώς που έχει εγκατασταθεί ήδη στη χώρα; Το ερώτημα αυτό τίθεται για όλες αυτές τις πρωτοβουλίες που θέτουν κορυφαία ζητήματα κυριαρχίας και δημοκρατίας στην χώρα σε δημοψήφισμα. Όταν ζητάμε δημοψήφισμα για το μεσοπρόθεσμο, θα ήταν κατανοητό, αν βρισκόμασταν σε μια κατάσταση όπου τίποτε δεν θα είχε περάσει. Τι νόημα έχει να ζητάς δημοψήφισμα την ίδια ώρα που συντρίβεται η κοινωνία και ξεπουλιέται η χώρα κάτω από την σιδερένια φτέρνα του καθεστώτος της τρόικας; Τι σόι λαός είναι αυτός που θέτει σε δημοψήφισμα την ίδια τη ζωή του; Η ίδια η πράξη και το αίτημα αποδεικνύει το πόσο χαμηλά έχει ξεπέσει αυτός ο λαός.
Δέχομαι απόλυτα το αγνό των προθέσεων, αλλά είναι ποτέ δυνατόν να θέσω υπό ερωτηματικό το αν η οικογένεια και η χώρα μου θα της επιτραπεί να επιβιώσει; Αν θα μπορεί να ασκεί κυριαρχία; Αν θα μπορεί έστω και ελάχιστα να συντηρείται; Τι σόι αγωνιστές, δημοκράτες και πατριώτες είναι αυτοί που θα έθεταν σε δημοψήφισμα τα πιο ιερά και απαραβίαστα δικαιώματα ενός λαού; Ακόμη κι αν ένα τέτοιο δημοψήφισμα ήταν κατορθωτό, ακόμη κι αν η έγκριση αυτών των βασικών δικαιωμάτων ήταν συντριπτική και μόνο το γεγονός ότι ο ίδιος ο λαός έχει αποδεχτεί να τα θέσει υπό ερωτηματικό είναι αρκετό για την όποια εξουσία να τα θέτει διαρκώς υπό αμφισβήτηση. Αυτό θέλουν να πετύχουν όσοι υποστηρίζουν το δημοψήφισμα; Για τους περισσότερους είμαι σίγουρος πώς όχι.
Δεν μπορούν να μπουν όλα τα ζητήματα σε δημοψήφισμα. Είναι θέμα αξιοπρέπειας του ίδιου του λαού. Ένα καθεστώς που παραβιάζει κάθε ιερό και όσιο, που οδηγεί σε απόγνωση και δουλεία έναν ολόκληρο λαό δεν τίθεται σε δημοψήφισμα, ανατρέπεται από την οργανωμένη πάλη της πλειοψηφίας του ίδιου του λαού. Το να ζητάς από τον κόσμο να υποστηρίξει το αίτημα για δημοψήφισμα, ιδίως όταν πρόκειται για τόσο καίρια ζητήματα, του ζητάς απλά να αποστρατευθεί από την πάλη για την ανατροπή. «Έλα υπέγραψε το αίτημα για δημοψήφισμα και πήγαινε στο σπίτι σου ήσυχος ότι έκανες το καθήκον σου», αυτό είναι το μήνυμα που του μεταδίδεις.
Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα με το δημοψήφισμα που ξεκίνησε η λεγόμενη Συμμαχία για την Ελλάδα, η οποία καλεί του περαστικούς ή όποιους κατεβαίνουν στην πλατεία Συντάγματος να ψηφίσει σε μια κάλπη το αίτημα για τη διάλυση της Βουλής και τη Σύγκληση Λαϊκής Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, η οποία θα μας λύσει όλα τα προβλήματα: χρέος, τιμωρία των ενόχων, δημοκρατία, κοκ. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα δοθεί στον πρόεδρο της δημοκρατίας, από τον οποίο θα απαιτηθεί η διάλυση της σημερινής Βουλής. Προσωπικά δεν γνωρίζω ποιοι αποτελούν την εν λόγω Συμμαχία, ούτε με ενδιαφέρει να μάθω. Και μόνο η πράξη της την χαρακτηρίζει.
Όσο αυτή η κίνηση εντάσσεται στα πλαίσια του πολιτικού τσίρκου που έχει εγκατασταθεί στην πλατεία Συντάγματος, όπου ποικίλα πολιτικά μαγαζάκια έχουν στήσει τις τέντες τους και έχουν βγάλει τις πραμάτειες τους σε κοινή θέα, δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μια ακόμη γραφικότητα. Έστω κι αν όλες αυτές οι γραφικότητες τελικά δημιουργούν αποστροφή στον απλό κόσμο. Το επικίνδυνο της όλης υπόθεσης αρχίζει να διαφαίνεται από την στιγμή που αρχίζει κανείς να σκέφτεται το τι επιδιώκει.
Καταρχάς ποιος είναι εκείνος που θα διαλύσει την υπάρχουσα Βουλή; Ο πρόεδρος της δημοκρατίας; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με συνταγματική εκτροπή, όπου ο πρόεδρος της δημοκρατίας θα δημιουργήσει πολιτειακό πρόβλημα και θα εκβιάσει την διάλυση της Βουλής. Αυτό ζητά η Συμμαχία; Κι αν αυτό αποζητά, τότε τι εμποδίζει τον Πρόεδρο να το κάνει υπέρ μιας χούντας υπερκομματικής, όπως σχεδιάζεται εδώ και μήνες; Ή μήπως δεν πρέπει να μας απασχολεί γιατί θα μας προστατεύσει η Συμμαχία για την Ελλάδα; Εκτός κι αν κάποιοι της Συμμαχίας εποφθαλμιούν κάποια θέση σε μια τέτοια χούντα που για τα μάτια του κόσμου θα εμφανιστεί ως κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Δεν γνωρίζω, απλά αναρωτιέμαι.
Καταλαβαίνει ο αναγνώστης σε τι παγίδα μπορεί να τον οδηγήσει ένα τέτοιο «δημοψήφισμα»; Κι αυτό ανεξάρτητα των όποιων καλών προθέσεων των εμπνευστών του, που από τις πράξεις τους φαίνεται να έχουν εξαιρετικά χαμηλή πολιτική εμπειρία, αν υποθέσουμε ότι όντως δεν υπάρχει κάτι πιο ύποπτο. Όμως ο δρόμος προς την κόλαση στρώνεται πάντα με καλές προθέσεις. Ιδίως σήμερα, που ζούμε σε πολύ πονηρούς καιρούς.
Βέβαια, υπάρχει και το αίτημα για λαϊκή εθνοσυνέλευση και νέο Σύνταγμα, το οποίο υποτίθεται ότι θα τα λύσει όλα. Ως αίτημα δεν μας βρίσκει αδιάφορους. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά: Πώς ακριβώς θα υπάρξει η λαϊκή εθνοσυνέλευση; Ποιος θα την επιβάλει; Η έκφραση της λαϊκής θέλησης μέσω του «δημοψηφίσματος»; Ο Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Ο ίδιος που λειτουργεί ως όργανο του κυρίαρχου καθεστώτος; Ποιος ακριβώς;
Η μόνη αυθεντική λαϊκή εθνοσυνέλευση που μπορεί να υπάρξει είναι μόνο σαν πρακτική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας με την άμεση εκλογή μεγάλου αριθμού αντιπροσώπων με μοναδικό σκοπό την σύνταξη και ψήφιση του νέου συντάγματος. Πώς μπορεί να συμβεί μια τέτοια λαϊκή εθνοσυνέλευση, χωρίς την ανατροπή του κυρίαρχου καθεστώτος; Με μαγικά; Ή αρκεί το «δημοψήφισμα»; Η ιστορία δείχνει, όπως και η εμπειρία, ότι η λαϊκή εθνοσυνέλευση μπορεί να είναι μόνο η κορύφωση μιας αυθεντικά λαϊκής δημοκρατικής εξέγερσης. Όλα τα άλλα είναι είτε εκ του πονηρού, είτε προϊόν πολιτικής αφέλειας και φόβου μπροστά στο καθήκον.
Κι ας πούμε ότι με κάποιον μαγικό τρόπο αυτή η λαϊκή εθνοσυνέλευση συγκαλείται, τότε τι θα συμβεί όσο αυτή θα συνεδριάζει; Θα εξακολουθούμε π.χ. να πληρώνουμε το χρέος; Ποιος θα θωρακίσει τη χώρα από τις απειλές και τις πιέσεις που θα της ασκηθούν; Πως θα λειτουργεί η οικονομία όσο θα συνεδριάζει η λαϊκή εθνοσυνέλευση και θα συζητά το Σύνταγμα; Τι θα τρώνε τα νοικοκυριά; Κουτόχορτο; Με τι νόμισμα και ποιες πολιτικές θα λειτουργεί η οικονομία; Εκτός κι αν όλα θα σταματήσουν με μιας, ο χωρόχρονος θα σταματήσει σε μια σπάνια επίδειξη παραβίασης των νόμων της φύσης, μέχρις ότου η λαϊκή εθνοσυνέλευση συνέλθει, συντάξει, ψηφίσει το Σύνταγμα και κατόπιν νέων εκλογών θα εκλεγούν οι νέες δυνάμεις που θα αναλάβουν την εξουσία της χώρας.
Έχουν νόημα όλα αυτά, ή απλώς πετάμε ότι κουτουράδα μας κατέβει στο κεφάλι προκείμενου να μην μιλήσουμε για το δια ταύτα; Και το δια ταύτα είναι ένα: όποιος αληθινά θέλει να αναμετρηθεί με το υπάρχων καθεστώς, όποιος στ’ αλήθεια θέλει να το ανατρέψει, οφείλει να συμβάλει στην πλατιά οργάνωση μιας ευρύτατης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας της πλειοψηφίας του λαού σε ένα μέτωπο μάχης στη βάση συγκεκριμένων άμεσων βασικών αιτημάτων, που αφορούν την μη αναγνώριση του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, το σπάσιμο των δεσμών εξάρτησης και υποτέλειας. Μόνο μια κυβέρνηση ενός τέτοιου μετώπου μπορεί να αναλάβει την υλοποίηση των άμεσων στόχων και την θωράκιση της χώρας από απειλές και πιέσεις. Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση, που εκ φύσεως θα είναι προσωρινή και μεταβατική, μπορεί να εγγυηθεί ελεύθερες εκλογές για λαϊκή εθνοσυνέλευση με μοναδικό σκοπό την σύνταξη και ψήφιση νέου αυθεντικά δημοκρατικού συντάγματος. Με την ψήφιση του νέου συντάγματος και την προκήρυξη των εκλογών διακυβέρνησης της χώρας σύμφωνα με τους νέους συνταγματικούς κανόνες, τόσο η κυβέρνηση του μετώπου, όπως και το ίδιο το μέτωπο, θα έχουν επιτελέσει το έργο τους και θα περάσουν στην ιστορία.
Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει με το να ψηφίσει κανείς σε «δημοψηφίσματα». Χρειάζεται οργάνωση και αγώνας του ίδιου του λαού. Πράγμα δύσκολο και εξαιρετικά επισφαλές, αλλά ο μόνος έντιμος τρόπος για να υπηρετήσει κανείς αυτό που υποτίθεται ότι προτάσσει: την λύτρωση του λαού και της χώρας. Εκτός κι αν ορισμένοι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα αποτελέσματα ή τις υπογραφές για το όποιο δημοψήφισμα σε τραπέζια συναλλαγής και για αλλότριους σκοπούς.
Δημήτρης Καζάκης
Βεβαίως, το δημοψήφισμα έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σαν αίτημα που επιτρέπει την ευρύτατη δυνατή ζύμωση για κορυφαία ζητήματα και επιλογές (π.χ. ευρωσύνταγμα, σχέδιο Ανάν, κλπ.). Σ’ αυτήν την περίπτωση πρόκειται για την προσπάθεια αφύπνισης του κόσμου και αποτροπής μιας καταστροφικής εξέλιξης. Για την αφύπνιση και την αποτροπή. Σε κάθε άλλη περίπτωση το αίτημα για δημοψήφισμα αποτελεί ένα σύνθημα αποπροσανατολισμού και υποτίμησης της νοημοσύνης, αλλά και της αγωνιστικής ετοιμότητας του κόσμου.
Τι εννοούμε μ’ αυτό;
Σε τι απαντά π.χ. το αίτημα για δημοψήφισμα ενάντια σε ένα καθεστώς που έχει εγκατασταθεί ήδη στη χώρα; Το ερώτημα αυτό τίθεται για όλες αυτές τις πρωτοβουλίες που θέτουν κορυφαία ζητήματα κυριαρχίας και δημοκρατίας στην χώρα σε δημοψήφισμα. Όταν ζητάμε δημοψήφισμα για το μεσοπρόθεσμο, θα ήταν κατανοητό, αν βρισκόμασταν σε μια κατάσταση όπου τίποτε δεν θα είχε περάσει. Τι νόημα έχει να ζητάς δημοψήφισμα την ίδια ώρα που συντρίβεται η κοινωνία και ξεπουλιέται η χώρα κάτω από την σιδερένια φτέρνα του καθεστώτος της τρόικας; Τι σόι λαός είναι αυτός που θέτει σε δημοψήφισμα την ίδια τη ζωή του; Η ίδια η πράξη και το αίτημα αποδεικνύει το πόσο χαμηλά έχει ξεπέσει αυτός ο λαός.
Δέχομαι απόλυτα το αγνό των προθέσεων, αλλά είναι ποτέ δυνατόν να θέσω υπό ερωτηματικό το αν η οικογένεια και η χώρα μου θα της επιτραπεί να επιβιώσει; Αν θα μπορεί να ασκεί κυριαρχία; Αν θα μπορεί έστω και ελάχιστα να συντηρείται; Τι σόι αγωνιστές, δημοκράτες και πατριώτες είναι αυτοί που θα έθεταν σε δημοψήφισμα τα πιο ιερά και απαραβίαστα δικαιώματα ενός λαού; Ακόμη κι αν ένα τέτοιο δημοψήφισμα ήταν κατορθωτό, ακόμη κι αν η έγκριση αυτών των βασικών δικαιωμάτων ήταν συντριπτική και μόνο το γεγονός ότι ο ίδιος ο λαός έχει αποδεχτεί να τα θέσει υπό ερωτηματικό είναι αρκετό για την όποια εξουσία να τα θέτει διαρκώς υπό αμφισβήτηση. Αυτό θέλουν να πετύχουν όσοι υποστηρίζουν το δημοψήφισμα; Για τους περισσότερους είμαι σίγουρος πώς όχι.
Δεν μπορούν να μπουν όλα τα ζητήματα σε δημοψήφισμα. Είναι θέμα αξιοπρέπειας του ίδιου του λαού. Ένα καθεστώς που παραβιάζει κάθε ιερό και όσιο, που οδηγεί σε απόγνωση και δουλεία έναν ολόκληρο λαό δεν τίθεται σε δημοψήφισμα, ανατρέπεται από την οργανωμένη πάλη της πλειοψηφίας του ίδιου του λαού. Το να ζητάς από τον κόσμο να υποστηρίξει το αίτημα για δημοψήφισμα, ιδίως όταν πρόκειται για τόσο καίρια ζητήματα, του ζητάς απλά να αποστρατευθεί από την πάλη για την ανατροπή. «Έλα υπέγραψε το αίτημα για δημοψήφισμα και πήγαινε στο σπίτι σου ήσυχος ότι έκανες το καθήκον σου», αυτό είναι το μήνυμα που του μεταδίδεις.
Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα με το δημοψήφισμα που ξεκίνησε η λεγόμενη Συμμαχία για την Ελλάδα, η οποία καλεί του περαστικούς ή όποιους κατεβαίνουν στην πλατεία Συντάγματος να ψηφίσει σε μια κάλπη το αίτημα για τη διάλυση της Βουλής και τη Σύγκληση Λαϊκής Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, η οποία θα μας λύσει όλα τα προβλήματα: χρέος, τιμωρία των ενόχων, δημοκρατία, κοκ. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα δοθεί στον πρόεδρο της δημοκρατίας, από τον οποίο θα απαιτηθεί η διάλυση της σημερινής Βουλής. Προσωπικά δεν γνωρίζω ποιοι αποτελούν την εν λόγω Συμμαχία, ούτε με ενδιαφέρει να μάθω. Και μόνο η πράξη της την χαρακτηρίζει.
Όσο αυτή η κίνηση εντάσσεται στα πλαίσια του πολιτικού τσίρκου που έχει εγκατασταθεί στην πλατεία Συντάγματος, όπου ποικίλα πολιτικά μαγαζάκια έχουν στήσει τις τέντες τους και έχουν βγάλει τις πραμάτειες τους σε κοινή θέα, δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μια ακόμη γραφικότητα. Έστω κι αν όλες αυτές οι γραφικότητες τελικά δημιουργούν αποστροφή στον απλό κόσμο. Το επικίνδυνο της όλης υπόθεσης αρχίζει να διαφαίνεται από την στιγμή που αρχίζει κανείς να σκέφτεται το τι επιδιώκει.
Καταρχάς ποιος είναι εκείνος που θα διαλύσει την υπάρχουσα Βουλή; Ο πρόεδρος της δημοκρατίας; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με συνταγματική εκτροπή, όπου ο πρόεδρος της δημοκρατίας θα δημιουργήσει πολιτειακό πρόβλημα και θα εκβιάσει την διάλυση της Βουλής. Αυτό ζητά η Συμμαχία; Κι αν αυτό αποζητά, τότε τι εμποδίζει τον Πρόεδρο να το κάνει υπέρ μιας χούντας υπερκομματικής, όπως σχεδιάζεται εδώ και μήνες; Ή μήπως δεν πρέπει να μας απασχολεί γιατί θα μας προστατεύσει η Συμμαχία για την Ελλάδα; Εκτός κι αν κάποιοι της Συμμαχίας εποφθαλμιούν κάποια θέση σε μια τέτοια χούντα που για τα μάτια του κόσμου θα εμφανιστεί ως κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Δεν γνωρίζω, απλά αναρωτιέμαι.
Καταλαβαίνει ο αναγνώστης σε τι παγίδα μπορεί να τον οδηγήσει ένα τέτοιο «δημοψήφισμα»; Κι αυτό ανεξάρτητα των όποιων καλών προθέσεων των εμπνευστών του, που από τις πράξεις τους φαίνεται να έχουν εξαιρετικά χαμηλή πολιτική εμπειρία, αν υποθέσουμε ότι όντως δεν υπάρχει κάτι πιο ύποπτο. Όμως ο δρόμος προς την κόλαση στρώνεται πάντα με καλές προθέσεις. Ιδίως σήμερα, που ζούμε σε πολύ πονηρούς καιρούς.
Βέβαια, υπάρχει και το αίτημα για λαϊκή εθνοσυνέλευση και νέο Σύνταγμα, το οποίο υποτίθεται ότι θα τα λύσει όλα. Ως αίτημα δεν μας βρίσκει αδιάφορους. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά: Πώς ακριβώς θα υπάρξει η λαϊκή εθνοσυνέλευση; Ποιος θα την επιβάλει; Η έκφραση της λαϊκής θέλησης μέσω του «δημοψηφίσματος»; Ο Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Ο ίδιος που λειτουργεί ως όργανο του κυρίαρχου καθεστώτος; Ποιος ακριβώς;
Η μόνη αυθεντική λαϊκή εθνοσυνέλευση που μπορεί να υπάρξει είναι μόνο σαν πρακτική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας με την άμεση εκλογή μεγάλου αριθμού αντιπροσώπων με μοναδικό σκοπό την σύνταξη και ψήφιση του νέου συντάγματος. Πώς μπορεί να συμβεί μια τέτοια λαϊκή εθνοσυνέλευση, χωρίς την ανατροπή του κυρίαρχου καθεστώτος; Με μαγικά; Ή αρκεί το «δημοψήφισμα»; Η ιστορία δείχνει, όπως και η εμπειρία, ότι η λαϊκή εθνοσυνέλευση μπορεί να είναι μόνο η κορύφωση μιας αυθεντικά λαϊκής δημοκρατικής εξέγερσης. Όλα τα άλλα είναι είτε εκ του πονηρού, είτε προϊόν πολιτικής αφέλειας και φόβου μπροστά στο καθήκον.
Κι ας πούμε ότι με κάποιον μαγικό τρόπο αυτή η λαϊκή εθνοσυνέλευση συγκαλείται, τότε τι θα συμβεί όσο αυτή θα συνεδριάζει; Θα εξακολουθούμε π.χ. να πληρώνουμε το χρέος; Ποιος θα θωρακίσει τη χώρα από τις απειλές και τις πιέσεις που θα της ασκηθούν; Πως θα λειτουργεί η οικονομία όσο θα συνεδριάζει η λαϊκή εθνοσυνέλευση και θα συζητά το Σύνταγμα; Τι θα τρώνε τα νοικοκυριά; Κουτόχορτο; Με τι νόμισμα και ποιες πολιτικές θα λειτουργεί η οικονομία; Εκτός κι αν όλα θα σταματήσουν με μιας, ο χωρόχρονος θα σταματήσει σε μια σπάνια επίδειξη παραβίασης των νόμων της φύσης, μέχρις ότου η λαϊκή εθνοσυνέλευση συνέλθει, συντάξει, ψηφίσει το Σύνταγμα και κατόπιν νέων εκλογών θα εκλεγούν οι νέες δυνάμεις που θα αναλάβουν την εξουσία της χώρας.
Έχουν νόημα όλα αυτά, ή απλώς πετάμε ότι κουτουράδα μας κατέβει στο κεφάλι προκείμενου να μην μιλήσουμε για το δια ταύτα; Και το δια ταύτα είναι ένα: όποιος αληθινά θέλει να αναμετρηθεί με το υπάρχων καθεστώς, όποιος στ’ αλήθεια θέλει να το ανατρέψει, οφείλει να συμβάλει στην πλατιά οργάνωση μιας ευρύτατης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας της πλειοψηφίας του λαού σε ένα μέτωπο μάχης στη βάση συγκεκριμένων άμεσων βασικών αιτημάτων, που αφορούν την μη αναγνώριση του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, το σπάσιμο των δεσμών εξάρτησης και υποτέλειας. Μόνο μια κυβέρνηση ενός τέτοιου μετώπου μπορεί να αναλάβει την υλοποίηση των άμεσων στόχων και την θωράκιση της χώρας από απειλές και πιέσεις. Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση, που εκ φύσεως θα είναι προσωρινή και μεταβατική, μπορεί να εγγυηθεί ελεύθερες εκλογές για λαϊκή εθνοσυνέλευση με μοναδικό σκοπό την σύνταξη και ψήφιση νέου αυθεντικά δημοκρατικού συντάγματος. Με την ψήφιση του νέου συντάγματος και την προκήρυξη των εκλογών διακυβέρνησης της χώρας σύμφωνα με τους νέους συνταγματικούς κανόνες, τόσο η κυβέρνηση του μετώπου, όπως και το ίδιο το μέτωπο, θα έχουν επιτελέσει το έργο τους και θα περάσουν στην ιστορία.
Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει με το να ψηφίσει κανείς σε «δημοψηφίσματα». Χρειάζεται οργάνωση και αγώνας του ίδιου του λαού. Πράγμα δύσκολο και εξαιρετικά επισφαλές, αλλά ο μόνος έντιμος τρόπος για να υπηρετήσει κανείς αυτό που υποτίθεται ότι προτάσσει: την λύτρωση του λαού και της χώρας. Εκτός κι αν ορισμένοι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα αποτελέσματα ή τις υπογραφές για το όποιο δημοψήφισμα σε τραπέζια συναλλαγής και για αλλότριους σκοπούς.
Δημήτρης Καζάκης
<ΠΑΡΑΔΟΞΑ> ΤΑ <ΓΚΙΝΕΣ> ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ
Η γυναίκα, που έγινε δυο φορές βασίλισσα των σελευκιδών
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, το 280 π.Χ. ο Αντίοχος ερωτεύτηκε τρελά τη γυναίκα τού πατέρα του, Στρατονίκη, που ήταν κόρη τού Δημήτριου τού Πολιορκητή. Ο πατέρας του, Σέλευκος Α΄, ήταν βασιλιάς των σελευκιδών. Ο Αντίοχος υπέφερε από τον ερωτά του. Σταμάτησε να τρώει και να πίνει, δεν ήθελε πλέον τη ζωή του και προσπαθούσε να πείσει το γιατρό του, ότι είναι άρρωστος. Εκείνος όμως, γρήγορα κατάλαβε, ότι υπέφερε από έρωτα. Ο γιατρός καθόταν όλη την ημέρα στο δωμάτιο τού υποτιθέμενου αρρώστου, για να δει πώς αντιδρά στούς επισκέπτες. Μόλις εμφανίστηκε η Στρατονίκη, κοκκίνισε κι άρχισε να τραυλίζει φοβερά. Είχε όλα τα συμπτώματα τού ερωτευμένου.
Ο βασιλιάς ήθελε να μάθει τί δεν πήγαινε καλά με το γιο του και ο γιατρός τού είπε, ότι ο γιος του υπέφερε από έναν έρωτα, που θα έμενε ανεκπλήρωτος. Αυτό είναι αδύνατο, είπε ο βασιλιάς. Ο γιατρός εξήγησε, ότι ο Αντίοχος ποθούσε τη γυναίκα τού πατέρα του. Αδύνατον! Ο Σέλευκος έκλαψε από συγκίνηση και έδωσε τη γυναίκα του στο γιο του. Έτσι λοιπόν, όταν ο Αντίοχος έγινε τελικά βασιλιάς των σελευκιδών, είχε στο πλευρό του τη Στρατονίκη, που ήταν ήδη και παλιότερα βασίλισσα.
Πλούταρχος
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, το 280 π.Χ. ο Αντίοχος ερωτεύτηκε τρελά τη γυναίκα τού πατέρα του, Στρατονίκη, που ήταν κόρη τού Δημήτριου τού Πολιορκητή. Ο πατέρας του, Σέλευκος Α΄, ήταν βασιλιάς των σελευκιδών. Ο Αντίοχος υπέφερε από τον ερωτά του. Σταμάτησε να τρώει και να πίνει, δεν ήθελε πλέον τη ζωή του και προσπαθούσε να πείσει το γιατρό του, ότι είναι άρρωστος. Εκείνος όμως, γρήγορα κατάλαβε, ότι υπέφερε από έρωτα. Ο γιατρός καθόταν όλη την ημέρα στο δωμάτιο τού υποτιθέμενου αρρώστου, για να δει πώς αντιδρά στούς επισκέπτες. Μόλις εμφανίστηκε η Στρατονίκη, κοκκίνισε κι άρχισε να τραυλίζει φοβερά. Είχε όλα τα συμπτώματα τού ερωτευμένου.
Ο βασιλιάς ήθελε να μάθει τί δεν πήγαινε καλά με το γιο του και ο γιατρός τού είπε, ότι ο γιος του υπέφερε από έναν έρωτα, που θα έμενε ανεκπλήρωτος. Αυτό είναι αδύνατο, είπε ο βασιλιάς. Ο γιατρός εξήγησε, ότι ο Αντίοχος ποθούσε τη γυναίκα τού πατέρα του. Αδύνατον! Ο Σέλευκος έκλαψε από συγκίνηση και έδωσε τη γυναίκα του στο γιο του. Έτσι λοιπόν, όταν ο Αντίοχος έγινε τελικά βασιλιάς των σελευκιδών, είχε στο πλευρό του τη Στρατονίκη, που ήταν ήδη και παλιότερα βασίλισσα.
Πλούταρχος
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011
ΕΙΠΑΝ.....
Δεν υπάρχει σοφία, γι’ αυτόν που δεν έχει αυτοέλεγχο.
Δεν υπάρχει δύναμη συγκέντρωσης, γι’ αυτόν που δεν ελέγχει τον εαυτό του.
Δεν υπάρχει γαλήνη, γι'αυτόν που δεν έχει συγκέντρωση.
Και γι’ αυτόν που δεν έχει γαλήνη, πώς να υπάρξει ευτυχία;
Bhagavad-gītā
Δεν υπάρχει δύναμη συγκέντρωσης, γι’ αυτόν που δεν ελέγχει τον εαυτό του.
Δεν υπάρχει γαλήνη, γι'αυτόν που δεν έχει συγκέντρωση.
Και γι’ αυτόν που δεν έχει γαλήνη, πώς να υπάρξει ευτυχία;
Bhagavad-gītā
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΞΕΡΑΜΕ
Ο Μεγάλος Ασθενής δεν είναι η μικρή Ελλάδα, αλλά η ίδια η ΟΝΕ, όπως συνειδητοποιούν οι ρεαλιστές στους κόλπους της Ενωσης
«Η Ευρώπη αυταπατάται ότι διανύει τα δικά της Επιφάνεια», έγραφε το 2007 ο Βρετανός ιστορικός Πέρι Αντερσον, επεξηγώντας: «Αντί να αποσύρεται στην ιστορική ασημαντότητα, ο Παλαιός Κόσμος αισθάνεται έτοιμος να αναλάβει έναν οικουμενικό ρόλο που δεν έπαιζε ούτε στο ζενίθ της παλιάς του δόξας». Την πνευματική αυτοϊκανοποίηση των ελίτ απηχούσε το πρόσφατο έργο ενός άλλου Βρετανού ιστορικού, του Τόνι Τζουντ, με τίτλο «Μεταπολεμικά: Μια ιστορία της Ευρώπης από το 1945», το οποίο εξυμνούσε «την ανάδυση της Ευρώπης, στην αυγή του 21ου αιώνα, ως υποδείγματος των διεθνιστικών αρετών».
Τη στιγμή που η Αμερική του Μπους, με τον πόλεμο στο Ιράκ, τα σκάνδαλα τύπου Enroκαι τη διάρρηξη της φούσκας των νέων τεχνολογιών βρισκόταν στο ναδίρ της αξιοπιστίας της, ενώ το νεοπαγές ευρώ μεσουρανούσε, ήταν ισχυρός ο πειρασμός να πιστέψει κανείς, μαζί με τον γκουρού των Νέων Εργατικών Μαρκ Λέοναρντ, ότι «ο 21ος Αιώνας θα είναι Ευρωπαϊκός». Από κοντά και ο Γερμανός κοινωνιολόγος Ούλριχ Μπεκ διακήρυσσε: «Το σύνθημα του μέλλοντος θα είναι: Αμερική, κάνε πίσω! Η Ευρώπη επιστρέφει»! Κι ο εκδότης του γαλλικού, θεωρητικού περιοδικού Le Debat, Μαρσέλ Γκοσέ, εκτιμούσε: «Η πολιτική φόρμουλα με την οποία πρωτοπορούν οι Ευρωπαίοι θα αποτελέσει τελικά το μοντέλο για τα έθνη του κόσμου. Αυτό εμπεριέχεται στο γενετικό πρόγραμμα της Ε.Ε.».
Μοιάζει σαν να 'χουν περάσει αιώνες από εκείνη την εποχή που οι Ευρωπαίοι έβλεπαν στα ήρεμα νερά της λίμνης το πιο όμορφο πλάσμα του κόσμου. Μέσα σε τέσσερα χρόνια, με καταλύτη την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ήρθαν τα πάνω - κάτω, έτσι που το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel να κυκλοφορεί με εξώφυλλο το φέρετρο του ευρώ, καλυμμένο με την ελληνική σημαία. Ο Σαρκοζί θεώρησε αναγκαίο να προειδοποιήσει ότι «χωρίς το ευρώ δεν υπάρχει Ευρώπη και χωρίς την Ευρώπη δεν υπάρχει ειρήνη». Ακόμη περισσότερο απαισιόδοξος, ο Βρετανός πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζακ Στρο αναρωτήθηκε: «Αφού το ευρώ θα καταρρεύσει υπό τη σημερινή του μορφή δεν είναι καλύτερα αυτό να γίνει γρήγορα και όχι με έναν αργό θάνατο»;
Είναι αλήθεια ότι η διεθνής οικονομική κρίση δεν ξεκίνησε από την Ευρωζώνη, αλλά από τη Γουόλ Στριτ. Ωστόσο, οι διεθνείς κρίσεις μοιάζουν με τους σεισμούς: οι μεγαλύτερες καταστροφές δεν γίνονται κατ' ανάγκην γύρω από το επίκεντρο του σεισμού, αλλά στις περιοχές με τις πιο ευάλωτες κατασκευές. Η Ευρωζώνη αποδείχθηκε αδύνατος κρίκος, καθώς το κοινό νόμισμα, αντί να παίξει ρόλο αμορτισέρ, που θα απορροφούσε τους κραδασμούς, λειτούργησε ως ενισχυτής, μεγεθύνοντας σε ακρότατο βαθμό τις ανισότητες ανάμεσα στον γερμανικό «πυρήνα» και τη μεσογειακή «περιφέρεια». Σήμερα, οι δονήσεις αυτού του εκρηκτικού δίπολου έχουν ενισχυθεί τόσο πολύ, ώστε να το απειλούν άμεσα με διάρρηξη.
Η δαιμονοποίηση των «σπάταλων» περιφερειακών κρατών είναι μια βολική ερμηνεία της κρίσης από τους πιο δημαγωγικούς, λαϊκιστικούς κύκλους στον ευρωπαϊκό Βορρά, η οποία κατά περίεργο τρόπο μηρυκάζεται από κυβερνήσεις του δοκιμαζόμενου Νότου. Χθες ήμασταν οι βδελυροί χοίροι (PIGS), σήμερα υποβαθμιζόμαστε σε μικρόβια που απειλούν να προκαλέσουν «μόλυνση» (contagion). Οι συνειρμοί έρχονται αβίαστα: αν ο χοίρος έχει μικρές πιθανότητες να εμπνεύσει κάποιες συμπάθειες, τα μικρόβια μπορούν να εξοντωθούν χωρίς έλεος από τους θεράποντες ιατρούς ή τουλάχιστον να κρατηθούν μακριά από το υγιές ευρωπαϊκό σώμα με την επιβολή αυστηρής καραντίνας.
Αν όμως η μικρή Ελλάδα μπορεί να προξενήσει τέτοια «μόλυνση» στην Ευρώπη, μήπως κάτι δεν πάει καλά με το ανοσοποιητικό σύστημα της τελευταίας; Μήπως, με άλλα λόγια, η ελληνική κρίση χρέους δεν είναι η αιτία, παρά μόνο η αφορμή για να εκδηλωθεί μια πολύ βαθύτερη, συστημική κρίση της ΟΝΕ; Το ερώτημα αυτό θέτουν τελευταία ολοένα και περισσότερες φωνές στις ναυαρχίδες του ευρωπαϊκού και αμερικανικού Τύπου.
Γερμανογαλλικό πρόβλημα
«Η κρίση είναι στις Βρυξέλλες, όχι στην Αθήνα», είναι ο τίτλος άρθρου του Ζακ Αταλί στους New York Times της Κυριακής, 19 Ιουνίου. Ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης τονίζει με ωμό ρεαλισμό αυτό που ελάχιστοι Ελληνες πολιτικοί του κατεστημένου τολμούν να ψελλίσουν: «Η ελληνική χρηματοπιστωτική κρίση δεν είναι πλέον ούτε ελληνική ούτε χρηματοπιστωτική. Είναι πολιτική κρίση ολόκληρης της Ευρώπης. Η λύση της δεν είναι πλέον χρηματοπιστωτική, αλλά πολιτική. Δεν είναι πια ζήτημα των Αθηνών, αλλά των Βρυξελλών. Στην πραγματικότητα, είναι ένα γερμανογαλλικό, πάνω απ' όλα, πρόβλημα καθώς οι τράπεζές τους είναι οι περισσότερο εκτεθειμένες».
Την επομένη, ο Ιρβιν Στέλτσερ, πρώην διευθυντής επενδυτικής τράπεζας του Οίκου Ρότσιλντ, έγραφε στην Wall Street Journal ότι «πρέπει να σταματήσουμε να κουνάμε το δάχτυλό μας στην Ελλάδα, λες και είναι αυτή η εστία μιας πιθανής μόλυνσης». Ο Αμερικανός αναλυτής σημειώνει ότι αν το πρόβλημα ήταν περιορισμένο στην Ελλάδα, ή έστω στις περιφερειακές χώρες της Ε.Ε., η αντιμετώπισή του θα ήταν εύκολη.
Από την πλευρά του, ο Τίμοθι Γκάρτον Ας έγραφε στην El Pais της περασμένης Δευτέρας: «Δεν είναι μόνο η Ελλάδα... Η αγανάκτηση ξεχειλίζει, ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι οι νέοι, οι φτωχοί και οι άνεργοι υποχρεώνονται να πληρώσουν το κόστος της έλλειψης διορατικότητας και του εγωισμού των πολιτικών και τραπεζιτών Γερμανίας και Γαλλίας». Ο Βρετανός ιστορικός υποστηρίζει ότι η διάσωση της Ευρωζώνης είναι δυνατή μόνο μέσω ενός πολιτικού σχεδίου μεταμόρφωσης της Ενωσης, κάτι που προϋποθέτει ριζική στροφή της Γερμανίας. Ευσεβείς πόθοι, θα έλεγε η συμπατριώτισσά του, Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία το 1993 προειδοποιούσε τους ευρωπαϊστές: «Δεν πετύχατε την αγκύρωση της Γερμανίας στην Ευρώπη, αλλά της Ευρώπης σε μια εκ νέου κυριαρχική, ενοποιημένη Γερμανία. Στο τέλος, φίλοι μου, θα δείτε ότι το κόλπο δεν δουλεύει»!
* Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής στις 26 Ιουνίου
«Η Ευρώπη αυταπατάται ότι διανύει τα δικά της Επιφάνεια», έγραφε το 2007 ο Βρετανός ιστορικός Πέρι Αντερσον, επεξηγώντας: «Αντί να αποσύρεται στην ιστορική ασημαντότητα, ο Παλαιός Κόσμος αισθάνεται έτοιμος να αναλάβει έναν οικουμενικό ρόλο που δεν έπαιζε ούτε στο ζενίθ της παλιάς του δόξας». Την πνευματική αυτοϊκανοποίηση των ελίτ απηχούσε το πρόσφατο έργο ενός άλλου Βρετανού ιστορικού, του Τόνι Τζουντ, με τίτλο «Μεταπολεμικά: Μια ιστορία της Ευρώπης από το 1945», το οποίο εξυμνούσε «την ανάδυση της Ευρώπης, στην αυγή του 21ου αιώνα, ως υποδείγματος των διεθνιστικών αρετών».
Τη στιγμή που η Αμερική του Μπους, με τον πόλεμο στο Ιράκ, τα σκάνδαλα τύπου Enroκαι τη διάρρηξη της φούσκας των νέων τεχνολογιών βρισκόταν στο ναδίρ της αξιοπιστίας της, ενώ το νεοπαγές ευρώ μεσουρανούσε, ήταν ισχυρός ο πειρασμός να πιστέψει κανείς, μαζί με τον γκουρού των Νέων Εργατικών Μαρκ Λέοναρντ, ότι «ο 21ος Αιώνας θα είναι Ευρωπαϊκός». Από κοντά και ο Γερμανός κοινωνιολόγος Ούλριχ Μπεκ διακήρυσσε: «Το σύνθημα του μέλλοντος θα είναι: Αμερική, κάνε πίσω! Η Ευρώπη επιστρέφει»! Κι ο εκδότης του γαλλικού, θεωρητικού περιοδικού Le Debat, Μαρσέλ Γκοσέ, εκτιμούσε: «Η πολιτική φόρμουλα με την οποία πρωτοπορούν οι Ευρωπαίοι θα αποτελέσει τελικά το μοντέλο για τα έθνη του κόσμου. Αυτό εμπεριέχεται στο γενετικό πρόγραμμα της Ε.Ε.».
Μοιάζει σαν να 'χουν περάσει αιώνες από εκείνη την εποχή που οι Ευρωπαίοι έβλεπαν στα ήρεμα νερά της λίμνης το πιο όμορφο πλάσμα του κόσμου. Μέσα σε τέσσερα χρόνια, με καταλύτη την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ήρθαν τα πάνω - κάτω, έτσι που το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel να κυκλοφορεί με εξώφυλλο το φέρετρο του ευρώ, καλυμμένο με την ελληνική σημαία. Ο Σαρκοζί θεώρησε αναγκαίο να προειδοποιήσει ότι «χωρίς το ευρώ δεν υπάρχει Ευρώπη και χωρίς την Ευρώπη δεν υπάρχει ειρήνη». Ακόμη περισσότερο απαισιόδοξος, ο Βρετανός πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζακ Στρο αναρωτήθηκε: «Αφού το ευρώ θα καταρρεύσει υπό τη σημερινή του μορφή δεν είναι καλύτερα αυτό να γίνει γρήγορα και όχι με έναν αργό θάνατο»;
Είναι αλήθεια ότι η διεθνής οικονομική κρίση δεν ξεκίνησε από την Ευρωζώνη, αλλά από τη Γουόλ Στριτ. Ωστόσο, οι διεθνείς κρίσεις μοιάζουν με τους σεισμούς: οι μεγαλύτερες καταστροφές δεν γίνονται κατ' ανάγκην γύρω από το επίκεντρο του σεισμού, αλλά στις περιοχές με τις πιο ευάλωτες κατασκευές. Η Ευρωζώνη αποδείχθηκε αδύνατος κρίκος, καθώς το κοινό νόμισμα, αντί να παίξει ρόλο αμορτισέρ, που θα απορροφούσε τους κραδασμούς, λειτούργησε ως ενισχυτής, μεγεθύνοντας σε ακρότατο βαθμό τις ανισότητες ανάμεσα στον γερμανικό «πυρήνα» και τη μεσογειακή «περιφέρεια». Σήμερα, οι δονήσεις αυτού του εκρηκτικού δίπολου έχουν ενισχυθεί τόσο πολύ, ώστε να το απειλούν άμεσα με διάρρηξη.
Η δαιμονοποίηση των «σπάταλων» περιφερειακών κρατών είναι μια βολική ερμηνεία της κρίσης από τους πιο δημαγωγικούς, λαϊκιστικούς κύκλους στον ευρωπαϊκό Βορρά, η οποία κατά περίεργο τρόπο μηρυκάζεται από κυβερνήσεις του δοκιμαζόμενου Νότου. Χθες ήμασταν οι βδελυροί χοίροι (PIGS), σήμερα υποβαθμιζόμαστε σε μικρόβια που απειλούν να προκαλέσουν «μόλυνση» (contagion). Οι συνειρμοί έρχονται αβίαστα: αν ο χοίρος έχει μικρές πιθανότητες να εμπνεύσει κάποιες συμπάθειες, τα μικρόβια μπορούν να εξοντωθούν χωρίς έλεος από τους θεράποντες ιατρούς ή τουλάχιστον να κρατηθούν μακριά από το υγιές ευρωπαϊκό σώμα με την επιβολή αυστηρής καραντίνας.
Αν όμως η μικρή Ελλάδα μπορεί να προξενήσει τέτοια «μόλυνση» στην Ευρώπη, μήπως κάτι δεν πάει καλά με το ανοσοποιητικό σύστημα της τελευταίας; Μήπως, με άλλα λόγια, η ελληνική κρίση χρέους δεν είναι η αιτία, παρά μόνο η αφορμή για να εκδηλωθεί μια πολύ βαθύτερη, συστημική κρίση της ΟΝΕ; Το ερώτημα αυτό θέτουν τελευταία ολοένα και περισσότερες φωνές στις ναυαρχίδες του ευρωπαϊκού και αμερικανικού Τύπου.
Γερμανογαλλικό πρόβλημα
«Η κρίση είναι στις Βρυξέλλες, όχι στην Αθήνα», είναι ο τίτλος άρθρου του Ζακ Αταλί στους New York Times της Κυριακής, 19 Ιουνίου. Ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης τονίζει με ωμό ρεαλισμό αυτό που ελάχιστοι Ελληνες πολιτικοί του κατεστημένου τολμούν να ψελλίσουν: «Η ελληνική χρηματοπιστωτική κρίση δεν είναι πλέον ούτε ελληνική ούτε χρηματοπιστωτική. Είναι πολιτική κρίση ολόκληρης της Ευρώπης. Η λύση της δεν είναι πλέον χρηματοπιστωτική, αλλά πολιτική. Δεν είναι πια ζήτημα των Αθηνών, αλλά των Βρυξελλών. Στην πραγματικότητα, είναι ένα γερμανογαλλικό, πάνω απ' όλα, πρόβλημα καθώς οι τράπεζές τους είναι οι περισσότερο εκτεθειμένες».
Την επομένη, ο Ιρβιν Στέλτσερ, πρώην διευθυντής επενδυτικής τράπεζας του Οίκου Ρότσιλντ, έγραφε στην Wall Street Journal ότι «πρέπει να σταματήσουμε να κουνάμε το δάχτυλό μας στην Ελλάδα, λες και είναι αυτή η εστία μιας πιθανής μόλυνσης». Ο Αμερικανός αναλυτής σημειώνει ότι αν το πρόβλημα ήταν περιορισμένο στην Ελλάδα, ή έστω στις περιφερειακές χώρες της Ε.Ε., η αντιμετώπισή του θα ήταν εύκολη.
Από την πλευρά του, ο Τίμοθι Γκάρτον Ας έγραφε στην El Pais της περασμένης Δευτέρας: «Δεν είναι μόνο η Ελλάδα... Η αγανάκτηση ξεχειλίζει, ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι οι νέοι, οι φτωχοί και οι άνεργοι υποχρεώνονται να πληρώσουν το κόστος της έλλειψης διορατικότητας και του εγωισμού των πολιτικών και τραπεζιτών Γερμανίας και Γαλλίας». Ο Βρετανός ιστορικός υποστηρίζει ότι η διάσωση της Ευρωζώνης είναι δυνατή μόνο μέσω ενός πολιτικού σχεδίου μεταμόρφωσης της Ενωσης, κάτι που προϋποθέτει ριζική στροφή της Γερμανίας. Ευσεβείς πόθοι, θα έλεγε η συμπατριώτισσά του, Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία το 1993 προειδοποιούσε τους ευρωπαϊστές: «Δεν πετύχατε την αγκύρωση της Γερμανίας στην Ευρώπη, αλλά της Ευρώπης σε μια εκ νέου κυριαρχική, ενοποιημένη Γερμανία. Στο τέλος, φίλοι μου, θα δείτε ότι το κόλπο δεν δουλεύει»!
* Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής στις 26 Ιουνίου
ΔΙΑΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΧΡΕΩΝ!
ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΗΣ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ!
Η συνέντευξη στο Spiegel του....
έγκριτου Γερμανού ιστορικού Άλμπερτ Ρίτσλ συνιστά καταπέλτη για την εθελόδουλη πολιτική και οικονομική τάξη της χώραςκαι όχι μόνο, η οποία έχει παραδοθεί στην τρόικα καιθεωρεί τη στάση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του, όχι μόνο ανεδαφικά αιτήματα αλλά και περίπου εγκλήματα καθοσιώσεως!
Ο Άλμπερτ Ριτσλ απομυθοποιεί αυτές τις απόψεις,θυμίζει πτωχεύσεις και διαγραφές χρεών της Γερμανίας και κυρίως τονίζει ότι όσο η Γερμανία πιέζει την Ελλάδα, τότε η τελευταία μπορεί να εγείρει θέματα πολεμικών αποζημιώσεων και να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου!
Ποιοι όμως θα τα πράξουν;
«Eάν νομίζεται ότι το πρόβλημα χρέους της Eλλάδας είναι το χειρότερο στην ιστορία της Eυρώπης, κάνετε λάθος». O Γερμανός ιστορικός, Aλμπρεχτ Pιτσλ, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα του Spiegel, υποστηρίζει ότι η Γερμανία ήταν η μεγαλύτερη χώρα- οφειλέτης τον 20ο αιώνα.
Kαι προειδοποιεί ότι πρέπει η προσέγγισή της όσον αφορά την κρίση στην Eυρωζώνη να γίνει με αγνότητα και απλότητα, διαφορετικά θα έρθει αντιμέτωπη με την αναζωπύρωση των αιτημάτων καταβολής πολεμικών αποζημιώσεων.
Mπορεί το Bερολίνο να επιδεικνύει αδιαλλαξία, απαιτώντας υπακοή από την Aθήνα, αλλά αυτό δεν αιτιολογείται, καθώς, τον προηγούμενο αιώνα, στη Γερμανία ήταν που έλαβαν χώρα οι μεγαλύτερες κρατικές χρεοκοπίες της σύγχρονης ιστορίας, υποστηρίζει ο κ. Pιτσλ. Kαι τονίζει ότι χάρη στις HΠA, και τα τεράστια κεφάλαια που διέθεσαν μετά τον A΄ και τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία είναι σήμερα το αφεντικό της Eυρώπης.
«Aπό το 1924 μέχρι το 1929 η Δημοκρατία της Bαϊμάρης ήταν χρεωμένη, και δανειζόταν από την Aμερική για την καταβολή των αποζημιώσεων για τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. H πυραμίδα του χρέους κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1931.
Καταστροφή
Tα κεφάλαια χάθηκαν και οι HΠA, όπως και η παγκόσμια οικονομία, υπέστησαν τεράστια καταστροφή. H κατάσταση ήταν ίδια μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά οι αποζημιώσεις πάγωσαν μέχρι τη μελλοντική ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Eτσι σώθηκε η Γερμανία και δημιούργησε το οικονομικό θαύμα της δεκαετίας του ΄50. Tο 1953 οι HΠA «κούρεψαν» το γερμανικό χρέος, καθιστώντας το παρά πολύ μικρό. Tέλος, από το 1990 και μετά, η Γερμανία δεν κατέβαλε αποζημιώσεις σε καμία χώρα, ούτε φυσικά στην Eλλάδα.
Σε σύγκριση με τη χρεοκοπία της Γερμανίας μόνο τη δεκαετία του ΄30 τα σημερινά προβλήματα χρέους της Eλλάδας είναι ασήμαντα».
Οφειλές
O κ. Pιτσλ επισήμανε ότι κανείς στην Eλλάδα δεν ξεχνά πως η Γερμανία οφείλει την οικονομική της ευημερία στη χάρη που της έκαναν οι υπόλοιπες χώρες, οι οποίες βαθμιαία παραιτήθηκαν από τις πολεμικές αποζημιώσεις.
«Eάν η Eλλάδα αλλάξει τη στάση της στο ζήτημα αυτό, θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες χώρες. Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που η Eλλάδα στήνεται ξανά στα πόδια της με τα χρήματά μας. Eάν δεν πληρώσουμε, οι παλιοί λογαριασμοί θα εμφανιστούν ξανά».
O Γερμανός ιστορικός πιστεύει ότι οι δανειστές της Eλλάδας θα πρέπει να διαγράψουν μεγάλο μέρος του χρέους της, και καθώς ορισμένες τράπεζες δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν μία τέτοια κατάσταση, θα πρέπει να υπάρξουν νέα προγράμματα οικονομικής βοήθειας. «Θα κοστίσει ακριβά στη Γερμανία, αλλά, σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να πληρώσει», κατέληξε ο κ. Pιτσλ.
ΠΗΓΗ: iskra.gr
ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΗΣ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ!
Η συνέντευξη στο Spiegel του....
έγκριτου Γερμανού ιστορικού Άλμπερτ Ρίτσλ συνιστά καταπέλτη για την εθελόδουλη πολιτική και οικονομική τάξη της χώραςκαι όχι μόνο, η οποία έχει παραδοθεί στην τρόικα καιθεωρεί τη στάση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του, όχι μόνο ανεδαφικά αιτήματα αλλά και περίπου εγκλήματα καθοσιώσεως!
Ο Άλμπερτ Ριτσλ απομυθοποιεί αυτές τις απόψεις,θυμίζει πτωχεύσεις και διαγραφές χρεών της Γερμανίας και κυρίως τονίζει ότι όσο η Γερμανία πιέζει την Ελλάδα, τότε η τελευταία μπορεί να εγείρει θέματα πολεμικών αποζημιώσεων και να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου!
Ποιοι όμως θα τα πράξουν;
«Eάν νομίζεται ότι το πρόβλημα χρέους της Eλλάδας είναι το χειρότερο στην ιστορία της Eυρώπης, κάνετε λάθος». O Γερμανός ιστορικός, Aλμπρεχτ Pιτσλ, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα του Spiegel, υποστηρίζει ότι η Γερμανία ήταν η μεγαλύτερη χώρα- οφειλέτης τον 20ο αιώνα.
Kαι προειδοποιεί ότι πρέπει η προσέγγισή της όσον αφορά την κρίση στην Eυρωζώνη να γίνει με αγνότητα και απλότητα, διαφορετικά θα έρθει αντιμέτωπη με την αναζωπύρωση των αιτημάτων καταβολής πολεμικών αποζημιώσεων.
Mπορεί το Bερολίνο να επιδεικνύει αδιαλλαξία, απαιτώντας υπακοή από την Aθήνα, αλλά αυτό δεν αιτιολογείται, καθώς, τον προηγούμενο αιώνα, στη Γερμανία ήταν που έλαβαν χώρα οι μεγαλύτερες κρατικές χρεοκοπίες της σύγχρονης ιστορίας, υποστηρίζει ο κ. Pιτσλ. Kαι τονίζει ότι χάρη στις HΠA, και τα τεράστια κεφάλαια που διέθεσαν μετά τον A΄ και τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία είναι σήμερα το αφεντικό της Eυρώπης.
«Aπό το 1924 μέχρι το 1929 η Δημοκρατία της Bαϊμάρης ήταν χρεωμένη, και δανειζόταν από την Aμερική για την καταβολή των αποζημιώσεων για τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. H πυραμίδα του χρέους κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1931.
Καταστροφή
Tα κεφάλαια χάθηκαν και οι HΠA, όπως και η παγκόσμια οικονομία, υπέστησαν τεράστια καταστροφή. H κατάσταση ήταν ίδια μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά οι αποζημιώσεις πάγωσαν μέχρι τη μελλοντική ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Eτσι σώθηκε η Γερμανία και δημιούργησε το οικονομικό θαύμα της δεκαετίας του ΄50. Tο 1953 οι HΠA «κούρεψαν» το γερμανικό χρέος, καθιστώντας το παρά πολύ μικρό. Tέλος, από το 1990 και μετά, η Γερμανία δεν κατέβαλε αποζημιώσεις σε καμία χώρα, ούτε φυσικά στην Eλλάδα.
Σε σύγκριση με τη χρεοκοπία της Γερμανίας μόνο τη δεκαετία του ΄30 τα σημερινά προβλήματα χρέους της Eλλάδας είναι ασήμαντα».
Οφειλές
O κ. Pιτσλ επισήμανε ότι κανείς στην Eλλάδα δεν ξεχνά πως η Γερμανία οφείλει την οικονομική της ευημερία στη χάρη που της έκαναν οι υπόλοιπες χώρες, οι οποίες βαθμιαία παραιτήθηκαν από τις πολεμικές αποζημιώσεις.
«Eάν η Eλλάδα αλλάξει τη στάση της στο ζήτημα αυτό, θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες χώρες. Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που η Eλλάδα στήνεται ξανά στα πόδια της με τα χρήματά μας. Eάν δεν πληρώσουμε, οι παλιοί λογαριασμοί θα εμφανιστούν ξανά».
O Γερμανός ιστορικός πιστεύει ότι οι δανειστές της Eλλάδας θα πρέπει να διαγράψουν μεγάλο μέρος του χρέους της, και καθώς ορισμένες τράπεζες δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν μία τέτοια κατάσταση, θα πρέπει να υπάρξουν νέα προγράμματα οικονομικής βοήθειας. «Θα κοστίσει ακριβά στη Γερμανία, αλλά, σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να πληρώσει», κατέληξε ο κ. Pιτσλ.
ΠΗΓΗ: iskra.gr
Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011
Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΥΜΑ ΜΙΑΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ.ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Σε αναμονή της απόφασης του ομοσπονδιακού συνταγματικού δικαστηρίου της Καρλσρούης, αναφορικά με την προσφυγή Γερμανών πολιτών ενάντια στο πακέτο στήριξης της Ελλάδας από την γερμανική κυβέρνηση, που θα βγει στις 5 Ιουλίου του 2011, στον γερμανικό τύπο εμφανίζονται άρθρα που απεικονίζουν τη δημόσια συζήτηση σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα.
Είναι ενδιαφέρον το ότι τα ελληνικά καθεστωτικά μέσα, προκειμένου να αποτρέψουν τους έλληνες πολίτες από την ενημέρωση, σε σχέση με τα τεκταινόμενα στην Γερμανία, αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα, έχουν επιχειρήσει να συκοφαντήσουν τους γερμανούς πολίτες που έκαναν την προσφυγή, χαρακτηρίζοντάς τους ως ανθέλληνες.
Φυσικά συμβαίνει το αντίστροφο.
Γερμανοί πολίτες που αντιλαμβάνονται τον ορατό κίνδυνο να καταργηθεί η δημοκρατία στην Ελλάδα, όσο και συνολικά στην ΕΕ, επιχειρούν να φρενάρουν τα σχέδια του ...κλαμπ του Βερολίνου.
Σε άρθρο του με τίτλο «Das Drama der Solidarität» στην Frankfurter Allgemeine Zeitung (http://www.faz.net/...13-6-2011), ο συγγραφέας και οικονομικός αναλυτής Rainer Hank, αναλύει το ελληνικό δράμα αναφερόμενος ταυτόχρονα σε εκτιμήσεις κορυφαίων οικονομολόγων και πολιτικών της Γερμανίας.
Όπως έχει αποκαλύψει και το περιοδικό Spiegel στο παρελθόν, το γερμανικό σχέδιο για τη διάσωση της Ελλάδας περιλαμβάνεται σε αυτό που έχει ονομαστεί «ελεγχόμενη χρεοκοπία» που συνδυάζεται με την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στο «κλαμπ ου Βερολίνου».
Αυτό προϋποθέτει την χρηματοδότηση της Ελλάδας για τη διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, που μοιραία φτάνει σε ένα τέλος.
Με το τέλος της «αλληλεγγύης» και αφού η Ελλάδα θα αδυνατεί να εξυπηρετήσει το υπέρογκο χρέος της, που γιγαντώθηκε από τα πακέτα διάσωσης, ξεκινάει η διαδικασία πτώχευσης.
Κατά τη διαδικασία αυτή, οι θεσμικοί και ιδιώτες πιστωτές κόβουν ένα μέρος του χρέους για να γίνει βιώσιμο, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρεται σε αυτούς η πολιτική εξουσία της χώρας.
Το διευθυντήριο πολιτικού ελέγχου της Ελλάδας θα είναι το «κλαμπ του Βερολίνου», το οποίο μέσω του υπουργείου οικονομικών θα επιβάλλει την οικονομική πολιτική στις κυβερνήσεις μαριονέτες.
Το «κλαμπ του Βερολίνου» θα ελέγχεται κυρίως από τις χώρες του Ευρωπαϊκού πυρήνα (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία) και με τη συμμετοχή ισχυρών οικονομικών χαρτοφυλακίων.
Είναι φανερό ότι η γερμανική γεωπολιτική πρυτανεύει σε κάθε ενέργεια σχεδιασμού, με σκοπό την μετατροπή της Ελλάδας σε Γερμανικό προτεκτοράτο.
Θα έχει ενδιαφέρον άλλωστε, αν πραγματωθεί το σχέδιο αυτό, να δούμε σε ποιες χώρες θα εκποιηθεί η δημόσια περιουσία και σε ποιους τομείς (ενέργεια, νερό κτλ.), ώστε να καταλάβουμε τις γεωπολιτικές ισορροπίες που επιδιώκει ο ευρωπαϊκός νεοαποικισμός του 21ου αιώνα.
Η κρισιμότητα της συζήτησης που διεξάγεται στη Γερμανία έχει να κάνει με το σχέδιο αυτό, που ξαναφέρνει στο προσκήνιο την γερμανική ναζιστική γεωπολιτική- με την διεκδίκηση «ζωτικού χώρου»- και επιστρέφει την πολιτική ατζέντα στις πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεκαετίες: Γερμανική ηγεμονία της Ευρώπης.
Σε αυτό το πλαίσιο, γερμανοί δημοκράτες αντιλαμβάνονται ότι επαναλαμβάνεται το σκηνικό του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου και αντιδρούν στα σχέδια εκφασισμού της Ευρώπης.
Ο Hank αναφέρεται σε δηλώσεις του R. Brüderle, πρώην υπουργού οικονομίας και μέλους του γερμανικού κοινοβουλίαου του κόμματος FDP, που αναφέρει ότι «η Ελλάδα είναι πια σαν γερμανικό προτεκτοράτο».
Αντίστοιχα ο οικονομολόγος Roland Vaubel, δηλώνει ότι «η Ελλάδα με αντάλλαγμα τη χρηματοδότησή της έχει οδηγηθεί σε κατάσταση μεσαιωνικής δουλοπαροικίας», «μία κατάσταση που ξεκίνησε από το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης».
Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, γράφει ο Hanke, πουλήθηκε στους πιστωτές της.
Τα δισεκατομμύρια των δανείων, που αποβλέπουν στη διάσωση των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, αποτελούν στην πραγματικότητα δωροδοκία για το ξεπούλημα της χώρας και καταλήγει ότι η Ελλάδα παραμένει ετοιμοθάνατη από μία συμμορία εκβιαστών, τα τέρατα, όπως τους αποκαλεί ο συγγραφέας Hans Magnus Enzensberger.
Επιπλέον, η πνευματική ελίτ της αριστερής πτέρυγας (Jürgen Habermas και Joschka Fischer), δεν συνειδητοποιεί ότι παρέχοντας στήριξη στην πολιτική ελίτ των Ευρορομαντικών, εξυπηρετεί τους πράκτορες του χρηματιστικού κεφαλαίου, τις ιδιωτικές τράπεζες.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, καταλήγει ο Hank, αντιλαμβάνονται ότι κάτι πολύ σοβαρό διακυβεύεται στην Ευρώπη, που δεν είναι άλλο από την ελευθερία των πολιτών.
Kritik-αλεπου του ολυμπου
Είναι ενδιαφέρον το ότι τα ελληνικά καθεστωτικά μέσα, προκειμένου να αποτρέψουν τους έλληνες πολίτες από την ενημέρωση, σε σχέση με τα τεκταινόμενα στην Γερμανία, αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα, έχουν επιχειρήσει να συκοφαντήσουν τους γερμανούς πολίτες που έκαναν την προσφυγή, χαρακτηρίζοντάς τους ως ανθέλληνες.
Φυσικά συμβαίνει το αντίστροφο.
Γερμανοί πολίτες που αντιλαμβάνονται τον ορατό κίνδυνο να καταργηθεί η δημοκρατία στην Ελλάδα, όσο και συνολικά στην ΕΕ, επιχειρούν να φρενάρουν τα σχέδια του ...κλαμπ του Βερολίνου.
Σε άρθρο του με τίτλο «Das Drama der Solidarität» στην Frankfurter Allgemeine Zeitung (http://www.faz.net/...13-6-2011), ο συγγραφέας και οικονομικός αναλυτής Rainer Hank, αναλύει το ελληνικό δράμα αναφερόμενος ταυτόχρονα σε εκτιμήσεις κορυφαίων οικονομολόγων και πολιτικών της Γερμανίας.
Όπως έχει αποκαλύψει και το περιοδικό Spiegel στο παρελθόν, το γερμανικό σχέδιο για τη διάσωση της Ελλάδας περιλαμβάνεται σε αυτό που έχει ονομαστεί «ελεγχόμενη χρεοκοπία» που συνδυάζεται με την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στο «κλαμπ ου Βερολίνου».
Αυτό προϋποθέτει την χρηματοδότηση της Ελλάδας για τη διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, που μοιραία φτάνει σε ένα τέλος.
Με το τέλος της «αλληλεγγύης» και αφού η Ελλάδα θα αδυνατεί να εξυπηρετήσει το υπέρογκο χρέος της, που γιγαντώθηκε από τα πακέτα διάσωσης, ξεκινάει η διαδικασία πτώχευσης.
Κατά τη διαδικασία αυτή, οι θεσμικοί και ιδιώτες πιστωτές κόβουν ένα μέρος του χρέους για να γίνει βιώσιμο, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρεται σε αυτούς η πολιτική εξουσία της χώρας.
Το διευθυντήριο πολιτικού ελέγχου της Ελλάδας θα είναι το «κλαμπ του Βερολίνου», το οποίο μέσω του υπουργείου οικονομικών θα επιβάλλει την οικονομική πολιτική στις κυβερνήσεις μαριονέτες.
Το «κλαμπ του Βερολίνου» θα ελέγχεται κυρίως από τις χώρες του Ευρωπαϊκού πυρήνα (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία) και με τη συμμετοχή ισχυρών οικονομικών χαρτοφυλακίων.
Είναι φανερό ότι η γερμανική γεωπολιτική πρυτανεύει σε κάθε ενέργεια σχεδιασμού, με σκοπό την μετατροπή της Ελλάδας σε Γερμανικό προτεκτοράτο.
Θα έχει ενδιαφέρον άλλωστε, αν πραγματωθεί το σχέδιο αυτό, να δούμε σε ποιες χώρες θα εκποιηθεί η δημόσια περιουσία και σε ποιους τομείς (ενέργεια, νερό κτλ.), ώστε να καταλάβουμε τις γεωπολιτικές ισορροπίες που επιδιώκει ο ευρωπαϊκός νεοαποικισμός του 21ου αιώνα.
Η κρισιμότητα της συζήτησης που διεξάγεται στη Γερμανία έχει να κάνει με το σχέδιο αυτό, που ξαναφέρνει στο προσκήνιο την γερμανική ναζιστική γεωπολιτική- με την διεκδίκηση «ζωτικού χώρου»- και επιστρέφει την πολιτική ατζέντα στις πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεκαετίες: Γερμανική ηγεμονία της Ευρώπης.
Σε αυτό το πλαίσιο, γερμανοί δημοκράτες αντιλαμβάνονται ότι επαναλαμβάνεται το σκηνικό του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου και αντιδρούν στα σχέδια εκφασισμού της Ευρώπης.
Ο Hank αναφέρεται σε δηλώσεις του R. Brüderle, πρώην υπουργού οικονομίας και μέλους του γερμανικού κοινοβουλίαου του κόμματος FDP, που αναφέρει ότι «η Ελλάδα είναι πια σαν γερμανικό προτεκτοράτο».
Αντίστοιχα ο οικονομολόγος Roland Vaubel, δηλώνει ότι «η Ελλάδα με αντάλλαγμα τη χρηματοδότησή της έχει οδηγηθεί σε κατάσταση μεσαιωνικής δουλοπαροικίας», «μία κατάσταση που ξεκίνησε από το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης».
Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, γράφει ο Hanke, πουλήθηκε στους πιστωτές της.
Τα δισεκατομμύρια των δανείων, που αποβλέπουν στη διάσωση των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, αποτελούν στην πραγματικότητα δωροδοκία για το ξεπούλημα της χώρας και καταλήγει ότι η Ελλάδα παραμένει ετοιμοθάνατη από μία συμμορία εκβιαστών, τα τέρατα, όπως τους αποκαλεί ο συγγραφέας Hans Magnus Enzensberger.
Επιπλέον, η πνευματική ελίτ της αριστερής πτέρυγας (Jürgen Habermas και Joschka Fischer), δεν συνειδητοποιεί ότι παρέχοντας στήριξη στην πολιτική ελίτ των Ευρορομαντικών, εξυπηρετεί τους πράκτορες του χρηματιστικού κεφαλαίου, τις ιδιωτικές τράπεζες.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, καταλήγει ο Hank, αντιλαμβάνονται ότι κάτι πολύ σοβαρό διακυβεύεται στην Ευρώπη, που δεν είναι άλλο από την ελευθερία των πολιτών.
Kritik-αλεπου του ολυμπου
ΛΕΝΕ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ,ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΗ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Αναφορικά με την κατάσταση του ελληνικού χρέους, δύο είναι οι δηλώσεις που σήμερα το πρωί ξεχωρίζουν. Κατ ‘αρχάς, ο Simon Tilford, επικεφαλής οικονομολόγος του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση στο Λονδίνο τονίζει: “Λένε στους Έλληνες να δεχτούν περισσότερο από το φάρμακο που έχει ήδη αποτύχει για τη θεραπεία της νόσου” Η συνέπεια αυτού είναι ότι η Ελλάδα έχει έχει ήδη εισέλθει σε μια «παγίδα θανάτου».
Η άλλη δήλωση σχετίζεται με το πώς οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα ασχοληθούν με ένα μέρος του κόστους , της δεύτερης διάσωσης της Ελλάδας:
« Το κόλπο θα είναι για τον ιδιωτικό τομέα να αναλάβει τις ζημίες στα ελληνικά ομόλογα, χωρίς η Ελλάδα να κηρύσσεται έκπτωτη”.
Το πρόβλημα: «Αν οι τράπεζες αναγκασθούν να δεχτούν απώλειες, οι εταιρείες αξιολόγησης πιθανόν να κηρύξουν χρεοκοπία. Ακόμη και αν οι τράπεζες λειτουργούν σε εθελοντική βάση, η Ελλάδα θα μπορούσε ακόμη να χρεοκοπήσει για μερικά από τα χρέη της.
Ο Marty Feldstein, ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ, εξετάζει το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες: «Εάν η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα σε πτώχευση, θα ήταν καλύτερο αν η πτώχευση συμβεί τώρα … Αλλά η Ελλάδα δεν είναι η μόνη προς πτώχευση χώρα και μια χρεοκοπία από την Αθήνα θα μπορούσε να προκαλέσει χρεοκοπία στην Πορτογαλία, την Ιρλανδία και ενδεχομένως την Ισπανία.
Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναγκάζουν την Ελλάδα (και μέσω αυτής τις άλλες χώρες) να συνεχίσει να παίρνει περισσότερο από το ίδιο φάρμακο.
Αυτό φαίνεται όπως μια σκηνή από μια παλιά ταινία Peter Sellers!
Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σύστημα Ponzi που πρωταγωνιστεί μια ομάδα κωμικών χαρακτήρων. Η πυραμίδα Ponzi: Δανείζομαι όλο και περισσότερα χρήματα για να πληρώσω τους τόκους για το αυξανόμενο χρέος. Αυτή είναι η «παγίδα θανάτου» που αναφέρεται παραπάνω.
Πεποίθησή μου είναι ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα είναι ο τελικός κριτής αυτής της εικόνας.
Πιστεύω ότι οι «ηγέτες» της Ευρώπης δημιουργούν ένα “άνευ κινδύνου” στοίχημα, όπου πολλά hedge funds και άλλοι επενδυτές με πολλά χρήματα περιμένουν με αγωνία να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να κερδοσκοπήσουν.
Οι κυβερνήσεις φαίνεται να έχουν μια τάση για τη δημιουργία τέτοιων «μηδενικού κινδύνου» στοιχημάτων.
Απλά ρωτήστε τον George Soros…
Μετάφραση από seekingalpha-ΟΛΥΜΠΙΑ
Η άλλη δήλωση σχετίζεται με το πώς οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα ασχοληθούν με ένα μέρος του κόστους , της δεύτερης διάσωσης της Ελλάδας:
« Το κόλπο θα είναι για τον ιδιωτικό τομέα να αναλάβει τις ζημίες στα ελληνικά ομόλογα, χωρίς η Ελλάδα να κηρύσσεται έκπτωτη”.
Το πρόβλημα: «Αν οι τράπεζες αναγκασθούν να δεχτούν απώλειες, οι εταιρείες αξιολόγησης πιθανόν να κηρύξουν χρεοκοπία. Ακόμη και αν οι τράπεζες λειτουργούν σε εθελοντική βάση, η Ελλάδα θα μπορούσε ακόμη να χρεοκοπήσει για μερικά από τα χρέη της.
Ο Marty Feldstein, ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ, εξετάζει το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες: «Εάν η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα σε πτώχευση, θα ήταν καλύτερο αν η πτώχευση συμβεί τώρα … Αλλά η Ελλάδα δεν είναι η μόνη προς πτώχευση χώρα και μια χρεοκοπία από την Αθήνα θα μπορούσε να προκαλέσει χρεοκοπία στην Πορτογαλία, την Ιρλανδία και ενδεχομένως την Ισπανία.
Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναγκάζουν την Ελλάδα (και μέσω αυτής τις άλλες χώρες) να συνεχίσει να παίρνει περισσότερο από το ίδιο φάρμακο.
Αυτό φαίνεται όπως μια σκηνή από μια παλιά ταινία Peter Sellers!
Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σύστημα Ponzi που πρωταγωνιστεί μια ομάδα κωμικών χαρακτήρων. Η πυραμίδα Ponzi: Δανείζομαι όλο και περισσότερα χρήματα για να πληρώσω τους τόκους για το αυξανόμενο χρέος. Αυτή είναι η «παγίδα θανάτου» που αναφέρεται παραπάνω.
Πεποίθησή μου είναι ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα είναι ο τελικός κριτής αυτής της εικόνας.
Πιστεύω ότι οι «ηγέτες» της Ευρώπης δημιουργούν ένα “άνευ κινδύνου” στοίχημα, όπου πολλά hedge funds και άλλοι επενδυτές με πολλά χρήματα περιμένουν με αγωνία να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να κερδοσκοπήσουν.
Οι κυβερνήσεις φαίνεται να έχουν μια τάση για τη δημιουργία τέτοιων «μηδενικού κινδύνου» στοιχημάτων.
Απλά ρωτήστε τον George Soros…
Μετάφραση από seekingalpha-ΟΛΥΜΠΙΑ
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Με σθένος υπερασπίσθηκε την χώρα μας ο Κον Μπεντίτ
Οργισμένη απάντηση έδωσε ο Γάλλος πολιτικός Ντάνιελ Κον Μπεντίτ σε ερώτηση Γάλλου πολίτη που τον ρώτησε «γιατί θα πρέπει οι ευρωπαίοι να πληρώσουν για τις ελληνικές ατασθαλίες».
Ο αρχηγός του κόμματος των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερασπίσθηκε με σθένος της Ελλάδας και έκανε λόγο για ένα ευρύτερο πρόβλημα, όχι μόνο ελληνικό. Ο κ. Μπεντίτ έδωσε ραδιοφωνική συνέντευξη σε γαλλικό σταθμό και ζήτησε αλληλεγγύη στην Ευρώπη.
«Το θέμα έχει αρχίσει να με νευριάζει, το να μιλάμε σαν να υπάρχει ένα μόνο μαύρο πρόβατο στην Ευρώπη, οι Έλληνες, ενώ όλοι οι άλλοι είναι λευκοί και άψογοι», δήλωσε ο Μπεντίτ. «Εγώ λέω ότι οι περισσότεροι είναι το ίδιο φαύλοι με τους Έλληνες ή λίγο φαύλοι όπως οι Έλληνες», συμπλήρωσε.
Παράλληλα ο Γάλλος πολιτικός θύμισε τις προϋποθέσεις που είχαν θέσει η Μέρκελ και ο Σαρκοζί στον Παπανδρέου πριν ένα χρόνο. «Η προϋπόθεση που έθεσαν Σαρκοζί και Μέρκελ στον Έλληνα πρωθυπουργό, πριν από ένα χρόνο, όταν προσπαθούσε να εξασφαλίσει το πρώτο μέρος του δανείου, ήταν η δέσμευση του για την εκπλήρωση όλων των συμβολαίων που είχε η Ελλάδα για στρατιωτικούς εξοπλισμούς ή άλλα, με τις γαλλικές και γερμανικές βιομηχανίες».
«Όταν μιλάμε για ελληνική διαφθορά να έχουμε υπόψη ότι οι γαλλικές, γερμανικές, σκανδιναβικές ή άλλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες και επιχειρήσεις συμμετείχαν σε αυτή τη διαφθορά», απάντησε ο Μπεντίτ απευθυνόμενος στον ακροατή. «Όταν επομένως μιλάτε για ατασθαλίες, να αναφέρεσθε στις ατασθαλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι μόνο στην Ελλάδα. Θα πρέπει να σταματήσουμε πλέον να φορτώνουμε στην Ελλάδα μια συμπεριφορά που στην ουσία είναι γενικευμένη», πρόσθεσε.
Οργισμένη απάντηση έδωσε ο Γάλλος πολιτικός Ντάνιελ Κον Μπεντίτ σε ερώτηση Γάλλου πολίτη που τον ρώτησε «γιατί θα πρέπει οι ευρωπαίοι να πληρώσουν για τις ελληνικές ατασθαλίες».
Ο αρχηγός του κόμματος των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερασπίσθηκε με σθένος της Ελλάδας και έκανε λόγο για ένα ευρύτερο πρόβλημα, όχι μόνο ελληνικό. Ο κ. Μπεντίτ έδωσε ραδιοφωνική συνέντευξη σε γαλλικό σταθμό και ζήτησε αλληλεγγύη στην Ευρώπη.
«Το θέμα έχει αρχίσει να με νευριάζει, το να μιλάμε σαν να υπάρχει ένα μόνο μαύρο πρόβατο στην Ευρώπη, οι Έλληνες, ενώ όλοι οι άλλοι είναι λευκοί και άψογοι», δήλωσε ο Μπεντίτ. «Εγώ λέω ότι οι περισσότεροι είναι το ίδιο φαύλοι με τους Έλληνες ή λίγο φαύλοι όπως οι Έλληνες», συμπλήρωσε.
Παράλληλα ο Γάλλος πολιτικός θύμισε τις προϋποθέσεις που είχαν θέσει η Μέρκελ και ο Σαρκοζί στον Παπανδρέου πριν ένα χρόνο. «Η προϋπόθεση που έθεσαν Σαρκοζί και Μέρκελ στον Έλληνα πρωθυπουργό, πριν από ένα χρόνο, όταν προσπαθούσε να εξασφαλίσει το πρώτο μέρος του δανείου, ήταν η δέσμευση του για την εκπλήρωση όλων των συμβολαίων που είχε η Ελλάδα για στρατιωτικούς εξοπλισμούς ή άλλα, με τις γαλλικές και γερμανικές βιομηχανίες».
«Όταν μιλάμε για ελληνική διαφθορά να έχουμε υπόψη ότι οι γαλλικές, γερμανικές, σκανδιναβικές ή άλλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες και επιχειρήσεις συμμετείχαν σε αυτή τη διαφθορά», απάντησε ο Μπεντίτ απευθυνόμενος στον ακροατή. «Όταν επομένως μιλάτε για ατασθαλίες, να αναφέρεσθε στις ατασθαλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι μόνο στην Ελλάδα. Θα πρέπει να σταματήσουμε πλέον να φορτώνουμε στην Ελλάδα μια συμπεριφορά που στην ουσία είναι γενικευμένη», πρόσθεσε.
ΕΙΠΑΝ...
Το μέλλον δεν είναι ένα μέρος που πηγαίνουμε αλλά ένα μέρος που δημιουργούμε.
Τα μονοπάτια δεν ανακαλύπτονται, αλλά φτιάχνονται και η δραστηριότητα για το φτιάξιμό τους, αλλάζει τόσο τον κατασκευαστή όσο και τον προορισμό»
John Schaar
ανθρώπινες σχέσεις
Τα μονοπάτια δεν ανακαλύπτονται, αλλά φτιάχνονται και η δραστηριότητα για το φτιάξιμό τους, αλλάζει τόσο τον κατασκευαστή όσο και τον προορισμό»
John Schaar
ανθρώπινες σχέσεις
ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗ
Μια μέρα ένας βασιλιάς ρώτησε τον σοφό σύμβουλό του : «Είναι δυνατό να αισθάνεσαι χαρά και λύπη συγχρόνως;» Ο σύμβουλος κατένευσε κουνώντας το κεφάλι του και είπε ότι αυτό είναι δυνατό. Ο βασιλιάς ζήτησε μια άμεση απόδειξη. Ο σύμβουλος του αποκρίθηκε ότι δεν μπορούσε να του δώσει άμεση απόδειξη και του ζήτησε να περιμένει. Ο βασιλιάς είχε μεγάλη εμπιστοσύνη σ’ αυτόν και του είπε ότι θα περίμενε. Ο σοφός πήρε ένα κομμάτι χαρτί και έγραψε κάτι επάνω, το δίπλωσε προσεκτικά και το επέστρεψε στον βασιλιά λέγοντας : «Σας παρακαλώ, να μην το ανοίξετε χωρίς να σας το πω εγώ».
Ο καιρός πέρασε και ο βασιλιάς ξέχασε το γεγονός, όχι όμως και ο σοφός. Η βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα γιο. Και στο βασίλειο ακολούθησαν μεγάλες χαρές και γιορτές. Ο βασιλιάς ήταν στην καλύτερή του διάθεση. Ο σοφός πήγε στο παλάτι για να συναντήσει τον βασιλιά που τον υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά. Του ζήτησε μάλιστα να διαλέξει όνομα για το παιδί. Ο σοφός υπεκφεύγοντας είπε: «Μεγαλειότατε, ήλθε ο καιρός να ανοίξετε το φύλλο του χαρτιού που σας είχα δώσει, εδώ και πολύ καιρό και σας παρακαλώ να το διαβάσετε μόνος σας». Ο βασιλιάς ενοχλήθηκε. Ο σοφός επέμεινε να το διαβάσει χωρίς καθυστέρηση. Ο βασιλιάς υποχώρησε, αποσύρθηκε στο δωμάτιό του, βεβαιώθηκε ότι ήταν μόνος και έβγαλε το χαρτί. Την στιγμή που άνοιγε το χαρτί αισθάνθηκε ένα περίεργο συναίσθημα και ένα είδος μυστηρίου τον πλημμύρισε. Αναρωτήθηκε τι θα μπορούσε να ήταν γραμμένο. Και διάβασε τότε την μοναδική φράση που υπήρχε και η ακτινοβόλος χαρά της πατρότητας εξαφανίστηκε. Η αγωνία και η ανησυχία αντικατέστησαν τον ενθουσιασμό και τη χαρά που τον είχαν καταλάβει. Ο βασιλιάς κατάλαβε : «Ναι. Ήταν δυνατό να αισθάνεσαι λύπη μέσα στη χαρά». Τι είχε γράψει, λοιπόν, ο σοφός; « Μεγαλειότατε, όπως κάθε άλλο πράγμα σ’ αυτόν τον κόσμο, ακόμη κι αυτή η στιγμή θα περάσει».
Όταν επέστρεψε ο βασιλιάς, ο σοφός του ζήτησε να φυλάξει το χαρτί. Ο καιρός πέρασε, ο μικρός πρίγκιπας μεγάλωσε, ο βασιλιάς ξέχασε το συμβάν. Λίγα χρόνια αργότερα έφτασε το νέο ότι ο εχθρός του βασιλιά πολιόρκησε το βασίλειο και ότι ήταν έτοιμος να εισβάλει από παντού. Οι εχθρικές δυνάμεις ήσαν πιο πολυάριθμες και είχαν καλλίτερο εξοπλισμό. Ο βασιλιάς ήταν ανήσυχος και γεμάτος αγωνία. Άλλη μια φορά ο σοφός ήλθε στο παλάτι και ψιθύρισε στον βασιλιά : «Μεγαλειότατε, θυμάστε το φύλλο το χαρτί»; Αμέσως ο βασιλιάς ξαναθυμήθηκε : «Ναι! Ακόμη κι αυτό θα περάσει. Αυτή η ανησυχία, αυτή η καταστροφή δεν θα βασανίσουν αιώνια το βασίλειό μου». Γεμάτος χαρά, αγκάλιασε τον σοφό. Ακόμη και στις πιο μεγάλες και βαθιές θλίψεις είχε ανακαλύψει μια ακτίνα ελπίδας και χαράς. Με ανανεωμένη δύναμη βγήκε, πήγε μπροστά στα στρατεύματά του και ετοιμάστηκε για τον πόλεμο. Και πράγματι ο κίνδυνος απομακρύνθηκε.
Γιατί, τι υπάρχει αιώνιο στο πανόραμα αυτού του κόσμου που είναι σε συνεχή αλλαγή;
Ινδικό παραμύθι
ανθρώπινες σχέσεις
Ο καιρός πέρασε και ο βασιλιάς ξέχασε το γεγονός, όχι όμως και ο σοφός. Η βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα γιο. Και στο βασίλειο ακολούθησαν μεγάλες χαρές και γιορτές. Ο βασιλιάς ήταν στην καλύτερή του διάθεση. Ο σοφός πήγε στο παλάτι για να συναντήσει τον βασιλιά που τον υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά. Του ζήτησε μάλιστα να διαλέξει όνομα για το παιδί. Ο σοφός υπεκφεύγοντας είπε: «Μεγαλειότατε, ήλθε ο καιρός να ανοίξετε το φύλλο του χαρτιού που σας είχα δώσει, εδώ και πολύ καιρό και σας παρακαλώ να το διαβάσετε μόνος σας». Ο βασιλιάς ενοχλήθηκε. Ο σοφός επέμεινε να το διαβάσει χωρίς καθυστέρηση. Ο βασιλιάς υποχώρησε, αποσύρθηκε στο δωμάτιό του, βεβαιώθηκε ότι ήταν μόνος και έβγαλε το χαρτί. Την στιγμή που άνοιγε το χαρτί αισθάνθηκε ένα περίεργο συναίσθημα και ένα είδος μυστηρίου τον πλημμύρισε. Αναρωτήθηκε τι θα μπορούσε να ήταν γραμμένο. Και διάβασε τότε την μοναδική φράση που υπήρχε και η ακτινοβόλος χαρά της πατρότητας εξαφανίστηκε. Η αγωνία και η ανησυχία αντικατέστησαν τον ενθουσιασμό και τη χαρά που τον είχαν καταλάβει. Ο βασιλιάς κατάλαβε : «Ναι. Ήταν δυνατό να αισθάνεσαι λύπη μέσα στη χαρά». Τι είχε γράψει, λοιπόν, ο σοφός; « Μεγαλειότατε, όπως κάθε άλλο πράγμα σ’ αυτόν τον κόσμο, ακόμη κι αυτή η στιγμή θα περάσει».
Όταν επέστρεψε ο βασιλιάς, ο σοφός του ζήτησε να φυλάξει το χαρτί. Ο καιρός πέρασε, ο μικρός πρίγκιπας μεγάλωσε, ο βασιλιάς ξέχασε το συμβάν. Λίγα χρόνια αργότερα έφτασε το νέο ότι ο εχθρός του βασιλιά πολιόρκησε το βασίλειο και ότι ήταν έτοιμος να εισβάλει από παντού. Οι εχθρικές δυνάμεις ήσαν πιο πολυάριθμες και είχαν καλλίτερο εξοπλισμό. Ο βασιλιάς ήταν ανήσυχος και γεμάτος αγωνία. Άλλη μια φορά ο σοφός ήλθε στο παλάτι και ψιθύρισε στον βασιλιά : «Μεγαλειότατε, θυμάστε το φύλλο το χαρτί»; Αμέσως ο βασιλιάς ξαναθυμήθηκε : «Ναι! Ακόμη κι αυτό θα περάσει. Αυτή η ανησυχία, αυτή η καταστροφή δεν θα βασανίσουν αιώνια το βασίλειό μου». Γεμάτος χαρά, αγκάλιασε τον σοφό. Ακόμη και στις πιο μεγάλες και βαθιές θλίψεις είχε ανακαλύψει μια ακτίνα ελπίδας και χαράς. Με ανανεωμένη δύναμη βγήκε, πήγε μπροστά στα στρατεύματά του και ετοιμάστηκε για τον πόλεμο. Και πράγματι ο κίνδυνος απομακρύνθηκε.
Γιατί, τι υπάρχει αιώνιο στο πανόραμα αυτού του κόσμου που είναι σε συνεχή αλλαγή;
Ινδικό παραμύθι
ανθρώπινες σχέσεις
Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011
ΤΟ 1994ΕΙΧΑΜΕ ΧΡΕΟΣ 90ΔΙΣ,ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ 571ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΧΡΩΣΤΑΜΕ 355ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ;
Κάποτε πριν πολλά χρόνια σε όλα τα Ελληνάκια , μας μάθαιναν μια παροιμία στο σχολείο "του Έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει".
Φυσικά και στο DNA του Ελληνα είναι αποτυπωμένη αυτή η πληροφορία.
Μόνο που «ζυγός» στη συνείδηση του Έλληνα ισοδυναμεί με στρατιωτική κυριαρχία.
Με μπαρούτι, κανόνια και καριοφίλια. Εμείς οι Έλληνες λοιπόν δεν είχαμε γνώση ότι στη σύγχρονη «κοινωνία της πληροφορίας», ο πόλεμος, δεν είναι κατ ανάγκη ..στρατιωτικός.
Οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν διεξάγονται με κανόνια και καριοφίλια. Οι σύγχρονοι πόλεμοι διεξάγονται με καλώδια, δορυφορικές συνδέσεις και διαρκή πατήματα πλήκτρων σε ένα υπολογιστή. Αυτή την παράμετρο ο Έλληνας δεν την είχε δουλέψει ούτε ούτε στο συνειδητό ούτε στο υποσυνείδητο του.
Στο τέλος αυτού του άρθρου, σας παραβάλω τέσσερις πίνακες με στοιχεία που λάβαμε από το «Κοινωνικό Φόρουμ Κορινθίας». Στοιχεία σχετικά με το χρέος της χώρας μας μετά το 1980 και μέχρι σήμερα.
Στοιχεία που επιμελώς έκρυβαν από τους Έλληνες μην τυχόν και ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που τους είχε ρίξει η Κεντρική Πολιτική σκηνή. Και θα σας εξηγήσουμε με πολύ απλά λόγια, πόσο οργανωμένο ήταν το έγκλημα ! Οργανωμένο από το εξωτερικό αλλά για την επιτυχή έκβασή του χρειαζόταν πολλούς ΠΡΟΔΟΤΕΣ στο εσωτερικό. Σε καμία περίπτωση δεν θα κομματικοποιήσω την ανάλυση. Σίγουρα όμως θα πολιτικολογήσω διότι πέραν των οικονομικών στοιχείων, υπάρχει η ένοχη σιωπή ολόκληρου του πολιτικού συστήματος της χώρας με σκοπό να επιτευχθούν τα παρακάτω.
Στους πίνακες που υπάρχουν στοιχεία από το 1991 θα δείτε ότι η χώρα μας κατέβαλε για τοκοχρεολύσια στην περίοδο 1994-2001 περίπου 20δις το χρόνο. Ένα ποσό που γίνεται περίπου 30 δις κάθε χρόνο για την περίοδο 2002-2006. Ξαφνικά, το 2007 το ποσό αυτό έφτασε στα ύψη αρχικά στα 60 δις το χρόνο και το 2009 κόντεψε τα 80 δις!!!
Από το 1991 μέχρι το 2010, εμείς οι Έλληνες έχουμε πληρώσει στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους (κρατηθείτε!) 665δις Ευρώ . Να σας το γράφω κιόλας να δείτε τον αριθμό :
665.000.000.000 ευρώ.
Και αν προσπαθήσει κάποιος να τα μετατρέψει σε δραχμές με την ισοτιμία 1 ευρώ=340.75 δρχ, οι πιο παλιοί θα τρομάξετε από το αποτέλεσμα. Έχουμε πληρώσει στα κοράκια:
2.214.875.000.000.000 ΔΡΑΧΜΕΣ .
Δεν μιλάμε για δισεκατομμύρια πλέον αλλά ούτε καν για τρισεκατομμύρια. Μιλάμε για ένα αστρονομικό ποσό 2,21 τετράκις εκατομμυρίων δραχμών!
Είναι απίστευτο , ασύλληπτο και συνάμα αστρονομικό νούμερο που δεν χωράει στο μυαλό κανενός ανθρώπου που είχε μάθει να μετρά σε δραχμές!!!
Προσέξτε τώρα κάποιους υπολογισμούς (σε ευρώ γιατί σε δραχμές θα χάσουμε την μπάλα) σε μια περίοδο όπου κανείς δεν συζητά τι έγινε διότι προέχει η πολιτική επικοινωνιακή τακτική των κομμάτων για το ποιος φταίει λιγότερο !!! ΘΑ πάρουμε μια περίοδο ξεκινώντας από το 1994 ως σήμερα, που δεν είχαμε πολιτική αστάθεια και όλες οι Κυβερνήσεις ήταν ισχυρές!
Από το 1994 ως το 2010 οι Έλληνες πληρώσαμε στους τοκογλύφους που μας δάνειζαν ασύστολα, 571 δις Ευρώ. Στο ίδιο διάστημα , το χρέος μας ως χώρα (πάντα για το δημόσιο χρέος) από 90 δις που ήταν αρχικά έφτασε φίλες και φίλοι στα 340 δις ευρώ.
Καταλάβατε τι συνέβη την περίοδο αυτή; ξεκινώντας από το 1994, χρωστούσαμε 90 δις ευρώ, πληρώσαμε (αν αθροίσετε τα ποσά στον πίνακα) 571 δις ευρώ και καταλήξαμε το 2010 να τους χρωστάμε κι άλλα 340 δις ευρώ !!! Και το ποσό θα αυξάνεται διαρκώς !!!
Σε όλο αυτό το διάστημα από τον παράπλευρο πίνακα (στο τέλος του άρθρου) θα δείτε ότι στο διάστημα 2007-2010 τα τοκοχρεολύσια αυξάνονταν και διπλασιάζονταν ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις παρέμεναν σταθεροί !
Σας το ξαναγράφω για να δώσετε βάση και να το χωνέψετε:
Χρωστούσαμε 90 δις ευρώ το 1994, στην πορεία πληρώσαμε 571 δις ευρώ και καταλήξαμε το 2010 να χρωστάμε κι άλλα 340 δις ευρώ !!!
Είναι περισσότερο από προφανές ότι το 2007, οι διεθνείς τοκογλύφοι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την υπερχρεωμένη χώρα μας, ως πολιορκητικό κριό αρχικά κα κατόπιν ως βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της ΕΕ. με διπλό σκοπό !
ΠΡΩΤΑ απ όλα να γονατίσουν την ευρωζώνη και να «δολοφονήσουν» οικονομικά την Ευρώπη και ΔΕΥΤΕΡΟΝ να πλιατσικολογήσουν τον απίστευτο πλούτο που διαθέτει η χώρα μας.
Είναι προφανές ότι χωρίς βοήθεια εκ των έσω, οι διεθνείς οικονομικοί τρομοκράτες δεν θα είχαν καταφέρει τίποτα! Αφού τρομοκράτησαν πρώτα όποιον τους αντιστάθηκε, αφού κατέκαψαν τη μισή χώρα βάζοντας 8.000 εστίες φωτιάς, το 2007, έσπευσαν να κάνουν απαιτητά τεράστια ποσά , κάνοντας τη χώρα μας μια τεράστια «βόμβα χρέους» στα θεμέλια της ευρωζώνης. Η χώρα για να παραδοθεί ως βορά στα κοράκια, είχε πληγωθεί πρώτα εσωτερικά από σύγχρονους «Εφιάλτες» που σήμερα παραμένουν στο απυρόβλητο !
Προδότες που με το αζημίωτο, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να κρύψουν τα δομικά προβλήματα της οικονομίας από τους Έλληνες και πάνω απ΄ όλα να τα συντηρήσουν . Ταυτόχρονα, διέλυσαν όλο τον αδιαίρετο κοινωνικό ιστό της χώρας, καταργώντας κάθε τι που μας ενώνει ως Έλληνες! Καταργώντας τα αρχαία ελληνικά, τα σύμβολα από την δημόσια διοίκηση, τα σύνορα, το θρήσκευμα , δημιουργώντας την ψευδαίσθηση στους Έλληνες ότι όλα αυτά γίνονται για την δημιουργία μιας «σύγχρονης Ελλάδας», συστρατεύοντας όλους τους κουλτουριαρέους και οργανώνοντας σεμινάρια ακόμη και σε δημοσιογράφους που θα «καλλιεργούσαν το έδαφος» για την επέλαση των τοκογλύφων.
Καταλήξαμε λοιπόν , ως χώρα, όποιος μιλούσε για εθνικά ζητήματα να κατατάσσεται αυτομάτως στους Εθνικιστικούς κύκλους και καταδικάζονταν στο «πυρ το εξώτερο» από το σύστημα που εξευτέλισε τους θεσμούς στην χώρα μας.
Προσωπικά δεν τα έχω τόσο με τους πολιτικούς που τα άρπαξαν χοντρά είτε με μίζες είτε με … προεκλογικές χορηγίες! Αυτοί πάντα τα ίδια έκαναν! Και άλλωστε ο κόσμος τους έχει καταδικάσει και τους ετοιμάζει μεγάλες εκπλήξεις! Και προς θεού δεν μιλάω υπέρ τρομοκρατικών ενεργειών. Το ξεκαθαρίζω, μιλάω για την επερχόμενη εξέγερση των ελλήνων πολιτών και τον αναγκαστικό «εξοστρακισμό» αρκετών πειθήνιων οργάνων των διεθνών τοκογλύφων. Κάτι που έρχεται σύντομα!
Προσωπικά, ψέγω, κακίζω και αναθεματίζω, όλους αυτούς που «έστρωσαν το χαλί» στην σύγχρονη κατοχή που ζούμε ως χώρα και δεν είναι πολιτικοί –μόνο-! Είναι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης» , δημοσιογράφοι , παρουσιαστές και παρακρατικοί, που προσπάθησαν και εν πολλοίς τα κατάφεραν, να περάσουν στο υποσυνείδητο των Ελλήνων, ότι είμαστε μια «ζοφερή οικονομία», που πρέπει να εκμοντερνιστεί, διώχνοντας τους παπάδες από την κοινωνία, κάνοντας την Ελλάδα πολυπολιτισμικό ξέφραγο αμπέλι και αλλάζοντας την ιστορία της χώρας μας, εξευτελίζοντας ακόμη και ήρωες του ’21, ξαναγράφοντας τα βιβλία μας σε μια εξευτελιστική μορφή. Τόσο εξευτελιστική που έφτασαν σε σημείο να βαφτίσουν την Μικρασιατική Καταστροφή ως ... συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης!!
Σε τέτοιο βαθμό που αν κάποιος τολμούσε την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας να κρεμάσει σημαία στο μπαλκόνι του, αυτός γελοιοποιούνταν και καταδικαζόταν από το σύστημα ως γραφικός!
Ετσι βρεθήκαμε σήμερα στους δρόμους, ως απλοί «αγανακτισμένοι».
Χωρίς ταυτότητα εθνική, χωρίς κάποιον να τολμά να ηγηθεί ενός κινήματος ανατροπής της σάπιας και διεφθαρμένης καθεστηκυίας τάξης, χωρίς την ελπίδα ότι μπορεί να ιδρυθεί ένα κόμμα που θα εκφράσει την πραγματική επιθυμία των Ελλήνων και όχι τους ευσεβείς πόθους των τοκογλύφων που πλέον έχουν πραγματοποιήσει ΚΑΤΟΧΗ στη χώρα μας!
Βλέπετε το σχέδιο ήταν εικοσαετές, και προέβλεπε την δημιουργία ενός «Γερμανικού Λάντεν», στα σύνορα της Ευρασίας που θα λέγεται κατ ευφημισμό «Ελλάδα» μιας και στην ουσία θα αποτελεί αποικία των Γερμανών!
Και για να το δεχτεί αυτό ο Ελληνας θα έπρεπε προηγουμένως να του πάρουν ότι τον ταυτολογούσε ως Εθνος, να του δημιουργήσουν την εικόνα ότι οι πραγματικοί Έλληνες-Μακεδόνες βρίσκονται στα βόρεια σύνορά μας και γενικά να καταστρέψουν όποια ταυτότητα θα του επέτρεπε να σηκώσει κεφάλι και να νοιώσει υπερήφανος γι αυτό που είναι. Σήμερα, ακόμη και αυτοί που είναι στους δρόμους, επαναστατούν αλλά με σκυμμένο το κεφάλι και ντρεπόμενοι που αποτελούν ένα PIGS nation (Pig=γουρούνι, ακρωνύμιο (Portugal, Ireland, Greece, Spain)!
Καταλήγοντας αυτή την κοινωνικο-οικονομική ανάλυση, είναι προφανές ότι βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο της εφαρμογής ενός σχεδίου που είχαν απεργαστεί την δεκαετία του 80, τέθηκε σε εφαρμογή την δεκαετία του 90 και είμαστε θεατές της τελευταίας πράξης του δράματος!
Μόνο που σε όλα αυτά ξέχασαν κάτι! Είμαστε το μόνο Εθνος διεθνώς που εξεγέρθηκε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Οθωμανούς και τα κανόνια του Αλή Πασά! Δεν θα "μασήσουμε" μπροστά στην πολιορκία των Ούνων Φραγκολεβαντίνων με τα κομπιουτεράκια και ένα παλιόχαρτο που λέγεται Ευρώ!
Η δική τους σωτηρία, περνάει πάνω απ το πτώμα μας! Κι αν εμείς πεθάνουμε ως χώρα, τότε μαζί μας, στον οικονομικό μας τάφο θα πάρουμε κάθε τι Ελληνικό! Μέχρι και το Ευρώ και την Ευρώπη που αποτελούν σήματα κατατεθέντα (trade marks) της Ελλάδας!
Και ελάτε να βάλουμε ένα στοίχημα! Ποιος θα πεθάνει (οικονομικά) πρώτος; Η Ελλάδα ή κάποια άλλη «δυνατή» (μέχρι σήμερα) χώρα της Δύσης!
Αυτό θα είναι και το επόμενο άρθρο μας.
Καλή αντάμωση αδέλφια !!! Οπου κι αν γίνει αυτή !!!
-------
* Ο Γιώργος Αδαλής είναι Οικονομολόγος Μηχανικός
http://www.adalis.gr/article.asp?id=5538&type=8
Φυσικά και στο DNA του Ελληνα είναι αποτυπωμένη αυτή η πληροφορία.
Μόνο που «ζυγός» στη συνείδηση του Έλληνα ισοδυναμεί με στρατιωτική κυριαρχία.
Με μπαρούτι, κανόνια και καριοφίλια. Εμείς οι Έλληνες λοιπόν δεν είχαμε γνώση ότι στη σύγχρονη «κοινωνία της πληροφορίας», ο πόλεμος, δεν είναι κατ ανάγκη ..στρατιωτικός.
Οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν διεξάγονται με κανόνια και καριοφίλια. Οι σύγχρονοι πόλεμοι διεξάγονται με καλώδια, δορυφορικές συνδέσεις και διαρκή πατήματα πλήκτρων σε ένα υπολογιστή. Αυτή την παράμετρο ο Έλληνας δεν την είχε δουλέψει ούτε ούτε στο συνειδητό ούτε στο υποσυνείδητο του.
Στο τέλος αυτού του άρθρου, σας παραβάλω τέσσερις πίνακες με στοιχεία που λάβαμε από το «Κοινωνικό Φόρουμ Κορινθίας». Στοιχεία σχετικά με το χρέος της χώρας μας μετά το 1980 και μέχρι σήμερα.
Στοιχεία που επιμελώς έκρυβαν από τους Έλληνες μην τυχόν και ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που τους είχε ρίξει η Κεντρική Πολιτική σκηνή. Και θα σας εξηγήσουμε με πολύ απλά λόγια, πόσο οργανωμένο ήταν το έγκλημα ! Οργανωμένο από το εξωτερικό αλλά για την επιτυχή έκβασή του χρειαζόταν πολλούς ΠΡΟΔΟΤΕΣ στο εσωτερικό. Σε καμία περίπτωση δεν θα κομματικοποιήσω την ανάλυση. Σίγουρα όμως θα πολιτικολογήσω διότι πέραν των οικονομικών στοιχείων, υπάρχει η ένοχη σιωπή ολόκληρου του πολιτικού συστήματος της χώρας με σκοπό να επιτευχθούν τα παρακάτω.
Στους πίνακες που υπάρχουν στοιχεία από το 1991 θα δείτε ότι η χώρα μας κατέβαλε για τοκοχρεολύσια στην περίοδο 1994-2001 περίπου 20δις το χρόνο. Ένα ποσό που γίνεται περίπου 30 δις κάθε χρόνο για την περίοδο 2002-2006. Ξαφνικά, το 2007 το ποσό αυτό έφτασε στα ύψη αρχικά στα 60 δις το χρόνο και το 2009 κόντεψε τα 80 δις!!!
Από το 1991 μέχρι το 2010, εμείς οι Έλληνες έχουμε πληρώσει στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους (κρατηθείτε!) 665δις Ευρώ . Να σας το γράφω κιόλας να δείτε τον αριθμό :
665.000.000.000 ευρώ.
Και αν προσπαθήσει κάποιος να τα μετατρέψει σε δραχμές με την ισοτιμία 1 ευρώ=340.75 δρχ, οι πιο παλιοί θα τρομάξετε από το αποτέλεσμα. Έχουμε πληρώσει στα κοράκια:
2.214.875.000.000.000 ΔΡΑΧΜΕΣ .
Δεν μιλάμε για δισεκατομμύρια πλέον αλλά ούτε καν για τρισεκατομμύρια. Μιλάμε για ένα αστρονομικό ποσό 2,21 τετράκις εκατομμυρίων δραχμών!
Είναι απίστευτο , ασύλληπτο και συνάμα αστρονομικό νούμερο που δεν χωράει στο μυαλό κανενός ανθρώπου που είχε μάθει να μετρά σε δραχμές!!!
Προσέξτε τώρα κάποιους υπολογισμούς (σε ευρώ γιατί σε δραχμές θα χάσουμε την μπάλα) σε μια περίοδο όπου κανείς δεν συζητά τι έγινε διότι προέχει η πολιτική επικοινωνιακή τακτική των κομμάτων για το ποιος φταίει λιγότερο !!! ΘΑ πάρουμε μια περίοδο ξεκινώντας από το 1994 ως σήμερα, που δεν είχαμε πολιτική αστάθεια και όλες οι Κυβερνήσεις ήταν ισχυρές!
Από το 1994 ως το 2010 οι Έλληνες πληρώσαμε στους τοκογλύφους που μας δάνειζαν ασύστολα, 571 δις Ευρώ. Στο ίδιο διάστημα , το χρέος μας ως χώρα (πάντα για το δημόσιο χρέος) από 90 δις που ήταν αρχικά έφτασε φίλες και φίλοι στα 340 δις ευρώ.
Καταλάβατε τι συνέβη την περίοδο αυτή; ξεκινώντας από το 1994, χρωστούσαμε 90 δις ευρώ, πληρώσαμε (αν αθροίσετε τα ποσά στον πίνακα) 571 δις ευρώ και καταλήξαμε το 2010 να τους χρωστάμε κι άλλα 340 δις ευρώ !!! Και το ποσό θα αυξάνεται διαρκώς !!!
Σε όλο αυτό το διάστημα από τον παράπλευρο πίνακα (στο τέλος του άρθρου) θα δείτε ότι στο διάστημα 2007-2010 τα τοκοχρεολύσια αυξάνονταν και διπλασιάζονταν ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις παρέμεναν σταθεροί !
Σας το ξαναγράφω για να δώσετε βάση και να το χωνέψετε:
Χρωστούσαμε 90 δις ευρώ το 1994, στην πορεία πληρώσαμε 571 δις ευρώ και καταλήξαμε το 2010 να χρωστάμε κι άλλα 340 δις ευρώ !!!
Είναι περισσότερο από προφανές ότι το 2007, οι διεθνείς τοκογλύφοι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την υπερχρεωμένη χώρα μας, ως πολιορκητικό κριό αρχικά κα κατόπιν ως βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της ΕΕ. με διπλό σκοπό !
ΠΡΩΤΑ απ όλα να γονατίσουν την ευρωζώνη και να «δολοφονήσουν» οικονομικά την Ευρώπη και ΔΕΥΤΕΡΟΝ να πλιατσικολογήσουν τον απίστευτο πλούτο που διαθέτει η χώρα μας.
Είναι προφανές ότι χωρίς βοήθεια εκ των έσω, οι διεθνείς οικονομικοί τρομοκράτες δεν θα είχαν καταφέρει τίποτα! Αφού τρομοκράτησαν πρώτα όποιον τους αντιστάθηκε, αφού κατέκαψαν τη μισή χώρα βάζοντας 8.000 εστίες φωτιάς, το 2007, έσπευσαν να κάνουν απαιτητά τεράστια ποσά , κάνοντας τη χώρα μας μια τεράστια «βόμβα χρέους» στα θεμέλια της ευρωζώνης. Η χώρα για να παραδοθεί ως βορά στα κοράκια, είχε πληγωθεί πρώτα εσωτερικά από σύγχρονους «Εφιάλτες» που σήμερα παραμένουν στο απυρόβλητο !
Προδότες που με το αζημίωτο, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να κρύψουν τα δομικά προβλήματα της οικονομίας από τους Έλληνες και πάνω απ΄ όλα να τα συντηρήσουν . Ταυτόχρονα, διέλυσαν όλο τον αδιαίρετο κοινωνικό ιστό της χώρας, καταργώντας κάθε τι που μας ενώνει ως Έλληνες! Καταργώντας τα αρχαία ελληνικά, τα σύμβολα από την δημόσια διοίκηση, τα σύνορα, το θρήσκευμα , δημιουργώντας την ψευδαίσθηση στους Έλληνες ότι όλα αυτά γίνονται για την δημιουργία μιας «σύγχρονης Ελλάδας», συστρατεύοντας όλους τους κουλτουριαρέους και οργανώνοντας σεμινάρια ακόμη και σε δημοσιογράφους που θα «καλλιεργούσαν το έδαφος» για την επέλαση των τοκογλύφων.
Καταλήξαμε λοιπόν , ως χώρα, όποιος μιλούσε για εθνικά ζητήματα να κατατάσσεται αυτομάτως στους Εθνικιστικούς κύκλους και καταδικάζονταν στο «πυρ το εξώτερο» από το σύστημα που εξευτέλισε τους θεσμούς στην χώρα μας.
Προσωπικά δεν τα έχω τόσο με τους πολιτικούς που τα άρπαξαν χοντρά είτε με μίζες είτε με … προεκλογικές χορηγίες! Αυτοί πάντα τα ίδια έκαναν! Και άλλωστε ο κόσμος τους έχει καταδικάσει και τους ετοιμάζει μεγάλες εκπλήξεις! Και προς θεού δεν μιλάω υπέρ τρομοκρατικών ενεργειών. Το ξεκαθαρίζω, μιλάω για την επερχόμενη εξέγερση των ελλήνων πολιτών και τον αναγκαστικό «εξοστρακισμό» αρκετών πειθήνιων οργάνων των διεθνών τοκογλύφων. Κάτι που έρχεται σύντομα!
Προσωπικά, ψέγω, κακίζω και αναθεματίζω, όλους αυτούς που «έστρωσαν το χαλί» στην σύγχρονη κατοχή που ζούμε ως χώρα και δεν είναι πολιτικοί –μόνο-! Είναι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης» , δημοσιογράφοι , παρουσιαστές και παρακρατικοί, που προσπάθησαν και εν πολλοίς τα κατάφεραν, να περάσουν στο υποσυνείδητο των Ελλήνων, ότι είμαστε μια «ζοφερή οικονομία», που πρέπει να εκμοντερνιστεί, διώχνοντας τους παπάδες από την κοινωνία, κάνοντας την Ελλάδα πολυπολιτισμικό ξέφραγο αμπέλι και αλλάζοντας την ιστορία της χώρας μας, εξευτελίζοντας ακόμη και ήρωες του ’21, ξαναγράφοντας τα βιβλία μας σε μια εξευτελιστική μορφή. Τόσο εξευτελιστική που έφτασαν σε σημείο να βαφτίσουν την Μικρασιατική Καταστροφή ως ... συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης!!
Σε τέτοιο βαθμό που αν κάποιος τολμούσε την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας να κρεμάσει σημαία στο μπαλκόνι του, αυτός γελοιοποιούνταν και καταδικαζόταν από το σύστημα ως γραφικός!
Ετσι βρεθήκαμε σήμερα στους δρόμους, ως απλοί «αγανακτισμένοι».
Χωρίς ταυτότητα εθνική, χωρίς κάποιον να τολμά να ηγηθεί ενός κινήματος ανατροπής της σάπιας και διεφθαρμένης καθεστηκυίας τάξης, χωρίς την ελπίδα ότι μπορεί να ιδρυθεί ένα κόμμα που θα εκφράσει την πραγματική επιθυμία των Ελλήνων και όχι τους ευσεβείς πόθους των τοκογλύφων που πλέον έχουν πραγματοποιήσει ΚΑΤΟΧΗ στη χώρα μας!
Βλέπετε το σχέδιο ήταν εικοσαετές, και προέβλεπε την δημιουργία ενός «Γερμανικού Λάντεν», στα σύνορα της Ευρασίας που θα λέγεται κατ ευφημισμό «Ελλάδα» μιας και στην ουσία θα αποτελεί αποικία των Γερμανών!
Και για να το δεχτεί αυτό ο Ελληνας θα έπρεπε προηγουμένως να του πάρουν ότι τον ταυτολογούσε ως Εθνος, να του δημιουργήσουν την εικόνα ότι οι πραγματικοί Έλληνες-Μακεδόνες βρίσκονται στα βόρεια σύνορά μας και γενικά να καταστρέψουν όποια ταυτότητα θα του επέτρεπε να σηκώσει κεφάλι και να νοιώσει υπερήφανος γι αυτό που είναι. Σήμερα, ακόμη και αυτοί που είναι στους δρόμους, επαναστατούν αλλά με σκυμμένο το κεφάλι και ντρεπόμενοι που αποτελούν ένα PIGS nation (Pig=γουρούνι, ακρωνύμιο (Portugal, Ireland, Greece, Spain)!
Καταλήγοντας αυτή την κοινωνικο-οικονομική ανάλυση, είναι προφανές ότι βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο της εφαρμογής ενός σχεδίου που είχαν απεργαστεί την δεκαετία του 80, τέθηκε σε εφαρμογή την δεκαετία του 90 και είμαστε θεατές της τελευταίας πράξης του δράματος!
Μόνο που σε όλα αυτά ξέχασαν κάτι! Είμαστε το μόνο Εθνος διεθνώς που εξεγέρθηκε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Οθωμανούς και τα κανόνια του Αλή Πασά! Δεν θα "μασήσουμε" μπροστά στην πολιορκία των Ούνων Φραγκολεβαντίνων με τα κομπιουτεράκια και ένα παλιόχαρτο που λέγεται Ευρώ!
Η δική τους σωτηρία, περνάει πάνω απ το πτώμα μας! Κι αν εμείς πεθάνουμε ως χώρα, τότε μαζί μας, στον οικονομικό μας τάφο θα πάρουμε κάθε τι Ελληνικό! Μέχρι και το Ευρώ και την Ευρώπη που αποτελούν σήματα κατατεθέντα (trade marks) της Ελλάδας!
Και ελάτε να βάλουμε ένα στοίχημα! Ποιος θα πεθάνει (οικονομικά) πρώτος; Η Ελλάδα ή κάποια άλλη «δυνατή» (μέχρι σήμερα) χώρα της Δύσης!
Αυτό θα είναι και το επόμενο άρθρο μας.
Καλή αντάμωση αδέλφια !!! Οπου κι αν γίνει αυτή !!!
-------
* Ο Γιώργος Αδαλής είναι Οικονομολόγος Μηχανικός
http://www.adalis.gr/article.asp?id=5538&type=8
ΕΓΩ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ.ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΜΟΥ, ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΕΔΩ,ΜΑΖΙ ΣΑΣ
Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου (Μαρτυρία από την επίθεση της ΕΛ.ΑΣ. στο Σύνταγμα)
«Δε με νοιάζει αν με λερώσεις, μόνο την περούκα πρόσεχε. Ρίξε μου κι άλλο. Τσούζουν τα μάτια μου…»
Ήταν μία γυναίκα κοντά στα εξήντα. Είχε χάσει για μερικά λεπτά την όρασή της από τα δακρυγόνα. Την όραση και την αναπνοή της. Είχε καταληφθεί από αυτόν τον πανικό των πρώτων δευτερολέπτων που μοιραία προκαλεί η αίσθηση ασφυξίας και το κάψιμο στους πνεύμονες. Δεν έβρισκε τους δικούς της. Κάποιος την μετέφερε ως την καρέκλα που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από τα μικρόφωνα, εκεί όπου ο εκφωνητής προσπαθούσε κόντρα στο τοξικό νέφος να καθησυχάσει τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος. Την ψέκαζαν με Maalox για να την ανακουφίσουν όταν εκείνη σήκωσε την περούκα αποκαλύπτοντας τους γυμνούς από την χημειοθεραπεία κροτάφους της.
«Φύγε! Άσε εμάς τους νεότερους να τα βγάλουμε πέρα» της είπε.
«Εγώ κορίτσι μου θα πεθάνω. Από το να πεθάνω στον καναπέ μου, προτιμώ να πεθάνω εδώ, μαζί σας. Εμείς προλάβαμε να γεράσουμε. Εσάς θέλουν να σας σκοτώσουν νέους».
Την διακοπτόμενη από τα ασφυξιογόνα φωνή της έσβησαν δύο ακόμα χειροβομβίδες κρότου λάμψης. Τρόμαξε. Την μετέφεραν στο ιατρείο. Δεν υπήρχε χώρος να ξαπλώσει. Οι εθελοντές γιατροί και διασώστες δεν προλάβαιναν τα περιστατικά. Ένας από τους διασώστες του Ερυθρού Σταυρού, ανεβασμένος σε μια καρέκλα, πρότασσε προς κάποια από τις δεκάδες διμοιρίες που περικύκλωναν την πλατεία τη λευκή σημαία με τον κόκκινο σταυρό. Πίστευε ότι θα προστάτευε έτσι τους ασθενείς του.
«Δε μπορείτε να ρίχνετε χημικά εδώ. Δεν γίνεται» φώναζε. Μάταια…
Πίσω στη μικροφωνική, ένας λυράρης επιχειρεί με τους ήχους του να ηρεμήσει τους διαδηλωτές, οι οποίοι σαστισμένοι από την αστυνομική βαρβαρότητα και πνιγμένοι στα χημικά, τώρα εμψυχώνουν ο ένας τον άλλο.
«Δεν μας τρομάζουν τα δακρυγόνα τους. Ο αγώνας μας είναι δίκαιος. Θα νικήσουμε! Ενωμένοι εδώ, στην πλατεία Συντάγματος την οποία κρατάμε ειρηνικά 22 μέρες τώρα» να φωνάζει ο εκφωνητής. Τη δική του φωνή τώρα καλύπτουν αυτές των διαδηλωτών που σε πείσμα του πανικού που επιχειρούν επίμονα να σπείρουν οι αστυνομικές δυνάμεις, εκείνοι αρχίζουν δειλά- δειλά να τραγουδούν: «Ποτέ θα κάμει ξαστεριά;»
Ο ένας παρασύρει τον άλλο. Χτυπούν ρυθμικά τα χέρια τους. Οι στιγμές είναι ανατριχιαστικές. Η διμοιρία εκτοξεύει τώρα ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας ένα δακρυγόνο μέσα στην πλατεία. Ο κόσμος αρχίζει να τρέχει σκυφτός και πανικόβλητος. Δεν ξέρουμε πού θα προσγειωθεί, αν θα μας κάψει. Ο καθένας κρύβεται όπου μπορεί. Το χημικό αέριο προκαλεί ασφυξία. Ο πνεύμονας καίει, το σώμα παραλύει για μερικά δευτερόλεπτα, η ορατότητα μειώνεται σε βαθμό επικίνδυνο.
«Όλοι στην άκρη. Φορείο». Μέσα στους καπνούς ο κόσμος βρίσκει την ανθρωπιά και την ψυχραιμία να παραμερίσει για να βοηθήσει τους διασώστες με την διαδηλώτρια που έχασε τις αισθήσεις της.
Η αστυνομία δεν σταματά. Δεν σταματά όμως κι η λύρα. Για κάθε μας στίχο και μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης. Για κάθε εμψυχωτικό χαμόγελο και ένα δακρυγόνο. Επί δύο ολόκληρες ώρες. Ώσπου η αστυνομία αποφασίζει να επέμβει στην πλατεία και να μας διαλύσει. Ένα δακρυγόνο εκτοξεύεται μπροστά στη μικροφωνική, ένα δεύτερο λίγα μέτρα παραπέρα με σκοπό να αποκλείσουν το ενδεχόμενο διαφυγής. Ένα ακόμα στα σκαλιά του Μετρό όπου τρέχουν οι διαδηλωτές για να αναπνεύσουν. Εκεί έχει στηθεί και ο σταθμός Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.
«Είναι εγκληματίες» φωνάζει ο κόσμος κρατώντας στα χέρια ή βοηθώντας όσους γονατίζουν από την ασφυξία. Δεν ξέρουν πού να τους πάνε. Οι σκηνές εκεί κάτω είναι πολεμικές. Ένας άντρας μένει λιπόθυμος για μερικά λεπτά ακριβώς έξω από την είσοδο του πρόχειρου ιατρείου. Δεν χωράει άλλος…
Όσοι δεν πρόλαβαν να κρυφτούν γονατίζουν κάτω από τα αστυνομικά γκλοπ. Αν αντισταθούν, συλλαμβάνονται. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα της νεαρής διαδηλώτριας που στέκεται ανάμεσα στις δύο διμοιρίες και με φόντο το Κοινοβούλιο απλώνει τα χέρια της προς τους αστυνομικούς βουβή και ασφαλώς άοπλη. Εκείνοι, οι πάνοπλοι άνδρες που επέλεξε το πολιτικό μας σύστημα για να μας «προστατεύουν» σχηματίζουν γύρω της κλοιό. Την κλωτσούν και την ψεκάζουν από απόσταση μισού μέτρου.
Συνολικά 33 άνθρωποι μεταφέρθηκαν σοβαρά τραυματισμένοι στα νοσοκομεία της Αθήνας, 16 προσήχθησαν, δύο υποχρεώθηκαν να πληρώσουν από 10.000 ευρώ έκαστος γιατί έφεραν πάνω τους μάσκες εργασίας για να προστατευθούν από τα δακρυγόνα αλλά αυτό χαρακτηρίζεται ως «παθητική αντίσταση κατά της αρχής»…
Μία ημέρα αργότερα ωστόσο, η Διεθνής Αμνηστία εκδίδει δελτίο τύπου με το οποίο καταγγέλλει τις ελληνικές αρχές για αλόγιστη χρήση βίας, δακρυγόνων και ασφυξιογόνων αερίων, υπενθυμίζοντας τους ακόμη 30 τραυματίες διαδηλωτές που άφησε πίσω της η 11η Μαΐου, όταν οι δυνάμεις των ΜΑΤ με αναποδογυρισμένα τα γκλοπ χτυπούσαν και άνοιγαν τα κεφάλια των διαδηλωτών με τις λαβές.
Πίσω στην πλατεία, επιστρέφουν οι ρυθμοί της ιδιότυπης καθημερινότητας που έχει εγκατασταθεί εδώ και τρεις εβδομάδες. Οι φωτογράφοι και οι κινηματογραφιστές του Media Center συλλέγουν το υλικό που πιστοποιεί τις νομικές παραβιάσεις των Αρχών. Οι εθελοντές αποθηκεύουν τα εναπομείναντα δοχεία χημικών. Πολλά από αυτά έχουν ημερομηνία λήξης πριν το 1998. Οι διασώστες κρεμούν ένα αντίτυπο του πρωτοκόλλου της Συνθήκης της Γενεύης του 1925 με το οποίο θεσμοθετείται η πρώτη διεθνής απαγόρευση των χημικών όπλων. Μια απόφαση που έρχεται να επικυρώσει ρητώς και κατηγορηματικώς ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Ου Θαντ, με σαφή αναφορά αυτή τη φορά και στα δακρυγόνα. Στην έκθεσή του ο γενικός γραμματέας προτείνει: Πρώτον, να ανανεώσουν τα Ηνωμένα Εθνη την έκκλησή τους προς όλα τα κράτη να προσχωρήσουν στο Πρωτόκολλο της Γενεύης του 1925. Και δεύτερον, να κάνουν σαφή δήλωση, ότι η απαγόρευση που περιλαμβάνεται στο Πρωτόκολλο της Γενεύης έχει εφαρμογή στην πολεμική χρήση όλων των χημικών, βακτηριολογικών και βιολογικών ουσιών (συμπεριλαμβανομένων των δακρυγόνων και άλλων βλαπτικών ουσιών), όσων υφίστανται σήμερα και όσων μπορεί να αναπτυχθούν στο μέλλον.
Σε έρευνα που διενήργησε η δημοσιογραφική ομάδα του «Ιού» της «Ελευθεροτυπίας» το 1998 , αποκαλύφθηκε ότι αν και «υπάρχουν τα επιστημονικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις όλων των κρατών για να δικαιολογήσουν την εφαρμογή αυτών των όπλων εναντίον του “εσωτερικού εχθρού” και αναφέρονται στην υποτιθέμενη ακίνδυνη χρήση των χημικών […], ακόμα κι αυτές οι μελέτες που χρησιμοποιούν δεν αποφεύγουν να θέσουν τόσο αυστηρές προδιαγραφές στη χρήση των χημικών, που στην ουσία την καθιστούν αδύνατη:
"1. Να μην ψεκάζετε κοντύτερα από 3-4 μέτρα, αναλόγως τη συσκευή, διότι αλλιώς μπορεί να προκληθεί σοβαρή βλάβη των οφθαλμών και του δέρματος.
2. Ποτέ να μην ψεκάζετε απευθείας το πρόσωπο του διαδηλωτή, διότι αυτό θα οδηγήσει οπωσδήποτε σε βαριά βλάβη των ιστών του οφθαλμού.
3. Ο χρόνος ψεκασμού να είναι ελάχιστος. Ο ψεκασμός ατόμων που διαλύονται δεν είναι μόνο απάνθρωπος, αλλά οδηγεί και σε βλάβες της υγείας των διαδηλωτών.
4. Επιτρέπεται ο ψεκασμός μόνο ατόμων που έχουν τις αισθήσεις τους και είναι υγιή. Δεν επιτρέπεται ψεκασμός σε κλειστούς χώρους."»
--------------------------------------------------------------------------------
Η Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου είναι δημοσιογράφος, προσφάτως απολυμένη από τον αστικό Τύπο της χώρας της. Είναι εθελόντρια στην πλατεία Συντάγματος και δηλώνει ότι με αυτό της το κείμενο δεν εκπροσωπεί κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό της.
«Δε με νοιάζει αν με λερώσεις, μόνο την περούκα πρόσεχε. Ρίξε μου κι άλλο. Τσούζουν τα μάτια μου…»
Ήταν μία γυναίκα κοντά στα εξήντα. Είχε χάσει για μερικά λεπτά την όρασή της από τα δακρυγόνα. Την όραση και την αναπνοή της. Είχε καταληφθεί από αυτόν τον πανικό των πρώτων δευτερολέπτων που μοιραία προκαλεί η αίσθηση ασφυξίας και το κάψιμο στους πνεύμονες. Δεν έβρισκε τους δικούς της. Κάποιος την μετέφερε ως την καρέκλα που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από τα μικρόφωνα, εκεί όπου ο εκφωνητής προσπαθούσε κόντρα στο τοξικό νέφος να καθησυχάσει τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος. Την ψέκαζαν με Maalox για να την ανακουφίσουν όταν εκείνη σήκωσε την περούκα αποκαλύπτοντας τους γυμνούς από την χημειοθεραπεία κροτάφους της.
«Φύγε! Άσε εμάς τους νεότερους να τα βγάλουμε πέρα» της είπε.
«Εγώ κορίτσι μου θα πεθάνω. Από το να πεθάνω στον καναπέ μου, προτιμώ να πεθάνω εδώ, μαζί σας. Εμείς προλάβαμε να γεράσουμε. Εσάς θέλουν να σας σκοτώσουν νέους».
Την διακοπτόμενη από τα ασφυξιογόνα φωνή της έσβησαν δύο ακόμα χειροβομβίδες κρότου λάμψης. Τρόμαξε. Την μετέφεραν στο ιατρείο. Δεν υπήρχε χώρος να ξαπλώσει. Οι εθελοντές γιατροί και διασώστες δεν προλάβαιναν τα περιστατικά. Ένας από τους διασώστες του Ερυθρού Σταυρού, ανεβασμένος σε μια καρέκλα, πρότασσε προς κάποια από τις δεκάδες διμοιρίες που περικύκλωναν την πλατεία τη λευκή σημαία με τον κόκκινο σταυρό. Πίστευε ότι θα προστάτευε έτσι τους ασθενείς του.
«Δε μπορείτε να ρίχνετε χημικά εδώ. Δεν γίνεται» φώναζε. Μάταια…
Πίσω στη μικροφωνική, ένας λυράρης επιχειρεί με τους ήχους του να ηρεμήσει τους διαδηλωτές, οι οποίοι σαστισμένοι από την αστυνομική βαρβαρότητα και πνιγμένοι στα χημικά, τώρα εμψυχώνουν ο ένας τον άλλο.
«Δεν μας τρομάζουν τα δακρυγόνα τους. Ο αγώνας μας είναι δίκαιος. Θα νικήσουμε! Ενωμένοι εδώ, στην πλατεία Συντάγματος την οποία κρατάμε ειρηνικά 22 μέρες τώρα» να φωνάζει ο εκφωνητής. Τη δική του φωνή τώρα καλύπτουν αυτές των διαδηλωτών που σε πείσμα του πανικού που επιχειρούν επίμονα να σπείρουν οι αστυνομικές δυνάμεις, εκείνοι αρχίζουν δειλά- δειλά να τραγουδούν: «Ποτέ θα κάμει ξαστεριά;»
Ο ένας παρασύρει τον άλλο. Χτυπούν ρυθμικά τα χέρια τους. Οι στιγμές είναι ανατριχιαστικές. Η διμοιρία εκτοξεύει τώρα ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας ένα δακρυγόνο μέσα στην πλατεία. Ο κόσμος αρχίζει να τρέχει σκυφτός και πανικόβλητος. Δεν ξέρουμε πού θα προσγειωθεί, αν θα μας κάψει. Ο καθένας κρύβεται όπου μπορεί. Το χημικό αέριο προκαλεί ασφυξία. Ο πνεύμονας καίει, το σώμα παραλύει για μερικά δευτερόλεπτα, η ορατότητα μειώνεται σε βαθμό επικίνδυνο.
«Όλοι στην άκρη. Φορείο». Μέσα στους καπνούς ο κόσμος βρίσκει την ανθρωπιά και την ψυχραιμία να παραμερίσει για να βοηθήσει τους διασώστες με την διαδηλώτρια που έχασε τις αισθήσεις της.
Η αστυνομία δεν σταματά. Δεν σταματά όμως κι η λύρα. Για κάθε μας στίχο και μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης. Για κάθε εμψυχωτικό χαμόγελο και ένα δακρυγόνο. Επί δύο ολόκληρες ώρες. Ώσπου η αστυνομία αποφασίζει να επέμβει στην πλατεία και να μας διαλύσει. Ένα δακρυγόνο εκτοξεύεται μπροστά στη μικροφωνική, ένα δεύτερο λίγα μέτρα παραπέρα με σκοπό να αποκλείσουν το ενδεχόμενο διαφυγής. Ένα ακόμα στα σκαλιά του Μετρό όπου τρέχουν οι διαδηλωτές για να αναπνεύσουν. Εκεί έχει στηθεί και ο σταθμός Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.
«Είναι εγκληματίες» φωνάζει ο κόσμος κρατώντας στα χέρια ή βοηθώντας όσους γονατίζουν από την ασφυξία. Δεν ξέρουν πού να τους πάνε. Οι σκηνές εκεί κάτω είναι πολεμικές. Ένας άντρας μένει λιπόθυμος για μερικά λεπτά ακριβώς έξω από την είσοδο του πρόχειρου ιατρείου. Δεν χωράει άλλος…
Όσοι δεν πρόλαβαν να κρυφτούν γονατίζουν κάτω από τα αστυνομικά γκλοπ. Αν αντισταθούν, συλλαμβάνονται. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα της νεαρής διαδηλώτριας που στέκεται ανάμεσα στις δύο διμοιρίες και με φόντο το Κοινοβούλιο απλώνει τα χέρια της προς τους αστυνομικούς βουβή και ασφαλώς άοπλη. Εκείνοι, οι πάνοπλοι άνδρες που επέλεξε το πολιτικό μας σύστημα για να μας «προστατεύουν» σχηματίζουν γύρω της κλοιό. Την κλωτσούν και την ψεκάζουν από απόσταση μισού μέτρου.
Συνολικά 33 άνθρωποι μεταφέρθηκαν σοβαρά τραυματισμένοι στα νοσοκομεία της Αθήνας, 16 προσήχθησαν, δύο υποχρεώθηκαν να πληρώσουν από 10.000 ευρώ έκαστος γιατί έφεραν πάνω τους μάσκες εργασίας για να προστατευθούν από τα δακρυγόνα αλλά αυτό χαρακτηρίζεται ως «παθητική αντίσταση κατά της αρχής»…
Μία ημέρα αργότερα ωστόσο, η Διεθνής Αμνηστία εκδίδει δελτίο τύπου με το οποίο καταγγέλλει τις ελληνικές αρχές για αλόγιστη χρήση βίας, δακρυγόνων και ασφυξιογόνων αερίων, υπενθυμίζοντας τους ακόμη 30 τραυματίες διαδηλωτές που άφησε πίσω της η 11η Μαΐου, όταν οι δυνάμεις των ΜΑΤ με αναποδογυρισμένα τα γκλοπ χτυπούσαν και άνοιγαν τα κεφάλια των διαδηλωτών με τις λαβές.
Πίσω στην πλατεία, επιστρέφουν οι ρυθμοί της ιδιότυπης καθημερινότητας που έχει εγκατασταθεί εδώ και τρεις εβδομάδες. Οι φωτογράφοι και οι κινηματογραφιστές του Media Center συλλέγουν το υλικό που πιστοποιεί τις νομικές παραβιάσεις των Αρχών. Οι εθελοντές αποθηκεύουν τα εναπομείναντα δοχεία χημικών. Πολλά από αυτά έχουν ημερομηνία λήξης πριν το 1998. Οι διασώστες κρεμούν ένα αντίτυπο του πρωτοκόλλου της Συνθήκης της Γενεύης του 1925 με το οποίο θεσμοθετείται η πρώτη διεθνής απαγόρευση των χημικών όπλων. Μια απόφαση που έρχεται να επικυρώσει ρητώς και κατηγορηματικώς ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Ου Θαντ, με σαφή αναφορά αυτή τη φορά και στα δακρυγόνα. Στην έκθεσή του ο γενικός γραμματέας προτείνει: Πρώτον, να ανανεώσουν τα Ηνωμένα Εθνη την έκκλησή τους προς όλα τα κράτη να προσχωρήσουν στο Πρωτόκολλο της Γενεύης του 1925. Και δεύτερον, να κάνουν σαφή δήλωση, ότι η απαγόρευση που περιλαμβάνεται στο Πρωτόκολλο της Γενεύης έχει εφαρμογή στην πολεμική χρήση όλων των χημικών, βακτηριολογικών και βιολογικών ουσιών (συμπεριλαμβανομένων των δακρυγόνων και άλλων βλαπτικών ουσιών), όσων υφίστανται σήμερα και όσων μπορεί να αναπτυχθούν στο μέλλον.
Σε έρευνα που διενήργησε η δημοσιογραφική ομάδα του «Ιού» της «Ελευθεροτυπίας» το 1998 , αποκαλύφθηκε ότι αν και «υπάρχουν τα επιστημονικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις όλων των κρατών για να δικαιολογήσουν την εφαρμογή αυτών των όπλων εναντίον του “εσωτερικού εχθρού” και αναφέρονται στην υποτιθέμενη ακίνδυνη χρήση των χημικών […], ακόμα κι αυτές οι μελέτες που χρησιμοποιούν δεν αποφεύγουν να θέσουν τόσο αυστηρές προδιαγραφές στη χρήση των χημικών, που στην ουσία την καθιστούν αδύνατη:
"1. Να μην ψεκάζετε κοντύτερα από 3-4 μέτρα, αναλόγως τη συσκευή, διότι αλλιώς μπορεί να προκληθεί σοβαρή βλάβη των οφθαλμών και του δέρματος.
2. Ποτέ να μην ψεκάζετε απευθείας το πρόσωπο του διαδηλωτή, διότι αυτό θα οδηγήσει οπωσδήποτε σε βαριά βλάβη των ιστών του οφθαλμού.
3. Ο χρόνος ψεκασμού να είναι ελάχιστος. Ο ψεκασμός ατόμων που διαλύονται δεν είναι μόνο απάνθρωπος, αλλά οδηγεί και σε βλάβες της υγείας των διαδηλωτών.
4. Επιτρέπεται ο ψεκασμός μόνο ατόμων που έχουν τις αισθήσεις τους και είναι υγιή. Δεν επιτρέπεται ψεκασμός σε κλειστούς χώρους."»
--------------------------------------------------------------------------------
Η Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου είναι δημοσιογράφος, προσφάτως απολυμένη από τον αστικό Τύπο της χώρας της. Είναι εθελόντρια στην πλατεία Συντάγματος και δηλώνει ότι με αυτό της το κείμενο δεν εκπροσωπεί κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό της.
ΠΩΣ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΧΥΡΟΥΣ
Πως είναι δυνατό μια χούφτα αλαζόνες και φιλόδοξοι άνθρωποι να διοικούν ή να τιθασεύουν μια παγκόσμια κοινωνία;
Έναν λαό τον κρατάς υπόδουλο όταν τον έχεις χρεωμένο. Ο χρεωμένος Λαός μέσω των φερέφωνων κυβερνώντων του οδηγείται στην δουλεία, υποβάλλεται μέσω των ψευδών χρεών του και της υποτιθέμενης *δικαίου ανάγκης* να εκχωρήσει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Οι εργασιακές σχέσεις συνθλίβονται στο όνομα του χρήματος ενώ κάθε ανθρωποκεντρική θεώρηση καταργείται. Με αυτόν τον απλό τρόπο αναγκάζεις την νόησή του να κινείται συνεχώς με το πως θα ξεχρεώσει ή πως θα επιβιώσει. Αυτό το καταφέρνουν οι οικονομικά ισχυροί μέσω των μεγάλων Τραπεζών που τις βαφτίζουν κρατικές, ομοσπονδιακές, ευρωπαϊκές, ασιατικές, διεθνές νομισματικό Ταμείο, παγκόσμια Τράπεζα, κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών (BIS) κ.α. . Η πολιτική που ακολουθούν για να ελέγχουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι να εξαγοράζουν όλο και περισσότερες ιδιωτικές τράπεζες ή νευραλγικές εταιρίες δημοσίων αγαθών (φαρμακοβιομηχανίες, βιομηχανίες τροφίμων κ.α) με απώτερο στόχο να τις μετατρέψουν σε πολυεθνικά τραστ ή ομίλους. Έτσι μέσω των *κοινωνικών αγαθών* μπορούν να ελέγχουν τους κυβερνώντες. Αυτόν τον ιερό κανόνα τηρούν οι δικτάτορες του χρήματος δίχως καμία παρέκκλιση.
Πως αναγκάζουν τα υπερήφανα κράτη να χρεωθούν;
Δημιουργούν έναν πόλεμο εμφύλιο, τοπικό ή περιφερειακό. Με αυτόν τον τρόπο καταστρέφουν τις υποδομές των κρατών και αναγκάζουν τους κυβερνώντες να δανεισθούν.
Πως καταφέρνουν και πείθουν τις μάζες να χρεωθούν;
Μέσω της καταναλωτικής παιδείας που δίδουν τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις μέσω της ελλιπής μόρφωσης που δίδουν στα σχολεία. Επιπλέον με την παλαιά συνταγή του *Άρτου και του θεάματος*. Έτσι τις μετατρέπουν σε στρατούς χρεωμένων καταναλωτών υπόδουλους στην ανικανοποίητη ανθρώπινη φύση και όχι σε πνευματικούς στρατούς με λογική και διάκριση όπως μπορούν να γίνουν.
Τι ρόλο έχουν οι κυβερνήσεις των κρατών σε αυτό το ρόλο;
Είναι οι μεσάζοντες για την είσπραξη των τοκογλυφικών χρεών των λαών εκ μέρους των οικονομικά ισχυρών που διαθέτουν τον έλεγχο των παγκοσμίων Τραπεζών.
Πως λειτουργούν;
Οι κυβερνώντες ανά τον κόσμο (ιδίως μετά από έναν πόλεμο) δανείζονται για να πληρώσουν στους πολίτες τους μισθούς τους και τις κοινωνικές τους ανάγκες (υγείας, συντάξεις). Επιπλέον υπό τον φόβο του πολέμου σπαταλούνται τεράστια ποσά σε δαπάνες για την άμυνα μέσω των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Yπό τον φόβο της τρομοκρατίας υπέρογκα ποσά για την παρακολούθηση των πολιτών ενώ εις το όνομα της εσωτερικής ασφάλειας και τάξης θυσιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε όλο αυτό τον κυκεώνα των επίκτητων *αναγκών* εκτός των ασφαλιστικών δαπανών (συντάξεις), προσθέτονται οι ιατρικές δαπάνες (νοσοκομειακές, ιατρικές δαπάνες) οι εκπαιδευτικές δαπάνες (δημόσια παιδεία, έρευνα κ.α.) χρεώνοντας το κράτος και έμμεσα τους πολίτες του. Κάποιος θα μπορούσε να κάποιος πει: μα οι δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία είναι προς όφελος των πολιτών. Δυστυχώς τα ποσά που δίδονται για αυτήν είναι απειροελάχιστα. Συνεπώς η Παιδεία που δίδεται δεν ωφελεί την κρίση ή την διάκριση των ανθρώπινων χαρακτήρων αλλά την καταναλωτική ικανοποίηση.
Οι ανά τον κόσμο κυβερνήτες με την φορολογία που επιβάλλουν στους *δουλοπάροικούς τους* έρχονται να εισπράξουν για να ξεχρεώσουν τους τοκογλύφους δανειστές τραπεζίτες.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα δάνεια γίνονται μέσω των γιγάντιων τραπεζών.
Με αυτόν τον τρόπο οι τοκογλύφοι τραπεζίτες μένουν αόρατοι. Έτσι εκτίθενται τα *αιρετά* όργανά τους που είναι οι εισπράκτορες κυβερνώντες. Η σοφία σε αυτό το σύστημα είναι ότι η οργή των πολιτών πέφτει στους κυβερνώντες όπου κάθε τόσο τους αλλάζει με τις εκλογές ξεθυμαίνοντας το μένος με αυτόν τον τρόπο.
Οι πολίτες πλανεμένοι και παραπλανημένοι πιστεύουν ότι φταίνε για αυτό οι κακές διαχειρίσεις των εκλεγμένων ηγετών του......!!!
Ποιοί είναι οι οικονομικά ισχυροί;
Είναι αυτοί που ελέγχουν τον τομέα της ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ στον πλανήτη μέσω των Διοικητικών τους Συμβουλίων. Αυτοί χαράζουν πολιτικές που το συμβούλιο προσπαθεί να ικανοποιήσει. Δηλαδή είναι όλοι αυτοί που επικαρπώνονται τους τόκους των διακρατικών δανείων, το μαύρο χρυσό (αργό) όπως οι πετρελαϊκές εταιρείες, οι εταιρείες διαχείρισης του ουρανίου του ραδόνιου και άλλων πολύτιμων πηγών εκτός του πετρελαίου. Στόχος η εξαγορά όσο το δυνατό περισσοτέρων εταιριών δημοσίων αγαθών και παροχών.
Πως οι οικονομικά ισχυροί βοηθούν τους κυβερνώντες ανά την υφήλιο να κυβερνούν;
Μέσω των κρυφών χορηγιών, την διαφθορά, την θηλεία, την ακολασία, την ηδονή, την δωροδοκία την δολοπλοκία και την απειλή για θάνατο. Επιπλέον παρέχουν στους κυβερνώντες τόσα κεφάλαια (χρήμα) όσα χρειάζονται για να μην επαναστατήσουν οι λαοί τους.
Τι ρόλο έχουν οι θρησκείες ανά τον κόσμο στην διοίκηση των μαζών;
Φυσικά του σκιάχτρου στα πτηνά του ουρανού. Μέσω του φόβου για την απώλεια της ψυχής μετατρέπουν τις μάζες σε άβουλους αμνούς ευκολοδιοίκητους και με αυτόν τον τρόπο τηρείται η βασική αρχαιοελληνική αρχή της *Τάξης Πραγμάτων*, βασικό συστατικό της Πολιτειακής οργάνωσης. Μέσω των θρησκειών αποφεύγονται οι επαναστάσεις ενώ οι ανά τον κόσμο *πνευματικοί ποιμένες* καταδίδουν στους κυβερνώντες τα άναρχα μέλη, που πέφτουν στην αντίληψή τους εις το όνομα της *ηθικής Τάξης* και αγάπης του *Θεού*.
Τι στόχος πρέπει να επιτευχθεί;
Να ενωθεί ο Πλανήτης υπό μια Διοίκηση και ένα οικονομικό κέντρο που θα δανείζει και θα απομυζά τον κόσμο. Μια θρησκεία, υπό ενός Ποιμένος για την φοβιστική κατήχηση και πνευματική υποδούλωση των μαζών. Μια επιστημονική ομάδα διανοουμένων και ευφυών επιστημόνων με απώτερο στόχο την εκμετάλλευση των ισχυρότερων ανθρωπίνων νοήσεων σε όφελος της τεχνογνωσίας. Σε όλα αυτά θα βοηθήσουν τα περισσότερα ΜΜΕ ενώ ταυτόχρονα θα μειώνεται σταδιακά ο πληθυσμός της γης σε αριθμό τέτοιον που θα μπορεί ευκολότερα να θραφεί. Στην προσπάθεια μείωσης των πληθυσμών θα εφευρεθούν στα εργαστήρια νέες θανατηφόρες ασθένειες όπου θα μειώνουν σταδιακά και δίχως πόλεμο τους ανθρώπινους αριθμούς ώστε τελικώς να γίνουν επαρκείς οι πηγές τροφής δίχως να διαταράσσεται η ισορροπία για το περιβάλλον από τον *μολυντή* άνθρωπο. Επιπλέον θα δημιουργηθεί το τέλειο ανθρώπινο γονιδίωμα που θα είναι απαλλαγμένο από αρρώστιες και ανθεκτικό σε δυσμενείς κλιματικές συνθήκες. Έτσι θα προετοιμασθεί το Νέο ανθρώπινο γένος μέσα από την Νέα Τάξη Πραγμάτων για την αναζήτηση Νέων Πλουτοπαραγωγικών Πλανητών εις το όνομα της Απληστίας και Αλαζονείας μια μικρής χούφτας Εξουσιαστών. Η αρχή θα μπορούσε να γίνει με την δημιουργία ενός *παγκόσμιου* νομίσματος που θα προέλθει από την ανάγκη να αντικαταστήσει τις νομισματικές διακυμάνσεις που υπάρχουν στα κλασικά νομίσματα μεταξύ των ισχυρών κρατών. Μέσω αυτής της εικονικής ανάγκης που στην πραγματικότητα είναι μια τεχνική πλάνη και μέσω μιας τεχνικής οικονομικής κρίσεως θα δίδετε το προσωπείο μιας παγκόσμιας πτώχευσης. Με μόνη λύση την δημιουργία κοινού παγκόσμιου νομίσματος, προστατευμένου από τις διακυμάνσεις και τους υποτιθέμενους οικονομικούς κερδοσκόπους. Η συνέχεια βρίσκεται στην πολιτική χειραφέτηση και διοίκηση όλων των λαών της γης υπό μιας Διοίκησης ή ενός Διοικητηρίου. Το όνειρο των οικονομικά ισχυρών δηλαδή ο δρόμος προς την εξερεύνηση του Σύμπαντος τότε θα ξεκινήσει......
Γιατί η ένωση των πάντων σε μια μάζα; (θρησκειών, επιστημόνων, θρησκειών, κ.α.)
Όπως προείπα η Νέα Τάξη Πραγμάτων αποσκοπεί στην ευκολότερη εκμετάλλευση - διοίκηση του πλανήτη και την δημιουργία τέτοια τεχνολογίας που θα επιτρέψει σε κάποιους να μετοικήσουν σε άλλον πλανήτη για εκμετάλλευση άλλων πηγών πλούτου.
Τι σημασία δίδουν στους λαούς του κόσμου;
Καμία, οι λαοί χρησιμοποιούνται όπως τα άλογα δηλαδή αφού χρησιμοποιηθούν τόσο όσο θέλει ο ιδιοκτήτης μόλις γεράσουν τα σκοτώνουν! Οι άνθρωποι ανά την υφήλιο χρησιμοποιούνται ως νοήσεις για να παράγουν τεχνογνωσία μέσω των πανεπιστημιακών ομάδων ή ως φθηνό εργατικό δυναμικό, τα εδάφη των κρατών, χρησιμοποιούνται ως πλουτοπαραγωγικές μηχανές για την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών τους (πετρέλαιο, κοιτάσματα ουρανίου, χρυσού κ.α.) ενώ οι κυβερνώντες για την είσπραξη φόρων για την αποπληρωμή των δανείων στους μεγαλοτραπεζίτες. Γιατί Πάση Θυσία η Μείωση του Ανθρώπινου Πληθυσμού;
Τι φοβούνται οι έχοντες την οικονομική εξουσία;
Μήπως γίνει αναδιανομή του πλούτου τους από μια Νέα Τάξη Πραγμάτων διαφορετική από αυτή που σχεδιάζουν. Οι επαναστάσεις των λαών, οι ξεσηκωμοί φοβίζουν τους εξουσιαστές και βαφτίζουν οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση *Τρομοκρατία*. Κάτω από την μάσκα της αφαιρούν ανθρώπινα δικαιώματα παρακολουθώντας τους (πολίτες του κόσμου) μέσω συστημάτων όπως του συστήματος Echelon (παραμετροποίηση, ψηφιοποίηση, καταχώριση σε σταθερή βάση δεδομένων όλων των επικοινωνιών μέσω ενός συμπλέγματος δορυφόρων).
Ποιό είναι το κλειδί για την επιτυχία αυτής της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ τους;
Είναι ο ΦΟΒΟΣ. Παράγουν συνεχώς μια βιομηχανία φόβων που αναστέλλουν κάθε ανθρώπινη παραγωγή ιδεών. Ο σύγχρονος άνθρωπος ακολουθώντας την Αρχή *ο φόβος φυλάει τα έρημα* ποταπή ρήση των δειλών αισθάνεται έρμαιο της μοίρας του. Και όποιος είναι έρμαιο της μοίρας του, είναι άξιος αυτής. Έτσι ο φοβισμένος γίνεται έρμαιο των τυχοδιωχτών εξουσιαστών του και υποκύπτει στην κάθε εντολή τους. Υ.Γ. *Δεν φοβάμαι τίποτα δεν ελπίζω τίποτα είμαι ελεύθερος* (Ν. Καζαντζάκης)
Υπάρχει Δημοκρατία;
Όταν ο λαός αντιληφθεί το παιχνίδι που παίζουν μέσω των ψευδοδιλλημάτων οι ισχυροί τότε θα εφαρμόσει πραγματικά Δημοκρατία και δικαιοσύνη. Έτσι θα διδαχθεί το μόνο που αξίζει σε αυτή τη ζωή, αγάπη και ειρήνη. Διότι Αγάπη είναι Δημοκρατία και Δικαιοσύνη είναι Ειρήνη.
Στα σχέδια των ανθρώπων μόνο ο Θεός γελάει......αλλά αυτοί είναι άνθρωποι ή είναι κάτι άλλο;;;(Του Λαού)
μετρον-αριστον
Έναν λαό τον κρατάς υπόδουλο όταν τον έχεις χρεωμένο. Ο χρεωμένος Λαός μέσω των φερέφωνων κυβερνώντων του οδηγείται στην δουλεία, υποβάλλεται μέσω των ψευδών χρεών του και της υποτιθέμενης *δικαίου ανάγκης* να εκχωρήσει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Οι εργασιακές σχέσεις συνθλίβονται στο όνομα του χρήματος ενώ κάθε ανθρωποκεντρική θεώρηση καταργείται. Με αυτόν τον απλό τρόπο αναγκάζεις την νόησή του να κινείται συνεχώς με το πως θα ξεχρεώσει ή πως θα επιβιώσει. Αυτό το καταφέρνουν οι οικονομικά ισχυροί μέσω των μεγάλων Τραπεζών που τις βαφτίζουν κρατικές, ομοσπονδιακές, ευρωπαϊκές, ασιατικές, διεθνές νομισματικό Ταμείο, παγκόσμια Τράπεζα, κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών (BIS) κ.α. . Η πολιτική που ακολουθούν για να ελέγχουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι να εξαγοράζουν όλο και περισσότερες ιδιωτικές τράπεζες ή νευραλγικές εταιρίες δημοσίων αγαθών (φαρμακοβιομηχανίες, βιομηχανίες τροφίμων κ.α) με απώτερο στόχο να τις μετατρέψουν σε πολυεθνικά τραστ ή ομίλους. Έτσι μέσω των *κοινωνικών αγαθών* μπορούν να ελέγχουν τους κυβερνώντες. Αυτόν τον ιερό κανόνα τηρούν οι δικτάτορες του χρήματος δίχως καμία παρέκκλιση.
Πως αναγκάζουν τα υπερήφανα κράτη να χρεωθούν;
Δημιουργούν έναν πόλεμο εμφύλιο, τοπικό ή περιφερειακό. Με αυτόν τον τρόπο καταστρέφουν τις υποδομές των κρατών και αναγκάζουν τους κυβερνώντες να δανεισθούν.
Πως καταφέρνουν και πείθουν τις μάζες να χρεωθούν;
Μέσω της καταναλωτικής παιδείας που δίδουν τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις μέσω της ελλιπής μόρφωσης που δίδουν στα σχολεία. Επιπλέον με την παλαιά συνταγή του *Άρτου και του θεάματος*. Έτσι τις μετατρέπουν σε στρατούς χρεωμένων καταναλωτών υπόδουλους στην ανικανοποίητη ανθρώπινη φύση και όχι σε πνευματικούς στρατούς με λογική και διάκριση όπως μπορούν να γίνουν.
Τι ρόλο έχουν οι κυβερνήσεις των κρατών σε αυτό το ρόλο;
Είναι οι μεσάζοντες για την είσπραξη των τοκογλυφικών χρεών των λαών εκ μέρους των οικονομικά ισχυρών που διαθέτουν τον έλεγχο των παγκοσμίων Τραπεζών.
Πως λειτουργούν;
Οι κυβερνώντες ανά τον κόσμο (ιδίως μετά από έναν πόλεμο) δανείζονται για να πληρώσουν στους πολίτες τους μισθούς τους και τις κοινωνικές τους ανάγκες (υγείας, συντάξεις). Επιπλέον υπό τον φόβο του πολέμου σπαταλούνται τεράστια ποσά σε δαπάνες για την άμυνα μέσω των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Yπό τον φόβο της τρομοκρατίας υπέρογκα ποσά για την παρακολούθηση των πολιτών ενώ εις το όνομα της εσωτερικής ασφάλειας και τάξης θυσιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε όλο αυτό τον κυκεώνα των επίκτητων *αναγκών* εκτός των ασφαλιστικών δαπανών (συντάξεις), προσθέτονται οι ιατρικές δαπάνες (νοσοκομειακές, ιατρικές δαπάνες) οι εκπαιδευτικές δαπάνες (δημόσια παιδεία, έρευνα κ.α.) χρεώνοντας το κράτος και έμμεσα τους πολίτες του. Κάποιος θα μπορούσε να κάποιος πει: μα οι δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία είναι προς όφελος των πολιτών. Δυστυχώς τα ποσά που δίδονται για αυτήν είναι απειροελάχιστα. Συνεπώς η Παιδεία που δίδεται δεν ωφελεί την κρίση ή την διάκριση των ανθρώπινων χαρακτήρων αλλά την καταναλωτική ικανοποίηση.
Οι ανά τον κόσμο κυβερνήτες με την φορολογία που επιβάλλουν στους *δουλοπάροικούς τους* έρχονται να εισπράξουν για να ξεχρεώσουν τους τοκογλύφους δανειστές τραπεζίτες.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα δάνεια γίνονται μέσω των γιγάντιων τραπεζών.
Με αυτόν τον τρόπο οι τοκογλύφοι τραπεζίτες μένουν αόρατοι. Έτσι εκτίθενται τα *αιρετά* όργανά τους που είναι οι εισπράκτορες κυβερνώντες. Η σοφία σε αυτό το σύστημα είναι ότι η οργή των πολιτών πέφτει στους κυβερνώντες όπου κάθε τόσο τους αλλάζει με τις εκλογές ξεθυμαίνοντας το μένος με αυτόν τον τρόπο.
Οι πολίτες πλανεμένοι και παραπλανημένοι πιστεύουν ότι φταίνε για αυτό οι κακές διαχειρίσεις των εκλεγμένων ηγετών του......!!!
Ποιοί είναι οι οικονομικά ισχυροί;
Είναι αυτοί που ελέγχουν τον τομέα της ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ στον πλανήτη μέσω των Διοικητικών τους Συμβουλίων. Αυτοί χαράζουν πολιτικές που το συμβούλιο προσπαθεί να ικανοποιήσει. Δηλαδή είναι όλοι αυτοί που επικαρπώνονται τους τόκους των διακρατικών δανείων, το μαύρο χρυσό (αργό) όπως οι πετρελαϊκές εταιρείες, οι εταιρείες διαχείρισης του ουρανίου του ραδόνιου και άλλων πολύτιμων πηγών εκτός του πετρελαίου. Στόχος η εξαγορά όσο το δυνατό περισσοτέρων εταιριών δημοσίων αγαθών και παροχών.
Πως οι οικονομικά ισχυροί βοηθούν τους κυβερνώντες ανά την υφήλιο να κυβερνούν;
Μέσω των κρυφών χορηγιών, την διαφθορά, την θηλεία, την ακολασία, την ηδονή, την δωροδοκία την δολοπλοκία και την απειλή για θάνατο. Επιπλέον παρέχουν στους κυβερνώντες τόσα κεφάλαια (χρήμα) όσα χρειάζονται για να μην επαναστατήσουν οι λαοί τους.
Τι ρόλο έχουν οι θρησκείες ανά τον κόσμο στην διοίκηση των μαζών;
Φυσικά του σκιάχτρου στα πτηνά του ουρανού. Μέσω του φόβου για την απώλεια της ψυχής μετατρέπουν τις μάζες σε άβουλους αμνούς ευκολοδιοίκητους και με αυτόν τον τρόπο τηρείται η βασική αρχαιοελληνική αρχή της *Τάξης Πραγμάτων*, βασικό συστατικό της Πολιτειακής οργάνωσης. Μέσω των θρησκειών αποφεύγονται οι επαναστάσεις ενώ οι ανά τον κόσμο *πνευματικοί ποιμένες* καταδίδουν στους κυβερνώντες τα άναρχα μέλη, που πέφτουν στην αντίληψή τους εις το όνομα της *ηθικής Τάξης* και αγάπης του *Θεού*.
Τι στόχος πρέπει να επιτευχθεί;
Να ενωθεί ο Πλανήτης υπό μια Διοίκηση και ένα οικονομικό κέντρο που θα δανείζει και θα απομυζά τον κόσμο. Μια θρησκεία, υπό ενός Ποιμένος για την φοβιστική κατήχηση και πνευματική υποδούλωση των μαζών. Μια επιστημονική ομάδα διανοουμένων και ευφυών επιστημόνων με απώτερο στόχο την εκμετάλλευση των ισχυρότερων ανθρωπίνων νοήσεων σε όφελος της τεχνογνωσίας. Σε όλα αυτά θα βοηθήσουν τα περισσότερα ΜΜΕ ενώ ταυτόχρονα θα μειώνεται σταδιακά ο πληθυσμός της γης σε αριθμό τέτοιον που θα μπορεί ευκολότερα να θραφεί. Στην προσπάθεια μείωσης των πληθυσμών θα εφευρεθούν στα εργαστήρια νέες θανατηφόρες ασθένειες όπου θα μειώνουν σταδιακά και δίχως πόλεμο τους ανθρώπινους αριθμούς ώστε τελικώς να γίνουν επαρκείς οι πηγές τροφής δίχως να διαταράσσεται η ισορροπία για το περιβάλλον από τον *μολυντή* άνθρωπο. Επιπλέον θα δημιουργηθεί το τέλειο ανθρώπινο γονιδίωμα που θα είναι απαλλαγμένο από αρρώστιες και ανθεκτικό σε δυσμενείς κλιματικές συνθήκες. Έτσι θα προετοιμασθεί το Νέο ανθρώπινο γένος μέσα από την Νέα Τάξη Πραγμάτων για την αναζήτηση Νέων Πλουτοπαραγωγικών Πλανητών εις το όνομα της Απληστίας και Αλαζονείας μια μικρής χούφτας Εξουσιαστών. Η αρχή θα μπορούσε να γίνει με την δημιουργία ενός *παγκόσμιου* νομίσματος που θα προέλθει από την ανάγκη να αντικαταστήσει τις νομισματικές διακυμάνσεις που υπάρχουν στα κλασικά νομίσματα μεταξύ των ισχυρών κρατών. Μέσω αυτής της εικονικής ανάγκης που στην πραγματικότητα είναι μια τεχνική πλάνη και μέσω μιας τεχνικής οικονομικής κρίσεως θα δίδετε το προσωπείο μιας παγκόσμιας πτώχευσης. Με μόνη λύση την δημιουργία κοινού παγκόσμιου νομίσματος, προστατευμένου από τις διακυμάνσεις και τους υποτιθέμενους οικονομικούς κερδοσκόπους. Η συνέχεια βρίσκεται στην πολιτική χειραφέτηση και διοίκηση όλων των λαών της γης υπό μιας Διοίκησης ή ενός Διοικητηρίου. Το όνειρο των οικονομικά ισχυρών δηλαδή ο δρόμος προς την εξερεύνηση του Σύμπαντος τότε θα ξεκινήσει......
Γιατί η ένωση των πάντων σε μια μάζα; (θρησκειών, επιστημόνων, θρησκειών, κ.α.)
Όπως προείπα η Νέα Τάξη Πραγμάτων αποσκοπεί στην ευκολότερη εκμετάλλευση - διοίκηση του πλανήτη και την δημιουργία τέτοια τεχνολογίας που θα επιτρέψει σε κάποιους να μετοικήσουν σε άλλον πλανήτη για εκμετάλλευση άλλων πηγών πλούτου.
Τι σημασία δίδουν στους λαούς του κόσμου;
Καμία, οι λαοί χρησιμοποιούνται όπως τα άλογα δηλαδή αφού χρησιμοποιηθούν τόσο όσο θέλει ο ιδιοκτήτης μόλις γεράσουν τα σκοτώνουν! Οι άνθρωποι ανά την υφήλιο χρησιμοποιούνται ως νοήσεις για να παράγουν τεχνογνωσία μέσω των πανεπιστημιακών ομάδων ή ως φθηνό εργατικό δυναμικό, τα εδάφη των κρατών, χρησιμοποιούνται ως πλουτοπαραγωγικές μηχανές για την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών τους (πετρέλαιο, κοιτάσματα ουρανίου, χρυσού κ.α.) ενώ οι κυβερνώντες για την είσπραξη φόρων για την αποπληρωμή των δανείων στους μεγαλοτραπεζίτες. Γιατί Πάση Θυσία η Μείωση του Ανθρώπινου Πληθυσμού;
Τι φοβούνται οι έχοντες την οικονομική εξουσία;
Μήπως γίνει αναδιανομή του πλούτου τους από μια Νέα Τάξη Πραγμάτων διαφορετική από αυτή που σχεδιάζουν. Οι επαναστάσεις των λαών, οι ξεσηκωμοί φοβίζουν τους εξουσιαστές και βαφτίζουν οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση *Τρομοκρατία*. Κάτω από την μάσκα της αφαιρούν ανθρώπινα δικαιώματα παρακολουθώντας τους (πολίτες του κόσμου) μέσω συστημάτων όπως του συστήματος Echelon (παραμετροποίηση, ψηφιοποίηση, καταχώριση σε σταθερή βάση δεδομένων όλων των επικοινωνιών μέσω ενός συμπλέγματος δορυφόρων).
Ποιό είναι το κλειδί για την επιτυχία αυτής της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ τους;
Είναι ο ΦΟΒΟΣ. Παράγουν συνεχώς μια βιομηχανία φόβων που αναστέλλουν κάθε ανθρώπινη παραγωγή ιδεών. Ο σύγχρονος άνθρωπος ακολουθώντας την Αρχή *ο φόβος φυλάει τα έρημα* ποταπή ρήση των δειλών αισθάνεται έρμαιο της μοίρας του. Και όποιος είναι έρμαιο της μοίρας του, είναι άξιος αυτής. Έτσι ο φοβισμένος γίνεται έρμαιο των τυχοδιωχτών εξουσιαστών του και υποκύπτει στην κάθε εντολή τους. Υ.Γ. *Δεν φοβάμαι τίποτα δεν ελπίζω τίποτα είμαι ελεύθερος* (Ν. Καζαντζάκης)
Υπάρχει Δημοκρατία;
Όταν ο λαός αντιληφθεί το παιχνίδι που παίζουν μέσω των ψευδοδιλλημάτων οι ισχυροί τότε θα εφαρμόσει πραγματικά Δημοκρατία και δικαιοσύνη. Έτσι θα διδαχθεί το μόνο που αξίζει σε αυτή τη ζωή, αγάπη και ειρήνη. Διότι Αγάπη είναι Δημοκρατία και Δικαιοσύνη είναι Ειρήνη.
Στα σχέδια των ανθρώπων μόνο ο Θεός γελάει......αλλά αυτοί είναι άνθρωποι ή είναι κάτι άλλο;;;(Του Λαού)
μετρον-αριστον
Τρίτη 21 Ιουνίου 2011
ΥΠΕΡΝΙΚΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ !
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αποφύγει κανείς την επιτυχία και την εσωτερική γαλήνη. Ένας από αυτούς είναι η αναβλητικότητα.
Αναβλητικότητα πρακτικά σημαίνει το να αποφεύγεις συστηματικά την πραγματοποίηση συγκεκριμένων καθημερινών στόχων. Συναισθηματικά, όμως αυτή η συμπεριφορά περιλαμβάνει έντονη ενοχή, άγχος καθώς και ένα αίσθημα ανεπάρκειας. Με άλλα λόγια, η αναβλητικότητα είναι ουσιαστικά ένας καλός τρόπος να σαμποτάρεις τον εαυτό σου.
Πως γίνεται κάποιος αναβλητικός;
Κάποτε ορισμένοι πίστευαν ότι οι αναβλητικοί τύποι ήταν στην πραγματικότητα καμουφλαρισμένοι τεμπέληδες. Ωστόσο, η επιστημονική έρευνα αποδεικνύει ότι αυτό δεν ισχύει καθόλου. Πολύ πιο σύνθετοι ψυχολογικοί παράγοντες, όπως η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή ο φόβος αποτυχίας, μοιάζουν να είναι πιο καθοριστικοί στην δημιουργία μιας τέτοιας συμπεριφοράς.
Δεν γεννιέσαι αναβλητικός. Αυτός ο τρόπος χειρισμού της καθημερινότητας και της ζωής μαθαίνεται από πολύ μικρή ηλικία. Οι εξουσιαστικοί γονείς συχνά αυξάνουν τις πιθανότητες να διαμορφώσουν έναν αναβλητικό ενήλικο, αφού σπάνια ενθαρρύνουν τις προσωπικές αποφάσεις του παδιού και δεν του δημιουργούν τις συνθήκες για τον σχηματισμό προσωπικών κινήτρων και δράσης.
Τα «κόλπα» της αναβλητικότητας
Οι αναβλητικοί άνθρωποι συχνά ξεγελάνε τον εαυτό τους με εκλογικεύσεις (π.χ., «δουλεύω καλύτερα όταν τα αφήνω όλα την τελευταία στιγμή», «έχω καλύτερα αποτελέσματα όταν βρίσκομαι κάτω από πίεση», «η πίεση της τελευταίας στιγμής με κάνει πιο δημιουργικό»). Η πραγματικότητα όμως, είναι ότι ο στόχος τελικά δεν υλοποιείται και εκείνοι βιώνουν μια έντονη αγωνία και αυτολύπηση για αυτό.
Άλλες φορές οι αναβλητικοί μπορεί αν δραματοποιήσουν την δέσμευσή τους στον στόχο που έχουν θέσει, αλλά στην πραγματικότητα να μην κάνουν καμία ουσιαστική κίνηση για αυτόν. Για παράδειγμα, μπορεί να κουβαλήσουν στις διακοπές έναν τεράστιο όγκο χαρτιών της δουλειάς, να αγχωθούν για αυτά που έχουν να κάνουν, αλλά τελικά να μην αγγίξουν ούτε μια σελίδα από τα χαρτιά τους μέχρι το τέλος των διακοπών.
Όταν η αναβλητικότητα γίνεται πρόβλημα ζωής
Όλοι περιστασιακά στη ζωή μπορεί να γίνουν ιδιαίτερα αναβλητικοί. Το αν η αναβλητικότητα γίνει πρόβλημα ή όχι εξαρτάται από το μέγεθος των αρνητικών συνεπειών που αυτή έχει στη ζωή. Κάποιοι, για παράδειγμα, μπορεί να αναβάλλουν τις δουλειές τους, αλλά τελικά καταφέρνουν και τις ολοκληρώνουν, ενώ, άλλοι αναβάλλουν σε τέτοιο βαθμό που δεν πραγματοποιούν τους σημαντικούς στόχους της ζωής.
Υπάρχουν 7 βασικές συνθήκες για να ανακαλύψει κανείς εάν η αναβλητικότητά του επηρεάζει αρνητικά την ζωή του:
* Μερικές φορές νοιώθετε άρρωστοι από το σωματικό ή το ψυχολογικό στρες που προκύπτει αναβάλλοντας εργασίες που ξέρετε ότι πρέπει να κάνετε;
* Κάποιες φορές νοιώθετε η αναβλητικότητα να σας προκαλεί θλίψη, έλλειψη αυτοπεποίθησης και ανυπαρξία ελέγχου στη ζωή σας;
* Κάποιες φορές νοιώθετε εντελώς αδύναμος/η να δράσετε ή να πάρετε αποφάσεις;
* Νοιώθετε ότι έχετε χάσει τον σεβασμό ορισμένων ατόμων του κοινωνικού ή του εργασιακού σας περιβάλλοντος λόγω της αναβλητικότητάς σας;
* Πιστεύετε ότι τα αποτελέσματα της δουλειάς σας είναι συχνά μικρότερα από τις δυνατότητες σας;
* Πιστεύετε ότι η αναβλητικότητά σας είναι η αιτία να συγκρούεστε με τους ανθρώπους;
* Πιστεύετε ότι η αναβλητικότητα σας έχει δημιουργήσει σοβαρά εμπόδια στη πραγματοποίηση σημαντικών στόχων στη ζωή σας;
Αν 2 τουλάχιστον από τις παραπάνω συνθήκες ισχύουν για εσάς, τότε η αναβλητικότητα πια έχει επηρεάσεις σημαντικά την ποιότητα ζωής σας καθώς και τη σχέση σας με τους άλλους.
Οι συνέπειες
Η αναβλητικότητα βλάπτει σοβαρά τη σωματική, αλλά και τη συναισθηματική υγεία. Η χρόνια έκθεση μας στην ενοχή και το στρες που συνήθως συνοδεύει την αναβλητικότητα, προκαλεί σταδιακή κατάρρευση του ανοσοποιητικού, γαστρεντερολογικά προβλήματα καθώς και αϋπνία. Επίσης, οι αναβλητικοί τύποι συχνά θυμώνουν τους γύρω τους αφού παραπονιούνται συχνά χωρίς να κάνουν κάτι για να επιλύσουν το πρόβλημα, απογοητεύουν ερωτικούς συντροφους και συνεργάτες ή φορτώνουν τις ευθύνες τους σε άλλους.
Υπάρχουν λύσεις!
Αν είστε αναβλητικοί τύποι μπορείτε να παρέμβετε. Να με ποιον τρόπο:
* Χωρίστε ρεαλιστικά τους στόχους σας σε μικρότερα βήματα αφήνοντας αρκετό χρόνο για δράση και ξεκούραση στο καθένα
* Δεσμευτείτε ότι θα ασχοληθείτε έστω λίγα λεπτά με την εργασία που αναβάλλετε χωρίς απαραίτητα να έχετε εκείνη τη στιγμή ιδιαίτερο εσωτερικό κίνητρο
* Ανταμείψτε τον εαυτό σας όταν ολοκληρώσετε κάποιον στόχο
* Αν έχετε κάτι να κάνετε κάντε το τώρα! Μην περιμένετε τις τέλειες συνθήκες για να δραστηριοποηθείτε
* Μην ξεχνάτε ότι το ψυχικό βάρος της ενοχής του άγχους και της ανεπάρκειας που πάντα θα κουβαλάτε μέσα σας όταν αναβάλλετε θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τη στιγμιαία ανακούφιση που σας προσφέρει η αποφυγή του στόχου
Όλοι μας έχουμε μέσα μας έναν διακόπτη δράσης. Έναν διακόπτη του «κάντε το τώρα»! Ενεργοποιήστε τον !
Μπορεί να γίνεις αναβλητικός εάν:
* αυτό που πρέπει να κάνεις δεν σε ενδιαφέρει ουσιαστικά
* είσαι τελειομανής
* φοβάσαι την αρνητική αξιολόγηση της δουλειάς σου από τους άλλους
* ο στόχος σου είναι ασαφής
* φοβάσαι το άγνωστο ή το καινούργιο
* φοβάσαι να ρισκάρεις
* σου λείπει η εμπειρία, η εκπαίδευση, η γνώση ή η δεξιότητα για τη υλοποίηση του στόχου σου
* φοβάσαι την αποτυχία
* δεν ξέρεις να διαχειριστείς την επιτυχία
lovesmiles
Αναβλητικότητα πρακτικά σημαίνει το να αποφεύγεις συστηματικά την πραγματοποίηση συγκεκριμένων καθημερινών στόχων. Συναισθηματικά, όμως αυτή η συμπεριφορά περιλαμβάνει έντονη ενοχή, άγχος καθώς και ένα αίσθημα ανεπάρκειας. Με άλλα λόγια, η αναβλητικότητα είναι ουσιαστικά ένας καλός τρόπος να σαμποτάρεις τον εαυτό σου.
Πως γίνεται κάποιος αναβλητικός;
Κάποτε ορισμένοι πίστευαν ότι οι αναβλητικοί τύποι ήταν στην πραγματικότητα καμουφλαρισμένοι τεμπέληδες. Ωστόσο, η επιστημονική έρευνα αποδεικνύει ότι αυτό δεν ισχύει καθόλου. Πολύ πιο σύνθετοι ψυχολογικοί παράγοντες, όπως η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή ο φόβος αποτυχίας, μοιάζουν να είναι πιο καθοριστικοί στην δημιουργία μιας τέτοιας συμπεριφοράς.
Δεν γεννιέσαι αναβλητικός. Αυτός ο τρόπος χειρισμού της καθημερινότητας και της ζωής μαθαίνεται από πολύ μικρή ηλικία. Οι εξουσιαστικοί γονείς συχνά αυξάνουν τις πιθανότητες να διαμορφώσουν έναν αναβλητικό ενήλικο, αφού σπάνια ενθαρρύνουν τις προσωπικές αποφάσεις του παδιού και δεν του δημιουργούν τις συνθήκες για τον σχηματισμό προσωπικών κινήτρων και δράσης.
Τα «κόλπα» της αναβλητικότητας
Οι αναβλητικοί άνθρωποι συχνά ξεγελάνε τον εαυτό τους με εκλογικεύσεις (π.χ., «δουλεύω καλύτερα όταν τα αφήνω όλα την τελευταία στιγμή», «έχω καλύτερα αποτελέσματα όταν βρίσκομαι κάτω από πίεση», «η πίεση της τελευταίας στιγμής με κάνει πιο δημιουργικό»). Η πραγματικότητα όμως, είναι ότι ο στόχος τελικά δεν υλοποιείται και εκείνοι βιώνουν μια έντονη αγωνία και αυτολύπηση για αυτό.
Άλλες φορές οι αναβλητικοί μπορεί αν δραματοποιήσουν την δέσμευσή τους στον στόχο που έχουν θέσει, αλλά στην πραγματικότητα να μην κάνουν καμία ουσιαστική κίνηση για αυτόν. Για παράδειγμα, μπορεί να κουβαλήσουν στις διακοπές έναν τεράστιο όγκο χαρτιών της δουλειάς, να αγχωθούν για αυτά που έχουν να κάνουν, αλλά τελικά να μην αγγίξουν ούτε μια σελίδα από τα χαρτιά τους μέχρι το τέλος των διακοπών.
Όταν η αναβλητικότητα γίνεται πρόβλημα ζωής
Όλοι περιστασιακά στη ζωή μπορεί να γίνουν ιδιαίτερα αναβλητικοί. Το αν η αναβλητικότητα γίνει πρόβλημα ή όχι εξαρτάται από το μέγεθος των αρνητικών συνεπειών που αυτή έχει στη ζωή. Κάποιοι, για παράδειγμα, μπορεί να αναβάλλουν τις δουλειές τους, αλλά τελικά καταφέρνουν και τις ολοκληρώνουν, ενώ, άλλοι αναβάλλουν σε τέτοιο βαθμό που δεν πραγματοποιούν τους σημαντικούς στόχους της ζωής.
Υπάρχουν 7 βασικές συνθήκες για να ανακαλύψει κανείς εάν η αναβλητικότητά του επηρεάζει αρνητικά την ζωή του:
* Μερικές φορές νοιώθετε άρρωστοι από το σωματικό ή το ψυχολογικό στρες που προκύπτει αναβάλλοντας εργασίες που ξέρετε ότι πρέπει να κάνετε;
* Κάποιες φορές νοιώθετε η αναβλητικότητα να σας προκαλεί θλίψη, έλλειψη αυτοπεποίθησης και ανυπαρξία ελέγχου στη ζωή σας;
* Κάποιες φορές νοιώθετε εντελώς αδύναμος/η να δράσετε ή να πάρετε αποφάσεις;
* Νοιώθετε ότι έχετε χάσει τον σεβασμό ορισμένων ατόμων του κοινωνικού ή του εργασιακού σας περιβάλλοντος λόγω της αναβλητικότητάς σας;
* Πιστεύετε ότι τα αποτελέσματα της δουλειάς σας είναι συχνά μικρότερα από τις δυνατότητες σας;
* Πιστεύετε ότι η αναβλητικότητά σας είναι η αιτία να συγκρούεστε με τους ανθρώπους;
* Πιστεύετε ότι η αναβλητικότητα σας έχει δημιουργήσει σοβαρά εμπόδια στη πραγματοποίηση σημαντικών στόχων στη ζωή σας;
Αν 2 τουλάχιστον από τις παραπάνω συνθήκες ισχύουν για εσάς, τότε η αναβλητικότητα πια έχει επηρεάσεις σημαντικά την ποιότητα ζωής σας καθώς και τη σχέση σας με τους άλλους.
Οι συνέπειες
Η αναβλητικότητα βλάπτει σοβαρά τη σωματική, αλλά και τη συναισθηματική υγεία. Η χρόνια έκθεση μας στην ενοχή και το στρες που συνήθως συνοδεύει την αναβλητικότητα, προκαλεί σταδιακή κατάρρευση του ανοσοποιητικού, γαστρεντερολογικά προβλήματα καθώς και αϋπνία. Επίσης, οι αναβλητικοί τύποι συχνά θυμώνουν τους γύρω τους αφού παραπονιούνται συχνά χωρίς να κάνουν κάτι για να επιλύσουν το πρόβλημα, απογοητεύουν ερωτικούς συντροφους και συνεργάτες ή φορτώνουν τις ευθύνες τους σε άλλους.
Υπάρχουν λύσεις!
Αν είστε αναβλητικοί τύποι μπορείτε να παρέμβετε. Να με ποιον τρόπο:
* Χωρίστε ρεαλιστικά τους στόχους σας σε μικρότερα βήματα αφήνοντας αρκετό χρόνο για δράση και ξεκούραση στο καθένα
* Δεσμευτείτε ότι θα ασχοληθείτε έστω λίγα λεπτά με την εργασία που αναβάλλετε χωρίς απαραίτητα να έχετε εκείνη τη στιγμή ιδιαίτερο εσωτερικό κίνητρο
* Ανταμείψτε τον εαυτό σας όταν ολοκληρώσετε κάποιον στόχο
* Αν έχετε κάτι να κάνετε κάντε το τώρα! Μην περιμένετε τις τέλειες συνθήκες για να δραστηριοποηθείτε
* Μην ξεχνάτε ότι το ψυχικό βάρος της ενοχής του άγχους και της ανεπάρκειας που πάντα θα κουβαλάτε μέσα σας όταν αναβάλλετε θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τη στιγμιαία ανακούφιση που σας προσφέρει η αποφυγή του στόχου
Όλοι μας έχουμε μέσα μας έναν διακόπτη δράσης. Έναν διακόπτη του «κάντε το τώρα»! Ενεργοποιήστε τον !
Μπορεί να γίνεις αναβλητικός εάν:
* αυτό που πρέπει να κάνεις δεν σε ενδιαφέρει ουσιαστικά
* είσαι τελειομανής
* φοβάσαι την αρνητική αξιολόγηση της δουλειάς σου από τους άλλους
* ο στόχος σου είναι ασαφής
* φοβάσαι το άγνωστο ή το καινούργιο
* φοβάσαι να ρισκάρεις
* σου λείπει η εμπειρία, η εκπαίδευση, η γνώση ή η δεξιότητα για τη υλοποίηση του στόχου σου
* φοβάσαι την αποτυχία
* δεν ξέρεις να διαχειριστείς την επιτυχία
lovesmiles
ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ....
Αυτό το καλοκαίρι μοιάζει σαν να έρχεται χειμώνας. Οι άνθρωποι σκεπτικοί κι ορισμένοι σκυφτοί...
Στα σπίτια πολλοί μετράνε κατηφείς άνεργες ώρες - καιτα απογεύματα βρέχει στις πόλεις -μέσα Ιούνη- με μια παράξενη επιμονή,
όσο για τις καλλιέργειες - δεν ξέρω για τις καλλιέργειες, ποιες βλάπτει η βροχή, ποιες όχι...
Κουρασμένες οι λέξεις
πολλά χρόνια τώρα λέγονται
αλλ' όμως εξακολουθούν να εκτοξεύονται. Σε τροχιά πάνω απ' τα κεφάλια των ανθρώπων
ορισμένες εκρήγνυνται
- αναλόγως της γόμωσης (πόση φορμόλη, δείκτη απειλής, ποσοστό ψεύδους περιέχουν). Βαριέσαι να σκύψεις (πιο πολύ απ' όσον ήδη σκύβεις), δεν έχεις το κουράγιο να φυλαχτείς
η λέξη που έχει γραμμένο πάνω της το όνομά σου, θα σε βρει.
Ανεργία. Προπαγάνδα. Κλισέ. Πράσινη ΥΕΝΕΔ -κάποια θα σε πετύχει, είναι θέμα χρόνου.
Εριχ Μαρία Ρεμάρκ, διάβαζες μικρός, «Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο», μπήκες στο νόημα νωρίς, περίμενες ένας-ένας οι φίλοι να σκοτώνονται, στα χαρακώματα ή στην επόμενη σελίδα στην άδεια, ξαπλωμένοι κάτω από μια μπουγάδα ασπρόρουχα, ό,τι πιο κοντινό σε κορίτσι μπορούσε να σου τύχει εκτός απ' τις νοσοκόμες, κυνηγώντας
κότες και κλέβοντας χήνες, στην άλλη σελίδα, στο άλλο βιβλίο, χιλιάδες ζωές
και ξαφνικά η δική σου έχει σταματήσει αμήχανη με μια απόλυση. Μπροστά σε μια απόλυση.
Την κοιτάς από 'δώ, την κοιτάς από 'κεί, τη βλέπεις τη νύχτα στον ύπνο σου, την κόβεις πίσω απ' την πόρτα σαν να σου 'χει στήσει καρτέρι...,
κι έτσι σαν να μη θέλεις να βγεις πια έξω, έστω για μια βολτίτσα, να σου προσφέρει η χώρα το φάρμακό της, ένα ουζάκι ή ήλιο ή έναν καφέ ή μια καλή εφημερίδα - τίποτα! η απόλυση εκεί! ατάραχη! Δεν μπορείς να τη βγάλεις απ' το οπτικό σου πεδίο.
Κάθεται κι αυτή και σε κοιτάει, πάει να σου κάνει λίγη πλάκα: «δεν σε αντέχει η οικονομία» σου λέει, αλλά ούτε εσύ πικρογελάς, ούτε και η ίδια.
Απόλυση - το μυθιστόρημα δεν είναι μεγάλο, λίγες σελίδες, με τη μία τα διάβασες όλα, ούτε την ώρα σου μπορείς να σκοτώσεις μαζί της...
Πόσο χρονώ είσαι;
Τι σημασία έχει για το κοράκι τον δημοσιογράφο που σου κανοναρχεί το Πιστεύω των Πιστωτών σου;
Το χρέος, κύριε!
Τόσα χρόνια που σε κλέβαμε, τζάμπα σε κλέβαμε; πλήρωσε τώρα!
Γυρίζεις πλευρό. Λες, θα πάω στο χωριό. Εχεις ακόμα στην τσέπη σου λίγα ευρώ. Επιτέλους να ξημερώσει! Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα. Εξάλλου έχεις κι
εσύ τις δικές σου λέξεις
πανώ, πλακάτ, Μαρία, πορείες, Παπαδιαμάντης, η πλατεία· όλη σου η προίκα η φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου, οι γιοι σου, ο μεγάλος κι ο μικρός,
τις παρατάσσεις όπως τα στρατιωτάκια σου παιδάκι,
μπλιτς κριγκ η απόλυση, Δουνκέρκη οι λέξεις σου - τίποτα άλλο πια δεν μπορείς να σκεφτείς.
Απόλυση.
Κατάσταση πολιορκίας.
Κάνεις εσύ τώρα πλάκα στην πάρτη σου, τα γκόλντεν μπόυς ξανάρχισαν να παίρνουν γκόλντεν πριμ, η οικονομία θα αναθερμανθεί, οι απολύσεις θα συνεχισθούν, η κρίση του 2008 τελείωσε, όταν τελειώσει και η κρίση του 2011 (με τις αναγκαίες παράπλευρες απώλειες - τι να κάνουμε;) θα μπούμε στην κρίση του 2013...
...η ζωή συνεχίζεται,
μην κωλώνεις κι αν ξαναβρείς ποτέ δουλειά, μπορεί άνετα να την ξαναχάσεις...
Ουδέν Νεώτερον από τις Μικρές Αγγελίες και σήμερα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.VI.2011 stathis@enet.gr
Στα σπίτια πολλοί μετράνε κατηφείς άνεργες ώρες - καιτα απογεύματα βρέχει στις πόλεις -μέσα Ιούνη- με μια παράξενη επιμονή,
όσο για τις καλλιέργειες - δεν ξέρω για τις καλλιέργειες, ποιες βλάπτει η βροχή, ποιες όχι...
Κουρασμένες οι λέξεις
πολλά χρόνια τώρα λέγονται
αλλ' όμως εξακολουθούν να εκτοξεύονται. Σε τροχιά πάνω απ' τα κεφάλια των ανθρώπων
ορισμένες εκρήγνυνται
- αναλόγως της γόμωσης (πόση φορμόλη, δείκτη απειλής, ποσοστό ψεύδους περιέχουν). Βαριέσαι να σκύψεις (πιο πολύ απ' όσον ήδη σκύβεις), δεν έχεις το κουράγιο να φυλαχτείς
η λέξη που έχει γραμμένο πάνω της το όνομά σου, θα σε βρει.
Ανεργία. Προπαγάνδα. Κλισέ. Πράσινη ΥΕΝΕΔ -κάποια θα σε πετύχει, είναι θέμα χρόνου.
Εριχ Μαρία Ρεμάρκ, διάβαζες μικρός, «Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο», μπήκες στο νόημα νωρίς, περίμενες ένας-ένας οι φίλοι να σκοτώνονται, στα χαρακώματα ή στην επόμενη σελίδα στην άδεια, ξαπλωμένοι κάτω από μια μπουγάδα ασπρόρουχα, ό,τι πιο κοντινό σε κορίτσι μπορούσε να σου τύχει εκτός απ' τις νοσοκόμες, κυνηγώντας
κότες και κλέβοντας χήνες, στην άλλη σελίδα, στο άλλο βιβλίο, χιλιάδες ζωές
και ξαφνικά η δική σου έχει σταματήσει αμήχανη με μια απόλυση. Μπροστά σε μια απόλυση.
Την κοιτάς από 'δώ, την κοιτάς από 'κεί, τη βλέπεις τη νύχτα στον ύπνο σου, την κόβεις πίσω απ' την πόρτα σαν να σου 'χει στήσει καρτέρι...,
κι έτσι σαν να μη θέλεις να βγεις πια έξω, έστω για μια βολτίτσα, να σου προσφέρει η χώρα το φάρμακό της, ένα ουζάκι ή ήλιο ή έναν καφέ ή μια καλή εφημερίδα - τίποτα! η απόλυση εκεί! ατάραχη! Δεν μπορείς να τη βγάλεις απ' το οπτικό σου πεδίο.
Κάθεται κι αυτή και σε κοιτάει, πάει να σου κάνει λίγη πλάκα: «δεν σε αντέχει η οικονομία» σου λέει, αλλά ούτε εσύ πικρογελάς, ούτε και η ίδια.
Απόλυση - το μυθιστόρημα δεν είναι μεγάλο, λίγες σελίδες, με τη μία τα διάβασες όλα, ούτε την ώρα σου μπορείς να σκοτώσεις μαζί της...
Πόσο χρονώ είσαι;
Τι σημασία έχει για το κοράκι τον δημοσιογράφο που σου κανοναρχεί το Πιστεύω των Πιστωτών σου;
Το χρέος, κύριε!
Τόσα χρόνια που σε κλέβαμε, τζάμπα σε κλέβαμε; πλήρωσε τώρα!
Γυρίζεις πλευρό. Λες, θα πάω στο χωριό. Εχεις ακόμα στην τσέπη σου λίγα ευρώ. Επιτέλους να ξημερώσει! Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα. Εξάλλου έχεις κι
εσύ τις δικές σου λέξεις
πανώ, πλακάτ, Μαρία, πορείες, Παπαδιαμάντης, η πλατεία· όλη σου η προίκα η φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου, οι γιοι σου, ο μεγάλος κι ο μικρός,
τις παρατάσσεις όπως τα στρατιωτάκια σου παιδάκι,
μπλιτς κριγκ η απόλυση, Δουνκέρκη οι λέξεις σου - τίποτα άλλο πια δεν μπορείς να σκεφτείς.
Απόλυση.
Κατάσταση πολιορκίας.
Κάνεις εσύ τώρα πλάκα στην πάρτη σου, τα γκόλντεν μπόυς ξανάρχισαν να παίρνουν γκόλντεν πριμ, η οικονομία θα αναθερμανθεί, οι απολύσεις θα συνεχισθούν, η κρίση του 2008 τελείωσε, όταν τελειώσει και η κρίση του 2011 (με τις αναγκαίες παράπλευρες απώλειες - τι να κάνουμε;) θα μπούμε στην κρίση του 2013...
...η ζωή συνεχίζεται,
μην κωλώνεις κι αν ξαναβρείς ποτέ δουλειά, μπορεί άνετα να την ξαναχάσεις...
Ουδέν Νεώτερον από τις Μικρές Αγγελίες και σήμερα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.VI.2011 stathis@enet.gr
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011
ΤΙ ΓΕΥΣΗ ΕΙΧΕ !
Μιά φορά ήταν μια γυναίκα που περπατούσε σε ένα λιβάδι.
Ξαφνικά, κοιτάει πίσω της και βλέπει να την ακολουθεί μια τίγρις. Αρχίζει να τρέχει. Στο κατόπι της το θηρίο. Πέφτει σε ένα βάραθρο, σε μιά χαράδρα και για καλή της τύχη, την τελευταία στιγμή αρπάζεται από ένα κλαδάκι και αιωρείται στο κενό.
Τρέμοντας η γυναίκα κοιτάζει κάτω και βλέπει άλλη μια τίγρη να την περιμένει. Δυό ποντίκια, ένα άσπρο και ένα μάυρο πλησιάζουν, ανεβαίνουν στο κλαδάκι και αρχίζουν να το ροκανίζουν.
Η γυναίκα βλέπει στα δεξιά της μια υπέροχη φράουλα να κρέμεται. Αρπάζει με το ένα της χέρι το κλαδάκι που κρατιόταν, και με το άλλο κόβει τη φράουλα.
Τι γλυκιά γεύση που είχε!!!!
Ανθρώπινες σχέσεις
Ξαφνικά, κοιτάει πίσω της και βλέπει να την ακολουθεί μια τίγρις. Αρχίζει να τρέχει. Στο κατόπι της το θηρίο. Πέφτει σε ένα βάραθρο, σε μιά χαράδρα και για καλή της τύχη, την τελευταία στιγμή αρπάζεται από ένα κλαδάκι και αιωρείται στο κενό.
Τρέμοντας η γυναίκα κοιτάζει κάτω και βλέπει άλλη μια τίγρη να την περιμένει. Δυό ποντίκια, ένα άσπρο και ένα μάυρο πλησιάζουν, ανεβαίνουν στο κλαδάκι και αρχίζουν να το ροκανίζουν.
Η γυναίκα βλέπει στα δεξιά της μια υπέροχη φράουλα να κρέμεται. Αρπάζει με το ένα της χέρι το κλαδάκι που κρατιόταν, και με το άλλο κόβει τη φράουλα.
Τι γλυκιά γεύση που είχε!!!!
Ανθρώπινες σχέσεις
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΦΥΣΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΤΟΥ ΙΚΑ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Υποχρεωτική η φυσική παρουσία των συνταξιούχων του ΙΚΑ στις τράπεζες...
-Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο !
Αρχίζει από την 1η Ιουλίου, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, η εφαρμογή του μέτρου της υποχρεωτικής φυσικής παρουσίας των συνταξιούχων του ΙΚΑ στις Τράπεζες από τις οποίες λαμβάνουν τη σύνταξή τους.
Η διαδικασία αυτή η οποία θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και ο συνταξιούχος είναι υποχρεωμένος να προσέλθει αυτοπροσώπως στην τράπεζα από την οποία καταβάλλεται η μηνιαία σύνταξη, επιδεικνύοντας:
1. Το Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας
2. Το Ενημερωτικό Σημείωμα Συντάξεων
Στην ανακοίνωση του Ιδρύματος επισημαίνεται, ότι σε περίπτωση αδυναμίας προσέλευσης του συνταξιούχου, θα πρέπει ο νόμιμος πληρεξούσιος ή εξουσιοδοτημένο πρόσωπο με πρόσφατη εξουσιοδότηση -θεωρημένη για το γνήσιο της υπογραφής- να μεταβεί με τα ίδια δικαιολογητικά στο υποκατάστημα του ΙΚΑ- ΕΤΑΜ του τόπου κατοικίας του συνταξιούχου και όχι στην τράπεζα από την οποία καταβάλλεται η μηνιαία σύνταξή του.
Εκτός από το μέτρο της φυσικής παρουσίας του συνταξιούχου, προωθείται διάταξη με την οποία στις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου που συντάσσονται θα αναγράφονται επιπλέον ο ΑΦΜ, ο ΑΔΤ και ο ΑΜΚΑ του θανόντος. Το μέτρο αυτό έχει σκοπό τη μηναία ενημέρωση του μητρώου των συνταξιούχων με τους θανάτους, ώστε οι υπηρεσίες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ να προβαίνουν εγκαίρως στη διακοπή της συνταξιοδότησης των θανόντων.
Η Διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, εκτιμά ότι με την απογραφή των συνταξιούχων μέσω των τραπεζών και την άμεση γνωστοποίηση του θανάτου συνταξιούχων, θα αντιμετωπισθούν φαινόμενα είσπραξης συντάξεων ασφαλισμένων που έχουν αποβιώσει από συγγενείς τους ή πρόσωπα που δεν είναι δικαιούχοι.
Ήδη έλεγχος ο οποίος διεξήχθη σε 38 υποκαταστήματα του ΙΚΑ ΕΤΑΜ και αφορoύσε, 1.660 υπερήλικες συνταξιούχους αποκάλυψε, σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργο Κουτρουμάνη, 244 συνταξιούχους στους οποίους καταβάλλονταν συντάξεις μετά το θάνατό τους.
-Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο !
Αρχίζει από την 1η Ιουλίου, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, η εφαρμογή του μέτρου της υποχρεωτικής φυσικής παρουσίας των συνταξιούχων του ΙΚΑ στις Τράπεζες από τις οποίες λαμβάνουν τη σύνταξή τους.
Η διαδικασία αυτή η οποία θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και ο συνταξιούχος είναι υποχρεωμένος να προσέλθει αυτοπροσώπως στην τράπεζα από την οποία καταβάλλεται η μηνιαία σύνταξη, επιδεικνύοντας:
1. Το Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας
2. Το Ενημερωτικό Σημείωμα Συντάξεων
Στην ανακοίνωση του Ιδρύματος επισημαίνεται, ότι σε περίπτωση αδυναμίας προσέλευσης του συνταξιούχου, θα πρέπει ο νόμιμος πληρεξούσιος ή εξουσιοδοτημένο πρόσωπο με πρόσφατη εξουσιοδότηση -θεωρημένη για το γνήσιο της υπογραφής- να μεταβεί με τα ίδια δικαιολογητικά στο υποκατάστημα του ΙΚΑ- ΕΤΑΜ του τόπου κατοικίας του συνταξιούχου και όχι στην τράπεζα από την οποία καταβάλλεται η μηνιαία σύνταξή του.
Εκτός από το μέτρο της φυσικής παρουσίας του συνταξιούχου, προωθείται διάταξη με την οποία στις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου που συντάσσονται θα αναγράφονται επιπλέον ο ΑΦΜ, ο ΑΔΤ και ο ΑΜΚΑ του θανόντος. Το μέτρο αυτό έχει σκοπό τη μηναία ενημέρωση του μητρώου των συνταξιούχων με τους θανάτους, ώστε οι υπηρεσίες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ να προβαίνουν εγκαίρως στη διακοπή της συνταξιοδότησης των θανόντων.
Η Διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, εκτιμά ότι με την απογραφή των συνταξιούχων μέσω των τραπεζών και την άμεση γνωστοποίηση του θανάτου συνταξιούχων, θα αντιμετωπισθούν φαινόμενα είσπραξης συντάξεων ασφαλισμένων που έχουν αποβιώσει από συγγενείς τους ή πρόσωπα που δεν είναι δικαιούχοι.
Ήδη έλεγχος ο οποίος διεξήχθη σε 38 υποκαταστήματα του ΙΚΑ ΕΤΑΜ και αφορoύσε, 1.660 υπερήλικες συνταξιούχους αποκάλυψε, σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργο Κουτρουμάνη, 244 συνταξιούχους στους οποίους καταβάλλονταν συντάξεις μετά το θάνατό τους.
<ΔΕΚΤΙΚΟΣ> Ο ΥΠ. ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ
Πραγματοποιήθηκε στην Καμπέρα η προγραμματισμένη συνάντηση μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας με τον υπουργό Μετανάστευσης Chris Bowen.
Η συνάντηση έγινε με πρωτοβουλία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, προκειμένου να
ενημερωθεί ο υπουργός για το αυξανόμενο ενδιαφέρον Ελλήνων να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία ως ειδικευμένοι μετανάστες ή φοιτητές, και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ενδιαφερόμενοι Έλληνες στις συναλλαγές τους με την αυστραλιανή πρεσβεία στην Αθήνα.
Ο πρόεδρος της Κοινότητας κ. Βασίλης Παπαστεργιάδης, δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένος από τη συνάντηση με τον υπουργό.
«Ο υπουργός Μετανάστευσης ήταν πολύ δεκτικός στις προτάσεις μας, δεκτικότητα που δικαιώνει την προσπάθειά μας» είπε ο κ. Παπαστεργιάδης.
«Ο κ. Bowen επιδοκίμασε την πρότασή μας για οργάνωση ενημερωτικών εκθέσεων και στην Ελλάδα από την αυστραλιανή υπηρεσίαAustralian Skill Expo, καθώς και τις προτάσεις μας για παροχή τουριστικής βίζας με δικαίωμα εργασίας σε Έλληνες που επισκέπτονται την Αυστραλία ως τουρίστες.
Ακόμη, ο υπουργός Μετανάστευσης συμφώνησε μαζί μας, ότι η αυστραλιανή πρεσβεία πρέπει αν δίνει πληροφορίες και στην ελληνική γλώσσα σε υποψήφιους Έλληνες μετανάστες ή τουρίστες.
Για δε τη την υποβολή και διεκπεραίωση αιτήσεων για μετανάστευση από την αυστραλιανή πρεσβεία στην Αθήνα ο υπουργός εξήγησε, ότι αν υπάρξει αυξημένη ζήτηση η πρεσβεία στην Αθήνα θα στελεχωθεί με περισσότερο προσωπικό».
Στην κοινοτική αντιπροσωπεία συμμετείχαν ο κ. Παπαστεργιάδης, ο γραμματέας της Κοινότητας κ. Κώστας Μάρκος, ο κ. Παναγιώτης Ιασωνίδης αντιπρόσωπος του Εθνικού Συμβουλίου, η κ. Ελισάβετ Χατζηευφραιμίδη ειδική σε θέματα απασχόλησης και ο κ. Σάκης Ζαφειρόπουλος στέλεχος του τηλεοπτικού σταθμού «31».
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας υπέβαλε στον υπουργό Μετανάστευσης σειρά προτάσεων για την παράκαμψη των χρονοβόρων διαδικασιών έκδοσης άδειας εισόδου στην Αυστραλία (βίζας), καθώς και για τη συστηματική προβολή στην Ελλάδα των ευκαιριών που προσφέρει η Αυστραλία σε κάθε ενδιαφερόμενο Έλληνα να εργαστεί ή να σπουδάσεις την Αυστραλία.
Οι επισημάνσεις και οι προτάσεις της Κοινότητας περιλαμβάνονται στο εμπεριστατωμένο υπόμνημά της με τίτλο «Migration Report», που υπεβλήθη στο υπουργείο Μετανάστευσης.
Στατιστικά στοιχεία που περιλαμβάνει το υπόμνημα, βεβαιώνουν ότι η Αυστραλία δεν είναι χώρα επιλογής υποψήφιων φοιτητών για πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, του κόστους ανώτερων και ανώτατων σπουδών στην Αυστραλία και της ελλιπούς ενημέρωσης των Ελλήνων για την ποιότητα της αυστραλιανής ζωής και εκπαίδευσης, την ισχυρή οικονομία της χώρας, τη δυνατότητα επισκεπτών-φοιτητών να εγκατασταθούν μόνιμα στην Αυστραλία μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους και τις ευκαιρίες καριέρας που προσφέρει η Αυστραλία.
Η Μεγάλη Βρετανία είναι η προτιμητέα χώρα των Ελλήνων για πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, με ένα στους δύο Έλληνες να αποφοιτούν από πανεπιστήμια και κολέγια του Λονδίνου και άλλων πόλεων της Μεγάλης Βρετανίας, της χώρας από την οποία η Αυστραλία αντλεί το ένα πέμπτο των αγγλόφωνων μεταναστών που δέχεται σε ετήσια βάση.
Τα ίδια στοιχεία πιστοποιούν, όμως, την άριστη γνώση της αγγλικής γλώσσας από τους Έλληνες που επιλέγουν να σπουδάσουν εκτός Ελλάδας, προσόν που συνάδει απόλυτα με την απόφαση της αυστραλιανής κυβέρνησης να αναγάγει τη γνώση της αγγλικής γλώσσας σε βασική προϋπόθεση για ενδιαφερόμενους να μεταναστεύσουν στην πέμπτη Ήπειρο.
www.neoskosmos.com
Η συνάντηση έγινε με πρωτοβουλία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, προκειμένου να
ενημερωθεί ο υπουργός για το αυξανόμενο ενδιαφέρον Ελλήνων να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία ως ειδικευμένοι μετανάστες ή φοιτητές, και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ενδιαφερόμενοι Έλληνες στις συναλλαγές τους με την αυστραλιανή πρεσβεία στην Αθήνα.
Ο πρόεδρος της Κοινότητας κ. Βασίλης Παπαστεργιάδης, δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένος από τη συνάντηση με τον υπουργό.
«Ο υπουργός Μετανάστευσης ήταν πολύ δεκτικός στις προτάσεις μας, δεκτικότητα που δικαιώνει την προσπάθειά μας» είπε ο κ. Παπαστεργιάδης.
«Ο κ. Bowen επιδοκίμασε την πρότασή μας για οργάνωση ενημερωτικών εκθέσεων και στην Ελλάδα από την αυστραλιανή υπηρεσίαAustralian Skill Expo, καθώς και τις προτάσεις μας για παροχή τουριστικής βίζας με δικαίωμα εργασίας σε Έλληνες που επισκέπτονται την Αυστραλία ως τουρίστες.
Ακόμη, ο υπουργός Μετανάστευσης συμφώνησε μαζί μας, ότι η αυστραλιανή πρεσβεία πρέπει αν δίνει πληροφορίες και στην ελληνική γλώσσα σε υποψήφιους Έλληνες μετανάστες ή τουρίστες.
Για δε τη την υποβολή και διεκπεραίωση αιτήσεων για μετανάστευση από την αυστραλιανή πρεσβεία στην Αθήνα ο υπουργός εξήγησε, ότι αν υπάρξει αυξημένη ζήτηση η πρεσβεία στην Αθήνα θα στελεχωθεί με περισσότερο προσωπικό».
Στην κοινοτική αντιπροσωπεία συμμετείχαν ο κ. Παπαστεργιάδης, ο γραμματέας της Κοινότητας κ. Κώστας Μάρκος, ο κ. Παναγιώτης Ιασωνίδης αντιπρόσωπος του Εθνικού Συμβουλίου, η κ. Ελισάβετ Χατζηευφραιμίδη ειδική σε θέματα απασχόλησης και ο κ. Σάκης Ζαφειρόπουλος στέλεχος του τηλεοπτικού σταθμού «31».
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας υπέβαλε στον υπουργό Μετανάστευσης σειρά προτάσεων για την παράκαμψη των χρονοβόρων διαδικασιών έκδοσης άδειας εισόδου στην Αυστραλία (βίζας), καθώς και για τη συστηματική προβολή στην Ελλάδα των ευκαιριών που προσφέρει η Αυστραλία σε κάθε ενδιαφερόμενο Έλληνα να εργαστεί ή να σπουδάσεις την Αυστραλία.
Οι επισημάνσεις και οι προτάσεις της Κοινότητας περιλαμβάνονται στο εμπεριστατωμένο υπόμνημά της με τίτλο «Migration Report», που υπεβλήθη στο υπουργείο Μετανάστευσης.
Στατιστικά στοιχεία που περιλαμβάνει το υπόμνημα, βεβαιώνουν ότι η Αυστραλία δεν είναι χώρα επιλογής υποψήφιων φοιτητών για πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, του κόστους ανώτερων και ανώτατων σπουδών στην Αυστραλία και της ελλιπούς ενημέρωσης των Ελλήνων για την ποιότητα της αυστραλιανής ζωής και εκπαίδευσης, την ισχυρή οικονομία της χώρας, τη δυνατότητα επισκεπτών-φοιτητών να εγκατασταθούν μόνιμα στην Αυστραλία μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους και τις ευκαιρίες καριέρας που προσφέρει η Αυστραλία.
Η Μεγάλη Βρετανία είναι η προτιμητέα χώρα των Ελλήνων για πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, με ένα στους δύο Έλληνες να αποφοιτούν από πανεπιστήμια και κολέγια του Λονδίνου και άλλων πόλεων της Μεγάλης Βρετανίας, της χώρας από την οποία η Αυστραλία αντλεί το ένα πέμπτο των αγγλόφωνων μεταναστών που δέχεται σε ετήσια βάση.
Τα ίδια στοιχεία πιστοποιούν, όμως, την άριστη γνώση της αγγλικής γλώσσας από τους Έλληνες που επιλέγουν να σπουδάσουν εκτός Ελλάδας, προσόν που συνάδει απόλυτα με την απόφαση της αυστραλιανής κυβέρνησης να αναγάγει τη γνώση της αγγλικής γλώσσας σε βασική προϋπόθεση για ενδιαφερόμενους να μεταναστεύσουν στην πέμπτη Ήπειρο.
www.neoskosmos.com
Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΟΙ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟΙ ΜΑΓΝΗΤΕΣ ΣΤΑ ΨΥΓΕΙΑ !!!
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Princeton έχουν ανακαλύψει κάτι που θεωρείται τρομακτικό.
Για αρκετούς μήνες έτρεφαν δύο ομάδες ποντικών, μια ομάδα με τα τρόφιμα που φυλάσσονταν στο ψυγείο, και το άλλο με τα τρόφιμα φυλάσσονταν σε ψυγείο, αλλά με πολλά διακοσμητικούς μαγνήτες κολλημένοι στην πόρτα του.
Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να δουν πώς αυτά επηρεάζουν την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στα τρόφιμα....
Παραδόξως, μετά από αυστηρές δοκιμές, η ομάδα διαπίστωσε ότι τα ποντίκια που έτρωγαν ακτινοβολημένα τρόφιμα από τους μαγνήτες ειχαν 87% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρκίνο από ό,τι στην άλλη ομάδα.
Οι μαγνήτες που συνδέονται με οποιαδήποτε ηλ. οικιακή συσκευή, αυξάνουν την κατανάλωση ρεύματος της εν λόγω συσκευής διότι αυξάνουν την ηλεκτρομαγνητική δύναμη του ηλεκτρικού πεδίου της.
Ο καθένας έχει έναν μαγνήτη στο ψυγείο, ως διακοσμητικό στοιχείο, αλλά μέχρι τώρα δεν υπήρχε υποψία ότι είναι επιβλαβή.
Αλλά είναι θανατηφόρoι.
Είναι επικίνδυνο να παίζει κανείς με τις δυνάμεις της φύσης και της ενέργειας. Εάν έχετε ένα μαγνήτη, απομακρύνετε τον αμεσως από κάθε τροφή.
Ανεξήγητα, η ισπανική κυβέρνηση ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν έδωσε προειδοποιητικό μήνυμα, αλλά χάρη στο Διαδίκτυο και την προθυμία όλων, μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Kαθηγητής Vicente TORTOSA PEREZ- ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ της ALMERIA - ΙΣΠΑΝΙΑ
ΑΝΤΙΠΡΥΤΑΝΕΙΑ & ΓΕΝΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ μονάδας επέκτασης Πανεπιστημιου.
Για αρκετούς μήνες έτρεφαν δύο ομάδες ποντικών, μια ομάδα με τα τρόφιμα που φυλάσσονταν στο ψυγείο, και το άλλο με τα τρόφιμα φυλάσσονταν σε ψυγείο, αλλά με πολλά διακοσμητικούς μαγνήτες κολλημένοι στην πόρτα του.
Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να δουν πώς αυτά επηρεάζουν την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στα τρόφιμα....
Παραδόξως, μετά από αυστηρές δοκιμές, η ομάδα διαπίστωσε ότι τα ποντίκια που έτρωγαν ακτινοβολημένα τρόφιμα από τους μαγνήτες ειχαν 87% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρκίνο από ό,τι στην άλλη ομάδα.
Οι μαγνήτες που συνδέονται με οποιαδήποτε ηλ. οικιακή συσκευή, αυξάνουν την κατανάλωση ρεύματος της εν λόγω συσκευής διότι αυξάνουν την ηλεκτρομαγνητική δύναμη του ηλεκτρικού πεδίου της.
Ο καθένας έχει έναν μαγνήτη στο ψυγείο, ως διακοσμητικό στοιχείο, αλλά μέχρι τώρα δεν υπήρχε υποψία ότι είναι επιβλαβή.
Αλλά είναι θανατηφόρoι.
Είναι επικίνδυνο να παίζει κανείς με τις δυνάμεις της φύσης και της ενέργειας. Εάν έχετε ένα μαγνήτη, απομακρύνετε τον αμεσως από κάθε τροφή.
Ανεξήγητα, η ισπανική κυβέρνηση ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν έδωσε προειδοποιητικό μήνυμα, αλλά χάρη στο Διαδίκτυο και την προθυμία όλων, μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Kαθηγητής Vicente TORTOSA PEREZ- ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ της ALMERIA - ΙΣΠΑΝΙΑ
ΑΝΤΙΠΡΥΤΑΝΕΙΑ & ΓΕΝΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ μονάδας επέκτασης Πανεπιστημιου.
ΜΟΝΤΕΛΟ Η ΝΟΡΒΗΓΙΑ !
Ήρθε πια το πλήρωμα του χρόνου. Αφού οι διεθνείς τοκογλύφοι έφεραν σε πλήρες αδιέξοδο την ελληνική οικονομία και κοινωνία με τις πολιτικές του μνημονίου, ήρθε η ώρα να βάλουν χέρι σταασημικά του σπιτιού. Πουλήστε, αν θέλετε να γλυτώσετε, μας λένε φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι. Πουλήστε ό,τι έχετε και δεν έχετε. Τη φιλοσοφία της τρόικας αποτύπωσε με εξαιρετική σαφήνεια ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στις 17.5:
«Δεν θα απέκλεια εντελώς μια μορφής αναδιάταξης (του χρέους), αλλά αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένη απάντηση. Πρώτα χρειαζόμαστε νέα μέτρα από την Ελλάδα για να φτάσει τους δημοσιονομικούς στόχους του 2011. Έπειτα πρέπει να έχουμε τη διαβεβαίωση ότι το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων θα φτάσει σε έναν ικανοποιητικό για εμάς όγκο. Ύστερα θα δούμε αν χρειάζονται συμπληρωματικά μέτρα. Και μόνο τότε, αν εκπληρωθούν όλοι αυτοί οι όροι, μπορούμε να συζητήσουμε θέμα αναδιάταξης. Δεν είναι αναδιάταξη ή τίποτα. Είναι μέτρα, μέτρα και μέτρα και μετά ίσως αναδιάταξη».
Ξεπούλημα αίσχους
Με άλλα λόγια, η φιλοσοφία της τρόικας είναι απλή. Θα πρέπει διαρκώς να υιοθετούνται απανωτά μέτρα,που ξέρουν εξαρχής ότι δεν μπορούν να συγκρατήσουν το χρέος. Όμως οδηγούν την κοινωνία στην απελπισία και σε κατάσταση τέτοια που μπορεί να δεχτεί πιο εύκολα εκβιασμούς και πιέσεις. Κι όταν έχει προχωρήσει το ξεπούλημα, τότε ίσως να συζητήσουν κάποια αναδιάταξη, που εκ προοιμίου ξέρουν ότι δεν μπορούν να την εφαρμόσουν σε ολόκληρο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Έτσι λοιπόν στήθηκε το σκηνικό για τη δεύτερη φάση της πέμπτης ιστορικά χρεοκοπίας της Ελλάδας. Μέτρα, μέτρα και μέτρα, μαζί με γενικευμένο ξεπούλημα.
Η κυβέρνηση βιάστηκε να ανακοινώσει την πρώτη φουρνιά των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων. Αυτό, σύμφωνα με ανακοίνωση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων στις 18.5, προβλέπει αναλυτικά:
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, τα εκτιμώμενα έσοδα από το πρώτο κύμααποκρατικοποιήσεων εντός του 2011 εκτιμώνται σε 3,5 έως 5,5 δισ. ευ-ρώ. Το δεύτερο κύμα εντός του 2012 εκτιμάται ότι θα αποφέρει άλλα 4 με 6 δισ. ευρώ. Ενώ το τρίτο κύμα εντός του 2013 θα δώσει γύρω στα 4,5 με 5,5 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, σε σύνολο το τριετές αυτό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα αποφέρει 12 - 17 δισ. ευρώ.
Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με το αν και κατά πόσο θα μπορέσει να πιάσει αυτές τις αποδόσεις. Ας υποθέσουμε ότι τις πιάνει. Έτσι η κυβέρνηση καλείται να πουλήσει περιουσία και επιχειρήσεις που έχουν συνολική οικονομική επιφάνεια άνω των 120 δισ. ευρώ έναντι 12 - 17 δισ. ευρώ. Κι όχι μόνο αυτό. Τα χρήματα αυτά θα πάνε κατευθείαν στους δανειστές.
Πόσο θα ελαφρύνουν την εξυπηρέτηση του χρέους; Ελάχιστα. Μόνο τη διετία 2012 και 2013 προβλέπονταιδαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους που θα ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ. Επομένως αυτά που αναμένει η κυβέρνηση να πιάσει από τις αποκρατικοποιήσεις δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό.
11 εκατ. παρείσακτοι
Η Ελλάδα είναι ένα πολύ προνομιακό οικόπεδο σε μια εξαιρετικά συμφέρουσα περιοχή του κόσμου. Έχει όμως ένα κακό. Διαθέτει 11 εκατομμύρια παρείσακτους. Γι’ αυτό και το ξεπούλημα δεν ξεκίνησε με τη δημόσια περιουσία και τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά με τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας, τη νέα γενιά εργαζομένων. Προκειμένου να επιβιώσει, ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς είναι ήδη υπ’ ατμόν. Φεύγει ή κανονίζει να φύγει στο εξωτερικό σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Όταν μια κοινωνία ξεπουλάει έτσι τη νέα γενιά της είναι καταδικασμένη.
Το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό, αλλά άλλο. Αν τα πουλήσει όλα το κράτος, τότε με τι θα μπορέσει να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας και στην ανάκαμψη της οικονομίας; Τι άλλο θα χρειαστεί να πουλήσειόταν ανακαλύψει η κυβέρνηση και η τρόικα ότι ακόμη και ολόκληρη η δημόσια περιουσία δεν είναι αρκετή για να εξυπηρετηθεί το χρέος; Μήπως το εθνικό έδαφος; Μάλλον ναι, μιας και με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης η χώρα έχει παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ρητά αναφέρεται, από την εθνική της κυριαρχία. Κι επομένως είναι δυνατή ακόμη και η εκποίηση εθνικού εδάφους.
Στα ερωτήματα αυτά απαντά η διατεταγμένη δημοσιογραφία με κραυγές περί σπάταλου και διογκωμένου κράτους. Μάλιστα ορισμένοι παπαγάλοι συγκεκριμένων παρασιτικών επιχειρηματικών συγκροτημάτων που ελέγχουν και τα ΜΜΕ είπαν ότι η Ελλάδα είναι το τελευταίο κομμουνιστικό κράτος της Ευρώπης.
Προφανώς οι κύριοι αυτοί, υπό το κράτος της φρενίτιδας που έχει προκαλέσει στους καρχαρίες της αγοράς το μαζικό ξεπούλημα του δημοσίου, τα έχασαν τελείως. Όμως, επειδή λέγονται απίστευτες ανοησίες σχετικά με το μέγεθος του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα οφείλουμε να διευκρινίσουμε ορισμένες στοιχειώδεις αλήθειες.
Επιλεκτική σπατάλη
Καταρχάς ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα δεν είναι τόσο διογκωμένος όσο λένε. Αν δούμε τα στοιχεία του Πίνακα 1 της Eurostat θα διαπιστώσουμε ότι το μέγεθος του δημόσιου τομέα με όρους συνόλου δαπανών της γενικής κυβέρνησης βρίσκεται περίπου στον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Για ολόκληρη την περίοδο 1999-2010.
Κι όχι μόνο αυτό. Αν παρατηρήσει κανείς τα στοιχεία προσεκτικά θα δει ότι κατά κανόνα όσο πιο ανεπτυγμένη είναι μια οικονομία τόσο μεγαλύτερο κράτος διαθέτει. Είναι τυχαίο που η Δανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Σουηδία κ.ο.κ., έχουν αρκετά πιο διογκωμένους δημόσιους τομείς; Μήπως αυτές οι χώρες είναι κομμουνιστικές ή σοβιετικές και δεν το ξέρουν; Κι αν για την κρίση και το χρέος φταίει το μεγάλο, κακό και σπάταλο κράτος, τότε γιατί αυτές οι χώρες δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρεοκοπίας όπως η Ελλάδα;
Είναι αλήθεια ότι το δημόσιο στην Ελλάδα είναι διεφθαρμένο και παρασιτικό. Αυτό δεν οφείλεται στο μέγεθός του, ούτε στις σπατάλες του. Άλλωστε το ελληνικό δημόσιο είναι επιλεκτικά σπάταλο. Ενώ διαθέτει τις χαμηλότερες δαπάνες στην Ε. Ε. για υγεία και παιδεία, δαπανά ταυτόχρονα σχεδόν τα διπλάσια, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στις κρατικές προμήθειες από τον μέσο όρο της Ε.Ε.
Όταν πρόκειται για ημέτερους, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μεγαλοεργολάβους το ελληνικό δημόσιο είναι σπάταλο όσο εκεί που δεν παίρνει. Όταν πρόκειται για τις βασικές κοινωνικές ανάγκες του λαού, τότε πάντα συμβαίνει το δημόσιο ταμείο να μην επαρκεί.
Υπόδειγμα
Το βασικό πρόβλημα με τον δημόσιο τομέα δεν είναι πόσο μεγάλος ή μικρός είναι. Άλλωστε το πόσο μεγάλος χρειάζεται να είναι ένας δημόσιος τομέας εξαρτάται από το τι κοινωνία και τι οικονομία θέλει κανείς. Αν θέλουμε μια κοινωνία όπου να βασιλεύει το πορτοφόλι και μια οικονομία έρμαιο της αγοράς, τότε ο δημόσιος τομέας πρέπει να είναι μικρός. Γι’ αυτό άλλωστε και όσο πιο ευάλωτη, όσο πιο σαθρή είναι μια οικονομία, όσο πιο «τριτοκοσμική» είναι μια χώρα, τόσο πιο περιορισμένο, ισχνό, παρασιτικό και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα έχει.
Αντίθετα, αν θέλουμε μια κοινωνία με ανεπτυγμένες υποδομές και υπηρεσίες αντίστοιχες των απαιτήσεων των πιο ζωτικών αναγκών της, αν θέλουμε μια θωρακισμένη οικονομία απέναντι στα ιδιωτικά μονοπώλια και την ασυδοσία των αγορών, με αναπτυξιακή δυναμική, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε έναν μεγάλο και ανεπτυγμένο δημόσιο τομέα όχι μόνο στο επίπεδο των υπηρεσιών, αλλά και στο επίπεδο της επιχειρηματικής δράσης.
Για να γίνει κατανοητό αυτό θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα. Ποια οικονομία σήμερα στην Ευρώπη έχει τα λιγότερα οικονομικά προβλήματα από την παγκόσμια ύφεση; Η Νορβηγία. Η χώρα αυτή δεν έχει προς το παρόν παρουσιάσει τα συμπτώματα κρίσης και ύφεσης που κατατρέχουν όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης, μικρές και μεγάλες. Είναι τυχαίο ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μια οικονομία που δεν συμμετέχειούτε στην Ε.Ε. ούτε στην Ευρωζώνη; Όχι βέβαια. Το γεγονός ακριβώς ότι έχει διατηρήσει την ανεξαρτησίατης είναι εκείνο που την έχει προστατέψει από τις οξείες εκδηλώσεις της κρίσης.
Η Νορβηγία ως ανεξάρτητη χώρα και καλά προστατευμένη εθνική οικονομία έχει κατά κεφαλή ΑΕΠ που φτάνει τα 95 χιλιάδες δολάρια. Έχει το υψηλότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ στην Ευρώπη (ανατολική και δυτική) μετά το Λουξεμβούργο. Πολύ ψηλότερο απ’ όλες τις μεγάλες οικονομίες της Ε.Ε., όπως είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Βρετανία κ.ο.κ.
Η Ελλάδα μόλις και μετά βίας φτάνει τα 35 χιλιάδες δολάρια κατά κεφαλή ΑΕΠ. Η Νορβηγία, αν και με πληθυσμό λιγότερο από τον μισό της Ελλάδας, παράγει ΑΕΠ κατά 20% μεγαλύτερο από αυτό της χώρας μας. Θυμηθείτε το αυτό στις παρακάτω συγκρίσεις.
Συνεχίζει ακάθεκτη
Ο Πίνακας 2 παρουσιάζει τις επίσημες προβλέψεις για τη Νορβηγία τα επόμενα χρόνια. Σε μια εποχή βαθιάς ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας που έχει αγκαλιάσει ακόμη και τις πιο μεγάλες οικονομίες, η Νορβηγία συνεχίζει ακάθεκτη.
Σε μια εποχή όπου βασιλεύει η πιο άγρια μονόπλευρη λιτότητα και ταυτόχρονα ο εκτροχιασμός της ανεργίας, στη Νορβηγία η ανεργία, αν και βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, εξακολουθεί να μειώνεται. Ενώ ταυτόχρονα οι ετήσιες αποδοχές των εργαζομένων σε σταθερές τιμές αυξάνονται σημαντικά. Τι συμβαίνει; Πώς γίνεται και η Νορβηγία είναι μια τέτοια «παραφωνία» μέσα στη γενικευμένη παραζάλη των μέτρων κοινωνικής απελπισίας που θεωρούνται σήμερα μονόδρομος;
Μην βιάζεστε να μιλήσετε για πετρέλαια. Η Νορβηγία έχει περίπου τον ίδιο φυσικό και ορυκτό πλούτο με την Ελλάδα. Με μια μόνη διαφορά. Αυτή τον αξιοποιεί προς όφελός της υπό καθεστώς κρατικήςιδιοκτησίας και δεν βιάζεται να τον ξεπουλήσει στον πρώτο τυχόντα επενδυτή της αγοράς. Η Ελλάδα επιπλέον έχει σημαντικά «συγκριτικά πλεονεκτήματα» που δεν έχει η Νορβηγία, όπως π.χ. τεράστιες δυνατότητες αγροτικής και μεταποιητικής ανάπτυξης. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα πνίγεται από τις ανοιχτές αγορές και την κοινή αγροτική πολιτική της Ε.Ε.
Τεράστιο, αλλά... πλεονασματικό δημόσιο!
Για μια συνοπτική εικόνα της Νορβηγίας κοιτάξτε τον Πίνακα 3. Ο πληθυσμός αυτής της χώρας ανέρχεται κοντά στα 5 εκατομμύρια με δημογραφικά στοιχεία αρκετά όμοια με εκείνα του ελληνικού πληθυσμού. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να έχει ένα από το πιο ανεπτυγμένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από το Κρατικό Επενδυτικό Κεφάλαιο της Νορβηγίας, όπου καταλήγει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το πετρέλαιο. Και τα παράξενα δεν σταματούν σ’ αυτό. Παρά το γεγονός ότι έχει σχεδόν τον μισό πληθυσμό από τον ελληνικό, διαθέτει σχεδόν τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων με εκείνον της Ελλάδας, γύρω στους 780 χιλιάδες. Και ω του θαύματος δαπανά για τους μισθούς αυτών των δημοσίων υπαλλήλων πολύ παραπάνω απ’ ό,τι δαπανά το ελληνικό κράτος. Η Νορβηγίαδαπανά το 14% του ΑΕΠ της για μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ η Ελλάδα με τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων και με μικρότερο ΑΕΠ δαπανά μόλις το 11%.
Μονιμότητα!
Επιπλέον το καθεστώς εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων της Νορβηγίας δεν περιλαμβάνει συμβασιούχους, ωρομίσθιους, συμβάσεις έργου κ.ο.κ., όπως στην Ελλάδα. Το ελληνικό δημόσιο απασχολεί το προσωπικό του με 17 διαφορετικά εργασιακά καθεστώτα. Η Νορβηγία διαθέτει ένα αποκλειστικά καθεστώς εργασίας στο δημόσιο, τη μονιμότητα.
Και τι συνέβη; Μήπως η Νορβηγία είναι στο χείλος της χρεοκοπίας; Κάθε άλλο. Ο προϋπολογισμός της είναι μονίμως πλεονασματικός, 10,6% του ΑΕΠ για το 2010. Ενώ το δημόσιο χρέος της φτάνει μόλις το 43,1% του ΑΕΠ της χώρας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Νορβηγία έχει προβεί και σε άλλα θανάσιμα αμαρτήματα. Συντηρεί έναν τεράστιο αριθμό δημόσιων και δημοτικών επιχειρήσεων, πάνω από 3 χιλιάδες, οι οποίες εκτός όλων των άλλων ανήκουν αποκλειστικά στο δημόσιο και παράγουν πλεονάσματα.
Με αυτά τα πλεονάσματα χρηματοδοτείται πάνω από το 50% των κρατικών εσόδων και έτσι το νορβηγικό κράτος δεν έχει την ανάγκη να γδέρνει φορολογικά τους πολίτες του και ιδίως τους εργαζομένους. Θα μπορούσε να αντισταθεί στην παγκόσμια ύφεση η Νορβηγία και να αναπτύσσεται χωρίς λιτότητες, περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις, αν δεν διέθετε αυτόν τον εξαιρετικά εκτεταμένο, ισχυρό και παραγωγικό δημόσιο τομέα; Θα μπορούσε η Νορβηγία να ήταν στην ίδια πλεονεκτική θέση, αν είχε κάνει το θανάσιμο λάθος να ενταχθεί στην Ε.Ε. και είχε παραδώσει το νόμισμα, την οικονομία και την κυριαρχία της στην Κομισιόν και την ΕΚΤ; Ούτε κατά διάνοια!
Τι φταίει λοιπόν και στην Ελλάδα δεν μπορούμε να έχουμε μια αντίστοιχη οικονομία; Το μεγάλο και σπάταλο κράτος; Οι κοπρίτες δημόσιοι υπάλληλοι; Ή όλος εκείνος ο συρφετός που μας κυβερνά δεκαετίες τώρα με τις πλάτες της πιο παρασιτικής και ληστρικής ολιγαρχίας που έχει γνωρίσει η ιστορία;
Ο ίδιος συρφετός και η ίδια η ολιγαρχία που πασχίζουν σήμερα να ολοκληρώσουν τη λεηλασία της χώρας με το γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του κράτους. Ο ίδιος συρφετός που αδίστακτα φορολογεί ακόμη και τους ανέργους για να πληρώσει τους τοκογλύφους και διώχνει μαζικά τη νέα γενιά από αυτή τη χώρα υπό καθεστώς γενικευμένης απόγνωσης και απελπισίας.
Δημήτρης Καζάκης
«Δεν θα απέκλεια εντελώς μια μορφής αναδιάταξης (του χρέους), αλλά αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένη απάντηση. Πρώτα χρειαζόμαστε νέα μέτρα από την Ελλάδα για να φτάσει τους δημοσιονομικούς στόχους του 2011. Έπειτα πρέπει να έχουμε τη διαβεβαίωση ότι το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων θα φτάσει σε έναν ικανοποιητικό για εμάς όγκο. Ύστερα θα δούμε αν χρειάζονται συμπληρωματικά μέτρα. Και μόνο τότε, αν εκπληρωθούν όλοι αυτοί οι όροι, μπορούμε να συζητήσουμε θέμα αναδιάταξης. Δεν είναι αναδιάταξη ή τίποτα. Είναι μέτρα, μέτρα και μέτρα και μετά ίσως αναδιάταξη».
Ξεπούλημα αίσχους
Με άλλα λόγια, η φιλοσοφία της τρόικας είναι απλή. Θα πρέπει διαρκώς να υιοθετούνται απανωτά μέτρα,που ξέρουν εξαρχής ότι δεν μπορούν να συγκρατήσουν το χρέος. Όμως οδηγούν την κοινωνία στην απελπισία και σε κατάσταση τέτοια που μπορεί να δεχτεί πιο εύκολα εκβιασμούς και πιέσεις. Κι όταν έχει προχωρήσει το ξεπούλημα, τότε ίσως να συζητήσουν κάποια αναδιάταξη, που εκ προοιμίου ξέρουν ότι δεν μπορούν να την εφαρμόσουν σε ολόκληρο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Έτσι λοιπόν στήθηκε το σκηνικό για τη δεύτερη φάση της πέμπτης ιστορικά χρεοκοπίας της Ελλάδας. Μέτρα, μέτρα και μέτρα, μαζί με γενικευμένο ξεπούλημα.
Η κυβέρνηση βιάστηκε να ανακοινώσει την πρώτη φουρνιά των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων. Αυτό, σύμφωνα με ανακοίνωση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων στις 18.5, προβλέπει αναλυτικά:
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, τα εκτιμώμενα έσοδα από το πρώτο κύμααποκρατικοποιήσεων εντός του 2011 εκτιμώνται σε 3,5 έως 5,5 δισ. ευ-ρώ. Το δεύτερο κύμα εντός του 2012 εκτιμάται ότι θα αποφέρει άλλα 4 με 6 δισ. ευρώ. Ενώ το τρίτο κύμα εντός του 2013 θα δώσει γύρω στα 4,5 με 5,5 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, σε σύνολο το τριετές αυτό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα αποφέρει 12 - 17 δισ. ευρώ.
Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με το αν και κατά πόσο θα μπορέσει να πιάσει αυτές τις αποδόσεις. Ας υποθέσουμε ότι τις πιάνει. Έτσι η κυβέρνηση καλείται να πουλήσει περιουσία και επιχειρήσεις που έχουν συνολική οικονομική επιφάνεια άνω των 120 δισ. ευρώ έναντι 12 - 17 δισ. ευρώ. Κι όχι μόνο αυτό. Τα χρήματα αυτά θα πάνε κατευθείαν στους δανειστές.
Πόσο θα ελαφρύνουν την εξυπηρέτηση του χρέους; Ελάχιστα. Μόνο τη διετία 2012 και 2013 προβλέπονταιδαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους που θα ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ. Επομένως αυτά που αναμένει η κυβέρνηση να πιάσει από τις αποκρατικοποιήσεις δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό.
11 εκατ. παρείσακτοι
Η Ελλάδα είναι ένα πολύ προνομιακό οικόπεδο σε μια εξαιρετικά συμφέρουσα περιοχή του κόσμου. Έχει όμως ένα κακό. Διαθέτει 11 εκατομμύρια παρείσακτους. Γι’ αυτό και το ξεπούλημα δεν ξεκίνησε με τη δημόσια περιουσία και τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά με τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας, τη νέα γενιά εργαζομένων. Προκειμένου να επιβιώσει, ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς είναι ήδη υπ’ ατμόν. Φεύγει ή κανονίζει να φύγει στο εξωτερικό σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Όταν μια κοινωνία ξεπουλάει έτσι τη νέα γενιά της είναι καταδικασμένη.
Το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό, αλλά άλλο. Αν τα πουλήσει όλα το κράτος, τότε με τι θα μπορέσει να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας και στην ανάκαμψη της οικονομίας; Τι άλλο θα χρειαστεί να πουλήσειόταν ανακαλύψει η κυβέρνηση και η τρόικα ότι ακόμη και ολόκληρη η δημόσια περιουσία δεν είναι αρκετή για να εξυπηρετηθεί το χρέος; Μήπως το εθνικό έδαφος; Μάλλον ναι, μιας και με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης η χώρα έχει παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ρητά αναφέρεται, από την εθνική της κυριαρχία. Κι επομένως είναι δυνατή ακόμη και η εκποίηση εθνικού εδάφους.
Στα ερωτήματα αυτά απαντά η διατεταγμένη δημοσιογραφία με κραυγές περί σπάταλου και διογκωμένου κράτους. Μάλιστα ορισμένοι παπαγάλοι συγκεκριμένων παρασιτικών επιχειρηματικών συγκροτημάτων που ελέγχουν και τα ΜΜΕ είπαν ότι η Ελλάδα είναι το τελευταίο κομμουνιστικό κράτος της Ευρώπης.
Προφανώς οι κύριοι αυτοί, υπό το κράτος της φρενίτιδας που έχει προκαλέσει στους καρχαρίες της αγοράς το μαζικό ξεπούλημα του δημοσίου, τα έχασαν τελείως. Όμως, επειδή λέγονται απίστευτες ανοησίες σχετικά με το μέγεθος του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα οφείλουμε να διευκρινίσουμε ορισμένες στοιχειώδεις αλήθειες.
Επιλεκτική σπατάλη
Καταρχάς ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα δεν είναι τόσο διογκωμένος όσο λένε. Αν δούμε τα στοιχεία του Πίνακα 1 της Eurostat θα διαπιστώσουμε ότι το μέγεθος του δημόσιου τομέα με όρους συνόλου δαπανών της γενικής κυβέρνησης βρίσκεται περίπου στον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Για ολόκληρη την περίοδο 1999-2010.
Κι όχι μόνο αυτό. Αν παρατηρήσει κανείς τα στοιχεία προσεκτικά θα δει ότι κατά κανόνα όσο πιο ανεπτυγμένη είναι μια οικονομία τόσο μεγαλύτερο κράτος διαθέτει. Είναι τυχαίο που η Δανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Σουηδία κ.ο.κ., έχουν αρκετά πιο διογκωμένους δημόσιους τομείς; Μήπως αυτές οι χώρες είναι κομμουνιστικές ή σοβιετικές και δεν το ξέρουν; Κι αν για την κρίση και το χρέος φταίει το μεγάλο, κακό και σπάταλο κράτος, τότε γιατί αυτές οι χώρες δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρεοκοπίας όπως η Ελλάδα;
Είναι αλήθεια ότι το δημόσιο στην Ελλάδα είναι διεφθαρμένο και παρασιτικό. Αυτό δεν οφείλεται στο μέγεθός του, ούτε στις σπατάλες του. Άλλωστε το ελληνικό δημόσιο είναι επιλεκτικά σπάταλο. Ενώ διαθέτει τις χαμηλότερες δαπάνες στην Ε. Ε. για υγεία και παιδεία, δαπανά ταυτόχρονα σχεδόν τα διπλάσια, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στις κρατικές προμήθειες από τον μέσο όρο της Ε.Ε.
Όταν πρόκειται για ημέτερους, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μεγαλοεργολάβους το ελληνικό δημόσιο είναι σπάταλο όσο εκεί που δεν παίρνει. Όταν πρόκειται για τις βασικές κοινωνικές ανάγκες του λαού, τότε πάντα συμβαίνει το δημόσιο ταμείο να μην επαρκεί.
Υπόδειγμα
Το βασικό πρόβλημα με τον δημόσιο τομέα δεν είναι πόσο μεγάλος ή μικρός είναι. Άλλωστε το πόσο μεγάλος χρειάζεται να είναι ένας δημόσιος τομέας εξαρτάται από το τι κοινωνία και τι οικονομία θέλει κανείς. Αν θέλουμε μια κοινωνία όπου να βασιλεύει το πορτοφόλι και μια οικονομία έρμαιο της αγοράς, τότε ο δημόσιος τομέας πρέπει να είναι μικρός. Γι’ αυτό άλλωστε και όσο πιο ευάλωτη, όσο πιο σαθρή είναι μια οικονομία, όσο πιο «τριτοκοσμική» είναι μια χώρα, τόσο πιο περιορισμένο, ισχνό, παρασιτικό και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα έχει.
Αντίθετα, αν θέλουμε μια κοινωνία με ανεπτυγμένες υποδομές και υπηρεσίες αντίστοιχες των απαιτήσεων των πιο ζωτικών αναγκών της, αν θέλουμε μια θωρακισμένη οικονομία απέναντι στα ιδιωτικά μονοπώλια και την ασυδοσία των αγορών, με αναπτυξιακή δυναμική, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε έναν μεγάλο και ανεπτυγμένο δημόσιο τομέα όχι μόνο στο επίπεδο των υπηρεσιών, αλλά και στο επίπεδο της επιχειρηματικής δράσης.
Για να γίνει κατανοητό αυτό θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα. Ποια οικονομία σήμερα στην Ευρώπη έχει τα λιγότερα οικονομικά προβλήματα από την παγκόσμια ύφεση; Η Νορβηγία. Η χώρα αυτή δεν έχει προς το παρόν παρουσιάσει τα συμπτώματα κρίσης και ύφεσης που κατατρέχουν όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης, μικρές και μεγάλες. Είναι τυχαίο ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μια οικονομία που δεν συμμετέχειούτε στην Ε.Ε. ούτε στην Ευρωζώνη; Όχι βέβαια. Το γεγονός ακριβώς ότι έχει διατηρήσει την ανεξαρτησίατης είναι εκείνο που την έχει προστατέψει από τις οξείες εκδηλώσεις της κρίσης.
Η Νορβηγία ως ανεξάρτητη χώρα και καλά προστατευμένη εθνική οικονομία έχει κατά κεφαλή ΑΕΠ που φτάνει τα 95 χιλιάδες δολάρια. Έχει το υψηλότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ στην Ευρώπη (ανατολική και δυτική) μετά το Λουξεμβούργο. Πολύ ψηλότερο απ’ όλες τις μεγάλες οικονομίες της Ε.Ε., όπως είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Βρετανία κ.ο.κ.
Η Ελλάδα μόλις και μετά βίας φτάνει τα 35 χιλιάδες δολάρια κατά κεφαλή ΑΕΠ. Η Νορβηγία, αν και με πληθυσμό λιγότερο από τον μισό της Ελλάδας, παράγει ΑΕΠ κατά 20% μεγαλύτερο από αυτό της χώρας μας. Θυμηθείτε το αυτό στις παρακάτω συγκρίσεις.
Συνεχίζει ακάθεκτη
Ο Πίνακας 2 παρουσιάζει τις επίσημες προβλέψεις για τη Νορβηγία τα επόμενα χρόνια. Σε μια εποχή βαθιάς ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας που έχει αγκαλιάσει ακόμη και τις πιο μεγάλες οικονομίες, η Νορβηγία συνεχίζει ακάθεκτη.
Σε μια εποχή όπου βασιλεύει η πιο άγρια μονόπλευρη λιτότητα και ταυτόχρονα ο εκτροχιασμός της ανεργίας, στη Νορβηγία η ανεργία, αν και βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, εξακολουθεί να μειώνεται. Ενώ ταυτόχρονα οι ετήσιες αποδοχές των εργαζομένων σε σταθερές τιμές αυξάνονται σημαντικά. Τι συμβαίνει; Πώς γίνεται και η Νορβηγία είναι μια τέτοια «παραφωνία» μέσα στη γενικευμένη παραζάλη των μέτρων κοινωνικής απελπισίας που θεωρούνται σήμερα μονόδρομος;
Μην βιάζεστε να μιλήσετε για πετρέλαια. Η Νορβηγία έχει περίπου τον ίδιο φυσικό και ορυκτό πλούτο με την Ελλάδα. Με μια μόνη διαφορά. Αυτή τον αξιοποιεί προς όφελός της υπό καθεστώς κρατικήςιδιοκτησίας και δεν βιάζεται να τον ξεπουλήσει στον πρώτο τυχόντα επενδυτή της αγοράς. Η Ελλάδα επιπλέον έχει σημαντικά «συγκριτικά πλεονεκτήματα» που δεν έχει η Νορβηγία, όπως π.χ. τεράστιες δυνατότητες αγροτικής και μεταποιητικής ανάπτυξης. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα πνίγεται από τις ανοιχτές αγορές και την κοινή αγροτική πολιτική της Ε.Ε.
Τεράστιο, αλλά... πλεονασματικό δημόσιο!
Για μια συνοπτική εικόνα της Νορβηγίας κοιτάξτε τον Πίνακα 3. Ο πληθυσμός αυτής της χώρας ανέρχεται κοντά στα 5 εκατομμύρια με δημογραφικά στοιχεία αρκετά όμοια με εκείνα του ελληνικού πληθυσμού. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να έχει ένα από το πιο ανεπτυγμένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από το Κρατικό Επενδυτικό Κεφάλαιο της Νορβηγίας, όπου καταλήγει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το πετρέλαιο. Και τα παράξενα δεν σταματούν σ’ αυτό. Παρά το γεγονός ότι έχει σχεδόν τον μισό πληθυσμό από τον ελληνικό, διαθέτει σχεδόν τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων με εκείνον της Ελλάδας, γύρω στους 780 χιλιάδες. Και ω του θαύματος δαπανά για τους μισθούς αυτών των δημοσίων υπαλλήλων πολύ παραπάνω απ’ ό,τι δαπανά το ελληνικό κράτος. Η Νορβηγίαδαπανά το 14% του ΑΕΠ της για μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ η Ελλάδα με τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων και με μικρότερο ΑΕΠ δαπανά μόλις το 11%.
Μονιμότητα!
Επιπλέον το καθεστώς εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων της Νορβηγίας δεν περιλαμβάνει συμβασιούχους, ωρομίσθιους, συμβάσεις έργου κ.ο.κ., όπως στην Ελλάδα. Το ελληνικό δημόσιο απασχολεί το προσωπικό του με 17 διαφορετικά εργασιακά καθεστώτα. Η Νορβηγία διαθέτει ένα αποκλειστικά καθεστώς εργασίας στο δημόσιο, τη μονιμότητα.
Και τι συνέβη; Μήπως η Νορβηγία είναι στο χείλος της χρεοκοπίας; Κάθε άλλο. Ο προϋπολογισμός της είναι μονίμως πλεονασματικός, 10,6% του ΑΕΠ για το 2010. Ενώ το δημόσιο χρέος της φτάνει μόλις το 43,1% του ΑΕΠ της χώρας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Νορβηγία έχει προβεί και σε άλλα θανάσιμα αμαρτήματα. Συντηρεί έναν τεράστιο αριθμό δημόσιων και δημοτικών επιχειρήσεων, πάνω από 3 χιλιάδες, οι οποίες εκτός όλων των άλλων ανήκουν αποκλειστικά στο δημόσιο και παράγουν πλεονάσματα.
Με αυτά τα πλεονάσματα χρηματοδοτείται πάνω από το 50% των κρατικών εσόδων και έτσι το νορβηγικό κράτος δεν έχει την ανάγκη να γδέρνει φορολογικά τους πολίτες του και ιδίως τους εργαζομένους. Θα μπορούσε να αντισταθεί στην παγκόσμια ύφεση η Νορβηγία και να αναπτύσσεται χωρίς λιτότητες, περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις, αν δεν διέθετε αυτόν τον εξαιρετικά εκτεταμένο, ισχυρό και παραγωγικό δημόσιο τομέα; Θα μπορούσε η Νορβηγία να ήταν στην ίδια πλεονεκτική θέση, αν είχε κάνει το θανάσιμο λάθος να ενταχθεί στην Ε.Ε. και είχε παραδώσει το νόμισμα, την οικονομία και την κυριαρχία της στην Κομισιόν και την ΕΚΤ; Ούτε κατά διάνοια!
Τι φταίει λοιπόν και στην Ελλάδα δεν μπορούμε να έχουμε μια αντίστοιχη οικονομία; Το μεγάλο και σπάταλο κράτος; Οι κοπρίτες δημόσιοι υπάλληλοι; Ή όλος εκείνος ο συρφετός που μας κυβερνά δεκαετίες τώρα με τις πλάτες της πιο παρασιτικής και ληστρικής ολιγαρχίας που έχει γνωρίσει η ιστορία;
Ο ίδιος συρφετός και η ίδια η ολιγαρχία που πασχίζουν σήμερα να ολοκληρώσουν τη λεηλασία της χώρας με το γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του κράτους. Ο ίδιος συρφετός που αδίστακτα φορολογεί ακόμη και τους ανέργους για να πληρώσει τους τοκογλύφους και διώχνει μαζικά τη νέα γενιά από αυτή τη χώρα υπό καθεστώς γενικευμένης απόγνωσης και απελπισίας.
Δημήτρης Καζάκης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)